Περιδέραιο 160.000 χρόνων
βρέθηκε στην Μέση Ανατολή
Τα σημαντικά σπήλαια Misliya
και Απήδημα Μάνης,
με
ευρήματα 240.000 χρόνων
H χορδή και το σχοινί
έχουν εφευρεθεί πολύ αρχαιότερα,
από ό,τι έλεγαν οι επιστήμονες
Του Γιώργου Λεκάκη
Πριν από 160.000
- 120.000 χρόνια, οι άνθρωποι που ζούσαν στην έκταση όπου είναι σήμερα το
Ισραήλ, μάζευαν κογχύλια, και τα πέρναγαν σε κορδόνια, ίσως, για να φορεθούν ως
κοσμήματα…
Επιστήμονες
με επί κεφαλής την Daniella Bar-Yosef Mayer (αρχαιολόγο στο Πανεπιστήμιο του
Τελ Αβίβ), διαπίστωσαν ότι τα φυσικά διάτρητα κελύφη, που ανακαλύφθηκαν κάτω
από ταφές ανθρώπων στο σπήλαιο Qafzeh, στο νυν βόρειο Ισραήλ, δείχνουν
μικροσκοπικά σημάδια φθοράς.
Η ομάδα απέδειξε
ότι τα κελύφη του σπηλαίου Qafzeh, ήταν κάποτε κρεμασμένα σε κορδόνι, το ένα πολύ
κοντά στο άλλο.
Τώρα, οι
επιστήμονες λένε πως η χορδή και το σχοινί μπορεί να έχουν εφευρεθεί πολύ αρχαιότερα,
από ό,τι έλεγαν προηγουμένως.
Δεδομένου
ότι τα πλεκτά οργανικά υλικά που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή χορδών και
σχοινιών σπάνια διατηρούνται, οι ερευνητές στην νέα μελέτη βασίστηκαν σε
έμμεσες ενδείξεις: Συγκεκριμένα, πέντε κοχύλια με ώχρα, που βρέθηκαν στο βόρειο
Ισραήλ. «Η ώχρα ήταν μια ουσία για να χρωματίσει διάφορα υλικά με κόκκινο χρώμα
και συχνά χρησιμοποιείτο από τους αρχαίους ανθρώπους, πιθανώς για την “ζωγραφική”
του σώματός τους, για την επεξεργασία δορών και πολλά άλλα», εξηγεί ο Bar-Yosef
Mayer. «Το κόκκινο χρώμα είχε επίσης συμβολική σημασία».
Οι
αρχαιολόγοι εξέτασαν επίσης όστρακα που βρέθηκαν στο κοντινό σπήλαιο Misliya, ηλικίας
240.000 - 160.000 χρόνων – σημαντικό σπήλαιο όσο και το Σπήλαιο Απήδημα της Μάνης - ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για το ΣΠΗΛΑΙΟ ΑΠΗΔΗΜΑ, ΕΔΩ. Η «κατάσταση» των κελυφών υποδηλώνει μεν ότι οι παλαιολιθικοί άνθρωποι τα
συνέλεξαν σκόπιμα, αλλά δεν φέρουν τρύπες ή σημάδια χρήσης σε περιδέραια ή άλλα
στολίδια, αναφέρει η Kiona N. Smith (Ars Technica). Τα κογχύλια που συλλέχθηκαν
από τον άνθρωπο, και που ανακαλύφθηκαν σε παρόμοια αρχαία ιζήματα σπηλαίων στην
Νότια Αφρική, επίσης δεν έχουν διατρήσεις.
Tέλος, τον
Απρίλιο, ευρέθη θραύσμα σκοινιού 52.000 χρόνων, στο σπήλαιο Abri du Maras, στην νοτιοανατολική Γαλλία. - ΔΙΑΒΑΣΤΕ το ΕΔΩ. Έργο όχι του Homo sapiens, αλλά του Neanderthal, ο
οποίος κατοίκησε στον χώρο αυτόν, πριν από 90.000 χρόνια…
ΠΗΓES: Daniella E.
Bar-Yosef Mayer , Iris Groman-Yaroslavski, Ofer Bar-Yosef, Israel Hershkovitz, Astrid
Kampen-Hasday, Bernard Vandermeersch, Yossi Zaidner, Mina Weinstein-Evron «On
holes and strings: Earliest displays of human adornment in the Middle Palaeolithic»,
περιοδικό PLOS One, July 8, 2020, DOI, Haaretz, Jerusalem Post, New York Times, CNN, SMITHSONIANMAG, 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2020. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,
11.7.2020.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ, ΕΔΩ.
Abstract
Glycymeris shell beads found in Middle Palaeolithic
sites are understood to be artifacts collected by modern humans for symbolic
use. In Misliya Cave, Israel, dated to 240–160 ka BP, Glycymeris shells were
found that were neither perforated nor manipulated; nevertheless,
transportation to the cave is regarded as symbolic. In about 120 ka BP at
Qafzeh Cave, Israel, modern humans collected naturally perforated Glycymeris
shells also for symbolic use. Use-wear analyses backed by experiments demonstrate
that the Qafzeh shells were suspended on string, thus suggesting that the
collection of perforated shells was intentional. The older Misliya shells join
a similar finding from South Africa, while the later-dated perforated shells
from Qafzeh resemble other assemblages from North Africa and the Levant, also
dated to about 120 ka BP. We conclude that between 160 ka BP and 120 ka BP
there was a shift from collecting complete valves to perforated ones, which
reflects both the desire and the technological ability to suspend shell beads
on string to be displayed on the human body.
Homo sapiens evolved in Africa beginning at least
about 200,000 years ago and recent evidence suggests an even earlier appearance
with specimens from Jebel Irhoud dated to about 300 ka BP. These findings are
backed by genetic evidence. Early modern humans migrated out of Africa as early
as 194–177 ka BP, as evident from their presence at Misliya Cave, Israel and
Apidima Cave, Greece. The next physical evidence for the presence of modern
humans outside of Africa is known from Skhul Cave and Qafzeh Cave, Israel, as
well as Fuyan Cave, Daoxian, China.
That modern humans exhibited symbolic behavior is by now
well established and the use of mollusc shell beads is an expression of this
behavior is also well documented. Shell beads from the Middle Palaeolithic or
Middle Stone Age, dating to 120,000–70,000 years ago are known from three
geographic regions: the Levant, North Africa and South Africa. In the Levant,
the shell beads found at Skhul Cave dated to between 135 and 100 ka BP, making
them among the earliest ever found. Though naturally perforated, the shells
from Qafzeh Cave were suspended.
The best examples for early shell assemblages from
North Africa are the caves of Contrebandiers and Taforalt both within Marine
Isotope Stage (MIS) 5, with a date of 115 ± 3 ka BP for the former, and 82 ka
BP or earlier for the latter. Like Skhul and Qafzeh, these sites were occupied
by modern humans. They were the ones responsible for the collection and use of
the shells in both North Africa and South Africa, where a number of slightly
later sites contained shell beads—in particular, Blombos, Sibudu and Border
Caves dating to around 80–70 ka BP.
Two other sites stand out in the list of locales
containing marine mollusc shells of considerably older age: Pinnacle Point in
South Africa, dated to about 160,000 years ago and Misliya Cave on Mount Carmel,
dated to between ca. 240,000 and 160,000 years ago. At neither site were any of
the symbolic shells perforated: At Pinnacle Point non-perforated Glycymeris
connollyi shells were present and at Misliya Cave Glycymeris nummaria (details
in S1 Text in S1 File) were found.
The aims of the current research are: First, to
describe the shell assemblage from Misliya Cave. Second, to apply use-wear
analysis of the Glycymeris shells from Qafzeh Cave and Misliya Cave, coupled
with a detailed experimental program to detect and catalogue microwear traces
on bivalves, to test an earlier (but contested) claim that the Qafzeh shells
were suspended. Third, to examine the possibility that early Middle
Palaeolithic humans collected naturally perforated shells in order to display
them as body ornaments, as a means of communication. This behavior was
facilitated by the development of string, probably related to change in the
style of clothing, apparently between 160 and 120 ka BP, thus the move from
non-perforated shells to perforated ones was apparently a two-stage process.
ΛΕΞΕΙΣ: Περιδεραιο, 160.000 χρονια, Μεση Ανατολη, σπηλαιο Μισλιγια, σπηλαιο Απηδημα Μανης, 240.000 χρονια πριν, χορδη, σχοινι, 120.000 χρονια, Ισραηλ, κογχυλι, κορδονι, κοσμημα, κελυφος, ταφη, σπηλαιο Καφζεχ, κολιε, πλεκτο οργανικο υλικο, κογχυλια, ωχρα, κοκκινο χρωμα, ζωγραφικη, σωμα, δορυ, συμβολο, οστρακο, Μανη, παλαιολιθικη, τρυπα, στολιδι, Νοτια Αφρικη, 50.000 χρονια, σπηλαιο Αμπρι ντου Μαρας, Γαλλια, Χομο Σαπιενς, Νεαντερνταλ, 90.000 χρονια
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook