Η Μεθοδολογία της Μυθολογίας
αναπτύχθηκε με σκοπό την εξέταση της λογικής ενός μύθου, κατά προτίμηση του
Πλάτωνος, όσον αφορά τις εκφραζόμενες αλήθειες ή ψεύδη τα οποία περιέχει.
Αρχικά έγινε μια εννοιολογικά πιστή μετάφραση ενός μύθου που επιλέχθηκε, μέσω
της οποίας θα εξεταζόταν η λογική του μύθου και η μελέτη της λογικής του
ορθολογιστή και μυθογράφου Πλάτωνος. Ως μελέτη της λογικής των μύθων,
εννοείται, η μέσω λογικής εξέταση μιας μυθικής αφήγησης προκειμένου να
διαπιστωθεί ο σκοπός και η δομή συγγραφής του μύθου, σε ποιόν απευθύνεται και
με τι τρόπο, να διερευνηθεί εάν περιέχει έννοιες, όρους, εκφράσεις ή μια
συγκεκριμένη μορφή γραφής στην οποία μπορούν να εντοπιστούν πιθανά αξιώματα,
νόμοι, αρχές και κανόνες ή ίσως μια συστημική διαδικασία που επιτρέπει την
ταξινόμηση και διαχωρισμό της αλήθειας από το ψεύδος. Η μελέτη της λογικής του
μυθογράφου Πλάτωνα, σημαίνει να αναζητηθεί το σκεπτικό του Πλάτωνος ως
μυθογράφου και να προσδιοριστεί αν συνδυάζει αλήθειες και ψεύδη στην συγγραφή
του μύθου και για ποιο λόγο γράφει μια ίσως αληθινή ιστορία με τέτοιο τρόπο που
να φαίνεται ίσως ψευδής, καθώς και πως μπορούν να διαχωριστούν αυτά τα δύο.
Ο Πλάτων προτιμήθηκε γιατί
ανέκαθεν θεωρούνταν ο τέλειος εκπρόσωπος του ορθολογισμού, ο οποίος είναι ασυμβίβαστος
με τη δημιουργική γραφή κάτι που δεν το έκρυβε ούτε ο ίδιος. Αντίστοιχα, ο
μύθος που επιλέχθηκε ως ο καταλληλότερος για εξέταση ήταν αυτός της Ατλαντίδας
λόγω του εφαρμόσιμου μήκους του, ούτε πολύ μεγάλου ούτε μικρού, των πολλών
περιγραφικών του εννοιών και της αναγνωρισμένης αυθεντικότητας του συγγραφέα
του Πλάτωνα όπως και της ακρίβειας των πρωτότυπων αρχαίων κειμένων του.
Κατ’ αρχάς παρατηρήθηκε ότι ενώ οι περισσότερο
καθιερωμένες μεταφράσεις των αρχαίων κειμένων είναι σχετικά παρόμοιες στα
περισσότερα σημεία, αντιθέτως έχουν μεγάλες διαφορές σε λιγότερα μεν αλλά
ουσιαστικά μέρη των κειμένων αυτών. Κάποιες φορές, απουσιάζουν τελείως
ανερμήνευτες έννοιες ή υπάρχουν έως και ακατάληπτες έννοιες. Κατά την
προσπάθεια του ορθού επαναπροσδιορισμού μερικών εννοιών, διαπιστώθηκε κατ’
αρχάς ότι υπάρχει μεγάλη παρέκκλιση από τις αντίστοιχες υπάρχουσες έννοιες σε
ορισμένα σημεία των κειμένων, εξ αιτίας άλλων νέων εννοιών οι οποίες προστέθηκαν
στην νέα μετάφραση. Επίσης διαπιστώθηκαν κάποιες επαναλαμβανόμενες σε μοτίβο
ιδιαιτερότητες ορισμένων εννοιών και η ύπαρξη συστηματικής μεταβλητότητας του
βαθμού δυσκολίας της κατανόησης και μετάφρασης του κειμένου. Επί πλέον,κατά την
διάρκεια της επεξήγησης των εννοιών, λέξη προς λέξη, φράση προς φράση,
εμφανίζεται περιοδικά ένα άλλο επίπεδο άγνωστης έννοιας και πληροφορίας εντός
των αρχαίων κειμένων. Ανακαλύφθηκε επίσης ότι ο ερευνητής, εφαρμόζοντας στις
ορθές μεταφράσεις την λογική, οδηγείται με μεθοδικό τρόπο στην αλήθεια, και
εντοπίζει και αναπτύσσει σταδιακά την μέθοδο που πρέπει να χρησιμοποιήσει
κάποιος για να επιβεβαιώσει την αλήθεια ή το ψεύδος κάποιας έννοιας. Η μέθοδος
αυτή αποδεικνύεται ότι είναι σε απόλυτη ταύτιση με την λογική της άλγεβρας του
G. Boole η οποία χρησιμοποιείται στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, καθώς επίσης
και με την ανάλυση πιθανοτήτων.
Αποδεικνύεται ότι ο Μύθος
είναι ένα μοναδικό επιστημονικό διδακτικό και ενημερωτικό σύγγραμμα πολύ
μεγαλύτερης σπουδαιότητας και αξίας από ότι πιστευόταν έως σήμερα. Απευθύνεται
σε διακριτές πνευματικές ηλικίες διδασκομένων, και δίδει την δυνατότητα στον
μεγάλης μόρφωσης διδασκόμενο να διαχωρίσει την αλήθεια από το ψεύδος που
συνυπάρχουν σε αυτόν. Επίσης περιέχει πληροφορίες σημαντικότατες για την εποχή
που συγγράφηκε και οι οποίες αποσπώνται με μεθοδικό τρόπο χωρίς να επηρεάζεται
κανένα άλλο, από τα σημαντικά στοιχεία που έχουν εντοπιστεί και σχολιαστεί έως
σήμερα στα συγγράμματα αυτά.
Προσδιορίσθηκαν δώδεκα νόμοι
και δώδεκα αξιώματα τα οποία διέπουν τους Πλατωνικούς μύθους,και μπορούσαν να
εφαρμοστούν ακολούθως και στους Ομηρικούς Μύθους με τις εξαιρέσεις ότι, οι
Ομηρικοί μύθοι περιέχουν προς το παρόν επτά πρόσθετα αξιώματα και έναν μερικώς
διαφορετικό νόμο από τους κοινούς δώδεκα νόμους του μύθου του Πλάτωνος.
Θα δοθούν δύο απλά
παραδείγματα εφαρμογής λογικής σε πιστά μεταφρασμένο κείμενο από την 11η
ραψωδία της Οδύσσειας, με ευρήματα νέων άγνωστων και σημαντικών πληροφοριών που
υπάρχουν σε αυτήν τουλάχιστον από τις περιπέτειες του Οδυσσέα επισκεπτόμενος
τον Άδη.
ΠΗΓΗ: Περίληψη ομιλίας του Γ. Σαραντίτη, που θα δοθεί για την ΕΜΑΕΜ, την Δευτέρα 23 Οκτωβρίου 2023, 6.30-8.30 μμ στον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσό» (Αίθουσα «Παλαμάς»). ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 17.10.2023.
(*) Ο Γεώργιος Α. Σαραντίτης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 7.7.1954. Εργάστηκε και σπούδασε ως Μηχανικός, Ηλεκτρονικός και Προγραμματιστής. Την δεκαετία του ‘60 και έως τα μέσα του ’70 παρήγαγε ανταλλακτικά αυτοκινήτων και Βιομηχανικά μηχανήματα. Ήταν η μοναδική στην Ελλάδα η οποία κατασκεύαζε εξ ολοκλήρου τόρνους, φρέζες, βιομηχανικά δράπανα, κ.α. ενώ η επόμενη εταιρεία του ήταν η μοναδική επιχείρηση στην Ευρώπη, επισκευών laser από την δεκαετία του ‘70. Έχει πραγματοποιήσει μετεκπαιδεύσεις επί μία 25ετία σε υψηλές τεχνολογίες Ηλεκτρονικών/Οπτικών/Μηχανολογικών συστημάτων, σε εξειδικευμένους ηλεκτρονικούς Βιομηχανικούς Υπολογιστές καθώς και Προεκτυπωτικές και Εκτυπωτικές τεχνολογίες στην Ευρώπη, ΗΠΑ, Ιαπωνία. Εξειδικεύτηκε στην Πληροφορική σε Βιομηχανικούς Υπολογιστές και κατασκεύαζε λογισμικά για τους πρώτους Home Computers στην αρχή της δεκαετίας του ‘80. Από το 1984 μία εταιρεία του ασχολήθηκε με εξειδικευμένα βιομηχανικά μηχανήματα και Λογισμικά για την βιομηχανία των Γραφικών Τεχνών και την Συσκευασία. Υπηρέτησε αργότερα ως Γενικός Διευθυντής και μέτοχος δύο επιχειρήσεων, αμφότερες στον χώρο των Γραφικών Τεχνών. Ασχολείται με συγγραφή και μελέτες πάνω στην Αρχαία Ελληνική Γραμματεία. Τιμήθηκε ως μέλος διεπιστημονικής ομάδας από την Ακαδημία Αθηνών.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook