Περί του πατρός
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Θ. ΠΥΡΟΥΝΑΚΗ
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Θ. ΠΥΡΟΥΝΑΚΗ
 |
| Ο Γ. Λεκάκης στην ομιλία του για τον παπα-Γιώργη, στην Ελευσίνα. |
Ο
παπα-Γιώργης Πυρουνάκης εγεννήθη το 1910 στον Αδάμαντα της Μήλου από πάμπτωχους γονείς, που είχαν μια 9μελή
οικογένεια, με καταγωγή απ’ τα Σφακιά,
απ’ τ’ Ασφέντου. Πτωχή μεν η οικογένειά του, αλλά πατέρας, παππούς και
προπάππους ήσαν Κρητικοί οπλαρχηγοί του Αγώνος.
Και
ιδού πώς μερικά πράγματα δημιουργούν διάφορα παιγνίδια κρυβόμενα μέσα στις
λέξεις: Ένας αδαμάντινος χαρακτήρας θα ξεπηδήσει από τον Αδάμαντα, όλος πυρ, ο
Πυρουνάκης…
Σπουδαστής ακόμη στην Σχολή Μπάρδη στον
Πειραιά, ευτύχησε να έχει συμμαθητές τον Γιάννη
Τσαρούχη και τον Νίκο Καββαδία!
Το
1928, φοιτητής της Θεολογίας μπαίνει στους κοινωνικούς αγώνες με ασυμβίβαστο
πάθος και ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα νειάτα. Τα παιδικά του χρόνια τα περνά
στον Πειραιά, όπου το 1932 εργάζεται ως καθηγητής Θεολογίας.
Το έτος αυτό ιδρύει στον Πειραιά
Ø το πρώτο
Νυκτερινό Γυμνάσιο της χώρας,
Ø 6 Δημοτικά
Νυκτερινά Μεικτά Σχολεία, στις πτωχές συνοικίες του Πειραιώς
Ø δυο
Επαγγελματικές Σχολές κοριτσιών,
Ø τις κατασκηνώσεις
για τους εργαζομένους νέους (οι πρώτες στο είδος τους) και
Ø το πρώτο
Λαϊκό Πανεπιστήμιο.
Επίσης,
καθιερώνει την εορτή του Εργάτη-Χριστού. Όντως λοιπόν, το 1932 ιδρύει τις περίφημες κατασκηνώσεις του, υπό τον τίτλο
«Χαρούμενα παιδιά - Χαρούμενα Νειάτα»[1].
Θέλετε στοιχεία για την αποτελεσματικότητά τους; Ιδού:
q Έως το 2006 είχαν φιλοξενήσει πάνω από 14.000 παιδιά με την
βοήθεια 2.700 εθελοντών!
q 7 στα 10 παιδιά που φιλοξενήθηκαν την περίοδο (1994-2006)
ανήκουν σε οικογένειες που ζουν με εισοδήματα κάτω από τα όρια της πτώχειας,
ενώ ένα μεγάλο ποσοστό των παιδιών αυτών εργάζεται – φυσικά παράνομα, αφού δεν
έχει κλείσει τα 15 του χρόνια!
q Διπλασιάσθηκε (από 15% σε 30% του συνόλου) το ποσοστό των
παιδιών που ανήκουν σε μονογονεϊκές οικογένειες, ενώ παράλληλα μειώθηκε ο
αριθμός των οικογενειών με 3 ή περισσότερα παιδιά από 35% σε 30% (1996-2006).
q
Το
ποσοστό συμμετοχής παιδιών από άλλες χώρες είχε φθάσει από 15% στο 50%. Έχουν
αυξηθεί σημαντικά οι χώρες προέλευσης, από 5 το 1994 σε 16 το 2006. Αυτό
συνεπάγεται πιο έντονες διαφορές σε ήθη, έθιμα και θρησκείες στις κοινωνίες των
πόλεων υποδοχής, αλλά και καθυστερημένη ένταξη στο εκπαιδευτικό σύστημα με
αποτέλεσμα. Γι’ αυτό το 10% αυτών των παιδιών υστερεί ένα ή περισσότερα χρόνια
ή εγκαταλείπει το σχολείο μετά το Δημοτικό.
Οι Κατασκηνώσεις «Χαρούμενα Παιδιά -
Χαρούμενα Νειάτα» εξέδιδαν και περιοδικό, με τίτλο «Θρόισμα»!
 |
| Το γραφείο του παπα-Γιώργη (φωτ. Γ. Λεκάκης). |
Το
1940 βραβεύεται ο Γιώργης Πυρουνάκης από την Ακαδημία Αθηνών για τα έργα του.
Την ίδια χρονιά η δικτατορία του Μεταξά σταματά την δραστηριότητά του και
διαλύει την οργάνωσή του!
Την
περίοδο 1941-1945, στην Κατοχή, με την οργάνωσή του «Φιλική Εταιρεία Νέων» οργανώνει 6 «Φιλικές Εστίες», και σώζει από
την πείνα και τον θάνατο χιλιάδες παιδιά, αλλά και το σπουδαιότερο: Τονώνει το
φρόνημά τους! Επίσης, οργάνωσε
·
6 Σπίτια
Στοργής στα οποία φιλοξενήθηκαν 500 εγκαταλελειμμένα παιδιά,
·
δυο Αναρρωτήρια
και
·
3 θερινές
κατασκηνώσεις, όπου φιλοξενήθηκαν 5.500 παιδιά!..
Καλοκαίρι
του 1943 στις κατασκηνώσεις του στην Παλαιά
Πεντέλη. Παιδιά σώνονταν της πείνας με έναν χυλό από μπιζέλια σκληρά σαν
πέτρες. Αλλά το βράδυ το τραγούδι-τραγούδι. Γιατί ανάμεσα στους φιλοξενούμενους
ήσαν και τυφλοί μουσικοί. Κι ενώ κάθε βράδυ τραγουδούσαν το χριστιανικό
…και θείο
τραγούδι αγάπης, χαράς, υψώσαμε ως πάνω στ’ αστέρια
ελάτε με
ομόνοια κι ελπίδα, μαζί να ζήσουμε τίμια κι ωραία…
Ο
παπα-Γιώργης, γλυκόφωνος καθώς ήταν – και Κρητικός – έπαιρνε το ρίσκο να
τραγουδήσει το αγαπημένο του «Πότε θα κάνει ξαστεριά» μεσούσης της κατοχικής
μπότας…
Όταν
βομβαρδίσθηκε ο Πειραιάς, στις 11
Ιανουαρίου 1944 ο τότε πρ. του Εμπορ. Επιμ. Π. Κάντζιας έκανε έκκληση για
βοήθεια των βομβοπλήκτων αθώων αμάχων. Πρώτος-πρώτος στην γραμμή ήταν ο
παπα-Γιώργης…
Παρ’
όλα αυτά, με το τέλος της Κατοχής, διώκεται συστηματικά από το ελληνικό υπ.
Προνοίας, αναγκάζεται να παραιτηθεί απ’ όσα νεόσπορα και αρτιγέννητα ιδρύματα
με τόσο κόπο ίδρυσε, οργάνωσε και φρόντισε, τα οποία πέρασαν στο κράτος και…
αχρηστεύθηκαν…
Το
1949 χειροτονείται ιερεύς στην Ελευσίνα.
Πίστη του είναι ότι μέσω της Εκκλησίας μπορεί να γίνει ανάπλαση της κοινωνίας
και του ανθρώπου. Σε αυτήν την δύσκολη πόλη, εξαλείφει το πρόβλημα της πείνας,
επί των ημερών η πόλις πετυχαίνει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά νεανικής
εγκληματικότητος, κ.ά. πολλά.
Αλλά
η ηγεσία της Εκκλησίας που θεωρεί κίνδυνο τον εκδημοκρατισμό της Εκκλησίας και
το ξύπνημα του λαού, τον καταδιώκουν έως το τέλος της ζωής του.
Το
1952 εγκαινιάζει στο όρος Πατέρας,
σε ιδιόκτητο χώρο τις κατασκηνώσεις «Χαρούμενα
Παιδιά - Χαρούμενα Νειάτα» για παιδιά της Ελευσίνος, που λειτουργούν έως
σήμερα.
Το
1964 ιδρύεται στην Ελευσίνα η «Φιλική Φωλιά Νέων» για άπορα παιδιά της
πόλεως. Θέλετε στοιχεία για τούτην;
q Γεύματα
αγάπης για 41.000 παιδιά
q Προγράμματα
αθλητισμού για 700 παιδιά.
q Προγράμματα
εικαστικών για 650 παιδιά.
q Προγράμματα
θεάτρου για 600 παιδιά.
q Προγράμματα
κουκλοθεάτρου για 550 παιδιά.
q Προγράμματα
μουσικής για 700 παιδιά.
q Προγράμματα
μουσικοκινητικής για 550 παιδιά.
q Προγράμματα
ρυθμικής/χορού για 650 παιδιά.
q Προγράμματα
φωτογραφίας για 300 εήβους.
Από
τα προγράμματα της Βιβλιοθήκης της «Φωλιάς»:
q Ενίσχυση
μαθητών στην γλώσσα 280 παιδιά.
q Ενίσχυση
μαθητών στα μαθηματικά 170 παιδιά.
q Ενίσχυση
μαθητών στην «ευέλικτη ζώνη» 100 παιδιά.
q Σεμινάρια
γονέων, ενηλίκων 830 ενήλικες.
q Σεμινάρια
στελεχών για κατάρτιση 280 ενήλικες.
q Εκπαιδευτικές
επισκέψεις 700 παιδιά.
q Σύνολο συμμετεχόντων στα
προγράμματα: 7.010 άτομα.
 |
| Ο Γ. Λεκάκης με τον Ίμβριο φίλο του, Ν. Δολδούρη, στο γραφείο του παπα-Γιώργη, όπου δεσπίζει το σύνθημα "Ξύπνα παπά, ξύπνα λαέ"! |
Παρ’ όλ’
αυτά, το 1964 αναγκάζεται να διακόψει τις δραστηριότητές του, διότι η δράσις
του θεωρείται επικίνδυνη, επειδή είχε οργανώσει συλλαλητήριο του ελευσινιακού
λαού υπέρ της Κύπρου. Ζήτησε να
αποσπασθεί σε έναν μικρό ναό κι έτσι απομακρύνεται από την ενορία του και
περιορίζεται στον Άγ. Στέφανο Αττικής. Κι εκεί συνεχίζει. Τα παιδιά του Αγ.
Στεφάνου θυμούνται την χαρά τους, όταν τους αγόρασε ένα δίχτυ να παίζουν
βόλλεϋ. Κι αυτός να κάθεται με τις ώρες να τους παρακολουθεί στο παιγνίδι τους!
Ζητάει από πολλούς γονιούς που βαπτίζουν τα κοριτσάκια τους να τους δώσουν και
ένα δεύτερο συμβολικό όνομα, πλάι σε αυτό που επιθυμούσαν, το όνομα
«Ελευθερία», για τον νοσφίδιο πόθο… Κατά την διάρκεια της Χούντας, η ΕΣΑ τον
συνέλαβε δις, τον απήγαγε κυριολεκτικώς, για να μην τον αφήσει να κάνει
λειτουργία.
Όταν
ξέσπασε το πραξικόπημα των Απριλιανών, την πλήρωσαν και οι Σχολές. Μια εξ αυτών
κι αυτή του Μωραΐτη. Τρεις καθηγητές
απολύθηκαν. [2]
Μεταξύ αυτών ήταν και ο πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Πυρουνάκης, ο οποίος όχι μόνο
απειλήθηκε, αλλά συνελήφθη κιόλας!
Όταν πέθανε
ο Γ. Σεφέρης (ήταν Δευτέρα, 20
Σεπτεμβρίου 1971, στις 3 μ.μ. στον «Ευαγγελισμό», από μετεγχειρητικές
επιπλοκές), η κηδεία ορίσθηκε για την Τετάρτη. Στην σύζυγό του Μάρω, έγιναν
πιεστικές συστάσεις από την Χούντα, ώστε η νεκρώσιμη ακολουθία και η ταφή να
πραγματοποιηθούν εν στενώ οικογενειακώ κύκλω. Μάλιστα, δεν δόθηκε η Μητρόπολις
των Αθηνών για να τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα η σορός του νομπελίστα ποιητού μας,
αλλά αποφασίσθηκε να ψαλεί η νεκρώσιμος ακολουθία στον Ι.Ν. της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην Πλάκα. Η
στάση του Σεφέρη κατά της δικτατορίας ήταν διεθνώς γνωστή, τόσο με την περίφημη
δήλωσή του το 1968 όσο και με τα δύο θαυμάσια, υπαινικτικά του φρονήματός του,
ποιήματα (τα μόνα άλλωστε που δημοσίευσε στο διάστημα αυτό): «Οι γάτες τ’
άη-Νικόλα» και «Επί ασπαλάθων». Παρ’ όλα αυτά, έφθασε ο τότε αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος[3] με
κουστωδία παπάδων και αστυνομικών με πολιτικά για να χοροστατήσει απρόσκλητος!
Τότε άρχισε να βήχει πανύψηλος καθώς ήταν ο Μανόλης Αναγνωστάκης, δυνατά και επίμονα. Ο κόσμος έπιασε το
σύνθημα και άρχισαν όλοι να βήχουν και να σέρνουν τα πόδια τους στο πάτωμα
κάνοντας μεγάλη φασαρία. Η ψαλμωδία του Ιερωνύμου δεν ακουγόταν καθόλου και
αυτός εκνευρισμένος μάταια προσπαθούσε να επιβάλλει την ησυχία! Έτσι αναγκάσθηκε
να αποχωρήσει, αφήνοντας τον νεκρό Σεφέρη αδιάβαστο… Τότε ακούσθηκε μια
γλυκόλαλη φωνή να ψάλει «Τον κεκοιμημένον δούλον Σου»… Ήταν η φωνή του
παπα-Γιώργη Πυρουνάκη, που αψηφώντας απειλές, πολιτικές και εκκλησιαστικές,
ήταν εκεί, να τιμήσει τον μεγάλο νεκρό… Κι αμέσως έπεσε ησυχία στο εκκλησίασμα!
Έπεσε αυτό ήταν που λέμε πραγματικά «νεκρική σιγή»… Και 10.000 άτομα
τραγούδησαν την «Άρνηση» - μαζί κι ο Πυρουνάκης – και ξεπροβόδισαν τον νεκρό ποιητή
στην τελευταία του κατοικία… Κι η σκηνή της αντίστασης και της εκφράσεως του
λαού ξανακούσθηκε σε κηδεία ποιητού, όπως τότε στην κηδεία του Παλαμά. Μόνο που
τότε ο εχθρός ήταν ορατός και ξένος…
Ο
λατρεμένος παπα-Γιώργης ήταν αυτός που πήγαινε στην Γυάρο και την Μακρόνησο επί
Χούντας να λειτουργήσει, αψηφώντας δικτάτορες και
ηγεσία εκκλησίας, ζητώντας άδεια από τον πάντα έκπληκτο Ιερώνυμο! Έστειλε
επιστολές στους αρχιεπισκόπους Ιερώνυμο Κοτσώνη και Σεραφείμ Τίκα, επιστολές που
αποτελούν ανυπέρβλητα μνημεία θάρρους και δημοκρατικού αναστήματος.
Την
χρονική περίοδο 1967-1974 - την περίοδο της δικτατορίας - είναι ένας από τους λιγοστούς
ιερωμένους, που δηλώνει έμπρακτα την αντίθεσή του προς το καθεστώς. Κηρύττει στον λαό,
διαμαρτύρεται για όσα συμβαίνουν αλλά και υπερασπίζεται με σθένος
στις γνωστές δίκες της χούντας πολλούς αντιστασιακούς. Ο παπα-Γιώργης εκδίδει το τριμηνιαίο περιοδικό «Προβλήματα», όπου παρουσίαζε την
δουλειά αγνώστων ανθρώπων του πνεύματος και της τέχνης. Κύριο σύνθημά του «Ξύπνα παπά, ξύπνα λαέ», με το οποίο προσπαθεί να
ευαισθητοποιήσει όλους τους πολίτες στα κοινωνικά, εθνικά και θεολογικά θέματα.
Προβαίνει
σε διαβήματα αγωνίας για τα πυρηνικά, την μόλυνση του περιβάλλοντος,
την Κύπρο, κ.ά.
Με πικρία διαπιστώνει ο
πρωτοπρεσβύτερος Πυρουνάκης, με επιστολή του στον ερευνητή Γιώργο Καρανικόλα: «Σημειώνω το καλόπιστο λάθος σου, να νομίζεις
ότι ελάχιστοι δεσπότες στην δικτατορία έκαναν αντίσταση. Κανείς!».[4]
Για να μην αδικήσουμε όμως άλλους ιερείς,
που αντιστάθηκαν στην Δικτατορία, πρέπει να αναφέρω:
q Τον
- τότε - μητροπολίτη Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο, πολέμιο του Σπαντιδάκη,
που ετέθη, τελικά, σε κατ' οίκον περιορισμό.
q Τον
«ενοχλητικό» - για άλλους λόγους - Φλωρίνης Αυγουστίνο Καντιώτη, τον
οποίο οι δικτάτορες έκλεισαν σε... ψυχιατρείο!
q Τον
μητροπολίτη Κορίνθου, Παντελεήμονα Καρανικόλα.
q Τον
μητροπολίτη Πειραιώς Χρυσόστομο Ταβλαδωράκη, για την αποκατάσταση της
Κανονικής Τάξεως της Εκκλησίας.
q Τον
νυν Αλβανίας Αναστάσιο Γιαννουλάτο - τότε επίσκοπο Ανδρούσης - που
συμμετείχε στο πλευρό των φοιτητών της Νομικής, στα γεγονότα που προηγήθηκαν
του Πολυτεχνείου.
q Τον
πατέρα Χρήστο Χριστοδούλου που λειτουργούσε στον ΙΝ Αγ. Κωνσταντίνο
Πειραιώς, ο οποίος μαζί με τους - επίσης φοιτητές τότε της Θεολογικής Σχολής -
Ευάγγελο Δασκαλάκη και Τιμόθεο Λαγουδάκη, διαμαρτυρήθηκαν για την νοθεία στις
φοιτητικές εκλογές. Αναφορές εναντίον του ζητούσαν την… κεφαλήν του επί πίνακι
από τον «προϊστάμενό» του μητροπολίτη Πειραιώς Χρ. Ταβλαδωράκη.
q Τον πατέρα Γεώργιο Δημητριάδη,
τον «ρακοσυλλέκτη», ο οποίος φυλακίσθηκε, προκαλώντας την κατακραυγή του λαού,
με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί να παρέμβει ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος για
να αποφυλακισθεί. Αυτό που λέμε «Φωνή λαού, οργή Θεού»!
Τον
Νοέμβριο του 1973 ο Διομήδης Κομνηνός
πέφτει νεκρός στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Κανείς παπάς δεν βρέθηκε να ψάλλει
ένα τρισάγιο πάνω από τον τάφο του νέου εκείνου, στο νεκροταφείο του Ζωγράφου.
Κανείς; Λάθος! Ήταν εκεί μόνος ο παπα-Γιώργης, αψηφώντας και τις πολιτικές και
τις εκκλησιαστικές Αρχές και διάβασε τον νεκρό…
 |
| Από την βράβευση του Γ. Λεκάκη, από τον υιό του παπα-Γιώργη, Μπάμπη Πυρουνάκη, στο Κέντρο Αγάπης Ελευσίνας. |
Το
1974 επανέρχεται στον ΙΝ Αγ. Γεώργιος
Ελευσίνος, όπου συνεχίζει να διαμαρτύερται εντόνως για τα καμπαρέ και τον 6ο
Στόλο. Αποτέλεσμα; Τίθεται πάλι υπό απαγόρευση στο τεπεινό εκκλησίδιο της
Ζωοδόχου Πηγής στην συνοικία Ελληνορώσων. Αλλά κι εκεί, οι πιστοί του φίλοι
ενοίκιαζαν λεωφορεία και τις Κυριακές πήγαιναν σωρηδόν να ακούσουν την
λειτουργία του!
Στις 28
Αυγούστου 1975 ο αείμνηστος ιερέας παπα-Γιώργης Πυρουνάκης έγραψε ένα άρθρο
στην «Ελευθεροτυπία» με τον τίτλο «Υψηλοί
και Ωραίοι - Ελλάς Ελλήνων Βασανιστών». Και όπως σημείωνε, «πρέπει να
πληροφορηθούμε ότι υπήρξαν και κληρικοί που μαρτύρησαν χωρίς να
"μαρτυρήσουν" προδίδοντας ή συναγωνιστές τους ή τις πίστεις στον
άνθρωπο και στην αξία του». Και έκαμε λόγο για έναν παπά από την Κρήτη, και
έναν άλλο ιερέα[5], «που στο περίφημο
δημοψήφισμα εξευτελίστηκε και καταπληγώθηκε από τις Αρχές (...) και που όταν
αντίκρισα τα χάλια του, ούτε να δακρύσω από την κατάπληξη δεν μπόρεσα...».
Το
καλοκαίρι του ’79 του απαγορεύθηκε να λάβει μέρος στο Παγκόσμιο Συνέδριο Αντιστασιακών που έγινε στην Ισπανία. Γι’ αυτό προσέφυγε στο Συμβ.
Της Επικρατείας.
Ο
παπα-Γιώργης Πυρουνάκης υπήρξε μια ιστορική φυσιογνωμία! Ένα σύμβολο! Ένας
ανυποχώρητος αγωνιστής της αγάπης. Ένας «ανοικονόμητος παπάς», όπως έλεγαν
κάποτε και για τον Παπαφλέσσα! Ένας άνθρωπος με βαθύ πιστεύω στον χριστιανισμό
του Χριστού και όχι του Σαούλ-Παύλου. Υιοθέτησε την άποψη του χριστιανισμού ότι
«κάθε μορφή εξουσίας είναι αμαρτία». Πίστευε πως ο χριστιανισμός είναι μια
διαρκής επανάσταση. Κι έτσι συγκρούσθηκε μετωπικά με πολιτικές και κοινωνικές εξουσίες.
Αλλά αυτό τον οδήγησε σε σύγκρουση και με την… Ιεραρχία της Εκκλησίας της
Ελλάδος, επί αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, με αποτέλεσμα να αφορισθεί «μικρώς»
(«στέρηση της Θείας Κοινωνίας»), γιατί συμμετείχε σε επιτροπή πολιτειακού
οργάνου που θα ήλεγχε τα οικονομικά της Εκκλησίας[6]!..
Τολμηρός
και σύγχρονος. Πήγαινε στα πιο μοντέρνα «χάπενινγκ» για να παρακολουθήσει τις
νέες τάσεις της νεολαίας που τόσο τον ενδιέφερε. Πρότεινε στους Έλληνες
μουσικοσυνθέτες να γράψουν λειτουργίες για μπουζούκι, για να παίζονται μέσα
στις εκκλησίες!
«Επαναστάτης», «αντάρτης», «επικίνδυνος
και πλέον του κομμουνιστού», «καπετάν-Παπάς», κ.ά. ταμπέλες του φόρεσαν. Μα
εκείνος κοιτούσε μπροστά. Ήταν η πλήμνη της ωθήσεως των νέων στην δημιουργία.
«Μείνετε νέοι, έλεγε, για να μπορέσετε να επιφέρετε αλλαγές»… Μου θύμιζε έναν
άλλον μεγάλο, τον Μάνο Χατζιδάκι
που έλεγε «Κορίτσια κι αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία κι
αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας. Και σας αγαπώ»…
Πέθανε
στις 16 Μαΐου του 1988, από εγκεφαλική αιμορραγία. Η κηδεία του έγινε στον ΙΝ Αγ. Ζώνης Κυψέλης, σεμνή και χωρίς
επικηδείους, όπως ο ίδιος ήθελε, χοροστατούντος μόνο του μητροπολίτη Ευρίπου Βασιλείου – κατ’ επιθυμίαν του νεκρού. Η ταφή
του έγινε στο κοιμητήριον της «Αναστάσεως» Πειραιώς. Ο ίδιος πάλι είχε ζητήσει
μετά την εκταφή του, τα οστά του να μεταφερθούν στον Αδάμαντα της Μήλου, όπου
και αυτά των γονέων του.
Ο
πρωτοπρεσβύτερος Γ. Πυρουνάκης, «ο επαναστάτης του Χριστού»,
όπως τον είπαν, εξακολουθεί να υπάρχει και σήμερα μέσα από τα έργα του... Κι
αυτό είναι το σημαντικότερο…
Στα
Σφακιά, στ’ Ασφέντου, λένε πως «ο καλός
Σφακιανός τελειώνει την ζωή του ή από βόλι ή από τσούρισμα». Κι ο
παπα-Γιώργης ετελείωσε και με χιλιάδες βόλια στην πλάτη και με ξούρισμα…
Για
όλα τα παραπάνω ο Roger
Milliex τον χαρακτήρισε «ο
σύγχρονος προφήτης της Ελευσίνος» σε γαλλικό περιοδικό… Στην μελέτη για την
ζωή του από τον φίλο και μαθητή του Αντ. Σανουδάκη αποκαλείται «ο ελεύθερος σκοπευτής της αλήθειας»…
Ο
παπα-Γιώργης τιμήθηκε από τρεις Δήμους της χώρας: Της Ελευσίνος[7], του
Ηρακλείου Κρήτης[8] και του Υμηττού[9]. Τον
τίμησαν επίσης οι φοιτητές του Πανεπ. Ιωαννίνων. Και η Μητρόπολις Κισάμου και
Σελίνου, επί Ειρηναίου, του απένειμε τον Σταυρό της Ειρήνης.
Εξ
αφορμής της συμπληρώσεως 12 χρόνων από τον θάνατό του, η ΕΤ-1 τον τίμησε
προβάλλοντας το ντοκυμανταίρ του Σταύρου Στρατηγάκου, «Παπα-Γιώργης
Πυρουνάκης-Θυμίαμα»[10], που
γυρίσθηκε πρωτοβουλία της ΕΤ1 και προσωπικώς του γενικού διευθυντού του
καναλιού Κωνσταντίνου Αλαβάνου.
Σήμερα
οι χριστέμποροι μπορούν να χαίρονται που ο ονειροκυνηγός Πυρουνάκης δεν υπάρχει
ανάμεσά μας. Κι έτσι δεν χρειάζεται να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν.
Αλλά
κι αυτός θα χαίρεται, γιατί το έργο του συνεχίζεται, αποδίδει καρπούς, το όνομά
του είναι συνώνυμο του «αγίου» στα χείλη του απλού λαού, κι αυτή είναι η
πραγματική διάσταση της αγιοσύνης, και γιατί εκεί που είναι, υπάρχει πολύ φως
για τις γενναίες ψυχές, σαν την δική του, και πολύ σκοτάδι για τους
σκοταδιστές, σαν τους πολέμιούς του.
Πατέρα
της Αμφισβήτησης και του Ασυμβίβαστου, όπου και να είσαι, να είσαι καλά…
(*) Η διάλεξις αυτή εδόθη στο Πνευματικό Κέντρο του Αγ. Στεφάνου, από τον συγγραφέα κ. Γιώργο Λεκάκη, την 14 Απριλίου 2008, επ’ ευκαιρία της συμπληρώσεως 20 ετών από τον θάνατο του πεφωτισμένου ιερέως.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1]
τηλ.: 210-32.26.019.
[2]
Οφείλουμε να ειπούμε, για την τάξη των πραγμάτων, πως ο μέγας αυτός παιδαγωγός
Μωραΐτης, δεν έπαψε ποτέ να τους συνδράμει οικονομικά.
q Ο
μητροπολίτης Σάμου Παντελεήμονας, ένας από τους μεγαλύτερους υμνητές της
δικτατορίας, έως το 1974. Αυτός είπε το περίφημο: «Ζήθι έτη μαθουσάλεια
Θεόπεμπτε Αντιβασιλεύ-πρωθυπουργέ».
q Ο
- τότε - Καστοριάς Δωρόθεος που έγραψε για «την λαμπροφόρον εκείνη νύχτα
της 21ης Απριλίου» οπότε «ύψωσαν την σημαίαν της επαναστάσεως και έσωσαν την
Ελλάδα και το έθνος ολόκληρον ου μην αλλά και όλον τον δυτικόν κόσμον από τον
κομμουνισμόν, τον όλεθρον και τον εξαφανισμόν της φυλής μας». «Εάν δώσωμεν το
ψηφοδέλτιόν μας με το Ναι», έγραφε και κατηχούσε για το δημοψήφισμα, «τότε θα
ευτυχήσωμεν, ενώ αντιθέτως εάν ψηφίσωμεν "Οχι" θα δυστυχήσωμεν και
οδύνην πολλήν θα δοκιμάσωμεν».
q Ο
Κυθήρων Μελέτιος. Έγραψε για την «επανάσταση»:
«Ήπλωσεν ο Θεός την χείρα του. Έφθασε αληθώς Σωτήρ εις την κατάλληλον
στιγμήν». Και «διέταζε» το ποίμνιό του: «Να εκκλησιάζονται όλοι οι, Έλληνες
πολίτες, ακολουθώντας την εντολή του Παττακού».
Οι περισσότεροι από τους «πιστούς» της δικτατορίας
προέρχονταν από τις οργανώσεις «Ζωή» και «Σωτήρ».
[5]
Ο δεύτερος ιερεύς είναι ο
νυν μητροπολίτης Kοζάνης, Aμβρόσιος, διάκος τότε, συνελήφθη λόγω της
δράσης του και υπέστη βασανισμούς στο περίφημο ΕΑΤ-ΕΣΑ.
[6]
Τοποθετήθηκε στο κεντρικό Διοικ. Συμβ. του ΟΔΕΠ, με τον ν. 1700/87.
[7]
σε έκτακτη συνεδρίαση στις 24.5.1988.
[8]
με ψήφισμα στις 17.5.1988.
[9]
σε συνεδρίαση του Δημ. Συμβ. στις 27.6.1988.
[10]
Σε σενάριο και σκηνοθεσία
του Σταύρου Στρατηγάκου, διεύθυνση παραγωγής Μαίρης Φραγκάκη. Σε αυτό μιλούσαν
ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, η Άννα Συνοδινού, η Λίνα Αλεξίου, ο
Αντώνης Καλλίτσης, ο
Λυκούργος Κομίνης, ο Γιώργος Ανωμερίτης κ.ά.
 |
| ΠΗΓΗ: ΑΡΜΟΣ. |
ΛΕΞΕΙΣ: πατηρ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΥΡΟΥΝΑΚΗΣ, αδαμαντας Μηλου, Ελευσινα, Μηλος, Κεντρο Αγαπης Ελευσινας, Φιλικη Φωλια του πατρος Πυρουνακη
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook