Τα παράνομα γραμματόσημα «από τα Κύθηρα» επί Κατοχής!
Του Δημητρίου Περδίκη, perdikis.dim@cyta.gr
Στις 27 Απριλίου 1941 οι γερμανικές δυνάμεις έφθασαν και
κατέλαβαν την πόλη των Αθηνών. Πίσω από τους Γερμανούς έφθασαν και οι Ιταλοί,
οι οποίοι εγκατέστησαν και αυτοί την στρατιωτική τους διοίκηση και διάφορες
ιταλικές υπηρεσίες εστεγάσθηκαν σε επιταγμένα κτήρια.
Σε
κτήριο της πλατείας Κλαυθμώνος εγκατεστάθη η διοίκησις της ιταλικής
πολιτοφυλακής (Guardia civila).
Μετά
από λίγες εβδομάδες, ένα πρωί δυο καλοντυμένοι άνδρες έφθασαν και μπήκαν στο
κτήριο αυτό. Χαιρέτησαν φασιστικά φωνάζοντας «Βίβα Ντούτσε!»…
Οι
Ιταλοί πολύ εχάρηκαν που βρήκαν τέτοιους φίλους στην Αθήνα! Τους καλοδέχθηκαν,
κουβέντιασαν μαζί τους και τελικώς τους ρώτησαν τι θα μπορούσαν να κάνουν γι’
αυτούς. Ο ένας από τους επισκέπτες τους είπε: «Για την δόξα του μεγάλου μας Ντούτσε θέλουμε να φτιάξουμε
γραμματόσημα»! Τα ιταλικά του ήταν τέλεια, με σπουδές στην Ιταλία, διακοπές
στην Ιταλία, συναλλαγές με την Ιταλία.
Όλα αυτά τα χρόνια είχε συνδέσει την ζωή του με την άρχουσα τάξη της φασιστικής
Ιταλίας.
Η
Ιταλική Πολιτοφυλακή δεν ήταν βέβαια η αρμόδια υπηρεσία να διατάξει την έκδοση
γραμματοσήμων, όμως για τους καλούς τους φίλους και για τον μεγάλο Ντούτσε όλα
μπορούσαν να γίνουν, εξ άλλου πόλεμος ήταν και φίλοι πάντα χρειάζονται στα
δύσκολα. Με την διαταγή ανά χείρας προμηθεύθηκαν γραμματόσημα (άγνωστο εάν
μπόρεσαν να τα επιτάξουν ή εάν τα αγόρασαν).
Τύπωσαν
σε λιθογραφείο με την επισήμανση στα γραμματόσημα στα ιταλικά σε τρεις
γραμμές «CERIGO Occupazione Militare Italiana» δηλαδή «ΚΥΘΗΡΑ Ιταλική Στρατιωτική
Κατοχή». Επισημάνθηκαν έτσι γραμματόσημα της ιστορικής σειράς σε
μεγαλύτερες ποσότητες και γραμματόσημα της μυθολογικής-αεροπορικής σειράς, σε
πολύ μικρές ποσότητες (μάλλον 250 τεμάχια ανά αξία).
Παρήγγειλαν και μία μικρή
σφραγίδα με το fascio, το σύμβολο δηλαδή του φασισμού. Εσφράγισαν με την
σφραγίδα τα γραμματόσημα στην πίσω πλευρά κι εξεκίνησαν για τα Κύθηρα. Εκεί
έφθασαν στο ταχυδρομείο κι εδήλωσαν πως φέρνουν, σύμφωνα με την διαταγή, τα
γραμματόσημα που θα κυκλοφορήσουν. Ο προϊστάμενος του ταχυδρομείου, όμως, τους
απάντησε πως δεν έχει από τους προϊσταμένους του τέτοιες εντολές και δεν
δεχόταν να ακούσει τίποτε. Όμως αυτή την περίπτωση την είχαν προβλέψει και
είχαν κατασκευάσει μία ταχυδρομική σφραγίδα στην ιταλική γλώσσα. Οι Ιταλοί παρά
το ότι είχαν κυκλοφορήσει ιδιαίτερα γραμματόσημα για τα Επτάνησα είχαν κρατήσει
τις ίδιες τις ελληνικές ταχυδρομικές σφραγίδες.
Οι
δυο «λεβέντες», λοιπόν, κόλλησαν σε φάκελλα σειρές από τα γραμματόσημά τους, τα
σφράγισαν με την σφραγίδα τους και αναχώρησαν με καΐκι για το Γύθειο, όπου εζήτησαν στο ταχυδρομικό
γραφείο να τους σφραγίσουν τα φάκελλα με σφραγίδα αφίξεως. Στο Γύθειο δεν τους
έφεραν αντίρρηση κι εσφράγισαν τα φάκελλα στην άφιξη με την σφραγίδα του
Ταχυδρομικού Γραφείου Γυθείου. Έτσι επέτυχαν αυτό που ζητούσαν, την τεκμηρίωση
της νομιμότητος. Φάκελλα που έδειχναν να έχουν ταχυδρομηθεί στα Κύθηρα και να έχουν αφιχθεί στο Γύθειο. Κάτι που
έδειχνε πως ήσαν κανονικά γραμματόσημα, που είχαν χρησιμοποιηθεί. Εν συνεχεία
εσκέφθησαν να επεκτείνουν την δραστηριότητά τους και να φτιάξουν και για άλλα νησιά
γραμματόσημα. Και έτσι έγινε. Γραμματόσημα για την Λευκάδα και τους Παξούς.
(Αυτά όμως θα τα δούμε σε ένα άλλο άρθρο προσεχώς).
Πίσω
εν Αθήναις. Οι δυο φίλοι προσεπάθησαν να νομιμοποιήσουν τα γραμματόσημά τους. Ο
ένας εκ των δυο άρχισε να εκδίδει «πιστοποιητικά γνησιότητος» και να γράφει σε
εκδότες καταλόγων για να συμπεριληφθούν. Και πράγματι, ο ελβετικός κατάλογος Zumstein περιέλαβε τα γραμματόσημα αυτά
στην πρώτη μεταπολεμική έκδοση του, εν συνεχεία όμως τα αφαίρεσε.
Η
πρώτη μεταπολεμική κυβέρνησις της Ελλάδος εψήφισε τον νόμο περί «εκνόμων
γραμματοσήμων» που εκυκλοφόρησαν στην κατοχική περίοδο και βέβαια μαζί
και με άλλες εκδόσεις, ιταλικές, του ΕΑΜ, του ΕΔΕΣ, κλπ. και τα γραμματόσημα
αυτά ενέπιπταν στις διατάξεις του νόμου αυτού, που απαγόρευε την κατοχή, αγορά
και πώληση τέτοιων γραμματοσήμων. Ο νόμος αυτός έχασε και την τυπική ισχύ του
το 1974.
Το
1976, όταν εξέδιδα το περιοδικό «Το Γραμματόσημο» εσυνάντησα ένα
πρωί στο Σύνταγμα τον έναν εκ των δύο πρωταγωνιστών της ιστορίας μας. Είχαν
περάσει 35 χρόνια και ήταν πλέον προχωρημένης ηλικίας. Δέχθηκε να μου
παραχωρήσει συνέντευξη. Συγκέντρωσα και από άλλες πηγές κάποιες πληροφορίες.
Τελικά έμεινε αδημοσίευτη για άλλα σαράντα χρόνια, μέχρι που ήλθε πια η ώρα να
το διαβάσετε…
Για περισσότερα:
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook