Του Γιώργου Λεκάκη
Ο Χριστόφορος ΠΕΡΡΑΙΒΟΣ συνέγραψε
ιστορική ύλη με τίτλο «Ἀπομνημονεύματα πολεμικά διαφόρων μαχῶν συγκροτηθεισῶν
μεταξύ Ἑλλήνων καί Ὀθωμανῶν κατά τε τό Σούλιον καί Ἀνατολικήν Ἑλλάδα ἀπό τοῦ
1820 μέχρι τοῦ 1829 ἔτους».
Και συνέχιζε: «Συγγραφέντα
παρά του Συνταγματάρχου Χριστοφόρου Περραιβού του εξ Ολύμπου της Θετταλίας και
διηρημένα εις τόμους δύω».
Εξεδόθη στην Αθήνα, από τον Α.
Κορομηλά, το 1836.
Η α΄ ΕΚΔΟΣΗ ήταν δυο τόμοι, σε
σχήμα 8ο, δ´ [ιδ´] + 208 καί 216 σελ.
Υπάρχει σε αυτήν και λιθόγραφο πορτραίτο του Ρήγα Φεραίου, χαραγμένο από τον Γ. Μαργαρίτη, και κατάλογος συνδρομητών.
ΠΗΓΗ: Γκίνης & Μέξας,
2601. Γ. Λεκάκης "Ελληνική βιβλιογραφία". ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 5.10.2015. ΒΕΡΓΟΣ, 5.11.2015.
Το ΒΙΒΛΙΟ, ΕΔΩ.
Ο Χριστόφορος Περραιβός (1773
- 1863) ήταν Έλληνας στρατιωτικός, πολιτικός, αγωνιστής του 1821, διδάσκαλος,
στιχουργός και συγγραφέας πολεμικών απομνημονευμάτων. Απεκλήθη εθναπόστολος ή
απόστολος του ελληνικού έθνους. Διέτρεξε όλην την Ελλάδα: Από την Μάνη, έως το
Σούλι και την Κέρκυρα.
Εγεννήθη στους Παλαιούς Πόρους (Πούρλες) Πιερίας, την αρχαία Περραιβία – εξ ου και το επίθετό του. (Το πραγματικό του ήταν Χατζηβασιλείου).
Το 1793 εσπούδασε στην ακμαία τότε Ελληνική Σχολή Βουκουρεστίου. - ΔΙΑΒΑΣΤΕ περισσότερα: Λεκάκης Γ. «Κωνσταντινούπολη και Αγία Πετρούπολη».
Το 1796 επήγε στην Βιέννη να σπουδάσει Ιατρική.
Γνωρίστηκε με τον Ρήγα Βελεστινλή και έγινε οπαδός του, στενός συνεργάτης του, και
σύντροφός του. Όταν έπειτα από προδοσία οι Αυστριακοί ανακάλυψαν τα
επαναστατικά σχέδια του Ρήγα (17.12.1797), συνέλαβαν και τον Περραιβό, αλλά
αφέθηκε ελεύθερος. Όλοι οι υπόλοιποι σύντροφοί του βασανίστηκαν και θανατώθηκαν… Έτσι ο Περραιβός ανήκει και στους προδρομιστές της Επανάστασης του 1821...
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για την ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ του 1821, ΕΔΩ.
Οι Γάλλοι εκτιμώντας τα οργανωτικά του προσόντα του εμπιστεύτηκαν πολλές δύσκολες αποστολές. Στα Επτάνησα όσο και στην Βενετία, πολλάκις καταδιώχθηκε ως συνωμότης. Κατόρθωνε, όμως, κάθε φορά να μένει εκτός φυλακών. Στην Κέρκυρα (1816) τον συνέλαβαν οι Άγγλοι και τον εξόρισαν, αφού ήταν γαλλόφιλος και υποστηρικτής του δημοκρατικού πολιτεύματος, στην υπηρεσία της Γαλλίας, όταν αυτή διοικούσε τα Ιώνια Νησιά (συνέθεσε μία Ωδή προς τιμήν του Βοναπάρτη)! Το 1817 μετά την ήττα του Ναπολέοντα, η γαλλική πολιτική κατέστη ανίσχυρη. Τότε επήγε στην Αγία Πετρούπολη. - ΔΙΑΒΑΣΤΕ περισσότερα: Λεκάκης Γ. «Κωνσταντινούπολη και Αγία Πετρούπολη».
Διερχόμενος από την Οδησσό συναντήθηκε με τους αρχηγούς της Φιλικής Εταιρείας Σκουφά, Αναγνωστόπουλο, Τσακάλωφ και Αντ. Κομιζόπουλο και έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας (1817). Κατ΄ εντολήν της Φιλικής Εταιρείας κατήλθε στην Μάνη για να προετοιμάσει την μεγάλη εξέγερση. Επισκέφθη πολλές πόλεις στην Πελοπόννησο, στην Ήπειρο (Σούλι, Πάργα, όπου τον αποκήρυξε ο μητροπολίτης Ιερόθεος από άμβωνος!), στους Παξούς - ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Γ. Λεκάκης "Παξοί, τα νησιά του πάθους" - στο Μεσολόγγι…
Δίπλα στον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο στην Μάχη του Πέτα (1822).
Επήρε μέρος στην Β΄ Εθνοσυνέλευση Άστρους (1823).
Εκλήθη από τους πολεμάρχους της Ανατολικής Ελλάδος ν’ αναλάβει το πολεμικό Υπουργείο.
Μετά τον θάνατο του
Καραϊσκάκη (1827), ετέθη υπό τις διαταγές του Υψηλάντη και τον ακολούθησε στις
εκστρατείες του εναντίον των Τούρκων.
Μετά την ίδρυση του Ελληνικού Βασιλείου διορίσθηκε συνταγματάρχης στην Βασιλική Φάλαγγα. Στις 18.3.1844 ο βασιλεύς Όθων του απένειμε τον βαθμό του υποστράτηγου.
Έγραψε – πλην του
προαναφερομένου:
- «Σύντομος βιογραφία του
αοιδίμου Pήγα Φεραίου του Θετταλού», εν Αθήναις, τύποις και αναλώμασι Π. Δ.
Σακελλαρίου, 1860.
- «Ιστορία της Πάργας /
Συγγραφείσα παρά Χριστοφόρου Περραιβού υποστρατήγου. Εκδίδοται επιστασία
Κωνσταντίνου Ζησίου καθηγητού», εν Αθήναις, τύποις και αναλώμασι Π. Δ.
Σακελλαρίου, 1889.
- «Ιστορία του Σουλλίου /
συγγραφείσα παρά Χριστοφόρου Περραιβού υποστρατήγου, εκδίδοται επιστασίαι Κ.
Ζησίου καθηγητού», εν Αθήναις, τύποις και αναλώμασι Π. Δ. Σακελλαρίου, 1889. Το
έργο του «Ιστορία του Σουλίου και της Πάργας», το συνέγραψε στην Κέρκυρα, το
εξέδωσε στο Παρίσι (1803, αλλά μόνον τον α΄ τόμο). Εν συνεχεία εκδόθηκε πλήρες
το έργο στην βενετία (1815). Ακολούθησε η γ΄ διορθωμένη έκδοσή του (1857).
ΠΗΓΕΣ-ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Αγαπητός Σ. Αγαπητός «Οι
Ένδοξοι Έλληνες του 1821, ή Οι Πρωταγωνισταί της Ελλάδος», τυπογραφείον Α. Σ.
Αγαπητού, εν Πάτραις, 1877.
- Δασκαλάκης Α. «Rhigas Vélestinlis».
- Λαμπρινός Γ. «Μορφές του
Εικοσιένα», ε΄ έκδ., εκδ. «Μπάυρον, 1973.
- Λεκάκης Γ. «Κωνσταντινούπολη
και Αγία Πετρούπολη».
- Οικονόμου Κ. «Η Λάρισα και η
Θεσσαλική ιστορία».
- Πανδέκτης.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook