Της νομικού Μαρίας Βέργου (*)
«Αλλὰ σὺ θάρσει, ἐπεὶ θεῖον γένος ἐστὶ βροτοῖσιν,
οἷς ἱερὰ προφέρουσα φύσις δείκνυσιν ἕκαστα...
ἢν δ' ἀπολείψας σῶμα ἐς αἰθέρ' ἐλεύθερον ἔλθηις,
ἔσσεαι ἀθάνατος, θεός ἄμβροτος, οὐκέτι θνητός»...
Πυθαγόρας,
Χρυσά Έπη
(Απόδοση: αλλά συ έχε θάρρος, επειδή υπάρχει θείο γένος στους ανθρώπους, στους οποίους η φύση που προφέρει τα ιερά, δείχνει κάθε πράγμα…
…όταν δε, αφού αφήσεις το σώμα, έλθεις στον
ελεύθερο αιθέρα,
θα είσαι αθάνατος, θεός άμβροτος, όχι πια
θνητός.)
Ο κόσμος που βλέπουμε είναι απείκασμα του πραγματικού κόσμου… Η
πραγματικότητα είναι μια ψευδαίσθηση… Οι αισθήσεις μας πλανούν… Η Αλήθεια
βρίσκεται κάπου αλλού, σε έναν άλλον κόσμο, του οποίου αυτός εδώ που ζούμε (ή
νομίζουμε ότι ζούμε) που είμαστε ξύπνιοι (ή νομίζουμε ότι είμαστε ξύπνιοι αλλά
τελικά κοιμόμαστε) είναι μόνον ένας αντικατοπτρισμός…
Αυτά πρέσβευαν οι Ορφικοί, οι Πυθαγόρειοι, ο Ηράκλειτος, ο Σωκράτης, οι
Πλατωνιστές, οι Νεοπλατωνιστές… και άλλοι…
Κι είχαν τα Μυστήρια, που ήταν ο δρόμος για να βρουν οι άνθρωποι τον
αληθινό κόσμο στην παρούσα ζωή, να δουν με τα αληθινά μάτια και να ενωθούν με
το θείο.
Τα μυστήρια ήταν εκείνη η διαδικασία της ανέλιξης και της ολοκλήρωσης.
Και τα Καβείρια Μυστήρια, που διαδραματίζονταν στη Σαμοθράκη, ήταν
αρχαιότερα από τα Ελευσίνια. Ιέρεια των Καβειρίων ήταν και η Ολυμπιάδα, κι εκεί
στη Σαμοθράκη συνέλαβε τον Υιό της, τον Μέγα Αλέξανδρο.
Εκεί, στο Ιερό των Μεγάλων θεών, οι μυούμενοι ακολουθούσαν την
πανάρχαια τελεστική διαδικασία. Ο δρόμος της ολοκλήρωσης ακολουθούσε τα
μονοπάτια του Ιερού… Από το Ανάκτορο, στον Θόλο της Αρσινόης, στο Τέμενος του
Τελετουργικού χορού, στην Αίθουσα Αναθημάτων, στο Ιερό, στον Μεγάλο Βωμό και τέλος
στο Μνημείο της Νίκης!!!
Στο τέρμα της διαδρομής ο μυούμενος ανέβαινε τα σκαλιά… πετούσε ό,τι
δεν υπάρχει, ό,τι τον βάραινε… και …. Πετούσε…
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για την ΨΥΧΗ, ΕΔΩ.
Κι εκεί στο τελευταίο σκαλοπάτι η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΕΒΓΑΖΕ ΦΤΕΡΑ, ΑΝΕΒΑΙΝΕ ΣΤΟ
ΠΛΟΙΟ ΚΑΙ ΤΑΞΙΔΕΥΕ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΟΔΗΓΟΥΣΕ ΣΤΟ ΘΕΙΟ – ΣΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑ!!!
Ακριβώς στο σημείο αυτό ήταν τοποθετημένη Η ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΟΘΡΑΚΗΣ!!!
 |
| Η Νίκη της Σαμοθράκης, στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι!!! Γιατί;;; Από τον "οδηγό" του Μουσείου, εκδ. 1950... |
ΔΙΑΒΑΣΤΕ επίσης: Γ. Λεκάκης "Σαμοθράκη, ιερά νήσος".
Η ΦΤΕΡΩΤΗ ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ ΚΟΡΗ ΠΟΥ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕ
ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΠΟΥ ΒΓΑΖΕΙ ΦΤΕΡΑ, ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΜΥΗΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ.
Για τον λόγο αυτόν η Νίκη
– Ψυχή ταξιδεύει επάνω σε πλοίο μέσα στο νερό.
Διότι, όπως λέει η Ηράκλειτος,
η ψυχή όταν πεθαίνει γίνεται νερό και από το νερό γίνεται ψυχή:
«ψυχῇσιν
θάνατος ὕδωρ γενέσθαι, ὕδατι δὲ θάνατος γῆν γενέσθαι, ἐκ γῆς δὲ ὕδωρ γίνεται, ἐξ
ὕδατος δὲ ψυχή».
(Απόδοση: Οι ψυχές όταν πεθαίνουν γίνονται
ύδωρ, το ύδωρ όταν πεθαίνει γίνεται γη, από την γη γίνεται ύδωρ, και από το ύδωρ
ψυχή.)
Ο μυούμενος την έβλεπε ως οδηγό και πυξίδα στον και σηματοδοτούσε τον
σκοπό και το τέλος του Αγώνα του για Ολοκλήρωση. Η Ψυχή που βγάζει φτερά ήταν
αναπόσπαστο τμήμα του Ιερού των Μεγάλων Θεών και μάλιστα το τέλος και ο σκοπός
της μυητικής διαδικασίας. Η απουσία της αφαιρεί από τα Μυστήρια το ουσιαστικό
τους νόημα. Η παρουσία της ολοκληρώνει και νοηματοδοτεί τον αγώνα του Ανθρώπου
για την Ολοκλήρωσή του, την πορεία του προς την Ένωση με το Θείο και την
Αθανασία.
Η Νίκη-Ψυχή, όπως και τα λοιπά αγάλματα των Ναών στην αρχαιότητα, ήταν
αφιερωμένα, με ειδική τελετουργία φορτίζονταν ολοκληρωτικά με ψυχικό ρεύμα και
ήταν σε θέση να εκδηλώσουν την θεία βούληση. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι
κατά την αρπαγή της Καρυάτιδας, παραδίδεται, ότι οι Αθηναίοι άκουγαν τις
αδελφές της να κλαίνε…
Είναι αδήριτος η Ανάγκη (και
το Διεθνές Δίκαιο ευθυγραμμίζεται), να
επιστρέψει η Φτερωτή Ψυχή - Νίκη της Σαμοθράκης από το ψυχρό και ξένο προς αυτήν
Μουσείο του Λούβρου, στη Σαμοθράκη, και να ξανατοποθετηθεί στην αυθεντική της
θέση στο Ιερό των Μεγάλων Θεών, στο τέρμα της μυητικής διαδρομής, για να επανενωθεί
με τα υπόλοιπα τμήματα του Ιερού, να την βλέπουν οι Άνθρωποι και να
οραματίζονται την Ψυχική τους ανέλιξη, την Ένωση με το Θείο και την Αθανασία!!!
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 16.2.2021.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Γράββιγγερ
Π., Πυθαγόρας, εκδ. ΙΔΕΟΘΕΑΤΡΟΝ, ΔΙΜΕΛΗ.
- Ηρακλείτου,
Αποσπάσματα.
- Ιαμβλίχου,
Περί Μυστηρίων.
- Καλλέργη Δ.,
Τα Αρχαία Μυστήρια.
- Λεκάκη Γ. Σαμοθράκη, η Ιερά Νήσος, εκδ. ΕΡΩΔΙΟΣ.
- MALLINGER
J., Τα μυστικά των Πυθαγορείων Τα απόρρητα εις τον Πλούταρχον, εκδ.
ΙΔΕΟΘΕΑΤΡΟΝ, ΔΙΜΕΛΗ.
- Πλάτωνος, Φαίδων.
- Πλουτάρχου, Ηθικά, Περί Ίσιδος και Οσίριδος. Του ιδίου, Ηθικά, Περί του ει του εν Δελφοίς.
- Συρέ Εδ. Οι Μεγάλοι Μύστες, εκδ. Κάκτος.
Και:
- Βέργου Μ., «Ο
επαναπατρισμός των πολιτιστικών αγαθών ως διεθνές έθιμο – Επανένωση Μνημείων
και τα Γλυπτά του Παρθενώνα» «ΝΟΜΙΚΟ ΒΗΜΑ» (τόμος 68 (2020) 649-656). Της ιδίας «Protection and Repatriation of Cultural Treasures -
The Acropolis Sculptures», στο 7ο Βαλκανικό Συνέδριο Αρχαιομετρίας (22-25.9.2020). Της ιδίας «The
Repatriation of Cultural Treasures as an International Custom», Δημοσίευση στην διαδικτυακή Βιβλιοθήκη του ΕΚΠΑ ΠΕΡΓΑΜΟΣ.
(*) Η κ. Μαρία
Βέργου εσπούδασε Νομική και Φιλοσοφία στο Ε.Κ.Π.Α.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook