Τέλος εποχής για τους δυνατούς Έλληνες…


Τέλος εποχής
για τους δυνατούς Έλληνες…



Έδινες παράσταση στο χωριό της μάνας μου, στο Πλατύ Ημαθίας…Έσπαγες πέτρες με το κεφάλι σου!..Κάρφωναν καρφιά στο στήθος σου!..Έδενες λουριά στα μπράτσα σου, και δυο αγροτικά αυτοκίνητα, σπινιάριζαν το καθένα προς αντίθετη κατεύθυνση, και δεν μπορούσαν να κινηθούν, ούτε καν να σε κουνήσουν… Αλλά το θεϊκό συνέβαινε μετά…
Γυρνούσες τον κόσμο που σε θαύμαζε, τον κοιτούσες στα μάτια και του έδινες τα λουριά, λέγοντάς του πως μπορεί να το κάνει κι αυτός! Κι ενώ έβλεπαν το θαύμα του Ηρακλή εμπρός τους, όταν τους ζύγωνες, όλοι έκαναν ένα διστακτικό βήμα πίσω… Έφθασες και σε μένα…Πράγμα που απευχόμουν!..Με κοίταξες στα μάτια!..Μου έδωσες τα λουριά!..Ήμουν νεαρός!.. Μαθητής Λυκείου!..Κι ενώ σε πίστευα, σε αγαπούσα, σε θαύμαζα… έκανα κι εγώ ένα βήμα πίσω, αρνούμενος την θυσία σου και την προσφορά σου… Αρνούμενος να πιστέψω πως υπάρχουν και έξω όρια, πως υπάρχει ζωή και δύναμη έξω από αυτό που με είχαν καλά εκπαιδεύσει και μάθει πως υπάρχει… Εσύ μου άνοιγες ένα παράθυρο, κι εγώ αρνιόμουν να δω έξω από αυτό…


Δεν ξέρω τι θα έκανες και τι θα έκανα εάν δεχόμουν να αναμετρηθώ, όπως εσύ, με τα θεριά… Αλλά πολλά χρόνια μετά, ντρεπόμουν που αρνήθηκα! Εσύ με έμαθες, λοιπόν, όταν μου ανοίγουν ένα παράθυρο, τουλάχιστον να κοιτώ έξω από αυτό…
Πολύ μετά σε συνάντησα. Μια Κυριακή στο Θησείο. Μιλήσαμε. Ήπιαμε καφέ. Ήσουν και πάλι ματωμένος. Αίματα έτρεχαν από το κεφάλι σου, τα στήθη σου, τα χέρια σου…Δεν σκουπίστηκες, γιατί έτσι, και με την εικόνα, μας μάθαινες πως μόνο εάν χυθεί αίμα, μπορούμε να κερδίσουμε…


Γεννήθηκες το 1929 στην Καλλιθέα, από γονείς πρόσφυγες του ελληνοποντιακού ξερριζωμού…Ο παππούς σου, πεχλιβάνης/παλαιστής ο ίδιος, με όνομα στην Μικρασία…
Τα παιδικά σου χρόνια ήταν πολύ δύσκολα. Στερήσεις, πείνα της Κατοχής, φτώχεια… Έκανες βαρειές εργασίες, όπως στα ανθρακωρυχεία Πεζά…Ώσπου αφοσιώθηκες στην πάλη. Προπονητής ο παλαιστής, Χαρ. Μοσχίδης. Ήταν 1942… Αγωνίσθηκες στον Πειραϊκό Σύλλογο.
Άρα γε οι Πειραιώτες θα σε τιμήσουν, έστω και τώρα;


Νίκες και θρίαμβοι! Αποθέωση και χειροκροτήματα! Επικίνδυνα νούμερα! Επίδειξη δυνάμεως! Ναι, ο Ηρακλής ήταν και πάλι ανάμεσά μας! Κάποιος τρελλός μέτρησε πως 900.000 κιλά κυβικά πέτρας είχες σπάσει με το κεφάλι σου!!!.. Παραστάσεις στο Θησείο, στην πλατεία ΚοτζιάΕλλάδα, Κύπρος, Αλεξάνδρεια, Κωνσταντινούπολις, Τελ-Αβίβ, Βηρυττός, Δαμασκός, σ’ αποθέωναν (1950-1970)! Πρέσβευες παντού την ελληνική λαϊκή ρώμη. Πως αυτή η χώρα εξακολουθεί να γεννά Ηρακλειδείς, να την σέβεστε…


Μιλούσες στους θεατές! Πάλευες για να ζήσεις! Μας έμαθες πως η δόξα και οι δάφνες είναι (και) για τους απλούς βιο-παλαιστές…Τόξερες-δεν τόξερες, είχες ξεπηδήξει μέσα από το αρχαίο ελληνικό μεγαλείο, μέσα από παράσταση αρχαίου ελληνικού καθαρτικού δράματος, όταν σαν νέος δέσμιος Προμηθέας, αλυσοδεμένος, διατράνωνες τα πάθια της ελληνικής κοινωνίας…Έδειχνες πως το λαϊκό πνεύμα ακόμη αντιστέκεται, και ας το είχαν ξεπουλήσει οι πνευματικοί ταγοί του, ακαδημαϊκοί, καθηγητές, πολιτικοί…
Ήσουν ένας αρχαίος Έλλην ήρως που είχε διαπεράσει μέσα από μια χρονοπύλη! Ο κόσμος ψηλαφούσε μετά τις πληγές σου! Γιατί ο κόσμος δεν πιστεύει πως μπορεί…Δεν πιστεύει στις εσωτερικές του δυνάμεις.
Γιάννη Κεσκιλίδη, αθάνατε Σαμψών, αιώνια η μνήμη σου!
Τέλος εποχής για τους δυνατούς Έλληνες. Τώρα πια λαπάδες επιδεικνύουν σαπιοκοιλιές στα πέρατα του κόσμου, και λένε πως είναι Έλληνες…

ΥΓ: βλ. εκδήλωση τιμής στο Συνεδριακό Κέντρο του Δήμου Ν.Ιωνίας, 25.6.2018, ΚΕΜΙΠΟ.





Από την εκδήλωση τιμής του
στις 25.6.2018
στο Συνεδριακό Κέντρο του Δήμου Ν. Ιωνίας
«Για την προσφορά του
στην ιστορία της Νέας Ιωνίας,
μέσα από τους αγώνες του»

Γεννήθηκε το 1929 στην Καλλιθέα  από γονείς πρόσφυγες του Ελληνοποντιακού ξεριζωμού. Ο παππούς του, πεχλιβάνης παλαιστής είχε αφήσει όνομα στην Μικρά Ασία.

Τα παιδικά του χρόνια ήταν πολύ δύσκολα, με τις στερήσεις, την πείνα της κατοχής, αλλά  και τη φτώχεια της προπολεμικής και μεταπολεμικής Αθήνας. Μετά από μια  περίοδο σκληρής απασχόλησης σε διάφορες βαριές εργασίες, όπως στα ανθρακωρυχεία Πεζά, αφοσιώνεται στην πάλη κάτω από τις οδηγίες του προπονητή  του, και παλαιστή, Μοσχίδη Χαρίλαου, ήδη από το 1942. Μετά την απελευθέρωση  γυμνάζεται και αγωνίζεται στον Πειραϊκό Σύλλογο κάτω από τις οδηγίες των Παπαδάκη, Μωραΐτη, Κωτσόβολου. Στις αρχές της δεκαετίας του '50, μέσα στην στρατιωτική του θητεία, μυείται στις αθλητικές επιδείξεις δύναμης, από τον Ανδρέα Ανδριά.

Η αγάπη του και το μεράκι του για τον αθλητισμό τον οδηγούν σε νίκες και θριάμβους στην πάλη, σε  αποθέωση και χειροκροτήματα για τα επικίνδυνα νούμερα επίδειξης δύναμης. Κάθε σημείο της Ελλάδας, καθώς και η Κύπρος, η Αλεξάνδρεια, η Κωνσταντινούπολη, το Τελ Αβίβ, η Βηρυτός, η Δαμασκός, σε μια περιοδεία πολλών ετών, από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του '50 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας  του '70, αποτέλεσαν σημείο αναφοράς σε μια πολύχρονη περιοδεία, στην οποία διακρίθηκε και δοξάστηκε από όλους τους λαούς Έλληνες και μη.

Στις αρχές της δεκαετίας του '70 παντρεύεται την Κυριακή  Συμεωνίδου που την γνωρίζει στην Κατερίνη κατά τη διάρκεια περιοδείας του και αποκτάει δύο παιδιά, την Κατερίνα και τον Χρήστο. Τώρα οι παραστάσεις του περιορίζονται στο Θησείο ή στην πλατεία Κοτζιά, με  μία μεγάλη ετήσια τρίμηνη περιοδεία σε όλη την ελληνική επικράτεια να επαναλαμβάνεται κάθε καλοκαίρι Η επιμονή και η θέληση του τον βοηθούν να εντυπωσιάζει τα πλήθη, όπου κι αν βρίσκεται. Μιλάει στους θεατές, εκτελεί τα νούμερα του κινδυνεύοντας  μπροστά τους, παλεύει για να ζει και δείχνει  σε όλους πως η δόξα και οι δάφνες αφορούν απλούς βιοπαλαιστές. Ξεπηδά από μέσα του το αρχαίο μεγαλείο και προκαλεί, όταν στις παραστάσεις του φωνάζει για την μεταλλαγή της Ελληνικής κοινωνίας. Σαν δέσμιος Προμηθέας, στο νούμερο όπου τον δένουν με αλυσίδες, αλλά και σε άλλα νούμερα, προβάλει το λαϊκό πνεύμα που αντιστέκεται, την αγωνιστικότητα που ξεχειλίζει πλήρης συναισθημάτων.

Όπ
ως έλεγε και ο ίδιος σε συνεντεύξεις του, τα κατορθώματά του δεν έχουν να κάνουν μόνο με τη σωματική ρώμη αλλά και με πνευματική συγκέντρωση. Η εντύπωση που έδινε στον κόσμο που τον παρακολουθούσε ήταν ενός ήρωα πανάρχαιων μύθων κάτω από το βράχο της Ακρόπολης. Κατέβαλε πολλές προσπάθειες στις παρουσιάσεις του, να μεταδώσει στο κοινό τις αγωνίες του για τη χώρα και τη νεολαία. Μία απ' αυτές τις αγωνίες ήταν και είναι το πρόβλημα των ναρκωτικών που καταστρέφουν  κάθε μέλλον κι ελπίδα. Αντίθετα ο αθλητισμός και κυρίως ο κλασσικός χτίζει και επενδύει στη ζωή. Ο Σαμψών υπερασπίστηκε τους καθημερινούς ανθρώπους μέσα από τον τρόπο ζωής του και το παράδειγμά του. Ο κόσμος συναθροίζονταν γύρω του για να ψηλαφήσει  στους άθλους του τα δικά του όρια και εσωτερικές δυνάμεις.   Ήταν και είναι πεπεισμένος, πως ο άνθρωπος μπορεί να αναπτύξει μια αληθινή συνείδηση μέσα στον κοινωνικό του χώρο στηριγμένη στις ανθρώπινες εμπειρίες και περιπέτειες, χωρίς τα φτιασίδια του καταναλωτισμού από τον οποίο κρατήθηκε μακριά. Είναι ένα παράδειγμα για όλους όσους ελπίζουν, αγωνίζονται και μοχθούν για ένα πιο πολιτισμένο αύριο.

            Αιώνια η μνήμη του!

ΠΗΓΗ: ΚΕΝΤΡΟ ΣΠΟΥΔΗΣ & ΑΝΑΔΕΙΞΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΔΗΜΟΥ Ν. ΙΩΝΙΑΣ, 28.5.2019.

ΛΕΞΕΙΣ: δυνατος Ελληνας, παρασταση, Πλατυ Ημαθιας, Ημαθια, πετρα, κεφαλι, καρφι, λουρι, αυτοκινητο, θαυμα, Ηρακλης, οριο, παραθυρο, Θησειο, αιμα, Καλλιθεα, ποντιος, ποντος, πεχλιβανης, παλαιστης, παλη, Μικρα Ασια, Κατοχη, φτωχεια, ανθρακωρυχειο, Πεζα, Μοσχιδης, Πειραικος Συλλογος, Πειραιας, πλατεια Κοτζια, Ελλαδα, Κυπρος, Αλεξανδρεια, Κωνσταντινουπολη, Τελ Αβιβ, Βηρυττος, Δαμασκος, ρωμη, Ηρακλειδεις, δοξα, οι δαφνη, βιοπαλαιστης, δραμα, δεσμιος Προμηθεας, αλυσοδεμενος, ηρωας, χρονοπυλη, Κεσκιλιδης, Σαμψων, λαπαδες, σαπιοκοιλιες Ελληνες, Νεα Ιωνια, ΚΕΜΙΠΟ, Παπαδακης, ΜωραιτηςΚωτσοβολος, αθλητισμος, δυναμη, Ανδριας
Share on Google Plus

About ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

    ΣΧΟΛΙΑ
    ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ