ΑΠΟ ΤΟ ΕΓΩ ΣΤΟ ΕΜΕΙΣ, ΜΟΝΟ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ ΛΟΓΟΥ, ΤΟΥ ΟΜΙΛΩ - ΟΜΙΛΟΣ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΙΛΩ - ΠΑΡΑΜΙΛΩ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΕΙ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΦΥΛΛΟ ΚΑΙ ΦΤΕΡΟ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ «Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ»

ΑΠΟ ΤΟ ΕΓΩ ΣΤΟ ΕΜΕΙΣ,

ΜΟΝΟ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ ΛΟΓΟΥ,

ΤΟΥ ΟΜΙΛΩ - ΟΜΙΛΟΣ

ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΙΛΩ - ΠΑΡΑΜΙΛΩ

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΕΙ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

ΦΥΛΛΟ ΚΑΙ ΦΤΕΡΟ

ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ

«Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ»

Του ΙΩΑΝΝΗ-ΠΕΤΡΟΥ ΜΑΚΡΙΔΗ

Η ορθή ομιλία της Ελληνικής Γλώσσας, δεν είναι μόνο ένα κόσμημα που το χρησιμοποιούν οι θεοί για να συνεννοηθούν μεταξύ τους[1], αλλά ο τρόπος κατάκτησης, προς ανάλυση των εννοιών των λέξεων που η γεύση τους σε εξυψώνει – μετουσιώνει, άρα δικαιώνει τον δρόμο σου, γι’ αυτό που ψάχνεις χωρίς διαβολές και διαστροφές.

Επομένως, τα εργαλεία της γνώσης (για να μην μας πιάνουν «κορόιδα» οι αγράμματοι) δεν πρέπει να είναι «μαϊμούδες» π.χ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΕΞΙΣ ΜΙΛΩ, ΑΛΛΑ ΟΜΙΛΩ, διότι ο στόχος των ελληνικών λέξεων είναι η επίτευξη πνευματικών γεγονότων, δεν είναι το ΕΓΩ ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΕΜΕΙΣ, Ο ΟΜΙΛΟΣ, εξ ου και ΟΜΙΛΩ – ΟΜΙΛΙΑ.

Γι’ αυτό και από την ομιλία του Ομίλου, του Εμείς, προέκυψε η ορθή έννοια της Δημοκρατίας, ενώ με το μιλώ κατακτούμε το παραμιλώ, δηλαδή την ασυνεννοησία.

ΕΠΟΜΕΝΩΣ, ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ:

Θέλουμε να κτίσουμε το σπίτι μας ή να το διαλύσουμε, στηριζόμενοι σε ιδιώματα και ιδιοτροπίες του καθενός το Εγώ, που οδηγούν ανεπιστρεπτί σε μεταλλάξεις των Φυσικών δεδομένων και της Ιστορίας; Και άρα, όχι του Εμείς της βιώσιμης Κοινωνίας μας, αλλά της ιδιωτικής επιχείρησης ενός ξενόφερτου Εγώ. Ίδε σημερινή περίπτωση προσπάθειας μετατροπής της Μακεδονίας, ως προκάλυμμα στα Σκοπιανά – Βουλγαρικά – Σέρβικα ιδιωματικά συμφέροντα επειδή δεν λειτούργησε ποτέ ως αποικιοκράτισσα χώρα του Εγώ, αλλά από τότε πραγματικά ως σημερινό επίτευγμα ανώτερο των Ηνωμένων Πολιτειών και Ενωμένης Ευρώπης. ΠΡΙΝ ΑΠΟ 2.500 ΧΡΟΝΙΑ ΕΓΙΝΕ Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΤΟΥ ΕΜΕΙΣ και όχι με το παραμίλημα της εποχής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που τα Φιλοσοφικά Συμπόσια κατέληξαν σε ρωμαϊκά όργια και η Φιλοσοφία σε Αμπελοφιλοσοφία. Και τώρα με τα ιδιώματα της ιδιοτροπίας και της μετάλλαξης επιχειρούν να γίνει φύλλο και φτερό η Μακεδονία για τα κρυμμένα ιδιωτικά συμφέροντα των Τρούμαν, Τσώρτσιλ, Στάλιν και των εφήμερων υποτακτικών τους.

Είναι εις το εξής το ενδιαφέρον, μέσω της χρήσης του Έλληνος Λόγου να το εντοπίσουμε, ώστε να μην το αγνοούμε και το ΟΜΙΛΩ να μην το εκφέρουμε ομιλώντας –ευτελίζοντάς το– ως ΜΙΛΩ και επομένως, να γινόμαστε το Παραμιλώ, οπότε να καταλήγουμε μεταξύ μας ενώ υποτίθεται ότι προσπαθούμε να συνεννοηθούμε με τις έννοιες των λόγων που εκφράζουμε, σπέρνουμε, καλλιεργούμε, ΣΥΝΤΗΡΟΥΜΕ ΩΣ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟ ΝΑ ΜΗ-ΛΥΣΟΥΜΕ αυτό για το οποίο συναντηθήκαμε αλλά για να ΠΕΡΙΑΥΤΟΛΟΓΗΣΟΥΜΕ. Αυτό είναι το γεγονός το οποίο συμβαίνει κατά 99% στην εποχή μας όταν συζητάμε και μετά φεύγουμε μόνοι μας… και ολομόναχοι, ΜΕ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΗ ΣΤΑ ΜΗ-ΛΥΜΕΝΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΜΑΣ.

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΠΑΝΕ ΚΑΤΑ ΔΙΑΒΟΛΟΥ;

ΔΙΟΤΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΟΥΜΕ: είναι άχρηστος (χωρίς χρήσεις)/περιττός – αφύσικος (δεν εμπεριέχει το αρσενικό και το θηλυκό της Φύσης για την διαιώνιση, άρα αφύσικος–περιττός αλειτούργητος (δεν λειτουργεί ως καθοδηγός μας λειτουργικά/άσχημος (χωρίς σχήμα – χωρίς σχέδιο πραγματοποίησης, χωρίς χώρο που θα πραγματοποιηθεί, και ειδικά στην Ελλάδα που ξεπουλάμε όλους τους ελεύθερους χώρους μέσα στον ιστό της Πόλης υποσχόμενοι λαγούς με πετραχήλια στα καλά του καθουμένου, λες και αυτοί οι ουρανοκατέβατοι ουρανοξύστες έλειπαν για να λύσουν τα προβλήματα της καθημερινότητας του Λαού, ενώ απουσιάζουν τα στρατηγικά σχέδια σωτηρίας όλης της Ελλάδος και το σε ποιον χώρο θα ανεγερθούν). Άρα, ΤΟ ΦΙΛΕΤΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΣΑΝ ΣΚΟΠΙΜΑ ΠΡΙΝ ΕΡΘΕΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ και οι αναπτυξιακές επενδύσεις τους πρέπει να γίνουν το γρηγορότερο για να μην υπάρχουν οι χώροι για την Σωτηρία της Ελλάδας/Ακοινώνητος (οδηγεί τις Κοινωνίες στο Χάος. Πώς μπορεί μια Κοινωνία να καταλήξει να γίνει ώριμη, βιώσιμη όταν δεν Κοινωνούμε, δεν Λειτουργούμεθα. Το Σώμα μας που υποτίθεται πρέπει να είναι ο Ναός, ο Οίκος της Ψυχής μας, πρέπει να μετουσιωθεί ως το μεγαλείο της αγκαλιάς του Σύμπαντος Κόσμου – το ΕΜΕΙΣ).

Αυτό ακριβώς συμβαίνει όταν εισερχόμεθα στο κτίσμα της Αγίας του Θεού Σοφίας και το οποίο μεταλαμπαδεύεται ως μεγαλείο με το άπλωμα αυτής της αγκαλιάς στον καθένα μας, αλλά με ταπεινότητα στην κάθε γειτονιά της Οικουμένης μέσω της Ορθόδοξης Ελληνικής Ναοδομίας. Η οποία ξεκινά ταπεινά από την Γη και ανεβαίνοντας με την λειτουργικότητα του χώρου του γυναικωνίτη, χρήσιμου και βατού στους εκκλησιαζόμενους, αισθάνονται το όλο κατασκεύασμα του Ναού ατενίζοντάς το ως κορμί τους, συνειδητοποιώντας τον ουράνιο θόλο με τον Παντοκράτορα, ότι τον πλησιάζουν. Για να κατέβουν μετά στην Γη, όπως ακριβώς είναι και ο ρόλος της παρουσίας μας σε αυτήν. Ως «πραγματικός στίβος» τριβής με τις δυνάμεις της Φύσης για να στεφανωθείς Ολυμπιονίκης της Αρχαιότητας και όχι της σημερινής εποχής που ευτελίζει τα πάντα, αφού οι Ολυμπιονίκες επιδεικνύουν τον εαυτό τους, το Εγώ τους χωρίς την ευθύνη του Εμείς και καμιά σχέση δεν έχουν με τον έφηβο Ολυμπιονίκη που έχει το μέτωπό του εστραμμένο προς την Γη σε περίσκεψη. ΔΗΛΑΔΗ, Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΕ ΩΡΑ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΑΣ ΙΕΡΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΝΑΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΣΑ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗΣ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΛΟΓΟΥ ΣΥΝ-ΟΜΙΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΜΕΙΣ.

Όλα τα άλλα κτίσματα που υποτίθεται χρησιμοποιούνται για να καλύψουν τις ίδιες ψυχικές, πνευματικές αναζητήσεις - ανάγκες του Ανθρώπου, τελικά εμπαίζουν το νόημά τους όταν δεν έχουν καμία σχέση με καλλιέργεια ταπεινότητας και μεγαλείου Ψυχής. Οι τεράστιοι αλειτούργητοι εις το αχανές ύψος τους όγκοι, αφενός, σχίζουν και ματώνουν ως πελώρια όρθια μαχαίρια τους ουρανούς και αφετέρου, εκμηδενίζουν με τον όγκο τους την υπόσταση των ανθρώπων στο χώρο τους, χωρίς να εισαγάγουν στους εκκλησιαζόμενους το του κτίσματος, αγλάισμα νοήματος, την διάχυση φωτός κοσμικού ταξιδίου, πνευματικής ευφορίας για το ευφυές τοπίο της καθημερινότητας μέσω της του Θεού Αγίας Σοφίας.

Τα ίδια ακριβώς και απαράλλακτα γεγονότα διαδραματίστηκαν και αιώνες πριν, γενεές γενναίων γενεών, σε αντίστοιχους χώρους ιερότητας: Παρθενώνας Ακρόπολης Αθηνών, Αφαίας Αθηνάς Αίγινα, Επικούρειος Απόλλων στα σύνορα μεταξύ Αρκαδίας και Μεσσηνίας, Ήρας και Ολυμπίου Διός Αρχαίας Ολυμπίας, με τα αγάλματα των αετωμάτων και τις ανάγλυφες παραστάσεις σε μετώπες και ζωφόρους μορφών αγώνων προς εμπέδωση εννοιών Ελευθερίας και Δικαιοσύνης, οι οποίες επειδή προέκυψαν από την διαμάχη –ΦΩΤΟΣ ΚΑΙ ΣΚΙΑΣ, ΑΡΧΗΣ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΟΓΟΥ– έγραψαν την Ιστορία συμβόλων Ανθρωπότητας, που οι ανιστόρητοι οποιασδήποτε εποχής, όπως της σημερινής με την Ε.Ε., με τις ανυπόστατες τοποθετήσεις τύπου Μέρκελ, Γιούνκερ, Νίμιτς, Ζάεφ, Κοτζιά και Τσίπρα και λοιπών λοιμών και καταποντισμών, και με νόηση μνήμης ως άλλες στήλες άλατος στα σημερινά Σόδομα και Γόμορρα, να επεξεργάζονται διατελώντας εν ανοία αναπαράσταση εκστρατειών του Μεγαλέξανδρου «γαργαλώντας την Μακεδονία» αγνοώντας όμως το ότι φεύγοντας ο Μεγαλέξανδρος άφησε ξωπίσω του –για τους ηλιθίους που δεν θα σεβαστούν από αμνησία, απλυσιά και απληστία ότι η εκπολιτιστική υπόσταση των εκστρατειών του στηρίζεται: 

1^ον στον ΜΑΚΕΔΟΝΑ ΔΑΣΚΑΛΟ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ, τον οποίον αγνοούν παντελώς, όταν βάζουν στο στόμα τους την Μακεδονία, με Λόγο και Γραφή καθεαυτού Ελληνική και χωρίς καμία σχέση έχουσα με ιδιώματα του Εγώ τους, 

2^ον ΣΤΑ ΣΤΑΔΙΑ ΚΑΙ ΘΕΑΤΡΑ ΠΟΥ ΈΚΤΙΣΕ εν καιρώ εκστρατειών και που υπάρχουν ακόμα και 

3^ον ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΓΟΡΓΟΝΑ ΑΔΕΛΦΗ ΤΟΥ ΩΣ ΦΥΛΑΚΑ ΑΕΙΚΙΝΗΤΟ ΔΑΙΜΟΝΑ, μέσω των κυμάτων αρχή της όποιας ζωής, να απαντά στους εσαεί θρασύδειλους τα δέοντα «ΖΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΥΡΙΕΥΕΙ».

Οι ανωτέρω προθέσεις είθε να λειτουργήσουν και ως θέσεις για έναν νέο Παρθενώνα (Η ζωφόρος του είναι ήδη έτοιμη και περιμένει τον Περικλή της), κάλεσμα για να πιστέψουμε ότι εμείς με τα χέρια μας και με τον Λόγο μας που εκφέρει η Ψυχή μας και το Στόμα μας, ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΓΕΥΘΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΣΩΘΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΣΩΘΗΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΣΠΛΑΧΝΑ ΤΟΥΣ, ΑΓΚΑΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΛΑΜΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΡΘΡΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΑΚΤΥΛΩΝ ΤΟΥΣ (2x14=28)[2] ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ.

Μέσω της ομιλίας της ταπεινότητας του ΕΜΕΙΣ και των αρθρώσεων Λόγου και Σώματος ΝΑ ΕΠΙΤΥΧΟΥΜΕ ΝΑ ΕΝΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΙΓΟΥΡΟΥΣ ΤΟΥ 45% ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΥΝ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΥΣ, σε κάποια άλλα ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ για να λυτρωθούν από τους υπάρχοντες τεθνεώντες και ζωντανούς στα τελευταία χρόνια. Η Ανάπτυξη, η Ανάσταση, η Ένωσή μας μόνο μέσω της έννοιας του ΕΜΕΙΣ, των αρθρώσεων λέξεων που έχουν φτιάξει την ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΠΟΤΕ, ΕΡΧΕΤΑΙ.

Έχοντας στα μέχρι τώρα χιλιάδες χρόνια η Ελλάδα σύμμαχο ακαταμάχητο ένα σύνολο 105.000.000 λέξεων (βάσει μελέτης της Μαριάν Μακ Ντόναλντ) που όλες οι άλλες γλώσσες του κόσμου μαζί δεν έχουν αυτό τον αριθμό λέξεων (αφαιρώντας βέβαια από την γλώσσα τους τις δάνειες ελληνικές λέξεις) είναι καιρός οι κυβερνήσεις μας να αναθεωρήσουν την θέση τους και αφενός να μην παριστάνουν τους δούλους αλλά τους κτήτορες όσων μας χρωστάνε σε Επιστήμες, Τέχνες, Γράμματα σε κλεμμένα Μνημεία, κατοχικά δάνεια και από τα σημερινά λάθη τους μέσω προσχεδιασμένων Μνημονίων και λανθασμένων αποφάσεων ΔΝΤ, ΔΚΤ και Ε.Ε. και αφετέρου για τα αναπτυξιακά προγράμματα που εγκρίνουν, ξεπουλώντας τα φιλέτα της Ελλάδος να τα διαθέσουν μόνον για την θεμελίωση, προβολή, ανάπτυξη της Παιδείας μας, που είναι η μοναδική στον Κόσμο του Εμείς με το Σύμπαν και που δεν έχει κανένας άλλος λαός στον κόσμο ως πιστεύω της Παιδείας του το κοσμικό ταξίδι της διάχυσης του Φωτός που συμβαίνει κάθε Κυριακή στον Ορθόδοξο Ναό της γειτονιάς του και κάθε στιγμή μέσα μας.

Γλυφάδα, 6 Μαρτίου 2018.

(*) ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ ΜΗΧ/ΚΟΣ 211.4022.615, 6936.528.528.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

---

[1]     [1] Γιόχαν-Βόλφγκανγκ Γκαίτε Γερμανός, πολυμερούς διάνοιας 1749-1832 και Φρίντριχ Σίλλερ, εκπρόσωπος Γερμανικού Κλασικισμού 1759-1855, από αλληλογραφία τους.

[2] 14^ο = το σύμβολο στην Ελληνική Αλφάβητο του Νου.

28^ο = το σύμβολο στην Ελληνική Αλφάβητο του σαμπί (ϡ) = το Εμείς με το υπερπέραν του Σύμπαντος στην Ελληνική Αλφάβητο!!!

Share on Google Plus

About ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ