Τι αποτελέσματα μπορεί να φέρει μια «σκληρή» πολιτική απέναντι… στους απέναντι

Tι αποτελέσματα μπορεί να φέρει μια «σκληρή» πολιτική απέναντι…στους απέναντι!

Με Ιστορικά δεδομένα…

Του Κώστα Δημητριάδη, kostasmavroskoufis@gmail.com

Ο τσάρος Νικόλαος Ι, σε συνομιλία του το 1844 με τον Δούκα Ουέλλιγκτον)είχε πει: «οι Τούρκοι ότι πετυχαίνουν το πετυχαίνουν με την υπομονή και όχι με την παλληκαριά».

Ο Βίκτωρ Ουγκώ είχε πει: «μελετώντας την ιδιοσυγκρασία του Τούρκου, μπορώ να πω ότι είναι αντιμετωπίσιμος, αρκεί να του κόψεις τα δάχτυλα μόλις πάει να σε αγγίξει. Δεν θα το ξανατολμήσει ποτέ».

Ο δε Τζώρτζ Χόρτον, ο Αμερικανός Πρόξενος στην Σμύρνη, είχε πει: «ο Τούρκος έχει μια πρωτόγνωρη θρασύτητα. Όταν έχει έναν δυνατό μπροστά του είναι όλο τεμενάδες, όταν έχει έναν αδύναμο και ανυπεράσπιστο βγάζει το μαχαίρι».

Τέλος ο ένας και μοναδικός Εθνάρχης του Ελληνισμού, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, 100 χρόνια πριν τον Χόρτον, είχε πει: «στον Τούρκο όταν δείχνεις τα “μπροστινά” σου, σου δείχνει τα “πισινά” του και όταν του δείχνεις τα “πισινά” σου, σου δείχνει τα “μπροστινά” του».

Άραγε τα ξέρουν όλα αυτά οι Πολιτικοί μας;

Έχουν ανοίξει κανένα βιβλίο Ιστορίας; Ή μόνο κανένα ουϊσκάκι με κανέναν «παράγοντα» ή καμμιά ζιβανία με το «πόπολο» που τον ψηφίζει;;;

Το έχω πει εδώ και χρόνια και με αντέγραψαν πολλοί χρησιμοποιώντας την φράση μου: «Η Ιστορία διδάσκει ότι κανείς δεν διδάσκεται από αυτήν».

Γιατί έκανα όλον αυτόν τον μακροσκελή πρόλογο;

Γιατί θέλω να αποδείξω όλα αυτά που θα σας πω παρακάτω.
Γιατί σας λέγω αδέλφια μου Κύπριοι έχετε πέσει θύματα μιας ελεεινής προπαγάνδας που ξεκίνησε από την Μεταπολίτευση και θέριεψε τα τελευταία χρόνια του «Νενεκισμού» και της «τεχνητής ευδαιμονίας»!

 «Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΑΝ ΘΕΛΕΙ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΜΠΟΥΚΙΑ…»

Και βασιζόμενοι στην «πικρή» εμπειρία του 1974, όταν όλα ήταν προδομένα, όταν ο Στρατός της Κύπρου ήταν διαλυμένος και από υλικό αλλά και από στελέχη, προσπαθούν να μεταφέρουν τις τραγικές εκείνες μέρες και εικόνες, στο σήμερα.

Αλλά τότε αδέλφια μου, η Χούντα του Ιωαννίδη, το προδοτικό και ανίκανο αυτό Επιτελείο, φρόντισε να υπάρξει ένα κομφούζιο, μια σύγχυση, συνεπικουρούμενη από τον δοτό Α/ΓΕΕΦ που η ίδια τοποθέτησε για να εκτελέσει το Πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, άφησε τους Τούρκους να δημιουργήσουν ένα προγεφύρωμα και την τελευταία στιγμή να το ενώσουν με τον θύλακα Λευκωσίας. Ενώ ακόμα και με αυτά «τα θλιβερά στρατιωτάκια με τα τσίγκινα στολίδια στο πέτο», αν ο Μακάριος είχε φροντίσει να έχει μια καλά εξοπλισμένη Ε.Φ., οι έφεδροι θα είχαν πετάξει τους Τούρκους στην θάλασσα.

Αλλά και μετά εθελοτυφλώντας, αφήσαμε τους Τούρκους, επί Δημοκρατίας πιά, να αποβιβάζονται και να προετοιμάζονται ανενόχλητοι για τον δεύτερο γύρο, τον «Αττίλα ΙΙ», επί 22 ημέρες…

Και με διαλυμένο τον Στρατιωτικό κορμό, με το ηθικό σε πλήρη κατάπτωση, με έναν λαό σε διχασμό για την αφορμή που δόθηκε στους Τούρκους για την εισβολή, οι Τούρκοι δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου να βάλουν στο χέρι το 37% του νησιού, ξεσπιτώνοντας 250.000 Κυπρίους.

Η «Δημοκρατική» πλέον Ελλάδα είπε δια του Κυβερνήτη της, «Η Κύπρος κείται μακράν» και ως νέος Πόντιος Πιλάτος ένιψε τας χείρας του, λέγοντας στην ουσία «Ναι σας εμπλέξαμε σε αυτήν την πικρή ιστορία αλλά εδώ έχουμε μια Δημοκρατία να αποκαταστήσουμε και αυτοί που μας έβαλαν να την αποκαταστήσουμε μας είπαν να απαντήσουμε στις εκκλήσεις σας για βοήθεια “βγάλτε τα πέρα μόνοι σας”, εμείς θα κάτσουμε στα αυγά μας»!
Και καλά που βρέθηκε ένας Ταγματάρχης Αλευρομάγειρος και ένας Αντισυνταγματάρχης Σταυρουλόπουλος και κράτησαν με του άνδρες τους, του 336 ΤΕ, του 1/211 και του 2^ου, 4^ου Λόχων ΤΦ και μέρος του Λόχου Διοικήσεως της ΕΛΔΥΚ λεύτερο το ΒΔ τμήμα της Λευκωσίας. Και καλά που βρέθηκε ένας Υπολοχαγός Γλεντζές με έναν Κύπριο Ανθυπολοχαγό Γεωργιάδη και κράτησαν την ΝΑ Λευκωσία ελεύθερη. Και καλά που πάλεψαν τα υπολείμματα της 21 ΕΑΝ με τους Κύπριους «μαυροσκούφηδες» και κράτησαν την Δένεια και το Καϊμακλί…

Αυτά σε γενικές γραμμές έγιναν τότε…

Άλλα τα δεδομένα, άλλες οι καταστάσεις, άλλες οι συνθήκες…

Παρά το γεγονός του δυσμενούς για τα Ελληνικά όπλα αποτελέσματος, εξήχθησαν πολύ χρήσιμα συμπεράσματα. Και από τον «Αττίλα Ι» και τον «Αττίλα ΙΙ». Πολλά από αυτά εξήχθησαν χάριν των ίδιων των Τούρκων που έγραψαν και αυτοί βιβλία για τότε.

Βέβαια η Τουρκία ως Στρατοκρατικό μέχρι πριν μερικά χρόνια καθεστώς, θέλησε να διογκώσει την Ελληνική αντίσταση, παραποιώντας τα στοιχεία, για να μην φανεί ότι με χίλια ζόρια επεβλήθησαν σε έναν διαλυμένο, άοπλο και προδομένο Στρατό και Λαό. Στα βιβλία τους αναφέρουν μάχες εναντίον εκατοντάδων καταδρομέων στο Κοτζάκαγια, εναντίον Πυροβολικού που τους χτυπούσε ακατάπαυστα στο Πεντεμίλι (!!!) και άλλα τέτοια πολλά, ανιστόρητα, κατασκευασμένα και φαιδρά.

Όμως ακόμα και μέσα σε αυτό το «τουρκικό μπαρουφολόγιο» λένε και κάποιες αλήθειες. Πχ Αν διαβάσει κανείς την αφήγηση του Τούρκου Πεζοναύτη Μουράτ Κεντίρ, του 50^ου ΣΠ για το πρώτο βράδυ της απόβασης, όπως το αφηγήθηκε στον Κούρδο Δημοσιογράφο Ντουρ Φαρτιλάχ το 2008 στην Γερμανία στο Remscheid, θα καταλάβει την μαχητική ικανότητα του Τουρκικού Στρατού. Παραθέτω ένα μικρό κομμάτι:

 «…Tο πολυβόλο δεν δούλευε. Σφαίρες είχαμε αλλά αν δεν δούλευε το πολυβόλο, τι να τις κάνεις τις σφαίρες;

Ο Λοχαγός Μπιρλίκ έδειχνε φοβισμένος. Εφτιαξε μια τρύπα και ζητησε από τρεις στρατιώτες να κάνουν ένα χαράκωμα κυκλικό γύρω από την τρύπα του. Μπήκε στην τρύπα του και είπε στους στρατιώτες να μπουν στο χαράκωμα που πρόχειρα έσκαψαν για να τον προστατεύουν. Από την Ταξιαρχία μας ενημέρωσαν ότι πρέπει να περιμένουμε επίθεση των Ρωμιών πριν το ξημέρωμα μέσα στην καταραμένη νύχτα.
Γιατί να έρχεται η νύχτα όταν υπάρχει Πόλεμος; Επρεπε να είναι συνέχεια μέρα. Φως. Τώρα θα πρέπει να μείνουμε με τα μάτια ανοιχτά.

Αλλά ξανασκέφτομαι γιατί να φοβηθούμε; είμαστε κοντά 400 καλά εξοπλισμένοι κι ας μην δουλεύει το πολυβόλο της διμοιρίας μας. Αν τολμήσουν οι Ρωμιοί ας έλθουν...

Θα φάνε τα μούτρα τους...

Αυτές ηταν οι σκέψεις μας που μόνοι μας προσπαθούσαμε να δώσουμε θάρρος στον εαυτό μας καθώς έπεφτε το σκοτάδι.

Κάποιοι προσπαθούσαν να ζητήσουν να κάνουμε ησυχία.

Και να ακούγονται πυροβολισμοί. Πιάσαμε τα όπλα μας. Ακούστηκε ένας συγχρονισμένος θόρυβος δάκτυλου που οπλίζει, ταυτόχρονα 400 όπλα.
Ξαφνικά λίγα μέτρα πιό κάτω ένας φαντάρος πυροβολεί πάνω σε ένα φοίνικα. Ο αξιωματικός δίπλα του τον χτυπάει με το κοντάκι του στο κράνος από τα νεύρα του. Ήταν σημάδι ότι ο φαντάρος φοβήθηκε μέσα στο σκοτάδι και είδε τον φοίνικα να κουνιέται και νόμιζε ότι ήταν κομμάντο Ρωμιοί.

Λίγο πιό πάνω σε ένα πρόχειρο φυλάκιο το πολυβόλο άρχισε να χτυπάει ασταμάτητα... Κελαηδούσε συνέχεια.... Άγνωστο που.

Ξαφνικά ακούμε μια αγριοφωνάρα "Σταματάτε βλάκες εμάς χτυπάτε!"

Χτυπούσαν τους δικούς μας μιας προκεχωρημένης ενέδρας. Πάνω στο βουνό οι πολυβολισμοί και οι εκρήξεις δεν σταμάτησαν. Αυτό σημαίνει ότι οι Ρωμιοί πλησιάζουν (σημ.: στην πραγματικότητα πρέπει να ήταν οι Μάχες των Ελληνικών Μοιρών Καταδρομών στο Κοτζάκαγια, την Άσπρη Μούττη και στα Πετρομούθκια).

Όλοι κοίταζαν προς τα πίσω προσπαθώντας να ξεχωρίσουν στο πυκνό σκοτάδι αν υπάρχουν σημεία στο έδαφος για καλύτερη κάλυψη...

Οι Αξιωματικοί βλαστημούσαν, κλωτσούσαν, έριχναν σφαλιάρες στα κράνη όσων φοβούνταν την επίθεση των Ρωμιών. Αλλά η αλήθεια είναι ότι και οι αξιωματικοί από τον φόβο τους ενεργούσαν έτσι. Γιατί φοβόντουσαν ότι αν οι Ρωμιοί ορμούσαν, όλοι μας θα υποχωρούσαμε και όποιος σωθεί, σώθηκε και δεν θα μείνει κανείς να πολεμήσει...και τότε αυτοί ή θα πιαστούν αιχμάλωτοι ή θα ατιμασθούν υποχωρώντας.

Κάποια στιγμή φώτα από αυτοκίνητα φάνηκαν μπροστά δεξιά από την μεριά του Edremit (ελλ. Τριμίθι) και καταλάβαμε ότι τώρα πια οι Ρωμιοί έρχονταν...

Ήδη όλοι εγκαταλείψαμε τα ορύγματα και πήγαμε σκυφτοί πιο πίσω... Όσο πιο πίσω τόσο πιο καλά. Από ένα φυλάκιο μας κάποιος πυροβόλησε το πρώτο όχημα υπολογίζοντας την θέση του από τα φώτα. Έπιασε φωτιά...

Χάρηκε αλλά εγκατέλειψε και αυτός το φυλάκιο του κουβαλώντας με κόπο το πολυβόλο... αλλά ξεχνώντας πίσω στο φυλάκιο τα κασελάκια με τις σφαίρες...

Σε λίγο ένας δικός μας πολίτης που ήταν όπως μας είπε από το Zeytinlik (ελλ. Τέμπλος) μας είπε ότι ήταν στο όχημα που χτυπήσαμε και μας έφερνε τσάϊ σε καζάνια... Πάει το τσάι. Τέτοια ασυνεννοησία.

Φταίνε αυτοί που μας έβαλαν εδώ. Έπρεπε να είμασταν ακριβώς στην ακτή. Εκεί ήταν σχεδόν όλο το Σύνταγμα και δύο τάγματα ακόμα. 3000 στρατιώτες. Ποιος Ρωμιός να τολμήσει να έλθει;

Στο βουνό φωτοβολίδες. Είναι των Ρωμιών, είναι δικές μας; Ποιος ξέρει. (σημ.: ήταν οι φωτοβολίδες της 31 ΜΚ ότι το Κοτζάκαγια κατελήφθη).

Σε λίγο μέσα στο σκοτάδι φωνές. Κλάματα. Βλαστήμιες. Κάποιος ήλθε και είπε ότι οι Έλληνες Κομμάντος χτύπησαν την Ακτή που κάναμε την Απόβαση και χτύπησε με μπαζούκα το Διοικητήριο και σκότωσε τον Διοικητή και άλλους αξιωματικούς.

- Σκοτώθηκε ο Καραογλάνογλου έλεγαν ο ένας στον άλλο.

(σημ.: στην πραγματικότητα τον σκότωσαν οι ίδιοι από ασυνεννοησία)

Τώρα είναι είπα από μέσα μου που αν κάνουν επίθεση και από μπροστά οι Ρωμιοί θα μας κλείσουν στην φάκα και δεν θα μείνει κανένας μας. Βοήθησέ μας Αλλάχ!»

Κανείς Στρατός δεν νίκησε ποτέ υποτιμώντας τον αντίπαλό του. Αποτρεπτικό στοιχείο να τον υποτιμήσεις η αναφορά αυτή πρώτη-πρώτη στο “Σουν Τζου – H Tέχνη του Πολέμου”.

Αλλά και η υπερεκτίμηση! Ιδίως η υπερεκτίμηση…

Βέβαια κάποιος θα μπορεί να πει, ότι πολλά άλλαξαν από το 1974 στον Τουρκικό Στρατό. Σωστό.

Έμαθαν παραδείγματος χάριν να πολεμούν νύχτα. Βοήθησαν σε αυτό οι νέοι εξοπλισμοί όπως οι υπέρυθρες διόπτρες νυχτός, οι θερμικές κάμερες κλπ. Καλυτέρευσε η εκπαίδευση τους λόγω και του πολέμου στο Κουρδιστάν επί δεκαετίες… Εξοπλίστηκε καλύτερα… Οι παραγωγικές Στρατιωτικές Σχολές τους βγάζουν συνεχώς νέους μορφωμένους αξιωματικούς…

Όμως το ίδιο συνέβη μεταξύ του πολέμου 1919-1922 και του 1974…
Οι εξοπλισμοί βελτιώθηκαν, εκμοντερνίστηκαν, οι Αξιωματικοί τους δεν ήταν πλέον «πασάδες» αλλά Απόφοιτοι Στρατιωτικών Σχολών, αλλά η Στρατιωτική Ικανότητα των Τούρκων παρέμεινε η ίδια.

Ο τρόπος αντίδρασης τους, ο ίδιος…

Πυρ υπό κάλυψη και μαζικά…

ΠΩΣ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΕΞΕΥΡΕΣΗΣ ΛΥΣΗΣ;

Συνδέονται. Και όχι μόνο συνδέονται. Είναι η πεμπτουσία!

Οι οπαδοί «της λύσης» όπως την προτείνουν οι Τούρκοι, δηλαδή της Συνομοσπονδίας (και όχι λανθασμένα όπως αναφέρεται ως ΔΔΟ – διότι αυτή η πρόταση Διζωνική Ομοσπονδία δεν της λες), στηρίζουν την επιχειρηματολογία τους στην ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ που καραδοκεί να καταλάβει και το υπόλοιπο Νησί.

Και το λέω και εγώ ότι θα το κάνει. Ναι. Αν τους δείξεις ότι τους φοβάσαι και τους κάνεις όλα τα χατίρια, ναι θα το κάνει… και πιο εύκολα από το ’74. Γιατί τότε είχε να κάνει μια Απόβαση. Να κάνει πλεύση ένα στράτευμα μέσα από θάλασσα.
Τώρα θα έχει μόνο να περάσει συρματοπλέγματα…

Και μάλιστα χωρίς ναρκοπέδια, γιατί σαν μωρόπιστοι πήγαμε και δώσαμε τα σχεδιαγράμματα μας, για να δείξουμε «καλό πρόσωπο»…

Ναι θα τα καταφέρει, γιατί θα ορμήσει να αντιμετωπίσει έναν λαό που ο μισός θα του λέει «Καλώς ήλθατε» και ο άλλος μισός θα είναι τρομοκρατημένος από την θλιβερή διαχρονική προπαγάνδα των πρώτων, των απογόνων του Δημητρίου Νενέκου!

ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΤΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΩ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ KAI ΣΑΣ ΚΑΛΩ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΚΑΛΑ:

- Ότι η Πολιτική της Υποταγής, του Ραγιαδισμού αποθρασύνει τους Τούρκους.
-Ότι η προτροπή «Αναστασιάδη δώστα όλα» (κατά το καλαμαρίστιο του Ανδρέα Παπανδρέου «Τσοβόλα δώστα όλα»), δεν γεμίζει την ανικανοποίητη στομάχα του Τούρκου.
-Ότι τα δείπνα του κ. Προέδρου όχι του ΔΗΣΥ, αλλά του νέου κόμματος, του ΔΗΣΑΚΕΛ, κ. Νεοφύτου με τον Επιδρομέα (τουρκ. Akinci), μας παρουσιάζουν όχι σαν ευγενικούς οικοδεσπότες, αλλά σαν τρομοκρατημένα ανθρωπάκια που προσπαθούμε παντί τρόπω να τους εξευμενίσουμε, με τραπεζώματα και χαριεντισμούς.

ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΣΕ ΟΛΟ ΑΥΤΟ; ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΑΔΗΦΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΛΛΑΞΙΑΣ.

ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΟΥΜΕ – ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΛΛΩΝ, ΠΕΡΙ «ΤΟΥΡΚΟΥ» - ΑΛΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. AYTOY ΠΟΥ ΖΗΤΑΕΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΤΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙ ΠΛΕΟΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΟΠΛΑ:
- Απαίτηση από τον ΟΗΕ να αποσύρει τον Έιντε, Άιντε όπως τέλος πάντων τον λένε… Απόσυρση με την κατηγορία του ΦΙΛΟ-ΤΟΥΡΚΟΥ.

- Κλείσιμο των Οδοφραγμάτων μέχρι να βρεθεί λύση. Λύση Δίκαιη και Βιώσιμη. Κανείς Τούρκος από εδώ, κανείς Κύπριος απ’εκεί…

- Απαίτηση από τον Επιδρομέα, να αποδεχθεί τις Κυπριακές προτάσεις για οριστική λύση στο θέμα μέχρι και του τελευταίου Αγνοούμενου.

- Απαίτηση από την Τουρκοκυπριακή πλευρά να αποδοθούν προκειμένου να δικαστούν στην Κυπριακή πλευρά οι δολοφόνοι των Ισαάκ και Σολωμού.

- Αποδοχή της κατάφωρης παρανομίας στο θέμα των Τούρκων ΕΠΟΙΚΩΝ

- Και τέλος …η απαίτηση από τον Επιδρομέα και τον Απεσταλμένο του Γ.Γ. του Ο.Η.Ε. της Δήλωσης ότι το 1974 η Κυπριακή Δημοκρατία υπέστη Παράνομη Στρατιωτική Εισβολή και Κατοχή.

ΑΝ ΤΑ ΔΕΧΘΟΥΝ ΣΥΖΗΤΑΜΕ…

ΑΝ ΟΧΙ, ΑΣ ΕΞΟΠΛΙΖΟΜΑΣΤΕ.

ΤΟ 2017 ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ 1974… ΤΟ ΞΑΝΑΕΙΠΑ!

ΓΙΑΤΙ ΜΙΑ ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΠΟΝΤΩΝ ΤΩΝ ΝΕΝΕΚΩΝ… ΜΕ ΟΠΟΙΟ ΚΟΣΤΟΣ!

ΠΗΓΗ: εφημ. «Μάχη» 18.6.2017.

Share on Google Plus

About ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ