ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΩΡΑ… - του Γρ. Κοσσυβάκη

ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΩΡΑ…

Του δικηγόρου - συγγραφέα ΓΡΗΓΟΡΗ ΝΙΚΗΦ. ΚΟΣΣΥΒΑΚΗ

Από κείμενο τού παγκοσμίως γνωστού Τσέχου (με Γαλλική υπηκοότητα) συγγραφέα Μίλαν Κούντερα (γενν. 1929), επικαλούμαστε τά ακόλουθα:

 «…Το πρώτο πράγμα (πού πρέπει να κάνεις) για να εξοντώσεις ένα έθνος, είναι να διαγράψεις την μνήμη του. Να καταστρέψεις τά βιβλία του, την κουλτούρα του, την ιστορία του. Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα παιδεία, να επινοήσει μία νέα ιστορία… Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός για να αρχίσει αυτό το έθνος να ξεχνά ποιό είναι και ποιο ήταν… Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του θα το ξεχάσει ακόμη πιο γρήγορα…»

 Τραγικά ενδεχόμενα τ’ ανωτέρω, αλλά το ερώτημα πού εμείς θέτουμε είναι, μήπως η περιγραφόμενη από τον Μίλαν Κούντερα …«συνταγή αποεθνοποίησης», θυμίζει σ’ εμάς τούς σύγχρονους Ελληνες κάποια γνώριμα - υπαρκτά - δεινά μας;;;

 Ενδεικτικώς θα υπενθυμίσουμε τόν Αυστριακό συγγραφέα Γιόζεπ-Φίλιπ Φαλμεράϋερ (1790-1861 μ.Χ.), πού επιχείρησε νά μάς πείσει, ότι το έθνος τών Ελλήνων, πού επαναστάτησαν το 1821 με το σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος», ούτε κατ’ ελάχιστον δεν ήσαν γνήσιοι απόγονοι τών αρχαίων Ελλήνων προγόνων μας, διότι κατ’ αυτόν -πλέον- είμαστε ένα νόθο γένος, αποτελούμενο από επιγόνους Σλαύων, Αλβανών, Βουλγάρων, Φράγκων και -εννοείται- Τούρκων.

 Βεβαίως, επειδή τά περί τού αντιθέτου ιστορικά, πολιτισμικά και επιστημονικά δεδομένα ήσαν «κατακλυσμιαία» (ιδέτε αντί πολλών, την Επαναστατική Διακήρυξη τού Αλεξά-νδρου Υψηλάντου τού Φεβρουαρίου 1821, την αντίστοιχη Διακήρυξη τής Επιδαύρου έτους 1822 και Κων. Παπαρρηγόπουλου, «Η Ιστορία τού Ελληνικού έθνους», καθώς και πρόσφα-τα επιστημονικά πειράματα και μελέτες περί τού D.N.A. τών συγχρόνων Ελλήνων.), οι θεωρίες τού Φαλμεράϋερ και κάποιων ομοίων του «υποτονθοριζόντων» -τότε- τά ίδια, τελικώς περιέπεσαν σε ανυποληψία και οριστική λήθη.

 Όμως, η κακόβουλη διάθεση τής αμφισβητήσεως τού «ομφαλίου λώρου» πού συνδέει γονιδιακώς και πολιτισμικώς το έθνος τών συγχρόνων Ελλήνων με εκείνους τούς τρισένδοξους προγόνους μας, ποτέ δεν έπαυσε - ακριβώς εξ αιτίας τής μοναδικής πολυτιμότητός του - να «γεννά» και νεωτέρους θεωρητικούς αμφισβητίες.

 Υπήρξαν όμως -το χειρότερο- και συγκεκριμένες ενέργειες οι οποίες - σταδιακά και εξελικτικά - θα μπορούσαν σέ βάθος χρόνου, να επιφέρουν στο έθνος μας, τίς τραγικές συνέπειες πού προβλέπει και εκθέτει ο Μίλαν Κούντερα, εφ’ όσον οι έχοντες συμφέροντα προς τούτο, επιεικώς …«περισσεύουν».

 Επομένως και μόνον από τό παραπάνω επιγραμματικό-«προφητικό» κείμενο ενός σημαντικού συγχρόνου διανοητή, προβάλει αδήριτη η αναγκαιότητα και το καθήκον κάθε Ελληνα και κάθε Ελληνίδας, γιά την - παράλληλη πρός την βιοποριστική του καθημερινότητα - διάθεση και προθυμία τής αντιστάσεώς του στον ελλοχεύοντα γιά το έθνος μας, ολέθριο κίνδυνο τής αποεθνοποίησης και τού αφελληνισμού.

 Δηλαδή, προβάλει -στίς ημέρες μας- η αναγκαιότητα τής ένθερμης και ασίγαστης διαθέσεώς μας γιά έρευνα, μελέτη, προβολή και υπεράσπιση τής Ελληνικής ιστορικής και πολιτισμικής μας κληρονομιάς, τόσο σέ προσωπικό, όσο και σέ οικογενειακό, συγγενικό και ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο, εφ’ όσον - όπως ήδη το υποδείξαμε - η διαχρονική μοναδικότητα και η αξιακή πολυτιμότητά της είναι - κατ’ αρχήν - «καρφί στο μάτι» τού διεθνούς παγκοσμιοποιητικού εξουσιασμού.

 Γιά τον οποίο εξουσιασμό τών διεθνών «trast» και «funds», τά έθνη και ακόμη περισσότερο τά έθνη-κράτη με ιστορική διαχρονικότητα και πολιτισμικές αξίες, είναι το έσχατο εμπόδιο στην επιδιωκόμενη φυλετική «πολτοποίηση» τού ανθρωπίνου γένους.

 Πού σημαίνει στην μετάλλαξη τών ανθρώπων, από πολίτες εκάστου ιδίου γένους, με ένδοξη μνημοσύνη, με πατριωτικά ιδανικά και με εθνική αυτογνωσία, σε κατ’ εξέλιξη αποεθνοποιημένους «uomini catanalotikus». (Και - το κατά πολύ χειρότερο - υποχρεωτικώς εμβολιασμένους με εμβόλια αδήλων συνεπειών και παρενεργειών…).

 Εν όψει αυτών και επειδή τό Ελληνικό έθνος έχει διανύσει την πλέον μακραίωνη -παγκοσμίως- ιστορική διαδρομή, η δέ διασωθείσα Ελληνική Γραμματεία «διαθέτει» περί αυτής τής «διαδρομής» (παρά τίς ασύλληπτες -κάθε είδους- καταστροφές, λεηλασίες, αρπαγές και δογματικές πυρπολήσεις βιβλιοθηκών, ναών και λοιπών μνημείων…), άπειρα πολιτισμικά στοιχεία, καθώς και ιστορικά γεγονότα, άξια καταγραφής, μνημονεύσεως και υπερηφανείας τών συγχρόνων Ελλήνων και Ελληνίδων, θεωρούμε ότι η ορθή και συστηματική εντρύφησή μας σ’ αυτά, μπορεί νά θεμελιώσει έναν ουσιώδη και σωτήριο επανελληνισμό τού έθνους μας.

 Βεβαίως, όπως είναι γνωστό και δοκιμασμένο σέ κρίσιμες ώρες (Επος 1821, Βαλκανικοί πόλεμοι, Το ΟΧΙ στον Φασισμό και τον Ναζισμό), εκείνο πού θυμικώς συνεγείρει και αποτελεί τον κύριο συσπειρωτικό πόλο τής κάθε γενιάς, είναι η αναδρομή και η επίκληση γεγονότων ηρωικής αλκής και υπερασπίσεως τών εθιμικών ιδανικών, τών ηθικών αξιών και τών πατρίων εδαφών, καθώς και η αξιακή προβολή τών προπα-τόρων εκείνων πού «τότε» πρωτοστάτησαν σ’ αυτά.

 Γιά τούς λόγους αυτούς άλλωστε, η Ελληνική Πολιτεία έχει επιλέξει νά εορτάζει, αφ’ ενός κάθε 25η Μαρτίου, ως επέτειο ενάρξεως τής πανελληνίου απελευθερωτικής Επαναστάσεως τού έτους 1821 από τον υποδουλωτικό ζυγό τής Οθωμανικής αυτοκρατορίας. (Είναι δε πασίγνωστον ότι, κατά το τρέχον έτος, 2021 συμπληρώθηκαν 200 χρόνια από εκείνο το καθοριστικό - για την ιστορική συνέχεια τού Ελληνικού έθνους - γεγονός…)

ΔΕΙΤΕ τις τηλεοπτικές εκπομπές του Γρ. Κοσσυβάκη και του Γ. Λεκάκη "Η ΓΕΝΝΗΣΗ και η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ του ΕΘΝΟΥΣ των ΕΛΛΗΝΩΝ", ΕΔΩ.

 Επίσης δε, εορτάζεται κάθε 28η Οκτωβρίου, η επέτειος τής υπερήφανης αρνήσεως τής ηγεσίας και τού συνόλου τού έθνους τών Ελλήνων, εν έτει 1940, να υποκύψουν στην υπερφίαλη στρατιωτική επίθεση τής φασιστικής Ιταλίας τού Μουσολίνι. (Και μάλιστα, όταν οι περισσότερες χώρες τής Ευρώπης είχαν ήδη υποταχθεί στήν πανίσχυρη σύμμαχό της, τήν Ναζιστική Γερμανία τού Αδόλφου Χίτλερ.)

 Ωστόσο, στήν μέχρι σήμερα πεντάκις χιλιετή (τουλάχιστον…) ιστορική διαδρομή τού Ελληνικού έθνους, υπάρχουν και άλλα σπουδαία συμβάντα - «ακρογωνιαίοι λίθοι» τής εθνικής μας αυτογνωσίας - τών οποίων η μαθησιακή υπενθύμηση και ο επετειακός εορτασμός τους θα έπρεπε να έχει καθιερωθεί τυπικώς και ουσιαστικώς.

 Ακριβώς διότι, λόγω τής ιστορικής σημαντικότητός τους «στον χώρο και τον χρόνο», τά συμβάντα αυτά αποτελούν -αυτοτελώς αλλά και συνθετικώς προς τά χρονολογικώς επόμενα- τούς παραπάνω συσπειρωτικούς πόλους, τούς οποίους έχει ανάγκη το Εθνος τών συγχρόνων Ελλήνων και Ελληνίδων, ως ψυχικό, πνευματικό και ιδεολογικό εφαλτήριο, γιά την μελλοντική διαχρονικότητά του.

 Αλλά -βεβαίως- και ως ελάχιστο φόρο τιμής σ’ εκείνους τούς ξεχωριστούς ήρωες προγόνους μας, οι οποίοι πρωταγωνίστησαν και συνετέλεσαν στα γεγονότα εκείνα, εφ’ όσον, η οφειλομένη προβολή και ανάδειξή τους, ασφαλώς παράγει γιά τούς επιγόνους, διαχρονικά πρότυπα, άξια περισυλλογής, θαυμασμού και διαθέσεως μιμήσεως.

 Τέτοια πολεμικά συμβάντα, όχι μόνον σπουδαία από στρατιωτική έποψη, αλλά -κυρίως- με ιστορικές, ηθικές και πολιτισμικές διαστάσεις οικουμενικής σημασίας, θεωρούμε ότι θα έπρεπε να προβάλλονται (εάν επιλέξουμε να εκκινήσουμε από την «Αρχαϊκή» εποχή και τούς λεγομένους «Περσικούς» πολέμους) έχουμε:

 Kατ’ αρχήν, τήν άνιση από πλευράς αριθμητικών δεδομένων και -πρώτη- περιφανή νίκη τών Μαραθωνομάχων (αλλά ήδη και συνειδητών πολιτών τών πρώτων δημοκρατικών πολιτευμάτων παγκοσμίως…) Αθηναίων και τών -μόνων τότε- συμμάχων τους Πλαταιέων, στά 490 π.Χ., κατά τών εισβολέων Περσών, Μήδων και λοιπών υπο-δούλων υπηκόων τού «μεγάλου βασιλέως» Δαρείου.

 (Προκειμένου ν΄ αντιληφθούμε το πόσο η ιστορική μνήμη είναι σεβαστή σέ άλλους λαούς, καταγράφουμε το γεγονός ότι, οι σύγχρονες κυβερνήσεις τού σημερινού Ιράν, απαγορεύουν ρητώς την συμμετοχή Περσών αθλητών στο άθλημα τού Μαραθωνίου δρόμου, είτε κατά τούς Ολυμπιακούς Αγώνες, είτε σέ λοιπούς Διεθνείς Αγώνες και - βεβαίως - ορθώς, εφ’ όσον η αναβίωση και η επετειακή τέλεση τού συγκεκριμένου αθλητικού αγώνα, αναπαράγει μιά μελανή σελίδα τής ιστορίας τών δικών τους προγόνων και μάλιστα οικουμενικώς…)

 Εν συνεχεία, θεωρούμε ότι θα είχε μεγίστη σημασία, η - εκ μέρους τής Ελληνικής Πολιτείας - επετειακή προβολή τής μάχης τών Θερμοπυλών και τού ηρωικού θανάτου τών τριακοσίων Σπαρτιατών (αλλά και τών επτακοσίων Θεσπιέων) στις Θερμοπύλες, στά 480 π.Χ.

 Εκεί όπου η - με στρατιωτικούς όρους - ήττα τους και η μέχρις ενός εξόντωσή τους, μνημονεύεται παγκοσμίως ως ο κορυφαίος ηθικός θρίαμβος τών ελαχίστων μαχομένων υπέρ Πατρίδος, εναντίον απειραρίθμων εισβολέων.

 (Ο ύμνος τής γνωστής πατριωτικής οργανώσεως Ι.R.A. τών Ιρλανδών, περιλαμβάνει στους στίχους του, ενθουσιώδη αναφορά στούς 300 Σπαρτιάτες τών Θερμοπυλών, ως υπόδειγμα μαχητικού πνεύματος και πατριωτισμού, ανακρούεται δε σέ κάθε εθνική εκδήλωση αυτού τού ιστορικού λαού.)

 Εξ ίσου σημαντικός υπήρξε και ο κοσμοϊστορικός θρίαμβος τών πανΕλλήνων στην μεγάλη ναυμαχία τής Σαλαμίνας κατά τού ενωμένου Περσικού, Φοινικικού και Αιγυ-πτιακού στόλου (επίσης στα 480 π.Χ.) και αμέσως μετά (στά 479 π.Χ.), η οριστική επι-κράτηση στήν ξηρά τών πανΕλλήνων κατά τών Περσών, στις Πλαταιές τής Βοιωτίας, νίκες, οι οποίες απέτρεψαν οριακά την πρώϊμη Ασιατοποίηση τής Ευρώπης.

[Βεβαίως, συναριθμούμε στίς ανωτέρω άξιες μνημονεύσεως επετείους τών Ελληνικών πολεμικών θριάμβων και τήν σημαντική μάχη -κατά την ίδια ακριβώς ημεροχρονολογία τού έτους 480 π.Χ.- στην Ιμέρα τής Σικελίας. Εκεί, όπου, οι Ελληνες άποικοι τής «Μεγάλης Ελλάδος», υπό τον Αρχοντα τών Συρακουσίων Γέλωνα, συνέτριψαν τόν στρατό και τον στολο τών Φοινικογενών Καρχηδονίων, οι οποίοι, σε συνεννόηση με τούς Πέρσες, ενήργησαν συνδυασμένα εναντίον τού όλου Ελληνισμού. - (Ιδέτε σχετικές αναφορές τού επιφανούς αρχαίου Ελληνα συγγραφέα Διοδώρου Σικελιώτη - 80 π.Χ - 20 μ.Χ.)]

 Επίσης, θεωρούμε ως σημαντικά ιστορικά γεγονότα, τά οποία πρέπει να μην λη-σμονεί και να ενθυμείται το έθνος μας, τούς - παγκοσμίου σημασίας - ανεπανάληπτους πολεμικούς θριάμβους τών πανΕλλήνων τού αήττητου στρατηλάτη Μεγάλου Αλεξάνδρου και δή:

- Tήν 1η στον Γρανικό ποταμό τής Μικράς Ασίας, τον Μάιο 334 π.Χ.,

- την 2η στην Συριακή Ισσό τον Νοέμβριο 333 π.Χ.,

- την 3η στά «Γαυγάμηλα» ή Αρβηλα τής Μεσοποταμίας τον Οκτώβριο 331 π.Χ. (περιοχή τού σημερινού Ιράκ), αλλά και

- την συγκλονιστική νίκη του - παρά τον Υδάσπη ποταμό - κατά τών Ινδών τού βασιλέως Πώρου και την έντιμη συμφιλίωσή τους, τον Μάϊο τού έτους 326 π.Χ.


 Με αυτές τίς νίκες (κορυφαίου στρατηγικού σχεδιασμού και τακτικής υλοποιήσεώς τους), ο μέγας Αλέξανδρος επέτυχε, όχι μόνο την πλήρη κατάλυση τής μακραίωνης Περσικής αυτοκρατατορίας, αλλά και συνετέλεσε στην απελευθέρωση δεκάδων υποτελών Ασιατικών εθνών, από τον αυταρχικό ζυγό της και -βεβαίως- στην ευρεία διάδοση τού Ελληνικού πολιτισμού μέχρι και τίς Ινδίες, με την ίδρυση τών λεγομένων Ελληνιστι-κών βασιλείων τών διαδόχων του, πού ήκμασαν και ευδοκίμησαν πολιτισμικά σέ όλη την πρόσω και κεντρική Ασία επί αιώνες.

 [Γι’ αυτή την - αποσιωπούμενη συνήθως και σκοπίμως - απελευθερωτική και πολιτισμική διάσταση τών πολεμικών θριάμβων τού Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι απόγονοι εκείνων τών εθνών έχουν διασώσει και διατηρούν μέχρι σήμερα, αγαθά συναισθήματα μνημοσύνης και διαχρονικού σεβασμού γιά τον απαράμιλλο Ελληνα στρατηλάτη.

 Ο ισχυρισμός μας αυτός αποδεικνύεται εδραίως εφ’ όσον, ακόμη και σήμερα, υπάρχουν εντυπωσιακά μνημεία προς τιμήν του σέ αρκετές σύγχρονες χώρες, όπως λ.χ. στην Αίγυπτο, όπου υπάρχει -στην Αλεξάνδρεια- μεγαλοπρεπής έφιππος αδριάντας του, αλλά και έτερος στην θρυλική πόλη Βουκεφάλεια τού σημερινού Πακιστάν, η οποία είχε ιδρυθεί προς τιμήν τού πασίγνωστου αλόγου του, πού πέθανε εκεί.

 Επίσης αξίζει να γνωρίζουμε ότι, ακόμη και στην μακρινή Σκωτία, υπάρχει ένα εξαιρετικό χάλκινο σύμπλεγμα τού Αλεξάνδρου και τού Βουκεφάλα, το οποίο κοσμεί τον αύλειο χώρο τού Δημαρχείου τής ιστορικής και πανέμορφης πόλεως τού Εδιμβούργου!!!

 Τέλος, στην Αθήνα, την οποία ο – μετέπειτα - μέγιστος στρατηλάτης σεβάστηκε στο ακέραιο, παρά την συντριπτική ήττα τών Αθηναίων από τούς Μακεδόνες στην Χαιρώνεια (336 π.Χ), το σύγχρονο Ελληνικό κράτος «εδέησε» να τοποθετήσει έφιππο αδριάντα τού Αλεξάνδρου, μόλις εν έτει 2019.(…)]

 (Ιδέτε όμως και στο Διαδίκτυο και στην ιστοσελίδα τού γράφοντος κείμενο με τίτλο: «Επαινος τού Μεγάλου Αλεξάνδρου».)

 Ασφαλώς – όμως - θα πρέπει να τιμάται από την Ελληνική Πολιτεία και η ηρωκή αντίσταση τών ολιγαρίθμων υπερασπιστών τής Κωνσταντινουπόλεως υπό τον τελευταίο Ελληνα αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, κατά τήν πολιορκία της από τούς Οθωμανούς Τούρκους τού Σουλτάνου Μωάμεθ Β’ και την τραγική άλωσή της κατά την αποφράδα ημέρα τής 29ης Μαϊου 1453.

 [Ήδη, η παγκόσμια κατακραυγή κατά τού «νεοσουλτάνου» Ερντογάν και τού -αδιόρθωτα βαρβαρικού- καθεστώτος τής Τουρκίας, γιά την θρασύτατη μετατροπή τής μεγαλοπρεπούς εκκλησίας τής Αγίας Σοφίας σέ …τζαμί, αλλά και την ανιστόρητη μετονομασία τής Κωνσταντινουπόλεως σέ «Ινσταμπούλ» - έκφραση πού βεβαίως προέρχεται από τίς Ελληνικές λέξεις «εις την Πόλιν» - επιβεβαιώνει την μεγίστη σημασία τής γνώσεως και τής διατηρήσεως τής εθνικής μνήμης γιά την Πόλη, πρός αντίκρουση και τών ασυστόλων μυθευμάτων πού καθημερινώς προβάλλει και διασπείρει μέσω τού διαδικτύου, η δόλια προπαγάνδα τών αμετανοήτων Τούρκων).

Επισημαίνουμε ότι, οι ως άνω επείγουσες αναφορές-προτάσεις μας, επικυρώνονται ως αναγκαίες λόγω δύο (2) σημαντικών «εγχωρίων» οπισθοδρομικών αιτιών-αφορμών και δή:

 H π ρ ώ τ η ανάγεται στην -από δεκαετίες τουλάχιστον- συστηματική προσπάθεια συγκεκριμένων πολιτικών «κύκλων» (αυτοαποκαλουμένων και …«προοδευτικών») με εμφανή στόχευση την υποβάθμιση τής σημασίας τών εν λόγω σπουδαίων ιστορικών γεγονότων και τής αξίας τών ανεπανάληπτων ηρώων πρωταγωνιστών τους.

 Οσο κι αν φαίνεται απίστευτο, η αληθής αιτία αυτής τής δολίας και βεβαίως φωτο-σβεστικής μεθοδεύσεως, είναι η ιδεολογική τυφλότητα τών εμπνευστών τους και οι - ήδη εν πτωχεύσει - διεθνιστικές αντιλήψεις τους περί τής «αδελφοσύνης τών λαών», η οποία - κατ’ αυτούς - διαταράσσεται από την ύπαρξη τέτοιων «εθνικιστικών» εκδηλώσεων και την ανάδειξη τών πατριωτικών έργων ηρώων-ταγών, ως οι ανωτέρω. (…)

 Εργων και ηρώων πού - όμως - προάγουν (και αυτό ενοχλεί αφάνταστα τούς εν λόγω «κύκλους»), την ιστορική αυτογνωσία τού έθνους μας, η οποία είναι αναγκαία και «εκ τών ών ούκ άνευ», γιά την ύπαρξη του.

 Πολύ περισσότερο όμως και γιά την μελλοντική επιβίωσή του, σ’ έναν κόσμο όπου, ακόμη και οι …«πανταχόθεν μιγάδες» Σκοπιανοί, υπεξαιρούν ήδη θρασύτατα το όνομα τής Μακεδονίας, ενώ προβάλλουν και διεκδικούν δήθεν καταγωγικούς δε-σμούς αίματος από τον …Μέγα Αλέξανδρο (!!!) όταν είναι «τοίς πάσι γνωστόν» ότι, το εν λόγω φυλετικό συνοθύλευμα, συντίθεται εξ απογόνων Βουλγάρων, Σέρβων, Αλβανών, Κουμάνων, Πατζινακών, Αθιγγάνων και (βεβαίως) κάποιων χιλιάδων - εκσλαβισθέντων βιαίως - Ελλήνων Μακεδόνων τής περιοχής τής πόλεως τού Μοναστηρίου.

 Παραλλήλως – όμως - υποστηριζομένων (τών εν λόγω - δήθεν «προοδευτικών» - διεθνιστών») και με αφειδώς παρεχόμενα πλουσιοπάροχα «τροφεία», εφ’ όσον επιχορηγούνται - σχεδόν εμφανώς - εκ μέρους διεθνών απάτριδων δισεκατομμυριούχων, μεταξύ τών οποίων «πρωτοστατεί» το διαβόητο ίδρυμα «Σόρος», φαιών «Ινδοευρωπαϊκών» αντιλήψεων και συμφερόντων. (Θεωρούμε ότι κάτι τέτοιους υπονοεί ως «μοχλούς» τής αποεθνοποίησης και ο επιφανής συγγραφεύς Μίλαν Κούντερα, στον οποίο εν αρχή αναφερόμαστε…)

 Σύμφωνα με αυτές τίς άνωθεν - δολίως προωθούμενες - «διεθνιστικές ιστορικές κατευθύνσεις», λ.χ. ο Μέγας Αλέξανδρος υπήρξε …«σφαγεύς λαών» και όχι - μεταξύ άλ-λων σπουδαίων - ο ιδρυτής ανά την Ασία εβδομήντα (70) πόλεων Ιπποδαμείου ρυμοτομικού σχεδίου, με κορυφαία την περίφημη Αλεξάνδρεια εν Αιγύπτω.(…)

 Ενώ - κατά τούς ιδίους …ιστοριομύωπες - οι ήρωες τού 1821 ήσαν «αμόρφωτοι», «άξεστοι» και «αδικαιολόγητοι σφαγείς» τών Οθωμανών, ιδίως κατά τήν άλωση τής Τριπολιτσάς και τής Αρτας (και όχι - όπως είναι το αληθές - οι δικαίως εξοργισμένοι - γι’ αυτό ορκισμένοι γιά Ελευθερία ή Θάνατο - απόγονοι μακράς σειράς γενεών  Ελλήνων, σφαγιασμένων από Τουρκικό μαχαίρι…), καθώς και λοιπά - ομοίας ιστοριομυωπικής ανοησίας - εμέσματα.

 Η δ ε ύ τ ε ρ η - και παρεπομένη τής πρώτης - α ι τ ί α, γιά τήν εν λόγω πρότασή μας, ανάγεται στην -δολίως επιβληθείσα- ουσιαστική απαιδευσία γενεών Ελληνοπαίδων, τ ό σ ο ν λόγω ελλείψεως συγγραμάτων πατριωτικών αντιλήψεων, ό σ ο ν και λόγω τής στοχευμένης κομματικοποιήσεως τών - δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας και άνευ οιασδήποτε αξιολογήσεως - διδασκόντων. (Και εξ αυτής - βεβαίως - τής κατασπαταλήσεως «απείρων» πολυτίμων ωρών διδασκαλίας σε ανούσιες απεργίες και καταλήψεις εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, παλαιοκομματικών εμπνεύσεων και μεθοδεύσεων…)

 Ο λ έ θ ρ ι α σ υ ν έ π ε ι α, όλων τών ανωτέρω δολιοτήτων είναι, να κυριαρχεί σήμερα, μία τραγική αμάθεια, άλλως μία τρισχειρότερη ημιμάθεια, στην μεγάλη πλειοψηφία τού Ελληνικού λαού, «διατρεφομένου» τηλεοπτικώς, με …Τουρκικής παραγωγής «σείριαλς», με εκπομπές ασμάτων και λικνισμάτων υποστάθμης «τεκέδων» και πορνείων, αλλά και «survivor» επιπέδου και προτύπων, ανταξίων πνευματικώς καθυστερημένων ατόμων.

 Κορύφωση τών ανωτέρω οπισθοδρομικών εμπνεύσεων και μεθοδεύσεων, αποτελεί η - εγκληματικού σχεδιασμού - προσπάθεια απαξιώσεως τής εννοίας τής α ρ ι σ τ ε ί α ς (ακόμη και εκ «χειλέων» διατελέσαντος Υπουργού Παιδείας…), χαρακτηριζομένης ως …«κατάρας» και «ρετσινιάς»!!!

 Με ορατές συνέπειες - μεταξύ άλλων - τον απορφανισμό τής - εξ ορισμού - ευφυούς νεολαίας μας από τούς αρίστους αυτής, εφ’ όσον οι εξ αυτών τελειόφοιτοι, αφειδώς «απάγονται» εκ μέρους τών Πανεπιστημίων-«Κολλεγίων» τής Ευρώπης και τής Αμερικής, μέσω δελεαστικών υποτροφιών και συνθηκών κατεστημένης ανελίξεως, μακρυά από τήν Πατρίδα και το Εθνος μας.

 [ Αξίζει εδώ ν’ αναφερθούμε σέ μία ιστορική παραίνεση, η οποία αποτελεί τον ανά τούς αιώνες- αρχαιοΕλληνικό ύμνο περί αριστείας, ο οποίος αποδίδεται από τον Ομηρο στον - και «Αργοναύτη» - Πηλέα, βασιλέα τής Φθίας, πρός τον 10ετή γυιό του Αχιλλέα, μετέπειτα κορυφαίο ήρωα τού Τρωικού πολέμου: «…Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων...» (Ιλιάδα, Ραψωδία Λ, στίχος 784)

 Αλλά και να καμαρώσουμε - μεταξύ άλλων πολλών συγχρόνων αρίστων νέων μας - λ.χ. γιά την παγκόσμια πρωταθλήτριά μας στο σκάκι, Σταυρούλα Τσολακίδου από την Καβάλα, την χρυσή Ολυμπιονίκη μας στήν σκοποβολή, Αννα Κορακάκη από την Δράμα, την κολυμβήτρια Αννα Ντουντουνάκη από την Κρήτη, με το χρυσό μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα τού 2021, καθώς και γιά τον «βασιλέα τών κρίκων» τής ενόργανης γυμναστικής και «συλλέκτη» χρυσών μεταλλίων σε πέντε Παγκόσμια πρωταθλήματα (!!!), τον ασύγκριτο Λευτέρη Πετρούνια, αλλά και γιά πλήθος άλλους και άλλες πρωταθλητεύουσες σε ομαδικά και ατομικά αγωνίσματα, με πλέον επικαίρους τούς πρωταθλητές μας στο διεθνές «τέννις», τον «θεϊκό» Στέφανο Τσιτσιπά και την δυναμική Σπαρτιάτισσα Μαρία Σάκκαρη.

 Πολύ περισσότερο διότι, οι εν λόγω εκ τών κορυφαίων μας, εκτός από τίς διεθνείς αθλητικές τους δάφνες, με τά λεγόμενα, τά γραφόμενα και τις εν γένει συμπεριφορές τους, αποδεικνύουν και αναδεικνύουν προγονικό ήθος και σεμνότητα, διακεκριμένη επιστημοσύνη, αλλά και έκδηλο πατριωτισμό και υπερηφάνεια γιά την Πατρίδα και την Σημαία μας.

 Πώς λοιπόν να μην είναι, τά εν λόγω άριστα Ελληνόπουλα - πρότυπα, «καρφί στο μάτι» τών πιό πάνω απάτριδων, δήθεν «προοδευτικών», σφοδρών εχθρών τής αριστείας των…]

 Θεωρούμε ότι, οι ως άνω εκτιθέμενοι καταλυτικοί λόγοι και αιτίες, θα πρέπει να σημάνουν συναγερμό τών πατριωτικώς σκεπτομένων, προκειμένου να ανασχεθεί η εν λόγω περιγραφόμενη -καλπάζουσα- παρακμιακή μορφωτική πορεία τής πλειοψηφίας τών συγχρόνων Ελλήνων και Ελληνίδων.

 Και η εν λόγω ανάσχεση μπορεί να εκκινήσει ακριβώς με την χορήγηση υποτροφιών και λοιπών τιμητικών διακρίσεων, ε λ κ υ σ τ ι κ ώ ν  και   π ρ ο τ ρ ε π τ ι κώ ν  στην δ ι ε κ δ ί κ η σ η α ρ ι σ τ ε ί ω ν - επιστημονικών, αθλητικών, καλλιτεχνικών και πνευματικών - όπως τών παραπάνω εκλεκτών παιδιών μας.

 Εν συνεχεία, εμείς, ως άμεση προτεραιότητα - εκ τών αναγκαίων ενεργειών πού απαιτούνται - υποδεικνύουμε τον συστηματικό και μεθοδικό επανΕλληνισμό μας, μεσω τής διδασκαλίας τής διαχρονικής Ελληνικής Ιστορίας.

 Ιστορίας μας βρίθουσας αξιακών υποδειγμάτων και παραδειγμάτων, θαυμαζομένων προγονικών δημιουργιών, συμπεριφορών, ηρωισμών και αυτοθυσιών (ως τά παραπάνω περιληπτικώς εκτιθεμένων, εκ τών σπουδαιοτέρων), περί τών οποίων - δυστυχώς - ελάχιστοι συνΕλληνες και συνΕλληνίδες, ελάχιστα γνωρίζουν.

 Ενώ - αντιθέτως - εκατομμύρια αλλοδαποί επισκέπτες («τουρίστες») εντυπωσιάζονται ευχάριστα, αλλά και εντυπωσιάζουν και συγκινούν κατά τίς επισκέψεις τους στην Χώρα μας, με την εμβρίθεια και τον «εκ βαθέων» ενθουσιασμό τους γιά κάθε ιστορικό και πολιτισμικό «ψήγμα» τής αρχαίας Ελληνικής κληρονομιάς μας, πού αντικρύζουν, γνωρίζουν και μελετούν, με κορυφαίο – βεβαίως - τον «Παρθενώνα» τής Ακροπόλεως τών Αθηνών.

 [ Προσφάτως, νεαρή συμπατριώτισσά μας, η οποία όλως τυχαίως συνελήφθη στην Μόσχα άνευ τών νομίμων διαπιστευτηρίων της, αφέθη ελεύθερη όταν, ο Ρώσος αστυνομικός πού την συνέλαβε, επείσθη ότι είναι Ελληνίδα, εφ’ όσον τής ζήτησε να απαγγείλει την αρχή τού έπους τής Ομηρικής «Οδυσσείας» («Ανδρα μοί ένεπε Μούσα πολύτροπον ός μάλα πολλά…» κλπ.) και εκείνη - ευτυχώς - την εγνώριζε…

 Ποία όμως η έκπληξή της, όταν ο Ρώσος αστυνομικός συνέχισε - από το σημείο πού εκείνη σταμάτησε - να απαγγέλλει την «Οδύσσεια» επί μακρόν, εξομολογούμενος ότι την είχε διδαχθεί - καθώς και άλλα έργα αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων και ποιητών - στο Ρωσικό σχολείο του, από το πρωτότυπο!!!

 Ο γράφων σπεύδω να επισημειώσω ότι είχα, αντίστοιχη - άκρως διδακτική και συγκινητική - εμπειρία με Ούγγρο Ιατρό στην Βουδαπέστη, κατά το έτος 1980 και –ειλικρινώς - η συνάντησή μας εκείνη υπήρξε η «λυδία λίθος» ενάρξεως τής - κατά το δυνατόν - επιμελούς ενασχολήσεώς μου με την αρχαία Ελληνική γραμματεία, την οποία έως τότε ακροθιγώς εγνώριζα και – βεβαίως - ακόμη «έχω μεγάλο δρόμο» στην εντρύφησή της...)]

 Ωστόσο, μία τέτοια προσπάθεια Επανελληνισμού δεν θα είχε πιθανότητες επιτυχίας, εάν περιορίζονταν στην «στεγνή» απαρίθμηση και απομνημόνευση γεγονότων και ημεροχρονολογιών, όπως συνέβη κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, οπότε, όχι μόνον τό επιλεχθέν εκπαιδευτικό σύστημα τής «παπαγαλίας» καταστροφικώς απέτυχε, αλλά και …«κατόρθωσε» να καταντήσει την διδασκόμενη ιστοριογραφία ως ένα εκ τών πλέον απεχθών μαθημάτων γιά την σπουδάζουσα Ελληνική νεολαία μας.

 Ομιλούμε δε περί «ιστοριογραφίας», διότι είναι διαφορετική η έννοια αυτής (απλή καταγραφή, απαρίθμηση και απομνημόνευση συμβάντων, χωρίς μάλιστα τήν παράλληλη σύνθετη επαλήθευσή τους, μέσω τών αντιστοίχων Γεωγραφικών χαρτών), από εκείνη τής αληθούς ιστορίας, η οποία θα έπρεπε να διδάσκεται, συνθετικώς πρός «τον χώρο και τον χρόνο».

 (Πόσο κωμικοτραγικός φαντάζει, κάποιος -κατάφωρα ημιμαθής- νεοΕλλην να νομίζει ότι, η …Λέσβος και η …Μυτιλήνη είναι δύο διαφορετικά νησιά και αυτός - ο επιεικώς ανιστόρητος και αγεωγράφητος - να υπήρξε και …πρωθυπουργός!!!)

 Διότι, η αληθής ιστορική γνώση αποκτάται όταν, τα διδασκόμενα γεγονότα, προ-βάλλονται εν συνδυασμώ πρός την αντίστοιχη Γεωγραφία αλλά και συνοδά πρός τά παραγωγικά τους αίτια και τίς συνέπειες αυτών, με παραλληλισμούς και συνεπαγωγές, σύν την χρήση επιλεγμένης βιβλιογραφίας, ημεδαπής και διεθνούς, ώστε νά συντίθεται πλήρως τό όλο και αληθές νόημά τους.

 [ Προτείνουμε στους «εραστές» τής ιστορικής γνώσεως το βιβλίο με τίτλο: «Οι Πύλες τής Φωτιάς» τού Αμερικανού Stefen Pressfield (Εκδόσεις «ΠΑΤΑΚΗΣ», Ετος 2001), το οποίο πραγματεύεται μυθιστορικώς την μάχη τών Θερμοπυλών το 480 π.Χ. Στο εν λόγω βιβλίο, οι περιγραφές των πολεμικών γεγονότων είναι εντυπωσιακές και οι διάλογοι αποδίδονται ως ο συγγραφεύς να υπήρξε αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς αυτών. Όμως, περιγράφονται αδρώς και τά συναισθήματα τών μαχομένων, ο απαράμιλλος ηρωισμός και η αυτοθυσία τών τελευταίων Σπαρτιατών γύρω από το νεκρό σώμα τού βασιλέως Λεωνίδα, οπότε αυτονοήτως προκύπτουν και προβάλλονται πανάρχαια Ελληνικά και πανανθρώπινα ιδανικά, όπως η πίστη στην Πατρίδα και η αγάπη στην οικογένεια, η αυτοθυσία γιά την Ελευθερία, πού εκθειάζονται με εξαιρετικό λόγο… Πρόκειται γιά βιβλίο πού θα έπρεπε να διανέμεται από το Ελληνικό Υπουργείο Παιδείας, ως συμπληρωματικό βοήθημα τών μαθητών τού Γυμνασίου ή τού Λυκείου…]

 Ωστόσο, καθ’ όσον αφορά το έθνος τών Ελλήνων ειδικότερα, έχει ιδιαίτερη αξία και σημασία η διδαχή τής Ιστορίας και τής εν γένει δημιουργικής πολιτισμικής μας κληρονομιάς (ερείπια πόλεων, ναών, γλυπτών, επιγραφών κλπ.), παραλλήλως πρός την Γεωγραφία, εφ’ όσον οι Ελληνες είμαστε έ θ ν ο ς αυτόχθονον, άλλως γηγενές.

 Οπότε, τά πρός διδασκαλίαν ιστορικά γεγονότα - παρ’ ότι οι αρχαίοι πρόγονοί μας έδρασαν στα πέρατα τής Οικουμένης - κατά μεγίστη πλειονότητα σ υ ν έ β η σ α ν στά ί δ ι α ε δ ά φ η, όπου έζησαν και πολιτισμικώς μεγαλούργησαν, δεκάδες έως και εκατοντάδες γενεών τών προγόνων μας, τούτο δε είχε και έχει σημασία καθοριστική, από πλευράς εθνικής αυτογνωσίας και - συνεπώς - τής καλλιεργουμένης στους νέους και τίς νέες μας, αναγκαίας φιλοπατρίας.

 Διότι, ποιά αίσθηση -αληθούς ιστορικογεωγραφικής- φιλοπατρίας θα ήταν δυνατόν νά «εγκολπωθούν» οι εξ Ούννων, Βησιγότθων, Οστρογότθων, Βανδάλων, Πατσινακών, Κουμάνων, Τούρκων και λοιπών νομαδικών λαών οι απόγονοι και ποιά «ιερά» εδάφη «τους» να υπερασπισθούν μέχρι θανάτου, εφ’ όσον είναι άγνωστοι ακόμη και οι τόποι ενταφιασμού τών βαρβάρων «πλιατσικολόγων» προγόνων τους;;;

 Καθ’ όσον δε αφορά τήν αρχική «κοιτίδα» τους, αύτη γιά όλους τούς ως άνω (και γιά δεκάδες άλλα βαρβαρικά φύλα…), υπήρξε υποθετική, έωλη και νεφελώδης, ενώ ουδεμία σχέση έχει με τίς χώρες τις οποίες οι επόμενες γενεές των, διαδοχικώς και βιαίως κατέκτησαν, κατασφάζοντας τούς προηγουμένους και εν συνεχεία εγκατέλειψαν, μέχρι τής εν τέλει «δορυκτηθείσας» σημερινής εγκαταστάσεως τών απογόνων τους, οι οποίοι επιχειρούν μέσω ανιστορικών δανεισμών και υπεξαιρέσεων καταγωγής ν’ αποκτήσουν «ρίζες» πού δεν τούς ανήκουν.

 [ Εν όψει όλων αυτών, είναι προφανές ότι, και η πολυδιαφημιζόμενη εκ μέρους τού «νέο-σουλτάνου» Ερντογάν, ως - δήθεν - «Γαλάζια Πατρίδα» τών Τούρκων, είναι μιά κακοστημένη εδαφοαρπακτική απάτη, εφ’ όσον όλα τά χερσαία και θαλάσσια όρια πού θρασύτατα ισχυρίζονται ότι την αποτελούν, όχι μόνον παραβιάζουν σαφείς κανόνες τού Διεθνούς Δικαίου και τών εν ισχύ Συνθηκών (όπως η γνωστή Συνθήκη τής Λωζάννης τού έτους 1924), ως προς τά όριά της, αλλά και τά εμπεριεχόμενα εδάφη της, ιστορικώς ανήκουν σέ γηγενείς λαούς οι οποίοι ανέκαθεν προϋπήρξαν των Τούρκων σ’ αυτά και - εκτός τών Ελλήνων - είναι οι Αρμένιοι, οι Κούρδοι, οι εξισλαμισμένοι αλλά Ελληνόφρονες Πόντιοι, οι Ασσύριοι, οι Κιρκάσιοι κλπ., ήτοι αρχέγονα εντόπια φύλα, εντελώς διακριτά από τούς εισβολείς, δουλωτές και σφαγείς των Τούρκους…]

 Από την επισήμανσή μας αυτή, γίνεται κατανοητό και το δόλιο τής συστηματικής εκπαιδευτικής «κατηχήσεως» γενεών νεοΕλλήνων, εκ μέρους τών ανωτέρω «προοδευτικών διεθνιστών», προκειμένου να «πεισθούμε» ότι, οι αρχαίοι πρόγονοί μας ήσαν - επίσης - …νομαδικό φύλο και δή «παρακλάδι» τής φυλής τών ανυπάρκτων «Ινδοευρωπαίων», προδήλως κατά την λογική τού Αισωπείου μύθου, όπου, η πονηρή αλεπού, η οποία δεν είχε ουρά, ήθελε να πείσει και τίς άλλες πού είχαν, να την κόψουν γιατί -δήθεν- το επέβαλε η …«Ινδοευρωπαϊκή μόδα»!!!

 Όμως εμείς, πρέπει να γνωρίζουμε ότι, ο διαπρεπής Αθηναίος ρήτωρ Ισοκράτης (426-338 π.Χ.), στον περίφημο «Πανηγυρικό» του λόγο, επ’ ευκαιρία τής 100ης Ολυμπιάδος, περιέλαβε και την εξής «ρηματική» του δήλωση γιά την χώρα Ελλάδα, ως διαχρονική κοιτίδα τών πανΕλλήνων:

 «…Ταύτην γάρ οικούμεν ουκ ετέρους εκβαλλόντες, ού δήν έρημον καταλαβόντες, ού δήν εκ πολλών εθνών μιγάδες συλλεγέντες αλλά ούτω καλώς και γνησίως γεγόναμεν, ώστε εξ ήσπερ έφυμεν, ταύτην έχοντες άπαντα τον χρόνον διατελούμεν, αυτόχθονες όντες…»

(Ισοκράτους «Πανηγυρικός», 24-25).] (Και η μετάφρασή του στα νεώτερα Ελληνικά:)

 «…Διότι κατοικούμε αυτήν την χώρα, χωρίς να την έχουμε κατακτήσει από άλλους, διώχνοντάς τους από αυτήν, ούτε την βρήκαμε έρημη και εγκατασταθήκαμε, ούτε προερχόμαστε από ανόμοια φύλα ώστε να είμαστε μιγάδες, απεναντίας το γένος μας είναι γνήσιο και διαχρονικώς το ίδιο, διότι συνεχώς κατοικούμε σ’ αυτήν, εφ’ όσον είμαστε αυτόχθονες» (…)

 Αλλά και χίλια οκτακόσια (1.800) χρόνια αργότερα, ο περίφημος «νεοπλατωνικός» φιλόσοφος τού 15ου αιώνος μ.Χ., ο Γεώργιος Γεμιστός ή «Πλήθων» (1355-1452 μ.Χ.), απευθυνόμενος με επιστολή του πρός τον μαθητή του και έσχατο αυτοκράτορα τής Βυζαντινής αυτοκρατορίας, τον μάρτυρα-ήρωα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, έγραφε:

 «Εσμέν γάρ ούν ών ηγείσθε και βασιλεύετε Ελληνες το γένος, ως η τέ φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί…»

 (Δηλαδή: «Eμείς, επί τών οποίων βασιλεύετε και διοικείτε, ανήκουμε στο γένος τών Ελλήνων, όπως αποδεικνύει η γλώσσα και η προγονική παιδεία μας…»

 Αυτοχθόνων προγόνων λοιπόν, υπήρξε η γλώσσα, η παιδεία και τά διαχρονικά έργα τού μυαλού και τών χεριών, τά οποία, είτε κοσμούν τά μεγάλα και μικρά Μου-σεία μας, είτε αναμένουν την αρχαιολογική έρευνα, «σε στεριά και θάλασσα», προ-κειμένου ν’ αναδειχθούν στό φώς τού ιδίου ηλίου, υπό τίς ακτίνες τού οποίου δημιουργήθηκαν από εκείνους, αποδεικνύοντας το γηγενές των, αλλά και την δική μας αδιάσπαστη επιγονική συνέχεια.

 Βεβαίως, χιλιάδες άλλα, εξ αυτών τών «έργων τού νού και τών χειρών» τών προγόνων μας, έχουν κλαπεί, λεηλατηθεί, υπεξαιρεθεί, μαυροαγοραπωληθεί, απαχθεί ή φυγαδευθεί ανά τούς αιώνες και κοσμούν αίθουσες ή φυλάσσονται σε αποθήκες αλλοδαπών Μουσείων ή πολυτελή σαλόνια συγχρόνων «φιλοτέχνων Κροίσων».

 Και τούτο, εφ’ όσον έχει δημιουργηθεί - σχεδόν «θεσμικώς» - η «αναγκαιότητα» να προβάλλονται οι - μοναδικής αισθητικής αξίας - Ελληνικές αρχαιότητες, οι κτηθείσες με κάποιον από τούς ανωτέρω - ασφαλώς στερουμένους ηθικής και δικαίου - τρόπους και μεθόδους, σε κάθε πρωτεύουσα ή μεγάλη πόλη τής «πολιτισμένης» Δύσης, αλλά και όπου αλλού ανά την Υφήλιο, αυτές έχουν καταλήξει.

 Όμως, κάθε ένα από τά αριστουργηματικά σπαράγματα τού αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, όπου κι άν εκτίθεται ή κατέχεται, αποτελεί τήν πλήρη απόδειξη και την πλήρη επιβεβαίωση τών ανωτέρω ισχυρισμών μας, γιά την αναγκαιότητα τής γνώσεως - εκ μέρους τών νέων Ελληνίδων και Ελλήνων και α λ η θ ώ ς ι δ ι ο κ τ η τ ώ ν α υ τ ώ ν - τής Ελληνικής Ιστορίας, η οποία -κυρίως- ταυτίζεται με την μοναδικότητα τού γηγενούς Ελληνικού Πολιτισμού, τού αναγνωριζομένου παγκοσμίως ως θεμελίου τού Παγκοσμίου πολιτισμού.

 [ Αλλοδαπή ιστορική πηγή, η οποία επιβεβαιώνει τ’ ανωτέρω, αλλά είναι και αποστομωτική, ακόμη και γιά την καθημερινώς «υλακίζουσα» και διαστρεβλώνουσα την παγκόσμιο ιστορία, σημερινή Τουρκική ηγεσία τών Ερντογάν, Μπαχτσελί, Ακάρ κ.λπ., αποτελούν τά κατωτέρω εκτιθέμενα από τόν σοφό Μουσουλμάνο ιστορικό και εγκυκλοπαιδιστή Ιμπν Χαλντούν (1332-1406 μ.Χ.), ο οποίος θεωρείται ο Αραβας «πατέρας τών κοινωνικών επιστημών». Εγραψε ο σπουδαίος εκείνος επιστήμων: «…Ποία η Γραμματεία τών Ασσυρίων, τών Βαβυλωνίων, τών Χαλδαίων, τών Αιγυπτίων, τών Φοινίκων, τών Εβραίων;;; Ολόκληρη η ανθρωπότητα έχει κληρονομήσει την Γραμματεία τών Ελλήνων μόνον…». (Ιδέτε πλείονα στο βιβλίο τού γράφοντος «ΟΙ ΠΡΩΤΟΕΛΛΗΝΕΣ ΜΙΝΥΕΣ», Εκδ. «Απειρος Χώρα». σελ.166.)]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ κείμενα του ΓΡΗΓΟΡΗ ΚΟΣΣΥΒΑΚΗ, ΕΔΩ.


Οπότε, οι ιστορικές γνώσεις και η εξ αυτών συνειδητή επίγνωση κάθε Ελληνίδας και κάθε Ελληνα, ότι είναι - δικαίως και νομίμως - συνιδιοκτήτης τής εν γένει πολιτισμικής κληρονομιάς τών αξεπέραστων αρχαίων Ελλήνων προγόνων τους, παραπέμπει «στά κόκκαλα» εκείνων «τά ιερά» (κατά τούς εξαίσιους στίχους τού Εθνικού Υμνου μας, έργου τού μεγάλου ποιητή μας Διονυσίου Σολωμού), πού είναι μέχρι σήμερα συστατικά τής ξηράς και τής θαλάσσης τής ιδίας Χώρας μας, αξίας υπερασπίσεως έως θανάτου, κατά την - διαχρονικής αξίας - αυστηρή διδαχή εκείνων.

ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 18.6.2021.


ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ, ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΗ, ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΙΣ, Κοσσυβακης, Ιμπν Χαλντουν, Αραβας, κοινωνικες επιστημες, Γραμματεια Ασσυριοι, Βαβυλωνιοι, Χαλδαιοι, Αιγυπτιοι, Φοινικες, Εβραιοι
Share on Google Plus

About ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

    ΣΧΟΛΙΑ
    ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ