Του συγγραφέα Σωκράτη Β. Σίσκου
Το άρθρο αυτό είναι αντιγραφή από την εισαγωγή της ανέκδοτης ακόμα πραγματείας μου με τίτλο «Η ΤΡΙΤΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ».
Σύμφωνα
με αυτή τη θεωρία, τα σημερινά εν εξελίξει γεγονότα δίνουν τη δυνατότητα
προβλέψεων (προφητειών), είτε με τις επερχόμενες πολιτιστικές και οικονομικές
μεταλλάξεις στις οργανωτικές δομές των κρατών, είτε με την προπαγάνδα για την
επιτυχία των γεωστρατηγικών στόχων των Μεγάλων Δυνάμεων. Με τον τρόπο αυτό
είναι δυνατόν να επαληθευθεί μια φανταστική και ίσως γελοία πρόβλεψη/προφητεία
για μελλοντικές εξελίξεις. Το φανταστικό και απίθανο σενάριο(γεγονός) μιας
ψεύτικης ή προπαγανδιστικής φήμης μετατρέπεται σταδιακά σε πραγματικό και συνεπώς
«αυτοεκπληρώνεται», αν δεν δημιουργηθούν έγκαιρα οι υγιείς αντίρροπες δυνάμεις
που θα αποτρέψουν την πραγμάτωσή του. Η ευπιστία, ο συνεχής φόβος, η υποβάθμιση
της αυτοεκτίμησης και ο ανεξέλεγκτος πανικός των λαϊκών μαζών, συντελούν στην
επιτυχία αυτών των κακόβουλων φημών και στην επέλευση του καταστροφικού
γεγονότος. Ως απλό παράδειγμα θα μπορούσαμε να υποδείξουμε μια ελληνική
εμπειρία. Η θεωρία είχε απόλυτα επιτυχημένη εφαρμογή στη διαχείριση, από την
ΕΕ, του ελληνικού χρέους και των μνημονίων στην πρόσφατη οικονομική κρίση. Τις
καταστροφικές συνέπειες θα τις πληρώνουν και οι επόμενες γενιές.
Μετά
την αυτοδιάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, την ενοποίηση της Γερμανίας και την
πλήρη επικράτηση της παγκοσμιοποίησης, επήλθε μια ραγδαία ανατροπή στις
πολιτικές και θρησκευτικές ιδεολογίες, δοξασίες και ηθικές αρχές που υπήρχαν ως
τότε. Μονομιάς άλλαξε ριζικά η προαιώνια πολιτικοκοινωνική μορφή της Ευρώπης
και άλλων μεμονομένων περιοχών του κόσμου. Η πολιτική εξουσία πέρασε σιγά σιγά
από την πολιτική και πνευματική ελίτ, στα χέρια των ηγεμόνων του χρήματος και
του πλούτου. Οι παλιές ιδεολογίες σε Δεξιούς και Αριστερούς ξεπεράστηκαν και
απόμειναν ως προπαγανδιστικά σύμβολα για την εξαπάτηση των κομματικά
φανατισμένων ψηφοφόρων, σε μια παγκοσμιοποιημένη δημοκρατική κοινωνία, χωρίς αυτοπειθαρχία
στις υπερβολές της αυθαιρεσίας και της έλλειψης ήθους στις ελευθερίες των
ατομικών δικαιωμάτων. Από το παλιό δικτατορικό και αντικαπιταλιστικό καθεστώς
της Σοβιετικής Ένωσης, έμειναν κάποια ξεφτισμένα ίχνη αριστερισμού (π.χ. στην
Κίνα ή στην Κούβα) προσαρμοσμένα σε ένα απάνθρωπο καθεστώς δεξιού μονεταρισμού
και άπληστης κερδοσκοπίας. Μετατράπηκαν σε καθεστώτα «κεφαλαιοκρατικού
κομμουνισμού». Με την αλλαγή αυτή η Κίνα, χάρη στη δικτατορική δομή της
κρατικής της εξουσίας και τον απόλυτο έλεγχο των ασύδοτων ατομικών ελευθεριών
δυτικοευρωπαϊκής μορφής που διαλύουν κάθε οργανωτικό έλεγχο της κρατικής
εξουσίας, κατάφερε να καταστεί μια τεράστια οικονομική δύναμη. Αυτή η δύναμη θα
μετατραπεί γρήγορα σε οικονομική και στρατιωτική υπερδύναμη και αυτή τη μετεξέλιξη
την έχουν αντιληφθεί κάποιοι στις ΗΠΑ. Σε αυτό το πλαίσιο έγινε η πρωτόγνωρη
για τα αμερικανικά δεδομένα λυσσαλέα σύγκρουση μεταξύ των Ρεπουμπλικάνων και
των Δημοκρατικών στις εκλογές του 2020. Αντιπαρατάχθηκαν ο πατριωτισμός και ο
διεθνισμός, αντικαθιστώντας τις ιδεολογίες της Δεξιάς και της Αριστεράς. Αυτός
είναι ο βασικός λόγος που στο πλευρό της Δεξιάς παγκοσμιοποίησης, βρίσκεται (με
το αζημίωτο!) η ελίτ, η αφρόκρεμα της Αριστερής διανόησης Από τη σχεδόν ισότιμη
δύναμη των δυο κομμάτων φαίνεται ότι, αυτή η ιδεολογική σύγκρουση στην Αμερική
θα συνεχίσει με εντονότερες αντιθέσεις στο μέλλον, με θετικές ή αρνητικές
επιπτώσεις στην Ευρώπη και σε όλη την υφήλιο.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ, ΕΔΩ.
Μετα
τη νίκη των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ, η πανίσχυρη ως τώρα παγκοσμιοποίηση θα
εξακολουθήσει να διαβρώνει την εξουσία των κρατών και να μεταβιβάζει εξουσίες
σε Ανεξάρτητες Αρχές ή σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ). Σε όλες τις
διακρατικές ή εθνικές δομές εξουσίας κυριαρχούν πλέον «οι πρόθυμοι», οι οποίοι
απέδειξαν στα αφεντικά τους ότι είναι ικανοί να προστατεύσουν τα οικονομικά
συμφέροντα των πολυεθνικών. Οι πολιτικοί ηγέτες γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι
ίδιοι δεν είναι οι διαχειριστές της κρατικής εξουσίας, αλλά οι εκτελεστές των
εντολών του ιερατείου ενός πανίσχυρου μονεταριστικού καθεστώτος. Μια μικρή ιδέα
της διείσδυσης των τραπεζιτών και χρηματιστών σε βασικές δομές διακρατικής
(παγκόσμιας) εξουσίας, μας δίνει το βιβλίο των ανταποκριτών της «Le Monde» στο Λονδίνο Jérôme Fritel και Marc Roche, με τίτλο «Goldman Sachs: la banque qui dirige le monde» (στην Ελλάδα έχει μεταφρασθεί με τίτλο «Γκολντμαν
Σακς:Η τράπεζα που κυβερνά τον κόσμο»). Όμως, γιατί παρά τα τόσο ισχυρά
θεμέλια της παγκοσμιοποίησης, οι στυλοβάτες της τρομοκρατήθηκαν από έναν
ιδιόρρυθμο αμερικανό πρόεδρο, ο οποίος είναι το ίδιο σαν κι’ αυτούς σκληρός
καπιταλιστής, επιτυχημένος δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας, αδιαπραγμάτευτος
προστάτης των οικονομικών του συμφερόντων (γι’ αυτό με τον Τ. Ερντογάν είναι
«φιλαράκια»!) και φανατικός αντισοσιαλιστής;
Η
απορία μπορεί να απαντηθεί αν πάμε περίπου ένα χρόνο πίσω και παρακολουθήσουμε
τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο Νταβός της Ελβετίας τον Ιανουάριο του
2020. Στο 50ο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, φάνηκε η σύγκρουση, θα
λέγαμε η λυσσαλέα σύγκρουση, ανμεσα στην πατριωτική και στη διεθνιστική
(παγκοσμιοποιημένη) ιδεολογία. Υπήρξε ένα σαφές ξεκαθάρισμα ιδεολογικών θέσεων
ανάμεσα στο Ντόναλντ Τραμπ και στο Τζορτζ Σόρος συνεπικουρούμενο από την
Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο αμερικανός πρόεδρος δέχτηκε την πρόσκληση να συμμετάσχει σε
αυτή τη σύνοδο, στον ιερό ναό της παγκοσμιοποίησης, για να τα πει «έξω απ’ τα
δόντια». Με εξαίρεση τον Μπιλ Κλίντον, κανένας άλλος πρόεδρος των ΗΠΑ δεν
παραβρέθηκε στις συνεδριάσεις του Φόρουμ. Ο Τραμπ αποφάσισε να αντιμετωπίσει
τους εχθρούς του, τους «αριστερούς σοσιαλιστές», μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.
Μόνο που ίσως από διπλωματική σκοπιμότητα απέφυγε να διευκρινίσει ότι, «οι
σοσιαλιστές» της παγκοσμιοποίησης είναι τα φτωχά τσιράκια των αριστερών
διανοουμένων που εκτελούν τη βρώμικη δουλειά της προπαγάνδας. Όμως, στο εσωτερικό
της αίθουσας του Φόρουμ βρίσκονταν κάποιες ομάδες οικονομικών μεγιστάνων που
διαχειρίζονται πάνω από τον μισό πλούτο όλης της υφηλίου. Είναι η οικονομική
ελίτ που κυβερνά «σοσιαλιστικά» τον κόσμο. Στην αμερικανική ομάδα των
πολυεκατομμυριούχων, όλοι τους φανατικοί υποστηρικτές των Δημοκρατικών,
συμμετέχουν δεκάδες Κροίσοι, όπως π.χ. ο Τζον Πόλσον, το γνωστό γεράκι της
ασύδοτης χρηματιστηριακής κερδοσκοπίας στην αγορά παραγώγων, ο Γουόρεν Μπάφετ,
ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου το 2005, που στήριξε οικονομικά την εκλογή
και επανεκλογή του Μπάρακ Ομπάμα, ο «φιλάνθρωπος» Μπιλ Γκέιτζ με το
καταδικασμένο πολλές φορές από δικαστήρια ίδρυμά του «Bill & Melinda Gates Foundation» κ.ά. Μάλιστα, αυτό
το θεάρεστο φιλανθρωπικό και σοσιαλιστικό τους έργο προβλήθηκε τόσο πολύ από τα
ελεγχόμενα μεγάλα ΜΜΕ, ώστε πολλοί απ’ αυτούς άρχισαν να πιστεύουν ότι ανήκουν
σε μια ειδική κατηγορία ιεραποστόλων. Ο τέως πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της
αμαρτωλής Γκόλντμαν Σακς Λόιντ Μπλάνκφιν, ο
οποίος το 2009 ανακηρύχθηκε «Πρόσωπο της Χρονιάς» από τη βρετανική
εφημερίδα «Financial Times», δήλωσε ότι, ως τραπεζίτης, ένιωθε
«να πραγματοποιεί το έργο του Θεού!». Ιδού και ο Άγιος Λόιντ της
παγκοσμιοποίησης! Ο Τζορτζ Σόρος, ο επιλεγμένος εκπρόσωπός τους λόγω της
εξειδίκευσής του στις μεγάλες κομπίνες, από την εποχή που τίναξε στον αέρα την
αγγλική Εθνική Τράπεζα, είναι ο φανερός οργανωτής του οικονομικοπολιτικού
καθεστώτος της παγκοσμιοποίησης. Συνεπώς, υπάρχει άφθονο χρήμα για να
εξαγορασθούν συνειδήσεις, με τελικό στόχο να αυξάνονται τα κέρδη. Ας
παρακολουθήσουμε όμως την αντιπαράθεση Τραμπ-Σόρος στο Νταβός, για να
κατανοήσουμε για ποιο λόγο «το Σύστημα Σόρος» δεν θα άφηνε με κανένα θεμιτό ή
παράνομο τρόπο να επανεκλεγεί ο αμερικανός πρόεδρος.
Θα
παραθέσουμε μερικά αποσπάσματα από τις δηλώσεις του Ντόναλντ Τραμπ κατά την
άφιξή του στο Νταβός και κατά τη διαφωτιστική ομιλία του:
«…..Ερχόμαστε να συναντήσουμε παγκόσμιους ηγέτες, τους πιο σημαντικούς
ανθρώπους το κόσμου και θα γυρίσουμε στις ΗΠΑ φέρνοντας φοβερές οικονομικές
υποθέσεις. Τα υπόλοιπα είναι απλά μια φάρσα. Είναι το ίδιο κυνήγι μαγισσών που
διαρκεί χρόνια και ειλικρινά είναι επαίσχυντο…[..] … Όταν αποφάσισα να έρθω στο Νταβός
δεν σκεφτόμουν με όρους παγκόσμιας ελίτ ή παγκοσμιοποίησης. Σκεφτόμουν με τους
όρους όσων θέλουν να επενδύσουν πολλά χρήματα και να επιστρέψουν στις Ηνωμένες
Πολιτείες… [..] … Άλλοι επίσης δυσοίωνοι προφήτες της δυστυχίας (των λαών) προβλέπουν
μια τεράστια κλιματική καταστροφή στο μέγεθος της (ιερής) «Αποκάλυψης». Ε/ιναι
οι ίδιοι που προέβλεπαν την κρίση του υπερπληθυσμού του πλανήτη στη δεκαετία
του 1960, τη μαζική λιμοκτονία στη δεκαετία του 1970 και το τέλος του πετρελαίου στη δεκαετία του 1990. Οι κινδυνολόγοι
αυτοί επιδιώκουν πάντα (με
το φόβο!) την ίδια απόλυτη δύναμη για να
εξουσιάζουν και να ελέγχουν κάθε πτυχή της ζωής μας. Δεν θα αφήσουμε ποτέ τους
ριζοσπάστες σοσιαλιστές να καταστρέψουν την οικονομία της χώρας μας».
Δεν άφησε καμιά απολύτως αμφιβολία στους
πάμπλουτους «σοσιαλιστές!» που τον άκουγαν στο Νταβός, ότι ήταν αποφασισμένος
να αγωνισθεί κατά της ασυδοσίας στην οικονομία, στο εμπόριο και στην υποβάθμιση
των κρατικών εξουσιών, υπονοώντας τις ωφέλειες της Κίνας από την μη ύπαρξη
προστατευτικής εθνικής πολιτικής στο εμπόριο και στις διαδικασίες παραγωγής.
Άλλωστε, λίγο πριν από την πανδημία του κορωνοϊού δήλωσε ξεκάθαρα στη Γενική
Συνέλευση του ΟΗΕ ότι «βρισκόταν σε
πόλεμο με την παγκοσμιοποίηση».
Στον Τραμπ απάντησε ο Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων της
ΕΕ Πιέρ Μοσκοβισί και σχολίασε τις πατριωτικές θέσεις του Τραμπ για το «America First» (Πρώτα η
Αμερική). Επίσης δήλωσε ότι «Χρειάζεται
να υπερασπιστούμε την δική μας προσέγγιση, την ευρωπαϊκή προσέγγιση, που είναι
διαφορετική από τη δική του. Είμαστε προσηλωμένοι στην πολυμέρεια. Αρνούμαστε
τον προστατευτισμό. Αγωνιζόμαστε κατά της κλιματικής αλλαγής. Απορρίπτουμε κάθε
είδους διακρίσεις. Απαγορεύουμε την θανατική ποινή. Επιδιώκουμε μια ανοιχτή
κοινωνία. Πιστεύουμε πως η ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών είναι
αποφασιστικής σημασίας. Και πρέπει να είμαστε περήφανοι και να προωθούμε τον
ευρωπαϊκό τρόπο σκέψης. Εκείνος λέει «πρώτα η Αμερική», εγώ δεν θα πω πρώτα η
Ευρώπη αλλά αγαπώ τον ευρωπαϊκό τρόπο. Λέω πως πρέπει να απαντήσουμε στο
σύνθημα πρώτα η Αμερική με τον ευρωπαϊκό τρόπο». που αλλάζει διαρκώς».
Με την
υπογεννητικότητα των ευρωπαϊκών λαών και τη ραγδαία μείξη τους με πολίτες
διαφορετικής κουλτούρας με ζωτικά δημογραφικά χαρακτηριστικά και φανατικά βαθιά
πίστη στις πολιτιστικές τους αξίες, δυστυχώς ο «ευρωπαϊκός τρόπος ζωής» δεν θα
μακροημερεύσει. Όσο για την «Ανοιχτή Κοινωνία» και τα κράτη χωρίς σύνορα, ο
Τζορτζ Σόρος ήταν ο πλέον ειδικός για να εκφράσει τις έντονες ανησυχίες των
δισεκατομμυριούχων που βρίσκονταν στην αίθουσα. Δυο μέρες μετά την ομιλία Τραμπ
εξήγησε τους κινδύνους της πολιτικής του αμερικανού προέδρου που τον αποκάλεσε
«απόλυτο ναρκισσιστή», αφού πρώτα ενημέρωσε τους ακροατές του ότι θα διαθέσει 1
δις δολάρια για να ιδρύσει το Παγκόσμιο Πανεπιστήμιο της Ανοιχτής Κοινωνίας.
«Θεωρώ ξεκάθαρα», είπε, «την κυβέρνηση Τραμπ κίνδυνο για τον κόσμο. Την
αντιμετωπίζω όμως ως προσωρινό φαινόμενο το οποίο θα εξαφανισθεί το 2020».
Το είπε και
το έκανε. Είδαμε πιο πάνω τις συγκροτημένες ιδεολογικές θέσεις ενός Τραμπ, τον
οποίο η παγκοσμίως οργανωμένη εκστρατεία λάσπης με τα fake news των μεγαλύτερων εκδοτικών
συγκροτημάτων και τηλεοπτικών σταθμών, μας τον παρουσίασε ως έναν ανισόρροπο
και πολιτικά ανερμάτιστο άτομο. Από την πρώτη ημέρα της εκλογής του έβαλαν
δικηγόρους και εισαγγελείς να τον τραβολογούν στα δικαστήρια και στις επιτροπές
του Κογκρέσου. Τη μια μέρα τον κατηγορούσαν ότι εκλέχτηκε χάρη στις παρεμβάσεις
των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών και την άλλη ότι παντρεύτηκε δυο φορές. Εμφανίζονταν
συνεχώς και ζητούσαν αποζημιώσεις δεκάδες ξανθομαλλούσες που δήθεν τις βίασε
πριν από 30 χρόνια. Το μεγάλο παιχνίδι παίχτηκε με την επιδημία του κορονοϊού
και τις δημοσκοπήσεις. Η προπαγάνδα οργίαζε. Στην Ελλάδα περιμέναμε στις
εκλογές του Νοεμβρίου μια διαφορά των δυο αμερικανικών κομμάτων γύρω στο 12 ως
14%. Και μετά από όλα αυτά είδαμε τον Τραμπ να χάνει με τη διαφορά του 1% των
ψήφων. Το παγκοσμίως παντοδύναμο σύστημα Σόρος, δεν θα άφηνε ποτέ,, με νόμιμο ή
παράνομο τρόπο, ένα «επικίνδυνο προσωρινό φαινόμενο» να μετεξελιχθεί σε μόνιμη
κατάσταση. Γι’ αυτό οι ισχυρισμοί του Τραμπ για νοθεία στις επιστολικές ψήφους
ενδεχομένως να μην είναι αβάσιμοι. Η εις βάρος του Τραμπ διαφορά στις ψήφους
των δυο κομμάτων, θύμιζε τα ποσοστά ψήφων στις σταλινικές εκλογές στη Σοβιετική
Ένωση και στα δημοψηφίσματα στην Ελλάδα κατά την επταετή περίοδο της
δικτατορίας των συνταγματαρχών. Ενώ στο γενικό σύνολο η διαφορά ήταν 1%, στις
επιστολικές ψήφους το ποσοστό αυτό, σε ορισμένες πολιτείες όπως η Πενσυλβάνια,
άγγιξε ιλιγγιώδεις διαφορές. Η υπέρ του Τραμπ διαφορά των σχεδόν 600 χιλιάδων
ψήφων, σε αυτή την πολιτεία, εκμηδενίστηκε και τελικά νίκησαν οι Δημοκρατικοί. Το
ίδιο έγινε και σε άλλες πολιτείες των ΗΠΑ.
Η Ευρωπαϊκή
Ένωση, όπως διαπιστώσαμε από τις δηλώσεις του Πιέρ Μοσκοβισί, είναι πλήρως
εναρμονισμένη με τις πολιτικές των δισεκατομμυριούχων σοσιαλιστών(!) του
Νταβός. Η Ελλάδα, έχοντας απέναντί της μια Τουρκία με επεκτατικές στρατηγικές
επιλογές, κινδυνεύει από την πολιτική των ανοιχτών συνόρων να χάσει στο μέλλον συνοριακά
της εδάφη και να υποστεί δημογραφικές αλλαγές που θα αλλάξουν ριζικά τον
«ευρωπαϊκό τρόπο ζωής». Τέτοιες αλλαγές είναι προγραμματισμένες από το ιερατείο
της παγκοσμιοποίησης. Όταν πριν από δυο και παραπάνω δεκαετίες, κάποιοι
ευρωπαίοι ηγέτες δήλωναν ότι, το 2050, ο πληθυσμός της Θεσσαλονίκης θα
ξεπεράσει τα 5 εκατομμύρια κατοίκων, σε ποια στοιχεία βάσιζαν αυτές τις
προβλέψεις τους; Με τόσο μεγάλη υπογεννητικότητα στην Ελλάδα, ποιοι θα ήταν οι
νέοι τετραπλάσιοι κάτοικοι της πόλης; Δεν έχω υπόψη μου κάποια νεότερα στοιχεία
για τη Θεσσαλονίκη, αλλά το πρόβλημα που εμφανίζεται στην Αθήνα δίνει την
απάντηση. Σε απόρρητη έκθεση της ελληνικής αστυνομίας, την οποία δημοσίευσε τον
περασμένο Νοέμβρη η εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ» και γνωστοποιήθηκε στο δήμαρχο Κώστα Μπακογιάννη,
το 25% των κατοίκων της πόλης των Αθηνών είναι νόμιμοι
ή παράνομοι αλλοδαποί, στην πλειοψηφία τους Μουσουλμάνοι. Σε ορισμένες
συνοικίες οι αλλοδαποί προβλέπεται σύντομα να ξεπεράσουν αριθμητικά τους
ελληνικής καταγωγής κατοίκους. Τα ποσοστά των αλλοδαπών σε αυτές τις συνοικίες,
όπως π.χ. στα Πατήσια, στον Άγιο Παντελεήμονα, στον Άγιο Παύλο, στην
Πλατεία Βικτωρίας και σε άλλες περιοχές που βρίσκονται κοντά
στα όρια της πόλης, φτάνουν στο 40 ως 45%.Η μεταβολή είναι τόσο ραγδαία ώστε
είναι θέμα χρόνου οι γηγενείς Έλληνες να αποτελούν σε λίγα
χρόνια τη μειοψηφία. Με τέτοια ανατροπή των πληθυσμιακών δεδομένων, είναι
δυνατόν να διατηρηθεί ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής; Θα θελήσουν κάποιοι δήμαρχοι,
με κίνδυνο να χαρακτηρισθούν φασίστες ή ρατσιστές, να απαγορεύσουν μια
πλειοψηφία μουσουλμάνων που θα διεκδικήσει τα ευρωπαϊκά ανθρώπινα δικαιώματα,
απαιτώντας το στρώσιμο ατομικών χαλιών την Παρασκευή στις πλατείες για την
ομαδική προσευχή των πιστών; Θα μπορούν να απαγορεύσουν στις γυναίκες της
πλειοψηφίας να φορούν φερετζέ ή μπούρκα; Ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής αναγκαστικά
θα προσαρμοσθεί στις απαιτήσεις της Σαρία.
Οι
θρησκείες και όλες οι άλλες πολιτιστικές ιδιαιτερότητες κάθε λαού πρέπει να
είναι σεβαστές. Όμως οι μείξη λαών διαφορετικής κουλτούρας πρέπει να βασίζεται
σε όρους ισοτιμίας. Το Ισλάμ δεν είναι μόνο θρησκεία. Η εφαρμογή της Σαρία το
μεταβάλλει σε πολιτικοκοινωνικό καθεστώς, με τη μετατροπή θρησκευτικών κανόνων
σε κανόνες κρατικής εξουσίας. Από τις αρχές του 20ου αιώνα, το
κάποτε κάπως ανεξίθρησκο Ισλάμ έχει μετατραπεί σε ριζοσπαστική πολιτική δύναμη,
με σκοπό (δια της θρησκευτικής πίστης και του φανατισμού) να αποκτήσει
γεωστρατηγική εξουσία και επιρροή. Το είδαμε στην Τουρκία. Μέσα σε εκατό χρόνια
εξαφάνισε τα εκατομμύρια των Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων χριστιανών της
Μικράς Ασίας, ενώ επιδιώκει επέκταση της επιρροής της με την προώθηση
ψευτοπροσφύγων στην Ελλάδα (και στην Ευρώπη), επικαλούμενη τον ανθρωπισμό(!)
των Ανοιχτών Συνόρων και τα ανθρώπινα δικαιώματα της ευρωπαϊκής νομοθεσίας.
Η
πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών είναι ειρηνόφιλοι και με κουλτούα δημοκρατικού
ήθους. Οι εθνομηδενιστές των «ανοιχτών συνόρων» δεν διστάζουν να τους
χαρακτηρίζουν φασίστες όταν προσπαθούν να διαφυλάξουν τον πολιτιστικό τους
πλούτο και τον ελληνικό τρόπο ζωής. Τους αποκαλούν ρατσιστές όταν
διαμαρτύρονται για το φόβο και την τρομοκρατία, που συνεχώς διογκώνεται από
τους διάφορους «Σόρους», οι οποίοι επιδιώκουν να τους εξουσιάζουν. Αλλά και κατηγορούνται
ως ναζιστές, όταν αναπολούν την Ελλάδα στην οποία κοιμούνταν αμέριμνα με
ανοιχτές πόρτες και παράθυρά ή όταν δυσφορούν βλέποντας αγκαθωτά σύρματα
προστασίας σε τοίχους και αυλές, όταν φοβούνται να επιστρέψουν στα σπίτια τους
από ημιφωτισμένους δρόμους ή ακούν να κροταλίζουν τα καλάσνικοφ από εγκληματίες
που αφαιρούν με κτηνώδη σκληρότητα ανθρώπινες ζωές για δέκα ευρώ. Η
πολυπολιτισμική κοινωνία είναι, με τα σημερινά δεδομένα, μια ουτοπία. Οι
πολιτιστικές αντιθέσεις γίνονται σεβαστές μόνο σε κράτη με επικρατούσα συγκεκριμένη
θρησκευτική κουλτούρα (π.χ. Βραζιλία), στην οποία ενσωματώνονται ειρηνικά οι
κουλτούρες των μειοψηφιών σε πνεύμα ισοτιμίας. Είναι αυτό που μας προτείνει ο
Μαχάτμα Γκάντι, ο θεμελιωτής της Επανάστασης χωρίς Βία και Αίμα (παθητικής
αντίστασης):
«The golden rule of conduct is mutual tolerance, because we will never all think the same way, we will only see part of the truth and from different angles» (Ο χρυσός κανόνας συμπεριφοράς είναι η αμοιβαία ανοχή,
γιατί ποτέ δεν θα σκεφτούμε όλοι με τον ίδιο τρόπο, θα δούμε μόνο μέρος της
αλήθειας και από διαφορετικές οπτικές γωνίες).
ΠΗΓΗ:
ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 2.12.2020.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook