Α-ΛΗΘΕΙΑ
Ο ποταμός Ληθαίος...
Ήρθες από τόπο μακρινό και κοντινό συνάμα
χθες, σήμερα, αύριο,
ή μάλλον στο απόλυτο Τώρα.
Τυλίχτηκες τα φαινομενικά πέπλα της λήθης.
Μα είχες ξεδιψάσει στην πηγή της Μνημοσύνης:
«Γης παις ειμί και ουρανού αστερόεντος,
αυτάρ εμοί γένος ουράνιον», είπες,
κι η Α-Λήθεια φώλιασε μες την Ψυχή σου,
δώρο ακριβό, που ξεπετάγεται σε κάθε σου βήμα…
Ξεπηδά από τα σωθικά σου και κατακλύζει την ύπαρξή σου.
Ο Εαυτός σου σε πιάνει από το χέρι και σε οδηγεί...
Χιλιάδες αστέρια οι σκέψεις σου,
φιλτράρονται στον Ουρανό, ανακατεμένες
με τους υδρατμούς της Θάλασσας των συναισθημάτων σου.
Διαφανής και διαυγής πορεύεσαι μέσα και πάνω από τα πράγματα,
γύρω σου βόλια, φωτιά, αντάρα κι ανεμοθύελλα.
Κι εσύ γελάς...
Ντυμένη τον Όμηρο
και με το βλέμμα στον Σείριο
σημαδεύεις τον στόχο...
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 21.3.2021.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook