Του Γιώργου Λεκάκη
Το γλυπτό του Αυγούστου επαναπατρίσθηκε ανακοίνωσε το υπουργείο
Εξωτερικών και Διεθνούς Συνεργασίας της Ιταλίας…
Οι ιστορικοί τέχνης λένε ότι το καλυμμένο κεφάλι ομοιάζει με ένα άλλο, που
ευρίσκεται στο μουσείο της πόλεως Νέπη[1] και
πιθανότατα ήταν μέρος ενός αγάλματος, ενός νεαρού άνδρα, που φορούσε τήβεννο.
Τώρα είναι γνωστό ως «Augusto di Nepi». Το γλυπτό πιστεύεται ότι
απεικονίζει τον νεαρό Οκτάβιο, πριν γίνει αυτοκράτωρ της Ρώμης, γύρω στο 27 π.Χ.
«Μετά από περισσότερα από 40 χρόνια εξορίας του στην Ευρώπη, είναι επί τέλους σπίτι του. Καλώς ήρθες πίσω Αύγουστε!», εδήλωσε ο δήμαρχος του Nepi, Pietro Soldatelli.
ΠΗΓΗ: Reuters, AJA, 14.6.2016. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 15.6.2016.
[1] Η Nepet / Nepete / Nepi της Ετρουρίας είναι σήμερα μια
πόλη στην Viterbo του Λατίου / Λάτσιο, στην κεντρική Ιταλία. Γνωστή για τις
μεταλλικές πηγές της (Acqua di Nepi) - ΔΙΑΒΑΣΤΕ επίσης: Γ. Λεκάκης "Οι 755 ιαματικές πηγές της Ελλάδος".
Με πλήθος αρχαιολογικών
ευρημάτων που μαρτυρούν κατοίκηση με ακμή τουλάχιστον από τον 11ο
αι. π.Χ. σε δύο οικισμούς κοντά στην πόλη, τον Pizzo και τον Torre Stroppa.
Μετά οι κάτοικοί της συνέβαλαν στον σχηματισμό της μεγάλης πόλης των Βοΐων (*),
η οποία διήρκεσε περίπου έναν αιώνα. Από τον 8ο αιώνα π.Χ. και μέχρι
την ρωμαϊκή κατάκτησή της, το αστικό κέντρο της Nepi αποτελούσε αναπόσπαστο
μέρος της επικράτειας των Βοΐων. Οι βιοτεχνίες του δείχνουν συγγένεια
με εκείνες των γειτόνων τους, Falerii (Φαλίσκοι / Falisci - νυν Civita
Castellana), οι οποίοι είχαν γενάρχη τους τον Αλέσιο (Haelesus / Halesus), νόθο
γιο του Αγαμέμνονος, ο οποίος έφυγε από το Άργος για την Ιταλία, όπου ίδρυσε την
πόλη που επήρε το όνομά της από αυτόν! –βλ. Οβ. «Fasti», IV,74 και Διογ. Αλικ,
«Αρχ ρωμ.», 1.21.1.
Ο καθεδρικός ναός της
Assunta στην Νέπη, εκτίσθηκε τον 12ο αιώνα μ.Χ. επί αρχαίου
ελληνικού ναού. Ξανακτίσθηκε το 1831, αφού τα γαλλικά στρατεύματα τον έκαψαν,
κατά την διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων. Από την αρχαία κατασκευή σώζεται
μόνον η κρύπτη, στην οποία υπάρχει ένας πρωτόγονος αρχαίος ελληνικός βωμός.
Επίσκοπος Νέπης –
Σούτρης (1429) χρημάτισε και ο Κωνσταντινουπολίτης Έλλην ρωμαιοκαθολικός
ιεράρχης Ανδρέας ο Χρυσοβέργης (15ος αι.) - γνωστός και ως Ανδρέας Ρόδου
ή/και Ανδρέας του Πέραν (επειδή προήρχετο από την Ι.Μονή των Δομινικανών του
Πέραν). Πρέσβυς στην Κωνσταντινούπολη (1426) και ρωμαιοκαθολικός αρχιεπίσκοπος
Ρόδου (1432).
(*) Οι Βόιοι, Βήιοι / Veio / Veius / Veii / Veiente / Boius, που κατοικούσαν στον ποταμό Τίβερι (και τις εκβολές του Πάδου), δημιούργησαν για πρώτη φορά κανάλια αποστράγγισης στην περιοχή της Ετρουρίας. (Γνωρίζουμε πως άριστοι σε αυτές τις κατασκευές ήσαν οι Μινύες και οι Δαναοί της Αργολίδος). Ευρέθησαν αρχαία αγάλματα – ένα μάλιστα από τερακότα ο «Απόλλωνας των Βοΐων» είναι σε υπερφυσικό μέγεθος, πιθανώς έργο του κοροπλάστη Βούλκα. Ο ναός της Ήρας (θεάς-πολιούχου τους Άργους) ήταν ο μεγαλύτερος και πιο τιμητικός στην πόλη
Οι Βόιοι ήταν γνωστό
ότι συναλλάσσονταν με την κυρίως αρχαία Ελλάδα. Πολλά θραύσματα ελληνικής κεραμικής
έχουν βρεθεί σε όλη την περιοχή τους, ήδη από τον 8ο αιώνα π.Χ. Τον
8ο αιώνα π.Χ., τόσο ο κεραμευτικός τροχός όσο και η γραφή εισήχθησαν
από την Ελλάδα.
Κοιτίδα των Βοΐων είναι η Ελλάς και δη η Μακεδονία (Βόιον όρος Κοζάνης). Απ’ την Μακεδονία πρέπει να έφυγαν και να ίδρυσαν αποικίες στην λοιπή Ελλάδα (στην Νεάπολη Λακωνίας / Βοιαί, κ.α.),
- στην Γαλατία / Γαλλία (γύρω από τον Σηκουάνα και τον Μάρνη ποταμό),
- τις Άλπεις,
- την κρητική Παννονία (νυν Ουγγαρία),
- την Βαυαρία (την οποία ονομάτισαν) της Γερμανίας,
- την Βοημία (την οποία ονομάτισαν – νυν Τσεχία),
- την Σιλεσία (νυν Πολωνία),
και
- την Ετρουρία, όπως προαναφέρθηκε, με την πόλη Φελσίνα και πρωτεύουσα την Βόνα (> Μπόνα, Βονονία, Βονωνία, Μπολόνια), κ.ά.
Όλη τους αυτή η εξάπλωση έκανε τους ιστορικούς να τους θεωρούν Γαλάτες, Κέλτες,
κλπ. και οτιδήποτε άλλο, πλην Ελλήνων, αλλά τα ονόματα μαρτυρούν… ενώ είναι
γνωστό πως και οι Γαλάτες και οι Κέλτες είναι ελληνικής καταγωγής…
Το όνομά τους σημαίνει
κατόχους καλών βοδιών (> βόιο κρέας), κτηνοτρόφους, βοσκών (> Εύβοια, Βοιωτία, κλπ.).
ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκης "Σύγχρονης Ελλάδος περιήγησις".
- Πλούτ. «Camillus».
- Stillwell R. στο «The Princeton
encyclopedia of classical sites», εκδ. Princeton
University Press, Princeton, N. J., 1975.
- Smith W. «Ager. A Dictionary of Greek and Roman Antiquities», εκδ. John Murray, University of Chicago, Λονδίνο – Σικάγο, 1875, 2009.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook