AULA, Η ΑΡΧΑΙΟ-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΛΗ, ΠΟΥ ΜΑΣ «ΕΚΛΕΨΑΝ» ΟΙ ΛΑΤΙΝΟΙ

AULA,
Η ΑΡΧΑΙΟ-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΛΗ,
ΠΟΥ ΜΑΣ «ΕΚΛΕΨΑΝ» ΟΙ ΛΑΤΙΝΟΙ

ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ «ΑΥΛΕΣ» ΚΑΘ' ΥΨΟΣ !

Του Κ. ΣΤ. ΤΣΙΠΗΡΑ


«Πρόσφατα στο γραφείο μου, ήρθε μία νέα αρχιτεκτόνισσα, για να με συγχαρεί, για το αρχιτεκτονικό μου έργο, μετά από δημοσίευμα ιταλικού περιοδικού , που παρουσίασε έργα μου, και που διάβασε, κάπου.
«Μου άρεσε ιδιαίτερα», μου είπε, η ιταλοτραφής συνάδελφος , «η πολυκατοικία που σχεδιάσατε με άουλες, και που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό».
«Θες να πεις αυλές!», την διόρθωσα.
«Όχι , αυλές !>>, εξανέστη.
«Άουλες, άουλες! Θέλετε, μήπως, να σας το μεταφράσω;», συμπλήρωσε.
«Μάλλον εγώ, νομίζω ότι θα πρέπει να σου εξηγήσω, κάποια πράγματα», της είπα.
«Κοίταξε να δεις, εν αρχή, ην, η ελληνικότατη λέξη άω, που σημαίνει απλά πνέω!, από την οποία και προέρχεται και η λέξη αύω, που σημαίνει φωνάζω, και αυλώ!, που σημαίνει φυσώ, μέσα σε κάτι στενό και επίμηκες, και , εξ ου, και επαυλέω , που σημαίνει συντροφεύω κάποιον, που παίζει αυλό!», ξεκίνησα να της εξηγώ.
Δεν κατάλαβε, γρι...
«Και τι σχέση έχουν , όλα αυτά, με την αρχιτεκτονική;», αναφώνησε .
«Μάλλον αυτοί, που σου έμαθαν αρχιτεκτονική», είπα τσαντισμένος, «δεν πρέπει να έχουν και ιδιαίτερη σχέση, με το... αντικείμενο, αφού, δεν σου δίδαξαν, ότι οι Λατίνοι «βούτηξαν» την ελληνικότατη λέξη αυλή, και την μετέτρεψαν σε... άουλα!
Η λέξη αυλή, με αρχιτεκτονικό περιεχόμενο, απαντάται για πρώτη φορά, στον Όμηρο, που κάποιοι τον τοποθετούν, γιατί έτσι τους συμφέρει, στο 1300 π.Χ., και... εγώ!, στο 5.000 π.Χ., και βάλε, και για την ακρίβεια, πριν τον τελευταίο μεγάλο κατακλυσμό, περίπου, 10.000 χρόνια από σήμερα!
Αυλή, ή, αύλη, ήταν, ένας περιφραγμένος χώρος, και ο σκύλος που την φύλαγε, λεγόταν αυλίτης... κόπρος!, ίδια λέξη με σήμερα!
Αυή, είχε και το παλάτι του Οδυσσέα, στην Ιθάκη, δηλαδή, στην Κεφαλονιά!
Αν ο χώρος αυτός, είχε περίφραξη, σε 2 πλευρές, ονομαζόταν... αμφί αυλή.
Αν σε 4 ... κατ' αμφητί αυλή.
Η αυλή, είναι ένα από τα μέγιστα αρχιτεκτονικά δημιουργήματα του ελληνικού πολιτισμού, και καθαρά βιοκλιματικής έμπνευσης, αφού, είναι προϊόν του ελληνικού κλίματος, που επιτρέπει τον ημι-υπαίθριο βίο, τουλάχιστον 7 μήνες τον χρόνο.
Είτε, ήταν ξεσκέπαστη, είτε καλυμμένη (μας έμεινε από την αρχαιότητα!), η έκφραση, «έπεσε η αυλαία», που δεν ήταν τίποτε άλλο από το ύφασμα, που την κάλυπτε, περιοδικά, και που έπεφτε, όταν π.χ., πέθαινε ο ιδιοκτήτης του σπιτιού, που... είχε και την αυλή!, αλλά και η έκφραση «πάω στο... μέρος!», που ήταν το... μέρος, ο... απόπατος, που υπήρχε, πού αλλού;;!, στην... αυλή! Είναι απίστευτο, ότι την ίδια ακριβώς λέξη, χρησιμοποιούν σήμερα, ακόμη, και αμόρφωτοι άνθρωποι, στα ελληνικά χωριά(!), είτε τρανεία, επί τρανής οδού, είτε ταπεινή, είτε με περιστύλιο, είτε με περιρραντήριο, πίδακα-συντριβάνι!, η ΑΥΛΗ, ήταν ο πανδέκτης του σπιτιού, αφού τα δεχόταν όλα!!!
Από την αυλή, προήλθε και η...έπαυλις!, αλλά και οι...αυλο-κόλακες, κλπ., κλπ., μέχρι που ήρθαν οι Ρωμαίοι, και την μετέτρεψαν, σε AULA, σε ATRIUM, και 2.000 χρόνια μετά, έρχεσαι εσύ, που δεν γνωρίζεις, την σημασία της, γιατί δεν στην δίδαξαν... Ερίτιμος συνάδελφε, ή, επί το αριστερότερο συνδέλφισσα!», τόλμησα, να εκστομίσω!
«Καλά!», συμπλήρωσε, «έχετε δίκιο!».
«Και πώς εμπνευστήκατε, αυτήν την πολυκατοικία, στην Κηφισιά;», με ξαναρώτησε.
Και της απάντησα:
«Κατ’ αρχάς δεν είναι στην Κηφισιά, αλλά στο.... κοσμικό! Περιστέρι, ήτοι σε λαϊκή γειτονιά.
Υπήρχε ένα μικρό οικόπεδο, στο οποίο και έδωσα μάχη να σώσω μία γρια συκιά, και δυο λεμονιές.
Σχεδίασα 4 ορόφους, με οροφο-διαμερίσματα, τα οποία και αντί να έχουν, τα τυπικά μικρο-αστικά μπαλκόνια, έχουν αυλές, εσω- και εξωτερικές!, περίκλειστες από τις 3 πλευρές, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, πλάτους όχι 2, ή, 3 μέτρων, αλλά 5!, και μήκους 7 μέτρων, οπότε, δεν μιλάμε πια για εξώστη, αλλά για αυλή, 35 τ.μ., ανά όροφο!, οπότε, επίσης, όταν βγαίνεις από το ένα δωμάτιο, βρίσκεσαι σε ένα σχετικά βαθύ «Π», που λειτουργεί σαν αυλή, καθ' ύψος, και φυσικά, λόγω του τέλειου προσανατολισμού του, και σαν βιοκλιματικό στοιχείο του κτηρίου!
Η μικρο-αστική πολυκατοικία, ήταν αυτή που κατέστρεψε στην χώρα που γέννησε, την ελληνική αυλή.
Εγώ, ο ολίγιστος, προσπάθησα, να την αναγεννήσω, σε αυτό το κτήριο, και σε άλλα 5-6, αντίστοιχα, που έχω σχεδιάσει, π.χ., στην ταράτσα ενός βιομηχανικού κτηρίου στα Σεπόλια, εμβαδού 350 τ.μ., που φέρει ένα διώροφο σπίτι, 120 τ.μ., και κήπο, αυλή, φυτεμένο δώμα, 50 δέντρα, καλλιέργειες λαχανικών, κλπ.
Και σε αυτήν την πολυκατοικία στο Περιστέρι, υπάρχει ένας ολόκληρος λαχανόκηπος στο δώμα του, βάθους 60 εκατοστών, χώματος!, όπου πρακτικά, μπορούν να καλλιεργηθούν τα πάντα.
Άσε την όψη του, όπου έχουν χρησιμοποιηθεί, χειροποίητα, και όχι βιομηχανικά υλικά, τα οικολογικά θερμομονωτικά του υλικά, την γεωβιολογική μελέτη, κλπ., κλπ.».

ΠΗΓΗ: ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ του Κ. Στ. Τσίπηρα, ΓΙΑ ΤΗΝ «ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ".

9.5.2015
Share on Google Plus

About ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

    ΣΧΟΛΙΑ
    ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ