Του Σωτήρη Σοφιανόπουλου
«... Η θέσις μου λοιπόν είναι
ότι το ελληνικόν κράτος πρέπει επί τέλους να δώσει βάρος σε προϊόντα που είναι
1)
εύκολο να
παραχθούν
και
2) θα βασίζονται στο πλούτο
της ελληνικής φύσης και του ελληνικού κλίματος και εδάφους-υπεδάφους, έτσι ώστε
και να θέλουν τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη να μην μπορούν να μας ανταγωνισθούν.
Για να προϊδεάσω τον αναγνώστη, θα φέρω στο σημείο αυτό δύο παραδείγματα: Δύο από τα προϊόντα που θα αναλύσω παρακάτω είναι όπως τα λούπινα[1] και ιδιαιτέρως η σόγια[2] (βλ. σχετικά κεφάλαια). Η σόγια και το λούπινο είναι τα μόνα φυτά γνωστά τουλάχιστον μέχρι σήμερα που παράγουν καρπό ο οποίος περιέχει πρωτεΐνες από 38-55%, δηλ. διπλάσιες πρωτεΐνες απ' ό,τι περιέχουν οι άλλοι γνωστοί πρωτεϊνικοί καρποί, όπως το ρεβίθι, οι φακές, κλπ, τα οποία όμως δεν έχουν άνω του 20%. Και ως γνωστόν χωρίς πρωτεΐνες δεν μπορούν να αναπτυχθούν ούτε να αποδώσουν τα ζώα, ούτε βέβαια και ο άνθρωπος.
Δυστυχώς όμως το λούπινο, ενώ είναι ένα πολύτιμο
προϊόν που ευδοκιμεί κατ' εξοχήν στην χώρα μας, δεν έχει διαδοθεί ιδιαιτέρως
μέχρι σήμερα στην Ελλάδα και η παραγωγή του δεν ξεπερνά τα 150 κιλά το στρέμμα.
Η δε σόγια ακόμη είναι άγνωστη στην Ελλάδα, και οι προσπάθειες καλλιέργειας
της, που ήταν και δικό μου εγχείρημα, κατέληξαν στο κενό...»
ΠΗΓΗ: Ξενοφών Οικονομικός,
27.12.2022. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 28.12.2022.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ Γ. Λεκάκη:
[1] Το φυτό θέρμος απαντάται και στην αρχαία Ελλάδα. Αναφέρεται
από τον Θεόφραστο και τον Διοσκορίδη. Αναγνωρίζουν δύο ποικιλίες: την πικρή και
την γλυκειά. Ειδικώς το Lupinus pilosus L. εμφανίζεται στην Ελλάδα, σε νησιά του
Αιγαίου (και στην Εγγύς Ανατολή).
[2] Καλλιεργείτο στην Ελλάδα μέχρι το 1939… - Shurtleff W., Aoyagi A. «History of Soybeans
and Soyfoods in Greece, the European Union and Small Western European Countries
(1939–2015)», εκδ. Lafayette, California,
Soyinfo Center, 2015.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook