Του Γιώργου Λεκάκη
Ο σπουδαίος Ενετός ιστορικός και
μελετητής Φρ. Σκιπίων Μαφφέι (Scipio MAFFEI) μετέφρασε τις δύο πρώτες ραψωδίες[1] της «Ιλιάδος» του Ομήρου, και τις δύο πρώτες της «Αινειάδος» στα ιταλικά, σε στιχουργική
απόδοση, και μαζί με την μετάφραση μιας ελεγείας του Κάτουλλου στα ελληνικά,
που έγινε από τον Anton-Maria Salvini, εξεδόθησαν στην Βερόνα, από τον Dionigi
Ramanzini, 1749.
Ο πλήρης τίτλος της εκδόσεως ήταν «Li primi due canti dell'Iliade e li due primi
dell'Eneide tradotti in versi italiani si aggiunge la traduzione d'un'elegia di
Catullo in greco fatta dal signor Anton-Maria Salvini»…
Η έκδοση ήταν σε μεγάλο σχήμα 8ο
(215 x 145 χλστ.), δεμένη με ραπτική. Με χαρακτικά πρόσωπα του Ομήρου και του
Βιργιλίου. Αρχικά ξυλόγλυπτα, και κείμενο στα λατινικά και ελληνικά.
 |
| ΑΡΙΣΤΕΡΑ: Η έκδοση της ΙΛΙΑΔΟΣ του ΟΜΗΡΟΥ από τον Μαφφέι, το 1749. ΔΕΞΙΑ: Ελληνικής τεχνοτροπίας άγαλμα του θεού Σεράπι, των Ελληνο-Αιγυπτίων, φιλοτεχνημένο μάλλον στην περιοχή της Βερόνας, στις αρχές του 2ου αιώνα, από πεντελικό μάρμαρο. Ήταν ιδιοκτησίας του Σκ. Μαφφέι, κατά τον 18ο αιώνα. Σήμερα εκτίθεται στο Musée d'Art et d'Histoire στην Γενεύη Ελβετίας. |
Ο δε Σαλβίνι (1653–1729) ήταν ένας από
τους πιο διάσημους Ιταλούς ελληνιστές κλασσικιστές μελετητές, γλωσσολόγους του 17ου
αιώνος. Έζησε στην Τοσκάνη. Διακρίθηκε για τις
μεταφράσεις του σε κείμενα στα λατινικά, ελληνικά και εβραϊκά.
Εσπούδασε στους Ιησουίτες. Το 1669 στο
Πανεπιστήμιο της Πίζας – πόλης-ίδρυμα της Πίσας Ολυμπίας Ηλείας - ΔΙΑΒΑΣΤΕ επίσης: Γ. Λεκάκης "Η Πίσα και η Πίζα" - εσπούδασε
νομολογία. Με την υποστήριξη του Έλληνος εκ Μάνης καρδιναλίου Λεοπόλδου των
Μεδίκων / Leopoldo de Medici, το 1677 διορίσθηκε καθηγητής της ελληνικής γλώσσης
στην Ακαδημία της Φλωρεντίας.
Τέλος, ο εκδότης Διονύσιος Ραμανζίνι, είχε
ξανασυνεργασθεί με τον Μαφφέι, το 1745, στην έκδοση της τραγωδίας του τελευταίου
«Μερόπη» (με σχόλια του Βολταίρου), γραμμένη στην ελληνοκρατούμενη πολιτισμικά Βενετία,
το 1714.
Ο εκδότης της Βερόνα, μας είναι
γνωστός από πλήθος εκδόσεών του, όπως:
-Biancolini Giambattista
«Serie cronologica dei vescovi e governatori di Verona
/ Χρονολογική σειρά των επισκόπων και των κυβερνητών της Βερόνας», ιταλιστί, Βερόνα,
1760.
-«Accademia nazionale
delle scienze detta dei XL,
Memorie di matematica e fisica della Società
italiana
/ Εθνική Ακαδημία Επιστημών - Μαθηματικά και Φυσική της Κοινωνικής Εταιρείας
Ιταλίας», αρ. VIII, Βερόνα, 1788.
-Ventretti Francesco «Dialoghi matematici / Διάλογοι Μαθηματικοί», ιταλιστί, Verona, 1789, κ.ά.
ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκης «Ελληνική
Βιβλιογραφία». ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 1.10.2021.
- Encyclopædia Britannica, 17 (11η έκδ., 1911), Cambridge University Press.
- Dooley Br. «Science, Politics, and Society in Eighteenth-Century Italy: The Giornale de' letterati d'Italia and Its World».
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] Τότε οι Ιταλοί τις έλεγαν canti (= τραγούδια).
[2] Μνημειώδεις έχουν μείνει οι έντυπες διαφωνίες»
του με τον αντίπαλό του στον τομέα των αρχαιοτήτων, συμμετείχε σε έντυπες
αψιμαχίες με τον αντίπαλό του στον τομέα των αρχαιοτήτων, Antonio Francesco
Gori / Αντόνιο Φραντσέσκο Γκόρι.
[3] Βλ. Το έργο του «La prima radunanza della colonia arcadica Veronese», έκδ. Cervia, 1705.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook