Η είδηση για
τη τραγωδία στο Μάτι στις 23 Ιουλίου 2018: « Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος
πραγματοποιούνται μια σειρά από εκδηλώσεις στη μνήμη των 102 νεκρών. Η
επιμνημόσυνη δέηση πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο
Κόκκινο Λιμανάκι και το παρών έδωσαν μεταξύ άλλων ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας
και Διαχείρισης Κρίσεων Νίκος Χαρδαλιάς, η γενική γραμματέας Αντεγκληματικής
Πολιτικής Σοφία Νικολάου, ο δήμαρχος Ραφήνας-Πικερμίου Ευάγγελος Μπουρνούς».
Αδιαφορώ παγερά για το
ποιοι παρέστησαν. Με ενδιαφέρει ποιοι ΔΕΝ παρέστησαν. Και αυτοί που δεν παρέστησαν
είναι οι υπεύθυνοι για την τραγωδία. Οι ένοχοι (έμμεσα ή άμεσα, αυτό το
«ψάχνει» ακόμα η δικαιοσύνη). Αυτοί που φοβήθηκαν , δίστασαν, ντράπηκαν να
εμφανιστούν, έστω κι αν το χρωστούσαν όχι μόνο στη μνήμη των νεκρών και των
τραυματιών, όχι μόνο στην τραγωδία των αστέγων και οικονομικά κατεστραμμένων
που αγωνίζονται να επιβιώσουν αλλά και στον ελληνικό λαό που εκείνο το
απόγευμα, εκείνη τη νύχτα της 23ης Ιουλίου παρακολουθούσε άφωνος,
συντετριμμένος, αγανακτισμένος όσα εξελίσσονταν και όσα δεν έγιναν (ή έγιναν
στραβά κι ανάποδα) και αναρωτιόντουσαν αν «υπάρχει Κράτος».
Η 23η Ιουλίου του 2018 είναι μια από τις πραγματικές αποφράδες ημέρες της σύγχρονης Ελλάδας, όταν όλη η χώρα βυθίστηκε στο πένθος και την οδύνη και το θρήνο γιατί οι «υπεύθυνοι» που απουσίαζαν τώρα από το μνημόσυνο, είχαν απουσιάσει και τότε, από τα γεγονότα. Δεν μπορώ να πω πολλά γιατί οι μνήμες είναι ακόμα νωπές. Η φωτιά που ξεκίνησε το απόγευμα της Δευτέρας, 23ης Ιουλίου στο Νταού Πεντέλης και έκαψε τα πάντα, μέχρι και …. τη θάλασσα στο Μάτι, ήταν η φονικότερη στην ιστορία του Ελληνικού Κράτους και η δεύτερη παγκοσμίως τον 21ο αιώνα. Και δεν ξέρω αν τελικά αποδειχθεί φονικότερη από τις τελευταίες φωτιές στις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι υπεύθυνοι που δεν παρέστησαν; Οι λεγόμενοι «πολιτικοί
υπεύθυνοι» της τραγωδίας, σε επίπεδο κυβέρνησης αλλά και τοπικής αυτοδιοίκησης
τιμωρήθηκαν παραδειγματικά, χάνοντας με εμφαντικό τρόπο όλες τις επόμενες
εκλογές και κλείστηκαν για πάντα στα ντουλάπια της ιστορίας. Και ο χρόνος δεν
γυρίζει πίσω. Ήταν υπεύθυνοι, έχασαν «θριαμβευτικά» αλλά αυτή δεν ήταν η
μεγαλύτερη τιμωρία. Υπάρχουν δυο ακόμη τιμωρίες: Η τιμωρία τού να μην μπορούν,
να μην τολμούν να εμφανιστούν πουθενά, να τους ακολουθεί για όλη τους τη ζωή το
στίγμα του «αυτουργού» και να μην μπορούν να κοιμηθούν το βράδυ. Ίσως όχι όλοι.
Αλλά οι περισσότεροι σίγουρα. Και υπάρχει και η τιμωρία που έρχεται. Αργεί αλλά
έρχεται. Και θα είναι η παραδειγματική τιμωρία της Δικαιοσύνης.
Συνεπώς ας μην τους ψάχνουμε αυτούς τούς υπεύθυνους σε οποιαδήποτε δημόσια εκδήλωση για το Μάτι ή και για την άλλη τραγωδία , στη Μάνδρα. Ας μην τους ψάχνουμε σε καμιά δημόσια εκδήλωση. Δεν θα είναι εκεί. Ή…και συγγνώμη κι όλας….ο Αλέξης Τσίπρας είναι παρών παντού. Εκτός από το μνημόσυνο. Γιατί αυτός ΔΕΝ ήξερε καν αν υπήρχαν νεκροί στο Μάτι, δεν είδε, δεν άκουσε, κάπου ήταν, τα μεσάνυχτα γύρισε, όταν όλα είχαν καεί, δεν τού είπαν τίποτα, δεν τον ενημέρωσαν , δεν έβλεπε καν τηλεόραση. Αν και θάπρεπε να είναι ο ΠΡΩΤΟΣ στο μνημόσυνο για την τραγωδία. Να είναι όρθιος, γενναίος, πραγματικός αρχηγός του τότε κυβερνητικού κόμματος, πραγματικός ηγέτης τού ίδιου κόμματος που τώρα επιζητεί επανεκλογή, να έχει αναλάβει τις ευθύνες του, να έχει αφιερώσει όλο το χρόνο του τις επόμενες μέρες , τότε, δίνοντας λύσεις.
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 24.7.2021.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook