Τρομακτικοί θρύλοι
με φαντάσματα και τέρατα
του Περού
Του συγγραφέα Mike Dreckschmidt
Το φάντασμα της Gringa του λόφου Chilco
Μια όμορφη γυναίκα, ντυμένη
με λευκά, σπέρνει τον τρόμο σε όσους οδηγούν από τον λόφο του Χίλκο στην βόρεια
ακτή του Περού...
Στην συνηθισμένη βραχοσειρά μεταξύ
Trujillo και Chiclayo, κατά μήκος της εθνικής οδού Panamerican, υπάρχει
ασυνήθιστος αριθμός τροχαίων ατυχημάτων, που συμβαίνουν την νύχτα, λίγο μετά τα
μεσάνυχτα, καθώς περνούν τον λόφο Cerro Chilco, πριν φθάσει κανείς στην πόλη
Pacasmayo…
Τρομακτικές εμπειρίες αναφέρουν
οι μοναχικοί οδηγοί φορτηγών από την δεκαετία του 1970…
Οι δύο πρώτοι οδηγοί που έχασαν
την ζωή τους, βρέθηκαν με αφρό να βγαίνει από το στόμα τους, πρόσωπα παγωμένα σαν
φοβερές και αφύσικες μάσκες τρόμου, σαγόνια ανοικτά, μάτια πλατιά και κόκκινα… Ο
τρίτος οδηγός επέζησε, μόλις και μετά βίας. Τον βρήκαν στους πρόποδες του λόφου
Chilco να τρέμει. Ωστόσο, συνέχισε να τρέμει ακόμη και όταν είχε αναρρώσει από
τα τραύματά του και συνεχώς φαινόταν να τρομοκρατείται από κάτι. Δεν μίλησε για
εβδομάδες. Μια ημέρα, τελικά είπε τι συνέβη με μεγάλη δυσκολία: Σε μια στάση
ανάπαυσης στο Pacasmayo είδε κάτι που τον έκανε να πηδήσει έκπληκτος από το
αυτοκίνητο: Μια γυναίκα, χλωμή, ξανθιά, και ντυμένη με λευκά περίμενε στην
πλευρά του δρόμου. Ήταν μισόγυμνη και τράβηξε για να δει εάν χρειαζόταν βοήθεια.
Ρώτησε αν θα μπορούσε να την πάει στο Pacasmayo και συμφώνησε - δεν ήταν πολύ μακριά,
και ήταν αιχμαλωτισμένος από την ομορφιά της. Θα την είχε οδηγήσει μέχρι και
τον Παναμά εάν το είχε ζητήσει! Αλλά αισθάνθηκα τόσο κρύο, και άρχισα να οδηγώ
πιο γρήγορα. Τότε εκείνη μεταμορφώθηκε και μετατράπηκε σε κρανίο!..
Ένα άλλο περιστατικό συνέβη
το 1980 όταν ένας οδηγός περνούσε το Cerro Chilco και είδε την ίδια ξανθιά
γυναίκα στο μέσον του δρόμου. Το φορτηγό του την χτύπησε, και νόμισε ότι την
σκότωσε αμέσως. Πήγε βιαστικά στο Pacasmayo και ενημέρωσε την αστυνομία για το
περιστατικό. Όταν έφεραν το σώμα της στο νοσοκομείο, δεν ήταν ξανθιά. Στην
πραγματικότητα, η γυναίκα ήταν εντελώς διαφορετική. Είχε σκοτεινό δέρμα και
μαύρα μαλλιά και ήταν γνωστή σε πολλούς στο Pacasmayo. Φήμες έλεγαν ότι ήταν
κόρη χήρας, κατοίκου του Pacasmayo, τώρα πολύ ηλικιωμένης, που είχε χάσει την
μνήμη και το μεγαλύτερο μέρος της λογικής της. Η μοναδική κόρη της γυναίκας
αυτής παρακολούθησε Ιατρική στο Εθνικό Πανεπιστήμιο του Trujillo. Μια ημέρα πήγαινε
σπίτι της από το Trujillo, όταν ένα θανατηφόρο ατύχημα έδωσε τέλος στην ζωή της.
Λένε ότι έχει στοιχειώσει στον λόφο από τότε…
Η Gringa λένε ότι εμφανίζεται και μαγεύει τους οδηγούς,
ζητώντας τους μια βόλτα στο Pacasmayo που είναι στον δρόμο τους. Τους δίνει την
διεύθυνσή της και τους προσκαλεί να την επισκεφτούν όταν επιστρέψουν. Εάν το
κάνουν, τους οδηγεί στο κοντινό νεκροταφείο και τους δείχνει τον τάφο τους…
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ εδώ:
EL MUKI
Στις Περουβιανές Άνδεις, βαθιά μέσα στα
ορυχεία, όπου ζει για αιώνες, ο Muki προσφέρει στους απελπισμένους εργάτες μια
συμφωνία,
που δεν μπορούν να αρνηθούν ... και μία
σίγουρη λύπη...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ το
εδώ:
LA CASA MATUSITA:
Το στοιχειωμενο σπιτι με τα φαντασματα
Ένας μύθος που έχει ακούσει σχεδόν κάθε Περουβιανός...
Το Σπίτι Matusita, είναι ένα από τα πιο στοιχειωμένα σπίτια στον
κόσμο.
Και αναμφισβήτητα ο πιο γνωστός στοιχειωμένος χώρος του Περού.
Βρίσκεται ακριβώς στην ιστορική καρδιά της πρωτεύουσας του
Περού, στην Λίμα, στην γωνία των λεωφόρων Garcilaso de la Vega και Espana.
Αυτό το παλαιό σπίτι έφερε πολλούς κατοίκους και επισκέπτες του
σε μια τρομερή μοίρα.
Συχνά κατατάσσεται ως ένα από τα πιο στοιχειωμένα μέρη σε όλην
την Λατινική Αμερική!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ το εδώ:
Τα
γιγάντια φίδια Yacumama και Sachamama
Και ο περουβιανός Αμαζόνιος
φιλοξενεί πολλές παράξενες ιστορίες. Η πιο σημαντική είναι του Yacumama.
Όταν οι Ισπανοί κονκισταδόρες έφθασαν στο εσωτερικό της ζούγκλας, άκουσαν για κάθε είδους παράξενα και
τρομερά πράγματα, κρυμμένα στην πυκνή βλάστηση. Δεν ήταν μόνο στην αντίληψή
τους...
Οι εντόπιοι τους είπαν για ένα
γιγαντιαίο φίδι του Αμαζονίου. Ένα φίδι που λέγεται ότι φθάνει τα 30 μ. σε
μήκος. Ζει ανάμεσα στα δένδρα, στην στεριά ή κάτω από τα νερά των ποταμών.
Ονομάζεται Yacumama, είναι η
μητέρα του νερού του Αμαζονίου, και δεν είναι μόνο του...
ΔΕΙΤΕ:
και εδώ:
Υπάρχει ένας άλλος μύθος για
ένα γιγαντιαίο φίδι. Ωρισμένες πηγές λένε ότι είναι ακόμη μεγαλύτερο από το
Yacumama. Το Sachamama. Οι κυνηγοί στην ζούγκλα λένε πως όταν ο καιρός αλλάζει, και
αρχίζει να βρέχει και να σκοτεινιάζει, και ανάβουν φωτιά, η γη κουνάει, σαν να
είχε περάσει ένας μικρός σεισμός... Ο κυνηγός φοβάται και σταματά την φωτιά.
Την επόμενη μέρα, βλέπει έναν
μεγάλο «αρχαίο κορμό», μήκους περίπου 60 μ. που εμποδίζει το μονοπάτι του.
Στην
βάση του «κορμού» υπάρχει ένα ελάφι. Ξαφνικά εξαφανίζεται στην βάση του «κορμού».
Ο κυνηγός καταλαβαίνει…
Ο «κορμός» είναι το σώμα ενός γιγαντιαίου φιδιού και
στην βάση του, ένα γιγαντιαίο στόμα ανοίγει από ένα κεφάλι, που κοσμείται με
δαιμονικά μάτια και αυτιά με κέρατο!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ το εδώ:
σ.σ.: Θυμίζω, ότι αντίστοιχη παράδοση για γιγάντια φίδια υπάρχει και στην Ελλάδα, με τα λιοκόρνια, τα οποία ζουν στο Μεγανήσι Λευκάδας.
Σάρα
Έλεν,
η νύμφη του Δράκουλα
Ορκίστηκε
να επιστρέψει σε 80 χρόνια για να εκδικηθεί το θάνατό της.
Μια
από τις "νύφες του Δράκουλα" βρίσκεται θαμμένη στο Περού.
Το 1913, πριν
εκτελεστεί στην Αγγλία (αν και η τελευταία καταγεγραμμένη εκτέλεση «μάγισσας»
στην Αγγλία συνέβη το 1684), λένε ότι ορκίστηκε να επιστρέψει από τον τάφο, σε
ακριβώς 80 χρόνια, για να εκδικηθεί τον θάνατό της. Δηλ. στις 9 Ιουνίου 1993. Γι’
αυτό της έβαλαν ένα πηνίο μέσα στην καρδιά της και την σφράγισαν το φέρετρο με
μολύβι…
Η «αγγλόφωνη
ξανθιά-βαμπίρ με το απαλό λευκό δέρμα» θάφτηκε στο Πίζκο (Puerto de Pisco) του Περού.
Κάποιοι
είπαν ότι ήταν μάγισσα. Άλλοι ισχυρίστηκαν ότι την δάγκωσε ο ίδιος ο Δράκουλας.
Ότι είχε ζήσει μια διπλή ζωή: Πιστή σύζυγος κατά την διάρκεια της ημέρας και
αρπακτικό για αίμα θηρίο την νύχτα. Ανακαλύφθηκε σε ένα ξενοδοχείο που βρίσκεται
σε μικρή απόσταση από την πόλη Blackburn της Αγγλίας.
Μετά
την εκτέλεση, το φέρετρο με την Sarah Ellen έμεινε στον σύζυγό της, John
Roberts. Αυτός προσπάθησε να το θάψει, διασχίζοντας όλη την Ευρώπη. Όλοι είχαν
ακούσει την ιστορία και την υπόσχεση εκδίκησης, και καμμία χώρα δεν επέτρέψε για
να ταφεί στο έδαφός της. Ο σύζυγος της Σάρας δεν είχε άλλη επιλογή, παρά να
ταξιδέψει στην Αμερική. Η Αργεντινή και η Χιλή δεν δέχθηκαν το φέρετρο. Μια
μέρα, καθώς ο χήρος ήταν έτοιμος να εγκαταλείψει την ελπίδα, ένας ναυτικός τον
συνέστησε να φέρει την Σάρα Έλλεν στο Περού. Έτσι, το φέρετρο της Sarah Ellen
ήρθε στο λιμάνι του Pisco το 1913, το ίδιο έτος που εκτελέστηκε. Ήταν θαμμένη
στο τοπικό νεκροταφείο όπου παρέμεινε...
Στις
αρχές Ιουνίου του 1993, τα κρατικά ελεγχόμενα ΜΜΕ της δικτατορίας του Αλμπέρτο
Φουχιμόρι μετέδιδαν ότι πλήθη ανθρώπων, που συγκεντρώθηκαν στο νεκροταφείο
του Pisco, κρατούσαν ξύλινους πασσάλους, σκελίδες σκόρδου και ιερά λείψανα, μπροστά
στον τάφο της Σάρα Έλεν. Ήταν έτοιμοι να πολεμήσουν τον δαίμονα, βαμπίρ ή
πνεύμα που θα επέστρεφε για την υπόσχεση εκδίκησης.
Εκείνην
την χρονιά, ένας «βαμπιρόλογος» εμφανίσθηκε σε ένα πρόγραμμα της τηλεόρασης ισχυριζόμενος
ότι η Sarah Ellen ήταν ένας από τους τρεις θηλυκούς βαμπίρ στον κόσμο. Οι
άνθρωποι της Ica βρίσκονταν σε υστερία μετά από αυτό το πρόγραμμα, ειδικά
εκείνοι της μικρής λιμανούπολης του Pisco…
Άλλοι
μεταχειρίστηκαν την Σάρα Έλεν ως άγια, αφήνοντας λουλούδια και τις άλλες
προσφορές, ζητώντας παράλληλα ευχές ή ευλογίες από το πνεύμα της!
Άλλοι
πάλι, λένε ότι επέστρεψε από τους νεκρούς, στους αμμόλοφους και τα παράκτια μέρη
της Ica, και μέσα στην νύχτα, τραγουδά από τα σώματα άλλων νέων γυναικών και
συνεχίζει το έργο της: Μια δίψα για εκδίκηση…
Η
Sarah Ellen και ο σύζυγός της, ήταν και οι δύο υφαντές. Η περιοχή Ica ήταν τότε
μεγάλος βαμβακοπαραγωγός τόπος, οπότε δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι είχαν
κάνει ταξίδια στο κύριο λιμάνι της περιοχής, το Pisco. Σε ένα από αυτά τα
ταξίδια, η Σάρα Έλεν πέθανε, και ο σύζυγός της αναγκάστηκε να προβεί σε ένα
αυτοσχέδιο φέρετρο στο πλησιέστερο νεκροταφείο (βλ. έρευνα του Stephen Smith, Daily
Mail).
Για περισσότερα:
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook