Του καθηγητή Μηνά Τσικριτσή, mtsikritsis@gmail.com
ερευνητή γραφών του Αιγαίου / Researcher of Aegean Scripts
Θέλω να σας σχολιάσω την πρόσφατη δημοσίευση της Χριστίνας Παπαγεωργοπούλου και της Άννας-Σαπφούς Μαλασπίνα, στο περιοδικό βιολογίας «Cell», συμπέραναν ότι οι πρώτοι πολιτισμοί που έχτισαν μνημειακά ανάκτορα και αστικά κέντρα στην Ευρώπη, είναι πιο ομοιογενείς γενετικά από ό,τι αναμενόταν.
Στα θετικά της μελέτης,
επιβεβαιώνεται για μία ακόμη φορά ότι οι σημερινοί Έλληνες είναι όμοιοι με
πληθυσμούς της Ελλάδας πριν 5.000 χρόνια από σήμερα δηλαδή το 3000 π.Χ. Στο
σημείο αυτό θέλω να σας γνωρίσω ότι αφού η ιστορία ενός λαού ξεκινά με τα αρχαία
κείμενα που έχουν βρεθεί. (Η επιγραφή στο Βότσαλο της Καυκανίας Ηλείας είναι σημαντική
αφού πηγαίνει την ελληνική γραφή και γλώσσα τον 17ο π.Χ. αι. και συνυπάρχει με την
Μινωική γραμμική Α γραφή στοιχείο που δείχνει ότι το δάνειο της γραφής δεν
έγινε το 1450-1400 π.Χ όπως θεωρούσαμε μέχρι τώρα. Και κατά την άποψη του
Γλωσσολόγου Ι. Προμπονά ότι: «είναι αυτονόητο ότι η ελληνική δεν διαμορφώθηκε
μέσα σε λίγους αιώνες. Διαμορφώθηκε πολλούς αιώνες πριν από τον 17ο π.Χ. αιώνα,
στον οποίον χρονολογείται το «βότσαλο της Καυκανιάς». Και η προφορική της
ξεκινά τουλάχιστον από το 6000 π.Χ. - ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για την ΑΡΧΑΙΑ ΓΡΑΦΗ, ΕΔΩ.
Στα αρνητικά της έρευνας η
προσπάθεια να αποδειχθεί ΟΡΘΗ η αμφιλεγόμενη και μετέωρη ινδοευρωπαϊκή θεωρία.
Άλλες έρευνες DNA έχουν υποστηρίξει την «αυτοχθονία» των Ελλήνων, δηλαδή ότι οι
σημερινοί Έλληνες είναι απόγονοι νεολιθικών ελλαδικών πληθυσμών, άρα οι Έλληνες
δεν έχουν σχέση με τη λεγόμενη ινδοευρωπαϊκή μετανάστευση λαών. Αντιθέτως, οι
Ελληνικές παραδόσεις ΜΑΡΤΥΡΟΥΝ πανάρχαιες μεταναστεύσεις από την Ελλάδα προς
την Ασία.
Στο ζήτημα αυτό οφείλουμε να έχουμε ως πυξίδα τις αρχαίες γραπτές παραδόσεις, γενεαλογίες και εξιστορήσεις και όχι τις αυθαίρετες αποικιοκρατικές θεωρίες του ινδοευρωπαϊσμού. Το άρθρο του Καφαντάρη στο «ΒΗΜΑ», το 2015, δίνει μια αναλυτική μελέτη για ινδοευρωπαίους και ανάλυση DNA. Οι πρόγονοί μας υποστήριζαν ότι είμαστε ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ και μάλλον αυτό ισχύει προς μεγάλη θλίψη των «ινδοευρωπαϊστών».
Πριν λίγες ημέρες δημοσιεύτηκε ότι DNA «μίλησε»: Είμαστε ο ίδιος λαός επί 5.000 χρόνια.
...Το συμπέρασμα αυτό του 5.000 χρόνια, απο σήμερα είναι λάθος αν στηριχθούμε σε γλωσσικά δεδομένα, αποδεχόμεθα
το συμπέρασμα του διακεκριμένου Άγγλου αρχαιολόγου και προϊστοριολόγου Colin
Renfrew, ο οποίος πρόσφατα υπεστήριξε ότι η Ελληνική γλώσσα άρχισε να
διαμορφώνεται στην ελληνική χερσόνησο γύρω στο 6500 π.Χ. Εξαιρετικά
ενδιαφέρουσα είναι η γνώμη του ίδιου σοφού ότι οι διαδοχικοί πολιτισμοί του
ελληνικού χώρου είναι προϊόντα τοπικών ανελίξεων. Η κοινώς κρατούσα
επιστημονική γνώμη ότι η ελληνική γλώσσα διαμορφώθηκε ανάμεσα στο 2100 με 1900
π.Χ. χρειάζεται αναθεώρηση.
Κατά τη γνώμη μου, η θεωρία
περί «Προελλήνων Ινδοευρωπαίων» αλλά, ενδεχομένως, και η θεωρία περί
«Προελλήνων μη Ινδοευρωπαίων» χρειάζεται επανεξέταση και αναθεώρηση. Μήπως η
καλούμενη «Προελληνική» δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια πρωιμότατη φάση της
Ελληνικής; Την αφορμή για μια τέτοια σκέψη δίνει, σε μένα τουλάχιστον, η
εξελικτική πορεία της ελληνικής γλώσσας με βάση την μακραίωνη γραπτή της
παράδοση.
Όσο και αν εκ πρώτης όψεως
φαίνεται παράδοξο, η νέα ελληνική διδάσκει πόσο πρέπει να αποφεύγουμε να
χαρακτηρίζουμε ως «προελληνικές» λέξεις της αρχαίας ελληνικής των οποίων
αγνοείται η ετυμολογία. Γιατί ενδέχεται οι λέξεις αυτές να είναι πανάρχαιες
ελληνικές, τις οποίες αδυνατούμε να ετυμολογήσουμε, επειδή βυθίζονται σε μέγα
βάθος χρόνου και έχουν πλήρως συσκοτισθεί, καθώς η σημασία των μορφολογικών
στοιχείων από τα οποία απαρτίστηκαν έχει λησμονηθεί…
Αυτά εν πάση συντομία και υπό
μορφήν πρόδρομης ανακοίνωσης περί των καλουμένων «Προελλήνων» προσθέτοντας ότι
συμμερίζομαι τη διαπίστωση του Χρ. Δάλκου (2001, σελ. 6) ότι «η λεγόμενη ‘προ’
ελληνική είναι στην ουσία πρωτοελληνική».
Αυτονόητο είναι ότι η
ελληνική γλώσσα περιέχει και λέξεις δάνεια από άλλους λαούς, με τους οποίους οι
δαιμόνιοι Έλληνες ήρθαν σε επαφή και «έδωσαν κι επήραν».
Αυτή είναι, κατά τη γνώμη μου, η καταγωγή της ελληνικής γλώσσας, η καταγωγή της γλώσσας ενός λαού, ο οποίος τρεις φορές στη διάρκεια της ιστορίας του, στη μυκηναϊκή περίοδο, στα κλασσικά χρόνια και στην εποχή της ακμής της βυζαντινής αυτοκρατορίας, ανέλαβε, όπως παρατηρεί ο C. Blegen (βλ. Ιστορία του Ελληνικού Έθνους τ. Α΄, σ. 9), την παγκόσμια πολιτιστική και πνευματική ηγεσία.
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 15.5.2021.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook