Ἐξ Ὁµοφροσύνης[1]
ἄρχεσθαι
και
διχογνωµοσύνης[2] παύεσθαι
Σοί δέ θεοί
τόσα δοῖεν, ὅσα φρεσί σῇσι μενοινᾷς, ἄνδρα τε καί οἶκον, καί ὁμοφροσύνην ὀπάσειαν
ἐσθλήν· οὐ μέν γάρ τοῦ γε κρεῖσσον καί ἄρειον, ἤ ὅθ᾽ὁμοφρονέοντε νοήμασιν οἶκον
ἔχητον ἀνήρ ἠδέ γυνή».
(Όμηρος,
“Οδύσσεια”, ζ, 180 - 184)
(= Και ας σου χαρίσουν οι θεοί όσα ποθεί η καρδιά σου,
άντρα και σπίτι, και αγαθή σύμπνοια / ομόνοια μέσα του ας προσθέσουν· γιατί δεν
υπάρχει δυνατότερο/ανώτερο και καλύτερο από το να φροντίζει για το σπίτι, με
ομοθυμία, αγαπημένο αντρόγυνο).
«Ξεῖνοι δέ
διαμπερές εὐχόμεθ᾽εἶναι ἐκ πατέρων φιλότητος, ἀτάρ καί ὁμήλικές εἰμεν· ἥδε δ᾽ὁδός
καί μᾶλλον ὁμοφροσύνῃσιν ἐνήσει».
(Όμηρος, “Οδύσσεια”, ο, 196-198)
(= Φίλοι πατροπαράδοτοι θεωρούμαστε από χρόνια και είμαστε
συνομήλικοι και το ταξείδι αυτό θα μας ενώσει περισσότερο/θα μας οδηγήσει σε
ομόνοια/σύμπνοια).
Επέλεξα δύο αποσπάσματα από την Ιερά Γραφή των Ελλήνων,
τα του Ομήρου έπη, το αρχαιότερο έπος, που περιέχουν την
αρχαιότερη και γλυκύτερη λέξη στον κόσμο “ομοφροσύνη”,
άγνωστη στο ελληνικό αν- γνωστικό κοινό, μια που τώρα τα παμπάλαια αυτά
κλασσικά γράμματα δεν διδάσκονται στα ελληνικά σχολεία, αφού θεωρούνται “νεκρή”
γλώσσα από την επίσημη εξ(ω)-συγχρονιστική πολιτεία, που επιδιώκει να
απο-νευρώσει και να απο-νεκρώσει τον εγκέφαλο των ελληνοπαίδων (λοβοτομή), για
να μη σκέπτονται κριτικά και ορθολογικά, αλλά να απομνημονεύουν/παπαγαλίζουν
και να μιμούνται άκριτα και ανορθόλογα ό, τι τους προσφέρεται σερβίρεται) επιχρυσωμένο
και στιλβωμένο.
Άραγε πόσοι Έλληνες σήμερα γνωρίζουν ότι το Λατινικό Αλφάβητο στο οποίο γράφουν
όλες οι χώρες του Δυτικού Κόσμου είναι το
Αλφάβητο των Ελλήνων (αιολο-χαλκιδικό/ευβοϊκό) που ταξίδεψε από την αρχαία
κωμόπολη “Βιγλατούρα” Οξυλίθου της Κύμης το 770/760 π.Χ. στη Νότια Ιταλία (Μεγάλη Ελλάδα), όπου οι Κυμαίοι - Ευβοείς ίδρυσαν την πρώτη αποικία στη νήσο
Πιθηκούσες. Ύστερα από λίγα χρόνια οι Πιθηκούσιοι ίδρυσαν την Κύμη (σημ. CUMA = κώμη) στην ηπειρωτική
Ιταλία. Μια ακόμη Ελληνική Εποποιία που
ούτε καν διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία!
Και πόσοι Έλληνες σήμερα γνωρίζουν ότι το κυριλλικό - γλαγολιτικό - σλαβικό
αλφάβητο αποτελεί τη βάση όλων των σλαβικών γλωσσών του Ανατολικού Κόσμου. Αλφάβητο
που επινόησαν έχοντας ως πρότυπο το αρχαιοελληνικό, οι ισαπόστολοι αδελφοί
Θεσσαλονικείς μοναχοί της Ορθοδόξου Εκκλησίας Κων/νος Κύριλλος (827-869) και Μεθόδιος
(826-885) στο πλαίσιο της βυζαντινής πολιτικής για τον εκχριστιανισμό των
Σλάβων της Μοραβίας.
Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να γινόταν μια δημοσκόπηση (σφυγμομέτρηση)
για το θέμα της προέλευσης του ελλη-νικού αλφαβήτου, πριν προβούμε σε
διενέργεια δημοψηφίσματος για την ονομασία της ΠΓΔΜ (FYROM), σημερινά Σκόπια.
Το πρώτο απόσπασμα αναφέρεται στη συνάντηση του ναυαγού
Οδυσσέα με την εύπεπλο (= έχουσα ωραίο πέπλο) και λευκώλενο (= έχουσα λευκούς
και απαλούς βραχίονες) Ναυσικά, και το δεύτερο στη συζήτηση του Τηλέμαχου με το
γιο τού Νέστορα, Πεισίστρατο, που διημείφθη στην Πύλο.
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΠΕΡΙ ΔΙΧΟΝΟΙΑΣ ΚΑΙ
ΟΜΟΝΟΙΑΣ
Το
2017 ΕΤΟΣ ΔΙΧΟΝΟΙΑΣ - ΔΙΧΑΣΜΟΥ – ΔΙΑΙΡΕΣΗΣ
Το
2018 ΕΤΟΣ ΟΜΟΝΟΙΑΣ - ΕΝΟΤΗΤΑΣ - ΠΡΟΣΘΕΣΗΣ
Είμαστε ο Μοναδικός Λαός επί της γης, γι’ αυτό και
ξεχωρίζουμε άλλωστε από τους άλλους, που από τις τέσσερις πράξεις της
αριθμητικής έχουμε εν-δια-τρίψει, διακριθεί και διαπρέψει μόνο στη Διαίρεση!!! ήτοι στη Διχόνοια, το Διχασμό και αυτό το πληρώσαμε πολύ ακριβά στο παρελθόν και
συνεχίζουμε ακόμη και σήμερα να το πληρώνουμε, χωρίς ποτέ τα παθήματά μας να
μας γίνονται μαθήματα. Είναι καιρός να ασχοληθούμε και με τον Πολλαπλασιασμό, γιατί “γερνάμε και δεν γεννάμε”.
Αντιμετωπίζουμε μέγα εθνικό πρόβλημα διαιώνισης της φυλής μας λόγω της γήρανσης
του πληθυσμού. Αλλά και με την Πρόσθεση,
την ενότητα, γιατί ισχύς μόνο εν τη ενώσει, και με την Αφαίρεση, ήτοι να αποδεσμευτούμε από ιδεοληψίες, προλήψεις,
εμμονές, αγκυλώσεις, πολιτικές σκοπιμότητες και μικροκομματικά συμφέροντα.
«Ὦ
βάρβαρ᾽ἐξευρόντες Ἕλληνες κακά».
(Ευριπίδης, 480-406, “ΤΡΩΑΔΕΣ”, στίχ. 764)
(= Έλληνες εσείς που επινοήσατε τέτοιες βάρβαρες πράξεις/δεινά
- ενν. του πολέμου).
Ο τραγικός ποιητής
Ευριπίδης καταγγέλλει με τη σπαραξικάρδια κραυγή της Ανδρομάχης στις
“Τρωάδες” του τα δεινά που προξένησαν οι Έλληνες στην Τροία. Ο Θουκυδίδης μας παραδίδει πως τις ίδιες
ωμότητες/βιαιότητες διέπραξαν οι Αθηναίοι στη μικρή αδύναμη Μήλο. Η Αθήνα που
έχτιζε Παρθενώνες, που ενεθάρρυνε τη Φιλοσοφία και τους Διαλόγους για τον
Άνθρωπο, την Αρετή και την Αλήθεια στην Αγορά, η ίδια η Αθήνα εξολόθρευσε τον
πληθυσμό της Μήλου, γιατί αρνήθηκε να συμμαχήσει μαζί της. Με πρωτοφανή
ωμότητα, αλλά και πολιτικό ρεαλισμό οι Αθηναίοι δηλώνουν ότι: «Το επιχείρημα
του δικαίου αξίαν έχει, όπου ίση υπάρχει δύναμη προς επιβολήν αυτού, (νομίζουμε)
όμως ότι ο ισχυρός επιβάλλει ό, τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο ασθενής
παραχωρεί ό, τι του επιβάλλει η αδυναμία του».
«ἐπισταμένους
πρός εἰδότας ὅτι δίκαια μέν ἐν τῷ ἀνθρωπείῳ λόγῳ ἀπό τῆς ἴσης ἀνάγκης κρίνεται,
δυνατά δέ οἱ προύχοντες πράσσουσι καί οἱ ἀσθενεῖς ξυγχωροῦσιν».
(Θουκυδίδης,
460-395, βιβλίο Ε’, 89)
Με άλλα λόγια δεν
υφίσταται Δίκαιο μεταξύ ισχυρών και ασθενών, αλλά μόνο μεταξύ των ίσων ως
προς τις δυνάμεις. Έτσι οι πρέσβεις των Αθηναίων διακηρύσσουν το Δίκαιον του
ισχυροτέρου. Το δόγμα αυτό, που είναι άξιο να εφαρμοστεί στα θηρία και όχι
στους ανθρώπους το υποστηρίζει και ο σοφιστής Καλλικλής στο διάλογο του Πλάτωνα
“Γοργίας” 483d.
Η μεγαλύτερη
κατάρα του Έθνους, το σαράκι που τρώει τις σάρκες του Ελληνισμού είναι η
Διχόνοια. Δυστυχώς, σήμερα, αν
θέλουμε να αποδείξουμε ότι έχουμε κάποια σχέση με τους προγόνους μας φαίνεται
να μας συνδέει μόνο αυτό. Από το Διχασμό, στην αρχαιότητα κανείς δεν έμεινε
όρθιος. Αυτός ο Διχασμός, η Διχόνοια, ο Εμφύλιος είναι η καθημερινότητά μας. Η
Ελλάδα ως πνεύμα, είναι συνώνυμη με αυτή την εριστική, εμφυλιακή τάση.
Ο Ηρόδοτος (484-425)
στην ιστορία του, βιβλίο 8ο “Ουρανία”, κεφ. 3 είναι αποκαλυπτικός και άκρως
διδακτικός:
«εἰ
στασιάσουσι (Ἀθηναῖοι) περί τῆς ἡγεμονίης, ὡς ἀπολέεται ἡ Ἑλλάς, ὀρθά νοεῦντες·
Στάσις γάρ ἔµφυλος πολέµου ὁµοφρονέοντος τοσούτῳ κάκιόν ἐστι ὅσῳ πόλεµος εἰρήνης».
(= αν οι Αθηναίοι διεκδικήσουν την
ηγεμονία από τους Λακεδαιμονίους, θα καταστραφεί η Ελλάδα, και σκέπτονταν ορθά·
γιατί τόσο χειρότερος είναι ο εμφύλιος σπαραγμός από τον πόλεμο που διεξάγεται
σε κατάσταση ομονοίας, όσο ο πόλεμος από την ειρήνη).
Ο Αριστοτέλης
(384-322) στα “ΠΟΛΙΤΙΚΑ” του 1301b, 27-30, σημειώνει:
«Πανταχοῦ
γάρ διά τό ἄνισον ἡ στάσις, οὗ µή τοῖς ἀνίσοις ὑπάρχει ἀνάλογον· ὅλως γάρ τό ἴσον
ζητοῦντες στασιάζουσιν». (= γενικά
παντού όπου δεν υπάρχει εξισορρόπηση της ανι-σότητας, οι άνισοι στασιάζουν για
την ανισότητα· γιατί στασιάζουν επιδιώκοντας το απολύτως ίσον / την απόλυτη ισότητα).
Ο Αντισθένης (445-366/5),
ο ιδρυτής της κυνικής Φιλοσοφίας διδάσκει:
«ὁµονοούντων
ἀδελφῶν συµβίωσιν παντός ἔφη τείχους ἰσχυροτέραν εἶναι». (= η συμβίωση αδελφών που είναι μονοιασμένοι/που έχουν
ομόνοια, είπε, είναι ισχυρότερη από κάθε τείχος).
Ο Δημόκριτος (460-370),
ο πατέρας της ατομικής θεωρίας, διακηρύσσει: «ἀπό ὁµονοίης τά µεγάλ᾽ ἔργα». (= με την ομόνοια κατορθώνονται τα
σπουδαία έργα).
Και ο Ξενοφών
(430-355) στα “Απομνημονεύματά ” του, Δ’, 4, 16-17 διαπιστώνει: «ἄνευ ὁµονοίας οὔτ᾽ἄν πόλις εὖ πολιτευθείη,
οὔτ᾽οἶκος καλῶς οἰκηθείη». (= χωρίς ομόνοια ούτε πολιτεία/κράτος θα
μπορούσε να κυβερνηθεί σωστά ούτε σπίτι να διοικηθεί καλά).
Γεμάτος πίκρα και παράπονο ο Πλάτων (427-347) στο έργο του “Μενέξενος”, ΧΙV, 243d, σημειώνει ότι
εμείς που οσάκις ήμαστε μονοιασμένοι, νικήσαμε κάθε εξωτερικό εχθρό, νικηθήκαμε
από τους ίδιους τους εαυτούς μας, απ’ τα πάθη μας. «Ἀήττητοι γάρ ἔτι καί νῦν ὑπό γε ἐκείνων ἐσµέν, ἡµεῖς δέ αὐτοί ἡµᾶς καί
ἐνικήσαµεν και ἡττήθηµεν».
Το παράγγελμα του Περιάνδρου του Κορίνθιου του Σοφού, στους
Δελφούς: «ὁμόνοιαν δίωκε», σημαίνει,
να επιδιώκουμε την ομόνοια. Εμείς, λόγω της απαιδευσίας μας, το παραφράσαμε
εσφαλμένα, να καταδιώκουμε την ομόνοια·
γι’ αυτό και είμαστε άξιοι της τύχης μας και των όποιων επιλογών μας «αἰτία ἑλοµένου, θεός ἀναίτιος», Πλάτων
“Πολιτεία”, (617 c-e), (= o θεός δεν φταίει σε τίποτε, εμείς οι ίδιοι είμαστε
υπεύθυνοι για τις επιλογές μας).
ΟΜΟΦΡΟΣΥΝΗ ΛΟΙΠΟΝ
ΤΟ 2018...
ΑΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ
- ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΗ - ΑΘΕΣΜΙΚΗ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ και ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!
(*) Αναδημοσίευση
από την εφημερίδα "ΕΒΔΟΜΗ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ", από την στήλη του συγγραφέα ΕΤΥΜΟΛΟΓΩ ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ!
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] ενότητα, ομόνοια, σύμπνοια, συμφωνία,
ομοθυμία, ομοφωνία, ομοψυχία, ομογνωμοσύνη, σύμπτωση και ταύτιση σκέψεων,
φρονημάτων και αισθημάτων. Παράγεται από το ὁμόφρων - ονος < ὁμοῦ + φρήν - φρενός
= ο έχων τα ίδια φρονήματα, σκέψεις, αισθήματα, τις ίδιες αρχές και αντιλήψεις.
[2] διαφωνία, διάσταση, ασυμφωνία,
διχοφωνία, διαφορά γνωμών, διχοστασία, διχόνοια, διχασμός, έρις, στάσις,
διχογνωμία, ετεροφροσύνη, διχοφροσύνη.
ΛΕΞΕΙΣ-ΚΛΕΙΔΙΑ: ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ, ΟΜΟΝΟΙΑ, ΔΙΧΑΣΜΟΣ, ΔΙΧΟΓΝΩΜΟΣΥΝΗ, ΔΙΑΦΩΝΙΑ, ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΟΜΗΡΟΣ, ΓΡΑΦΗ, ΑΛΦΑΒΗΤΟ, ΚΥΜΗ, ΠΙΘΗΚΟΥΣΕΣ, ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ, ΕΥΒΟΙΑ, ΧΑΛΚΙΔΑ, ΧΑΛΚΙΣ, ΒΙΓΛΑΤΟΥΡΑ, ΒΙΓΛΑΤΟΥΡΙ, ΟΞΥΛΙΘΟΣ, ΚΥΡΙΛΛΙΚΟ, ΚΥΡΙΛΛΟΣ, ΜΕΘΟΔΙΟΣ, ΣΛΑΒΟΙ, ΜΟΡΑΒΙΑ, ΣΚΟΠΙΑ, FYROM, ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ, ΣΚΟΠΙΑΝΟ, ΝΑΥΣΙΚΑ, ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ, ΟΔΥΣΣΕΑΣ, ΟΔΥΣΣΕΥΣ, ΠΥΛΟΣ, ΠΕΙΣΙΣΤΡΑΤΟΣ, ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, ΤΡΩΑΔΕΣ, ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, ΚΑΛΛΙΚΛΗΣ, ΠΛΑΤΩΝ, ΠΛΑΤΩΝΑΣ, ΓΟΡΓΙΑΣ, ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ΗΡΟΔΟΤΟΣ, ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, ΑΝΤΙΣΘΕΝΗΣ, ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ, ΞΕΝΟΦΩΝ, ΞΕΝΟΦΩΝΤΑΣ, ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ, ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΣ, ΚΟΡΙΝΘΟΣ, ΔΕΛΦΟΙ
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook