Ο ήρωας Δημήτρης Σιμίτας,
που γυμνός πυροβολούσε
κατά Τούρκων
πεζοναυτών,
αναγκάζοντάς τους να υποχωρήσουν,
αλλά ένα άρμα υποχωρώντας
τον έκοψε
κυριολεκτικά στην μέση…
Είχε βάλει στοίχημα με τον φίλο του, Βαρελτζή,
τους …
φραπέδες!!!
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!
Η ιστορία
του στρατιώτη Δημητρίου Σιμίτα του Λόχου Διοικήσεως της ΕΛΔΥΚ είναι από αυτές
που μπορείς να διηγείσαι στα παιδιά σου… στα εγγόνια σου…
Ο Σιμίτας
επέστρεφε στην Ελλάδα με τους υπόλοιπους απολυόμενους της ΕΛΔΥΚ, όταν γενομένης
της αποβατικής επιχείρησης των Τούρκων, επέστρεψαν το πρωί της 21ης Ιουλίου
στο Στρατόπεδο του Ελληνικού Συντάγματος.
Ήταν, μέχρι
πριν να φύγει, ο ΚαΨιΜιτζής της Μονάδας.
Κατά τον
Αττίλα ΙΙ, και την έναρξη της επίθεσης στο Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ των Τούρκων, με
σκοπό την γρήγορη κατάληψή του, ώστε να προωθηθούν, μέσω των κυρίων οδών Γρίβα,
Μάτση, Δημοκρατίας και Αυξεντίου, προς το κέντρο τη κυπριακής πρωτεύουσας. Ο
Σιμίτας πολέμησε με τον Λόχο του (Λ/Δκσεως) στο Ύψωμα Β’, στο μαλακό υπογάστριο
της όλης παρατάξεως εκεί όπου η ανοησία
του Διοικητού της ΕΛΔΥΚ τοποθέτησε όλες τις μη μάχιμες ειδικότητες: οπλουργούς,
τεχνικούς, οδηγούς, μουσικούς, μαγείρους, γραφείς, κλπ.
Σε μια
επίθεση (γιουρούσι) των Τούρκων από το εγκαταλελειμμένο, λόγω πίεσης που είχε
δεχθεί, τμήμα του 212 ΤΠ, Στρατόπεδο του 11ου ΤΣ, εμφανίσθηκαν να επιτίθενται
κατά του αριστερού του Λ/Δκσεως, περίπου 150-200 Τούρκοι πεζοναύτες. Ήταν
ξεκάθαρο ότι τέτοια επίθεση δεν ήταν αναμενόμενη.
Ξαφνικά
κινδύνευε η γραμμή αμύνης του Λ/Δκσεως, διότι οι Τούρκοι δεν επιτίθεντο εκεί
κατά μέτωπον, αλλά στο πλευρό της παράταξης, οι άνδρες της οποίας ήδη αντιμετώπιζαν
τους πολυάριθμους Τούρκους, που επιτίθεντο κατά μέτωπον.
Τότε έγινε
κάτι αδιανόητο: Δυο οπλίτες, γυμνοί από την μέση και πάνω, βγήκαν από τα ορύγματά
τους και κρατώντας ο καθ’ ένας τους στα χέρια όρθιος ένα browning 0.30” με τις
ταινίες με τις σφαίρες να κρέμονται από τα πολυβόλα τους, άρχισαν να πυροβολούν
και οι δυο κατά των Τούρκων πεζοναυτών, με ψυχραιμία αλλά και ενθουσιασμό. Ο
ένας ήταν ο Σιμίτας. Ο άλλος ο φίλος του, ο Βαρελτζής. Πυροβολούσαν και
μετρούσαν: «ένας, δύο, τρεις, τέσσερις…», έλεγε ο Σιμίτας, «ένας, δύο, τρεις…»,
έλεγε ο Βαρελτζής. Και σαν από θαύμα οι Τούρκοι όχι μόνο σταμάτησαν την επίθεσή
τους, χάνοντας πολλούς άνδρες, αλλά άρχισαν να υποχωρούν άτακτα προς τα πίσω,
παρασύροντας στην υποχώρησή τους και το ένα άρμα που τους υποστήριζε. Δυστυχώς
κατά την υποχώρησή του αυτό το άρμα εκτέλεσε βολή με το πυροβόλο των 0.50”, πού
έκοψε κυριολεκτικά στην μέση τον Σιμίτα...
Αργότερα ο
Βαρελτζής εξηγούσε κλαίγοντας για τον χαμό του φίλου του, ότι το μέτρημα
αφορούσε το πόσους Τούρκους σκότωνε ο καθ’ ένας, μιας και είχαν βάλει…
στοίχημα. Όποιος σκότωνε τους λιγώτερους και έχανε το στοίχημα θα φρόντιζε να
βρει καφέ και να κάνει φραπέδες και για τους δύο… Το έπαθλο ήταν οι
φραπέδες…!!!
ΠΗΓΗ: Κων.
Δημητριάδη, από το βιβλίο του «ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΙΜΗΣΑΝ ΤΗΝ ΣΤΟΛΗ ΤΟΥΣ», εκδόσεις
ΠΕΛΑΣΓΟΣ.
ΛΕΞΕΙΣ: Σιμιτας, Λοχος Διοικησεως ΕΛΔΥΚ, Τουρκοι, Ιουλιος, Στρατοπεδο, Ελληνικο Συνταγμα, ΚΨΜ, Αττιλας ΙΙ, Τουρκια, Υψωμα Β, 212 ΤΠ, Στρατοπεδο, 11ο ΤΣ, πεζοναυτης, οπλιτης, γυμνος, ορυγμα, Μπραουνινγκ, πολυβολο, Βαρελτζης, ατακτη υποχωρηση, αρμα, βολη, πυροβολο, στοιχημα, καφες, φραπε, επαθλο, φραπες, Δημητριαδης, ηρωας
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook