Αφ' εστίας αρχόμεθα
Του Νίκου Τσίπα
Μας έκλεψαν τα ωραία! Την Ελένη μας! Μα σε όλα τα ωραία, τα
θεϊκά, δεν μπορεί να μπει χέρι, δεν κλέβονται, δεν ληστεύονται παρά μένουν
ακλόνητα στην θέση τους. Στους αιώνας των αιώνων.
Η πατρίδα μας η Ελλάς είναι πολύ υψηλά. Δεν φοβάμαι άλλο πια,
απλά είναι ακόμα ένα κόλπο των θεών. Η Ελένη δεν πάτησε ποτέ το πόδι της στην
Τροία! Και όλα αυτά τα οποία ευαγγελίζονται πολλοί στους αιώνας των αιώνων απλά
τα οικειοποιούνται! Αυτά είναι τα ανθρώπινα!
Η ποιότητα της ψυχής, το σθένος ενός ανθρώπου σε οδηγεί να
νιώσεις. Και αυτό που νιώθεις και ανακαλύπτεις για δικό σου, το προστατεύεις. Στην
ουσία του, όμως, είναι κοινό για όλον τον κόσμο, για όλες τις γλώσσες για όλα
τα χρώματα. Τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται.
Ο λαβύρινθος της ψυχής μας τον οποίο εμείς φτιάχνουμε και
μπαίνουμε όλο και πιο βαθιά μέσα του, μέχρι να συναντήσουμε τον Μινώταυρό μας,
που μας τρώει λίγο-λίγο την ψυχή. Η ψυχή όμως για να ελευθερωθεί θέλει να
ανοίξει τα φτερά της και να πετάξει ψηλά μέχρι εκεί που μπορεί και αρκεί γι’
αυτήν να παρατηρεί χωρίς υπερβολή.
Ο λαβύρινθος έχει το ίδιο ηθικό δίδαγμα με τον δεσμώτη στην
αλληγορία στο Σπήλαιο του Πλάτωνος. Έτσι και ο Προμηθέας μένει δεσμώτης καρφωμένος
στον βράχο τιμωρημένος από τούς θεούς αποκαλύπτοντας στους ανθρώπους το δώρο της
φωτιάς.
Αφ' εστίας αρχόμεθα.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook