Τα καλλυντικά, όπως αρώματα και βαφές καλλωπισμού, έπαιζαν σπουδαίο ρόλο στις ποικίλες εκδηλώσεις της καθημερινής ζωής των αρχαίων Ελλήνων (Εικόνα 1). Στις αρχαίες πηγές γίνεται αναφορά σε σχετικά προϊόντα, όπως για παράδειγμα στον Όμηρο, στον Αρχίλοχο, τη Σαπφώ, τον Αλκαίο και τον Ανακρέοντα.
Τα είδη των αρχαίων καλλυντικών ήταν
αλοιφές, κρέμες, έλαια, θυμιάματα, βαφές προσώπου και μαλλιών, ανθόνερα,
πούδρες, που αποτελούνταν από ορυκτά και εκχυλίσματα από φυτά, βότανα, ρίζες,
φρούτα, σπόρους. Επίσης, από ρητίνες δένδρων και προϊόντα ζωικής προέλευσης. Οι
πρώτες ύλες και τα έτοιμα καλλυντικά ήταν κυρίως Ελληνικής προέλευσης ενώ
κάποια εισάγονταν και από την Ανατολή. Κάποιες συνταγές παρασκευής καλλυντικών
και φαρμακευτικών προϊόντων, έχουν διασωθεί από αρχαίους Έλληνες συγγραφείς
όπως ο Θεόφραστος, ο Πλίνιος και ο Διοσκουρίδης.
Τα αρχαία εργαστήρια (παρασκευαστήρια) καλλυντικών, ονομάζονταν μυρεψεία και διέθεταν ποικιλία από σκεύη (Εικόνα 2). Στο Μινωικό και Μυκηναϊκό πολιτισμό πρέπει να υπήρχαν πολλά μυρεψεία. Τέτοιοι χώροι εντοπίστηκαν:
- στο ακρωτήρι της Θήρας Κυκλάδων (3000 – 1500 π.Χ.),
- στο ανάκτορο της Ζάκρου Λασυθίου Κρήτης (1500 π.Χ),
- στο ανάκτορο της Πύλου Μεσσηνίας (1300 π.Χ.), αλλά και
- στην Οικία των Σφιγγών στις Μυκήνες και αλλού (πηγή 2).
Εικόνα 2: Επάνω αριστερά: τριβείο με τριπτήρα, ασάμινθος, ηθμός, φορητή εστία, τρίποδος χύτρα, κύπελλο. |
Στα αρχαία καλλυντικά περιλαμβάνονταν και τα ψιμύθια (βαφές καλλωπισμού), δηλαδή οι βαφές προσώπου και μαλλιών από χρωστικές φυτών, αιθάλη, και διάφορα ορυκτά.
Στις μέρες μας, συζητάμε εάν τα νανοσωματίδια στα αντιηλιακά και στην οδοντόκρεμα είναι ασφαλή. Οι αρχαίοι Έλληνες δεν γνώριζαν τέτοια πράγματα - αλλά χρησιμοποιούσαν ήδη τη νανοτεχνολογία στα καλλυντικά τους.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ περί ΝΑΝΟΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ, ΕΔΩ.
Από
έρευνα σε καλλυντικά υλικά που διατηρούνται στο Μουσείο του Λούβρου,
βρέθηκε ότι συστατικά τους είχαν την ιδιότητα να προστατεύουν τον φορέα
μακιγιάζ από οφθαλμικές βακτηριακές λοιμώξεις.
Και αυτό λόγω μη επιλεκτικής ανοσιο-διεγερτικής δράσης
νανοσωματιδίων δισθενούς μολύβδου (Pb2+)
που απελευθερώνονταν από τα συστατικά που περιέχουν γαληνίτη (θειικό μόλυβδο).
(το σωστό είναι θειούχος)
Με διάμετρο περίπου 5 νανόμετρων
(δισεκατομμυριοστών του μέτρου), η εμφάνιση
αυτών των νανοκρυστάλλων είναι αρκετά παρόμοια με τους σύγχρονους
ημιαγώγιμους κβαντικούς νανοκρυστάλλους (quantum dots) θειούχου μολύβδου (PbS)
που συντίθενται με σύγχρονες τεχνικές της επιστήμης υλικών, για προχωρημένες
εφαρμογές στην Ιατρική, Ηλεκτρονική,
κλπ.
Η διερεύνηση, με χρήση αμπερομετρίας με υπέρ-μικροηλεκτρόδια (Ultra-micro-Electrodes UME) από ανθρακόνημα με επίστρωση πλατίνας, επιβεβαίωσε τις ανοσοδιεγερτικές επιδράσεεις νανοσωματιδίων Pb2+ στην απόκριση οξειδωτικού στρες των κερατινοκυττάρων (keratinocytes) (πηγή 3)
Σημειώνεται ότι οι αρχαίες Ελληνίδες χρησιμοποιούσαν μαύρη χρωστική από γαληνίτη (θειούχο μόλυβδο) για μακιγιάζ των οφθαλμών τους. Έχουν ταυτοποιηθεί με συνδυασμό σύγχρονων αναλυτικών τεχνικών, όπως η περιθλασιμετρία και φασματοσκοπία φθορισμού με ακτίνες Χ, χρωστικές με βάση τον μόλυβδο (Pb) (πηγή 4), στο Ακρωτήρι της Θήρας, που χρονολογούνται από την πρώιμη έως την ύστερη Κυκλαδική περίοδο χαλκού (3.000 – 1.600 π.Χ.) (πηγή 2).
Δείγματα λευκής βαφής προσώπου της Ελληνιστικής περιόδου, εξετάστηκαν με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο σάρωσης (πηγή 4). Βρέθηκαν νανοκρύσταλοι ως εξής (Εικόνα 3):
Οι μελέτες στο δείγμα του Βόλου (β) με περιθλασιόγραμμα ακτίνων Χ, με ακτινοβολία από σύνχροτρον (XRD) και με ανάπτυξη της χρωστικής στο οπτικό φάσμα έδειξαν ανομοιογενή κατανομή των δευτερευουσών φάσεων ασβεστίτη και κερουσίτη στον υδροκερουσίτη με περίσσεια κερουσίτη και ασβεστίτη (Εικόνα 4).
Εικόνα 4: Οπτικό φάσμα (από XRD) κατανομής ασβεστίτη και κερουσίτη σε υδροκερουσίτη. |
Τα νανοσωματίδια αυτών των ενώσεων πιθανώς πρόσδιδαν στη αρχαία λευκή βαφή προσώπου αντηλιακή προστασία, παρόμοια με τα σύγχρονα αντιηλιακά που περιέχουν νανοσωματίδια οξειδίου του τιτανίου (TiO2).
Ομάδες ερευνητών από μεγάλα εργαστήρια
Ευρώπης και ΗΠΑ, έδειξαν από κοινού ότι μια αρχαία διαδικασία βαφής για τα
μαύρα μαλλιά αποτελεί μια αξιοσημείωτη εφαρμογή της συνθετικής βιολογικής
ορυκτοποίησης σε νανοκλίμακα (πηγή 5). Βρήκαν παρουσία νανοσωματιδίων θειούχου
μολύβδου (PbS) στο περιτρίχιο και στον φλοιό , ο οποίος θειούχος μόλυβδος
τροποποιεί την οπτική όψη της ρίζας της τρίχας, μη αναστρέψιμα.
Παρ' όλα αυτά, οι μηχανικές ιδιότητες των μαλλιών παραμένουν ουσιαστικά ανεπηρέαστες λόγω του εξαιρετικά μικρού μεγέθους και όγκου των νανοκρυστάλλων του θειούχου μολύβδου.
Αυτό που προκαλεί έκπληξη σε αυτήν την
αντίδραση είναι ότι, παρά τη δομική πολυπλοκότητα των μαλλιών και τη σχετική
χημική αδράνεια, τα νανοσωματίδια του θειούχου μολύβδου κρυσταλλώνονται εύκολα
και οργανώνονται μέσα σε αυτό το βιοϋλικό, δηλαδή μέσα στη ρίζα της τρίχας. Η εξήγηση είναι
ότι, τα πλούσια σε θείο πεπτίδια (δομικές μονάδες πρωτεϊνών) στη μήτρα που
περιβάλλει τις δια-μοριακά οργανωμένες πρωτεΐνες κερατίνης, χρησιμεύουν ως
αντιδραστήρες νανοκλίμακας.
Για τα πειράματά τους, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια αρχαία συνταγή της ελληνιστικής περιόδου για τη βαφή των μαύρων μαλλιών, βασισμένη στο ορυκτό γαληνίτη (θειούχο μόλυβδο). Διαπίστωσαν ότι τα επεξεργασμένα μαλλιά έδειξαν την παρουσία νανοκρυστάλλων γαληνίτη με μέση διάμετρο κάτω των 5 νανόμετρων (Εικόνα 5).
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,
11.2.2021.
ΔΕΙΤΕ σχετικό βίντεο ΕΔΩ.
Πηγές αναφοράς:
1. Forbes J. R., «Studies
in Ancient Technology», Volume III, 1993.
2. Λιβέρη A., «Η χρήση των αρωματικών φυτών και βοτάνων για
την παρασκευή αρωμάτων και καλλυντικών στην ελληνική αρχαιότητα – Φαρμακευτικά
και Αρωματικά Φυτά», Κύπρος (Z’) , σ.σ. 56-82, 21-25/3/1997
3. Ribechini E., Modugno
F., Perez-Aranteg J., Colombini M. P., «Discovering the composition of ancient
cosmetics and remedies: analytical techniques and materials», Analytical and
Bioanalytical Chemistry, Volume 401, p.p. 1727-1738 (2011).
4. Welcomme E., Walter
P., van Elslande E., Tsoucaris G., «Investigation of white pigments used as
make-up during the Greco-Roman period», Applied Physics A 83, 551-556 (2006)
5. Walter P., Welcomme
E., Hallégot P., Zaluzec N.J., Deeb C., Castaing J., Veyssière P., Bréniaux R.,
Lévêque J.-L., Tsoucaris G., «Early Use of PbS nanotechnology for an ancient
hair dyeing formula», Nano Lett 2006, Oct;6(10), p.p. 2215 – 2219
(*) Δρ. Χημικός, μέλος της
Εταιρείας Διερεύνησης Αρχαιοελληνικής και Βυζαντινής Τεχνολογίας (Ε.Δ.Α.Βυ.Τ.)
και ιδρυτής της ομάδας: Ερευνητές Αρχαίας Ελληνικής Νανοτεχνολογίας (Ε.Α.Ε.Ν.).
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook