Για το κρατίδιο των Σκοπίων... ΕΑΝ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑΝ…

Για το κρατίδιο των Σκοπίων

ΕΑΝ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑΝ…

Του Κώστα Μαυρόπουλου,

δημοσιογράφου-συγγραφέως

Πολλά ἔχουν γραφεῖ διά τό κρατίδιον τῶν Σκοπίων, τοῦ ὁποίου οἱ ἡγέτες ἔχουν ἐπιτύχει ὥστε ὁρισμένα κράτη νά τό ἀναφέρουν ὡς ΠΓΔΜ (Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας) – συμφώνως μέ δύο ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας τοῦ ΟΗΕ 817 (1993) καί 845 (1993) – καί ἄλλα νά τό ἔχουν ἀποδεχθεῖ ὡς «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας»… Τό κρατίδιον αὐτό καταλαμβάνει συνολικήν ἔκτασιν 25.333 τ.χλμ. (ξηρά: 24.856 τ.χλμ., ὕδατα: 477 τ.χλμ.). Χώρα περίκλειστη, συνορεύει μέ τό Κόσοβο βορειοδυτικῶς, τήν Σερβίαν βορείως, τήν Βουλγαρίαν ἀνατολικῶς, τήν Ἑλλάδαν νοτίως καί τήν Ἀλβανίαν δυτικῶς. Ἀποτελεῖ περίπου τό βορειοδυτικόν τρίτον τῆς μεγαλυτέρας γεωγραφικῆς περιοχῆς τῆς Μακεδονίας, πού περιλαμβάνει ἐπίσης τά γειτονικά τμήματα τῆς βορείου Ἑλλάδος καί μικρότερα τμήματα τῆς νοτιοδυτικῆς Βουλγαρίας καί τῆς νοτιοανατολικῆς Ἀλβανίας. Ἡ γεωγραφία τῆς χώρας καθορίζεται πρωτίστως ἀπό βουνά, κοιλάδες καί ποτάμια. Εἰς τήν πρωτεύουσαν καί μεγα-λυτέραν πόλιν τά Σκόπια, ζεῖ περίπου τό ἕνα τέταρτον τῶν 2,06 ἑκατομμυρίων κατοίκων. Ἡ πλειοψηφία τῶν κατοίκων εἶναι οἱ ὀνομασθέντες Σλαβομακεδόνες, ἕνας νότιος Σλαβικός λαός. Οἱ Αλβανοί ἀποτελουν μίαν σημαντικήν μειονότηταν, περίπου 25% τοῦ πληθυσμοῦ τῆς χώρας, ἀκολουθούμενοι ἀπό τούς Τούρκους, Σέρβους, Ρομά καί ἄλλους.

Ἡ ἱστορία τῆς χώρας ἀνάγεται εἰς τήν ἀρχαιότηταν, ἀρχίζοντας μέ τό βασίλειον τῆς Παιονίας, κράτος Θρακικόν. Εἰς τά τέλη τοῦ 6^ου αἰῶνος π.Χ. ἡ περιοχή ἐνσωματώθη εἰς τήν Περσικήν Αὐτοκρατορίαν τῶν Ἀχαιμενιδῶν καί ἐν συνεχεία κατελήφθη ἀπό τό Ἑλληνικόν βασίλειον τῆς Μακεδονίας τον 4^ον αἰώναν π.Χ.

Οἱ Ρωμαῖοι κατέλαβαν τήν περιοχήν τόν 2^ον αἰώναν π.Χ. καί τήν ἐνέταξαν εἰς τήν πολύ μεγαλυτέραν ἐπαρχίαν τῆς Μακεδονίας, πού παρέμεινε τμῆμα τῆς Βυζαντινῆς (Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς) Αὐτοκρατορίας καί ἐδέχθη συχνᾶς ἐπι- δρομάς καί ἐποικισμούς Σλαβικῶν λαῶν, πού ἄρχισαν τόν 6^ον αἰώναν μ.Χ.

Μετά ἀπό αἰώνας ἀντιπαραθέσεων μεταξύ Βυζαντινῆς καί Βουλγαρικῆς Αὐτοκρατορίας ἐπέρασεν σταδιακῶς εἰς τήν Οθωμανικήν κυριαρχίαν ἀπό τόν 14^ον αἰώναν. Ἡ ἰδέα τῆς ὑπάρξεως χωριστοῦ κράτους ἐγεννήθη ἀρχικῶς εἰς ἕναν μικρόν κύκλον Σλάβων διανοουμένων τῆς Μακεδονίας εἰς τό μεταίχμιον 19^ου καί 20^ου αἰῶνος, ὅταν μέ τούς Βαλκανικούς πολέμους, ἠ περιοχή τῆς Μακεδονίας διενεμήθη ἐκ τῶν «Μεγάλων Δυνάμεων» μεταξύ Βουλγαρίας, Σερβίας καί Ἑλλάδος, ἐνῶ ὁ μακεδονικός ἐθνικισμός ὑπεστηρίχθη ἀπό τά κομμου-νιστικά κόμματα τῆς περιοχῆς κατά τόν μεσοπόλεμον καί ἡ διάδοσίς του εὐνοήθη ἀπό τά προβλήματα πού δημιούργησεν ἠ Γιουγκοσλαβική διοίκησις.

Κατά τον Β΄ Παγκόσμιον πόλεμον, εἰς τήν κατεχομένην Μακεδονίαν τοῦ Βαρδάρη ἀνεπτύχθη ἕνα ἀντιφασιστικόν ἀντάρτικον μέ ἐπικεφαλῆς τόν Κροά- την Γιόσηπ Μπρός Τίτο, πού μετά τόν πόλεμον ὁδήγησε εἰς τήν ἵδρυσιν τῆς Σοσιαλιστικῆς Δημοκρατίας τῆς Μακεδονίας ὡς ὁμόσπονδης δημοκρατίας τῆς Γιουγκοσλαβίας. Ἅς ἐξετάσουμε – εἰς πρώτην φάσιν – τίς ἐνέργειες τοῦ ἠγέτου τῆς πάλαι-ποτέ Γιουγκοσλαβίας, Στρατάρχου Γιόσηπ Μπρος Τίτο, ὁ ὁποῖος τήν 15^ην Αὐγούστου 1944 ἀπεφάσισε νά μετωνομάση τήν Република Βардарска (Δημοκρατία τοῦ Βαρδάρη) εἰς Република Македонија (Δη-μοκρατία Μακεδονία). Κατά πρώτον λόγον, ἅς δοῦμε ποῖος ἦτο πράγματι, ὁ δῆθεν Κροάτης, Γιόσηπ Μπρός Τίτο καί τόν λόγον διά τόν ὁποῖον ἔλαβε αὐτήν τήν ἀπόφασιν. Πολύ ὁλίγοι γνωρίζουν τήν βασικήν αἰτίαν τῆς διαμάχης Τίτο-Στάλιν, ὅμως μέ μεγάλην μου χαράν, διαβάζοντας τό τελευταῖον βιβλίον τοῦ φίλου μου στρατηγοῦ ἐ.α. Γεωργίου Αϋφαντή: «Οἱ Μεγάλες Ἀπάτες», διεπίστωσα ἄλλην μίαν φορᾶν, πόσον βαθέως ἐρευνᾶ ὅ,τι γράφει! Συνιστῶ ὅλα τά βιβλία του! Οὕτως, μέ τήν ἄδειάν του, μεταφέρω τήν ἀποκάλυψιν ἄλλης μίας μεγάλης ἀληθείας, ὅπως τήν περιγράφει εἰς τάς σελίδας: 115–116 καί 117, διατηρώντας την ορθογραφίαν του: «Ὅλοι γνωρίζετε, ὅτι ὁ Στρατάρχης Τίτο ἦτο ἀρχηγός τῶν Γιουγκοσλάβων ἀνταρτῶν καί μετά τήν ἀποχώρησιν τῶν Γερμανῶν, διοίκησε δικτατορικῶς τήν Γιουγκοσλαβία γιά δεκάδες χρόνια. Γνωρίζεται ὅμως, τήν καταγωγή του καί ἄν ἠργάζετο γιά τά συμφέ-ροντα τῶν Γιουγκοσλάβων ἤ τοῦ κομμουνισμοῦ ἤ τά συμφέροντα τῶν Σιω-νιστῶν; Ὁ Τίτο – JOSEPH WALTER WEISS γεννήθηκε εἰς τήν Πολωνίαν, καί, ὄντας πράκτορας τῶν «Σοβιετικῶν», ὑπηρέτησε στίς πρεσβεῖες Καμπούλ, Τεχεράνη καί Ἄγκυρα. Ἀπό τήν Ἄγκυρα τόν στέλνει ὁ Στάλιν, ὡς ἀπόλυτο ἔμπιστόν του, εἰς τήν Γιουγκοσλαβία διά νά ποδηγετήση τό ἀντάρτικο τῶν Γιουγκοσλάβων, μέ τό νέο ὄνομά του Ἰωσήφ Μπρόζ, τό ὁποῖον δέν ἄρεσε εἰς αὐτόν καί ἐπέλεξε τό ὄνομα «ΤΙΤΟ»[1], ἑνός Ἥρωα τοῦ Δημοκρατικοῦ Στρατοῦ τῆς Ἱσπανίας, ὁ ὁποῖος εἶχε σκοτωθῆ σέ μάχη μέ τόν Φράνκο καί παρουσιάσθη ὡς ἥρωας. Καί τώρα νά καταλάβετε πῶς οἱ κυβερνήσεις τῶν Μεγάλων Δυνάμεων παίζουν τό παιγνίδι τῶν Σιωνιστῶν. Τό 1948, αἱ κυβερνήσεις ΗΠΑ καί Ἀγγλίας ἀπεφάσισαν νά προβοῦν εἰς τήν τροποποίησιν τῶν Ἑλληνικῶν συνό-ρων, ὑπέρ τοῦ πιστοῦ των συνεργάτη Τίτο, πρός ἱκανοποίησιν τῶν ἀπαιτήσεών του. Τό ἔργο αὐτό ἀνέθεσαν εἰς τούς ὑπουργούς Ἐξωτερικῶν Στετίνιους καί ΜακΝηλ. Ἡ τροποποίησις αὐτή ἀπετράπη, χάριν εἰς τήν σθεναρᾶν ἄρνησιν τοῦ Βέτο, τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως Γκρομύκο. Ἐάν δέ σκεφθοῦμε, ὅτι τήν ἐποχήν ἐκείνην ἡ Σοβιετική Ἕνωσις ὑπεστήριζε μέ κάθε μέσον τούς ἀναρχικούς κομμουνιστάς, διά τήν κατάλυσιν διά τῶν ὅπλων, μέ θερμότατον ἐμφύλιον πόλεμον, τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρα-τίας, ἡ ἐνέργεια αὐτή τοῦ Γκρομῦκο, φαίνεται τό ὀλιγότερον παράλογη. Καί ὅμως, ἦτο ἡ πλέον ἐνδεδειγμένη λύσις, διά τά συμφέροντα τοῦ Στάλιν. Διατί; Διά νά τό ἀντιληφθῆτε, πρέπει νά καταλάβετε καλά, ὅτι κοσμοκράτορες εἶναι οἱ Σιωνισταί καί ἐπειδή ὁ Στάλιν, ὡς ἐγωιστής καί ἀτίθασος, μετά τόν θρίαμβόν του εἰς τόν Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο κατά τοῦ Χίτλερ, ἐσήκωσε κεφάλι στό Στρατηγεῖο τῶν Σιωνιστῶν. Τό στρατηγεῖο ἔδωσε ἐντολή εἰς τόν ἐβραιοσιωνιστή Τίτο, νά ἀνεξαρτοποιηθῆ ἀπό τήν Σοβιετικήν Ἕνωσιν, διά νά ταπεινώσουν τόν Στάλιν.

 Καί ἀφοῦ τό ἔκανε, διά νά τόν ἱκανοποιήσουν, ἔδωσαν ἐντολή εἰς τίς κυβερνήσεις τῶν ΗΠΑ καί τῆς Ἀγγλίας, νά τοῦ δώσουν τήν Μακεδονία τῆς Ἑλλάδος, ὡς ἀμοιβήν. Ἐάν ὅμως, ἐπραγματοποιεῖτο αὐτό, τότε θά ἰσχυροποιεῖτο πάρα πολύ ἡ θέσις τοῦ Τίτο, εἰς τό κομμουνιστικόν μπλόκ. Ὁπότε ὁ Στάλιν θά εἶχε κι ἄλλες διαρροές πρός τόν Τίτο καί θά ἐκλονίζετο ἡ θέσις καί ἡ φήμη του. Διά τό συμφέρον του, λοιπόν, ἐπάτησε πόδι καί ἀντέδρασε ἰσχυρότατα καί ἀπεφεύχθη ἡ μεταβολή τῶν συνόρων μας.

Ὁ Τίτο ὅμως, ἐχολώθη καί ἀπεφάσισε νά ἀνταποδώση τό κτύπημα καί ἔκλεισε τά σύνορά του στούς ἔνοπλους κομμουνιστάς, πού πολεμοῦσαν τόν Ἑλληνικό στρατό, τούς ὁποίους ὑποστήριζε ὁ Στάλιν. Καί παρ’ ὀλίγον θά ἀνέτρεπαν αὐτήν τήν τυπικήν Δημοκρατίαν τῆς Ἑλλάδος καί θά τήν προσήρτων ὡς ἐπαρχία τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως.

Μόλις ὁ Τίτο ἔκλεισε τά σύνορά του, ὁ ἔνοπλος ἀγών ἐκρίθη ἀμέσως, ὑπέρ τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ. Διότι ὅταν ὁ στρατός τούς ἐπίεζε καί κινδύνευαν, ἔμπαιναν εἰς τήν Γιουγκοσλαβία καί ὄχι μόνον ἐσώζοντο, ἀλλά ἐκινοῦ-ντο ταχέως καί ἀσφαλῶς μέσα εἰς τό γιουγκοσλαβικό ἔδαφος καί ἐπερνοῦσαν πίσω, εἰς τά νῶτα τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ καί τόν ἐκτυποῦσαν πισώπλατα. Ἐπί πλέον, ἔχασαν τίς βάσεις ἐκπαιδεύσεως τῶν στελεχῶν των, διότι τίς εἶχαν εἰς τό γιουγκοσλαβικό ἔδαφος στό Μποῦλκες, ἔχασαν καί τό πλεῖστον τῶν χερ-σαίων ὁδῶν ἀνεφοδιασμοῦ των, σέ πολεμικό ὑλικό κυρίως. Ὁ Τίτο λοιπόν, ΔΕΝ ἦτο Γιουγκοσλάβος, οὔτε κομμουνιστής, οὔτε φίλος τοῦ Στάλιν, ὅπως πίστευε ὁ Στάλιν καί τόν προωθοῦσε σέ ἐπίλεκτες θέσεις, ἀλλά ἄνθρωπος τῶν Σιωνιστῶν, οἱ ὁποῖοι παρέσυραν τόν Στάλιν, μέ δικούς των, πού ὑπηρετοῦσαν στό ἐπιτελεῖον του καί προωθοῦσε τόν Τίτο ἐκεῖ, πού τόν ἐχρειάζετο τό Ἱερατεῖον. Ὡς Ἑβραῖος, ὁ Τίτο, μετωνόμασε τήν Βαρντάρσκα Μακεδονία καί ὡς Ἑβραῖος, ζήτησε νά παραχωρηθῆ ἡ Μακεδονία στήν Γιουγκοσλαβίαν.

Τό 1991, μέ την διάλυσιν τῆς Γιουγκοσλαβίας, ἡ πρώην γιουγκοσλαβική δημοκρατία ἔγινε ἀνεξάρτητον κράτος μέ τήν συνταγματικήν ὀνομασίαν: «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας».

Πῶς ἐξηγῶ τόν τίτλον τοῦ παρόντος σχολίου μου; Μέ τά διαπραχθέντα λάθη τῶν κυβερνώντων τήν Πατρίδαν μας:

• Κατ’ ἀρχήν δέν ἔπρεπε νά δεχθοῦν τήν δικαιολογίαν τοῦ Τίτο ὅ,τι δῆθεν τό ἐπραξεν λόγω φόβου πώς ὁ Στάλιν θά ὑποστήριζεν τήν ἀπαίτησιν τῆς φιλικῆς πρός αὐτόν ἡγεσίας τῆς Βουλγαρίας διά τήν ἐπέκτασίν της ὡς τήν λίμνη Αχρίδα καί τήν ἔξοδόν της εἰς τό Αἰγαῖον, μέ τήν προσάρτισιν ὁλοκλήρου της Μακεδονίας…

• ὅταν δέ ἐτέθη τό θέμα τῆς ὀνομασίας τοῦ κρατιδίου, μετά τήν διάλυσιν τῆς Γιουγκοσλαβίας, θά ἔπρεπε οἱ ἡγέτες της νά ἐξηγήσουν πέραν τῶν ἱστορικῶν γεγονότων καί τόν λόγον τῆς μετωνομασίας της Република Βардарска εἰς Република Македонија (Δημοκρατία Μακεδονία)!

• ὅλοι γνωρίζουν πώς συμφώνως καί μέ τό Διεθνές Δίκαιον, μόνον ὁ ἀληθής ἰδιοκτήτης ἔχει τό δικαίωμα νά διαβιβάση τήν ἰδιοκτησίαν του καί τό ὄνομά της! Δι’ αὐτόν τόν λόγον ἐπιμένουν οἱ ἡγέτες τοῦ γειτονικοῦ κρατιδίου νά τούς παραχωρηθῆ τό ὄνομα ἀπό τούς ἀληθεῖς ἰδιοκτήτας, δηλαδή, ὑφ’ ἠμῶν τῶν ἰδίων!

 Δι’ αὐτό καί προτείνω: Ὅποιος πολιτικός μας ἀποδέχεται ἄλλην ὀνομασίαν τοῦ κρατιδίου ἀπό τήν Δημοκρατίαν Βαρντάρσκα, νά καταψηφίζεται!

ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 19 Ἰουνίου 2017.

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ:

---

[1] Βεβαίως, οἱ κομμουνιστές, ὄντας οἱ μεγαλύτεροι πλαστογράφοι τῶν ἱστοριῶν, ἀποδίδουν τό προσωνύμιο «ΤΙΤΟ» ὡς ἑξῆς: Ὁ Ἰωσήφ Μπρόζ καθόριζε μέ ἀκρίβειαν τήν ἐργασίαν τοῦ κάθε συντρόφου, λέγοντας: Тито… (δηλ. Ἐσύ, αὐτό) καί ούτως… ἔλαβεν τό προσωνύμιον «ΤΙΤΟ»… (Σ.τ.Σ.).

Share on Google Plus

About ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ