Του Γιώργου Λεκάκη
Ο μέγας Ευριπίδης έγραψε δύο
έργα για την Μελανίππη:
- Το «Μελάνιππη σοφή»[1] (περ το
420 π.Χ.) και
- το «Μελάνιππη δεσμώτις»
(περί το 412 π.Χ.).
«Ἐν τῇ βιβλιοθήκῃ τοῦ
Βερολίνου ἀνευρέθη πάπυρος περιέχων τριάκοντα περίπου στίχους ἐκ τῆς Μελανίππης
τῆς δεσμώτιδος, τραγῳδίας τοῦ Εὐριπίδου ἀπολεσθείσης. Ἐν τῷ αὐτῷ παπύρῳ εὑρέθησαν
γεγραμμένοι καί τινες στίχοι ἐκ τῶν τῆς Σαπφοῦς ποιήσεων» - ΠΗΓΗ: εφημ. «Εφημερίς»,
αρ. φ. 122, 1.5.1880.
Το όνομα μας παραπέμπει σαφως στην αρχαία ελληνική ιπποσύνη και ιππολατρεία, η οποία εξόχως θεραπεύθηκε στην Θεσσαλία. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και ας ξεδιαλύνουμε τους τρεις ήρωες Αιόλους της ιστορίας μας:
ΑΙΟΛΟΣ Α’
Ο Αίολος (Α΄) ήταν εγγονός του Δευκαλίωνος, γιος του Έλληνα[2] (> Αίολος Ελληνίδης) και της νύμφης Ορσηίδας ή Οθρηίδας (> όρος Όθρυς). Αδελφός του Δώρου και του Ξούθου, άρχοντας μιας περιοχής της Θεσσαλίας, την οποία εκυβέρνησε ειρηνικά μέχρι τα βαθειά του γηρατειά.
Οι Αιολείς ήταν ο λαός και η σπορά του. Αιολικά ελληνικά φύλα ήταν οι Αινιάνες, Δόλοπες, Επειοί, Κένταυροι, Λαπίθες, Μαλιείς, Μινύες, Μυρμιδόνες, Οιταίοι, Περραιβοί, Φθίοι, Φλεγύες, κ.ά. Αυτοί κατοίκησαν σε νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου (Λέσβο, Τένεδο), Μικρά Ασία (Αιολίδα), Θεσσαλία, Στερεά Ελλάδα, Πελοπόννησο, Μακεδονία (ορεινές περιοχές στα βόρεια του Αλιάκμονος, και στην κοιλάδα της Πελαγονίας), Ιταλία, κ.α.
Σύζυγός του ήταν η Αιναρέτη / Εναρέτη / Ενάρεα, κόρη του Δηίμαχου, από την οποία απέκτησε τους γιους: Κρηθέα, Σαλμωνέα[3], Σίσυφο, Αθάμα, Περιήρη, Δηιονέα, Αέθλιο, Μάκαρα / Μακαρέα, Μάγνη (> ονομάτισε την Μαγνησία), Κέρκαφο, Μακεδόνα (> ονομάτισε την Μακεδονία), και Μίμα[4].
Θυγατέρες η Αλκυόνη[5], η Πεισιδίκη, η Καλύκη, η Περιμήδη, η Άρνη ή Αντιόπη, η Τριτογένεια (μητέρα ή σύζυγος του Μινύα)[6], η Τανάγρα, η Κανάκη, η Ιόπη και Φερά / Φεραία[7] (> ονομάτισε τις Φέρες) και η Ίππη Μελανίππη Α΄[8].
Όταν
πέθανε η πρώτη του σύζυγος (Ευρυδίκη), νυμφεύτηκε την κόρη του σοφού Κενταύρου
Χείρωνα (και της Χαρικλούς), που ζούσε στο όρος Πήλιο στην Μαγνησία. Το όνομα
αυτής της κόρης ήταν επίσης Ίππη Μελανίππη (Β΄) ή Ευίππη.[9]
Ο Αίολος Α΄ εβασίλευσε σε μια
περιοχή από την Θεσσαλία, έως την Λέσβο και την Αιολίδα (Μικράς Ασίας). Αλλά ο Μάκαρας
ερωτεύτηκε την αδελφή του την Κανάκη με τραγικό αποτέλεσμα.[10] Και ο
Αίολος Α΄ εξορίσθηκε από την Λέσβο στο Τυρρηνικό Πέλαγος, όπου έγινε βασιλιάς
των Ετρούσκων, με σύζυγο την Αμφιθέα.[11]
ΑΙΟΛΟΣ Β΄
Τον Αίολο Α΄ διαδέχθηκε στον
θρόνο της Θεσσαλίας, ο Μίμας. Αυτός έδιωξε τον Πελία από τον τόπο του, το Πήλιο[12]. Ο
Μίμας είχε έναν υιό, τον Ιππότη. Σύζυγος του Ιππότη ήταν η Μελανίππη Α΄, από
την οποία απέκτησε γιο, στον οποίο έδωσε το όνομα του παπού του: Αίολος Β΄[13] ο
Ιπποτάδης.
Ο Αίολος Β΄[14] ο
Ιπποτάδης κατοικούσε στα μέρη του προπάπου του, στην Ετρουρία. Είναι αυτός που
εν τέλει γίνεται ημίθεος και είναι γνωστός συμβατικώς ως «θεός των ανέμων». Σύζυγός
του έγινε η Κυανή ή η Τηλεπάτρα, κόρη του Λιπάρου[15], από
την οποία απέκτησε 12 παιδιά (πρόκειται για προσωποποιήσεις των 12 ανέμων): έξι
γιοί κι έξι θυγατέρες, που παντρεύτηκαν μεταξύ τους (ο μύθος δηλοί πώς
μπερδεύονται μεταξύ τους οι άνεμοι): Οι 6 γιοι του: Ιόκαστος, Ξούθος, Φαλακρός,
Χρύσιππος, Ανδροκλής και Φεραίμων ή Φερήμονας – αν και αναφέρονται και οι
Αστύοχος, Αγάθυρνος, Λάπιθος και Δίωρης. Και οι 6 κόρες του: Ίφη, Αιόλη,
Περίβοια, Δία, Αστυκράτεια, Ηφαιστία - αλλά αναφέρονται και οι Πολυμήλη και η
Αρνη ή Αντιόπη. Τα παιδιά του ζουσαν μια θορυβώδη, γεμάτη διασκέδαση ζωή στο
βασιλικό παλλάτι του πατέρα τους. Ο Αίολος Β΄, που ήταν αγαπητός στους θεούς,
έγινε ο ταμίας - φύλακας των ανέμων, με πλήρη δικαιώματα να τους εξεγείρει ή να
τους καταπαύει. Ο ίδιος ο Ζευς τον έχρισε ταμία των ανέμων. Ο Αίολος Β΄ επραγματοποίησε
την επιθυμία του πεθερού του, ο οποίος σε μεγάλη ηλικία ήθελε να επιστρέψει και
να επανακτήσει τα εδάφη του στην Ιταλία. Ο Αίολος Β’ του εξασφάλισε την
κυριαρχία στην περιοχή γύρω από την Σειρήνα - μετέπειτα Σορέντο / Sorrento - όπου
εγκαταστάθηκε και λατρεύτηκε ως ήρωας-βασιλιάς. Ο δε Αίολος Β΄ έζησε στην πλωτή
(άρα τεχνητή) νήσο Αιολία, η οποία είχε χάλκινα τείχη.[16] Στο νησί
του, την Αιολία, κατέφυγε ο Οδυσσεύς και φιλοξενήθηκε έναν μήνα, με το γνωστό
επεισόδιο…
Ο Αίολος Β΄, έσμιξε με την Ίππη Μελανίππη Α΄ έτεκε μία κόρη στο Πήλιον, με την οποία ονόμασε επίσης Μελανίππη (Β΄). Αυτή ικέτευσε τους θεούς να της δώσουν την δυνατότητα να γεννήσει κρυφά το τέκνο της. Ήταν όμως άτυχη. Δεν έζησε όμως πολύ. Γι’ αυτό μετά τον θάνατό της οι θεοί την καταστέρισαν. Ήταν η θεά Άρτεμις που την λυπήθηκε και την μεταμόρφωσε σε αστερισμό, που έχει το σχήμα αλόγου, τον Πήγασο.[17]
ΑΙΟΛΟΣ Γ΄
Η Μελανίππη Β΄, ως θεοκόρη, επλάγιασε
επίσης με ιπποθεό, τον Ποσειδώνα, μεταμορφωμένο σε ταύρο! Αλλά από την σμίξη
αυτή γεννιέται άνθρωπος με την μορφή πουλαριού. Ο θεός των αλόγων Ποσειδών
επεμβαίνει και μετατρέπει το πουλάρι σε άνθρωπο, δίνοντάς της δεύτερο όνομα:
Άρνη[18]. Η Μελανίππη
Β΄ Άρνη δίνεται, από τον Αίολο, σε κάποιον Δεσμόντη (δηλ. Δεσμώτη), για να την
κρύψει από τον Χείρωνα. Αλλά αυτή αργότερα ξαναπλάγιασε με τον Ποσειδώνα. Ο
Δεσμόντης, μόλις έμαθε πως ξαναπερίμενε παιδί, δεν επίστεψε πως ξανατιμήθηκε
από τον θεό Ποσειδώνα. Η κόρη έτεκε τους δίδυμους Αίολο Γ΄ και Βοιωτό[19]. Ο
Δεσμόντης θεώρησε τα δίδυμα τερατογένεση δύο θηρίων, ή κακό οιωνό, και ο
βασιλιάς, σε συμφωνία με τον πατέρα του, αποφάσισε να κάψει τα παιδιά! Διέταξε
την κόρη του, Μελανίππη Β΄, να νεκροστολίσει τα νεογέννητα. Αλλά εκείνη, σε μια
ακραία προσπάθεια να τα σώσει και ντυμένη και η ίδια πένθιμα, έβγαλε έναν
πύρινο λόγο υπέρ τους. Ο Δεσμόντης τελικώς δεν τα εσκότωσε, αλλά τα εγκατέλειψε
σε βασιλικό βοσκοτόπι στο Πήλιο. Εκεί μια αγελάδα τα τάιζε με το γάλα της. Ένας
βοσκός, βλέποντας το θαύμα, αποφάσισε να τα πάρει υπό την φροντίδα του…
Όμως ο Δεσμόντης ετύφλωσε και
φυλάκισε την Μελανίππη Β΄.
Τα δίδυμα αγόρια, ο Αίολος Γ΄
και ο Βοιωτός (και η μάνα τους), κατέληξαν στην Ικαρία[20] ή σε
μια αποικία της Ικαρίας στην Ιταλία, όπου εγκαταλείφθηκαν σε έναν σταύλο, πάλι
σε κάτι βοσκούς. Κατά σύμπτωση βασιλιάς της Ικαρίας ήταν ο άτεκνος Μεταπόντιος
/ Μετάποντος. Η σύζυγός του, Θεανώ, εκινδύνευε να εκδιωχθεί από τα ανάκτορα,
επειδή δεν έκανε παιδιά. Στην απελπισιά της επήγε σε κάποιους βοσκούς και τους
παρακάλεσε να της βρουν ένα παιδί, ώστε να το εμφανίσει ως δικό της στον
βασιλιά! Οι βοσκοί της έδωσαν όχι ένα, αλλά δύο: τα δίδυμα βρέφη. Η Θεανώ τα
παρουσίασε ως παιδιά τους στον βασιλιά… Αλλά χωρίς να το γνωρίζει, μόλις είχε
μόλις μείνει και η ίδια έγκυος! Τότε σκέφτηκε να σκοτώσει τα δίδυμα... Τα έδωσε
πίσω να τα αναθρέψουν βοσκοί. Και έπεισε τους γιους της, σε ένα κυνήγι, να
επιτεθούν στον Βοιωτό και τον Αίολο, όταν ο βασιλιάς έλειπε από την Ικαρία, και
να τους θανατώσουν. Αλλά, επάνω στην μάχη, σκοτώθηκαν οι δικοί της γιοι.
Εκείνη, μόλις το έμαθε, αυτοκτόνησε με ένα μαχαίρι…
Ο ίδιος ο θεϊκός πατέρας-προστάτης
τους Ποσειδών ειδοποίησε τα παιδιά του για το ποια ήταν η πραγματική μητέρα
τους και πού βρισκόταν. Εκείνα σκότωσαν τον Δεσμόντη, απελευθέρωσαν την
Μελανίππη, την οποία νυμφεύτηκε έπειτα ο Μεταπόντιος, αφού ο Ποσειδών της ξαναέδωσε
το φως της.[21]
Ο Μεταπόντιος υιοθέτησε τα
δίδυμα. Ο Μεταπόντιος είχε ήδη ιδρύσει το Μεταπόντιον της Μεγάλης Ελλάδος /
Νότιας Ιταλίας, όπου έζησε με την άλλη σύζυγό του, Αυτολύτη. Την Μελανίπππη την
άφησε στο παλλάτι του Μέταβου ή του Δίου, επίσης στο Μεταπόντιο. Τα δίδυμα σκότωσαν
γι’ αυτό τον Μεταπόντιο και πήγαν στις Αιολίδες νήσους, όπου το παλλάτι του προπαπού
τους, Αιόλου. Ο Αίολος Γ΄ εφηύρε τα ιστία, δηλ. πανιά που κινούν τα πλοία. Αυτός
εδίδαξε τους ναυτικούς πώς να κατευθύνουν μια πορεία, για να περνούν ασφαλώς τα
Στενά της Μεσσήνης (γι’ αυτό και ονομαζόταν «βασιλιάς των ανέμων»). Ήταν και αστρολόγος
/ αστρονόμος. Με τον αδελφό του ίδρυσαν και αποικίες και στην Προποντίδα, με το
όνομα Βοιωτία και Αιολία. Αυτοί οι δυό θεωρούνται ευεργέτες των Αιολέων και των
Βοιωτών.[22]
Πάντως πολλοί οι συγγραφείς (από
τα αρχαία χρόνια) ταυτίζουν τους ήρωες με το όνομα Αίολος[23].
Αν και μπερδεμένη ιστορία, με τις ελλειπείς πηγές που έχουμε, γι’ αυτήν έγραψε ο Ευριπίδης δυο τραγωδίες… που θα διαφώτιζαν τις απαρχές του γένους των Ελλήνων… Ίσως, λοιπόν, να μην είναι και τόσο… τυχαίο, που και οι δύο «χάθηκαν»…
Άλλες Μελανίππες:
- κόρη της Αλθαίας και του Οινέως, ενός από τους Μελεαγρίδες. Μεταμορφώθηκε σε φραγκόκοτα από την θεά Άρτεμη, μετά τον θάνατο του αδελφού της, Μελεάγρου. Οι 4 νέες γυναίκες Μελεαγρίδες, αδελφές του Καλυδωνίου ήρωα, Μελεάγρου, και κόρες του βασιλιά της Καλυδώνας, ήσαν οι Γόργη, Δηιάνειρα, Ευρυμήδη και Μελανίππη.
- κόρη του Θεστίου, βασιλιά της Πλευρώνας και των Κουρήτων της Αιτωλίας. Αδελφή της Κλυτίας / Κλυτίης και της Λήδας. – ΠΗΓΗ: Μαλ. «Χρον.», σελ. 82).
- ή Αλκυόνη ή Ιμηναρέτη / Ιμεναρέτη, μητέρα του Ελεφήνορος βασιλιά των Αβάντων της Ευβοίας, από τον Χαλκώδοντα, ενός των μνηστήρων της Ωραίας Ελένης.
- ή Ιππολύτη ή Αντιόπη, ή Γλαύκη, Αμαζόνα, σύζυγος του Θησέα και μητέρα του Ιππολύτου. ΠΗΓΗ: Διόδ. Σικ. 4/28.1-2, Απολλόδ. Επ. 1.16 & 5.2.
- Αμαζόνα, κόρη του θεού
Άρεως, αδελφή της βασίλισσας Ιππολύτης. Την συνέλαβε ο Ηρακλής και δεν την
ελευθέρωσε παρά μόνον αφού του έδωσε η Ιππολύτη την ζώνη της. (Κατ’ άλλους, την
ζώνη του την έδωσε η ίδια η Μελανίππη και αργότερα σκοτώθηκε από τον Τελαμώνα.
Πολλάκις οι δυο αδελφές συγχέονται. – ΠΗΓΗ: Απολ. Ρ.2.966-969, Τζέτζ. Σχόλ.
Λυκόφρ. Αλεξ. 1329. Διόδ. Σικ. 4/16.3-4, Απολλόδ. Επ. 1.16,5.2.
ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκης «Ελληνική Μυθολογία». Γ. Λεκακης «Συγχρονης Ελλαδος περιηγησις». ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 1.5.2010.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Lubker F.
«Real Dictionary of Classical Antiquities», 2001.
- Patsi-Garin E. «Επίτομο
λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. Χ. Πάτση, Αθήναι, 1969.
[1] Τραγωδία με τον ίδιο τίτλο έγραψε και ο Ρώσος ποιητής
I. Annensky (1855-1909).
[2] Ο Έλλην είναι γιος του Δευκαλίωνος (με θεϊκό σπέρμα
του θεού Διός) και της Πύρρας, αδελφός του Αμφικτύονος. Παιδιά του Έλληνος
είναι οι γενάρχες των Ελλήνων:
- ο
Αίολος των Αιολέων (με αρχική κοιτίδα την Θεσσαλία - δυτική Μακεδονία),
- ο
Δώρος των Δωριεων, και
- ο
Ξούθος, που γέννησε τον Αχαιό και Ίωνα, από τους οποίους προέρχονται οι Αχαιοί
και οι Ίωνες αντίστοιχα.
[Από
την ένωση της αδελφής του Έλληνος, Πανδώρας με τον Δία, εγεννήθηκε ο Γραικός,
από τον οποίο προέρχονται οι Γραικοί. Από την ένωση της άλλης αδελφής του
Έλληνος, Θυΐας επίσης με τον Δία, εγεννήθηκαν ο Μακεδνός (από τον οποίο
προέρχονται οι Μακεδόνες), και ο Μάγνης (από τον οποίο προέρχονται οι Μάγνητες)
– ΠΗΓΗ: Ησίοδος «Ηοίαι» ή «Κατάλογος Γυναικών».
[3] Ο Κρηθέας κι ο Σαλμωνεύς αναφέρονται και ως γιοι της
Λαοδίκης, του Αλωέα. Ο Σαλμωνέας ίσως είχε μητέρα την Ίφιδα, την κόρη του
Πηνειού.
[4] Υπάρχουν και άλλοι στην ελληνική μυθολογία με αυτό το
όνομα: ένας Γίγαντας, ένας Κένταυρος, ένας από τους Βέβρυκες (αναφέρεται στην
Αργοναυτική εκστρατεία), ένας από τους 7 Κορύβαντες του Σώκου, που ήγαν με τον
θεό Διόνυσο στην Ινδία, ένας Τρωαδίτης, και
ένας Θηβαίος, που κατά τον Επτά επί Θήβας πόλεμο.
[5] Η Αλκυόνη ίσως είχε μητέρα την Αιγιάλη.
[6] ΠΗΓΗ: Παυσ. 5/8.2, 9/40.5, 9/20.1,10/38.4, Υγίν. μύθ.
157.1, Σχόλ. Πίνδ. Π. 4.122, Τζέτζ. Σχόλ. Λυκόφρ. Αλεξ. 874.
Ο
Μινύας αναφέρεται όμως κι ως απόγονός του, από εγγονή του – ΠΗΓΗ: Απολ. Ρ.
3.1093 κ.ε. & Σχόλ. σελ. 249.
[7] ΠΗΓΗ: Διόδ. Σικ. 4/67.3, Στράβ. 9/5.18 Στέφ. Βυζ.
Τζέτζ. Σχόλ. Λυκόφρ. Αλεξ. 1180.
[8] ΠΗΓΗ: Υγίνος (αστρ. 2/18.2), που βασίζεται στην
χαμένη τραγωδία του Ευριπίδη «Μελανίππη».
[9] ΠΗΓΗ: Απολλόδ. 1/7.3, Σχόλ. Πλάτ. Συμπ. 208d, Σχόλ.
Οδ. λ,236, Σχόλ. Πίνδ. Π. 4.252-253a, Σχόλ. Θεόκρ. 7.57a, Υγίν. μύθ. 65.
[10] Ο Μακαρεύς του Αιόλου, εβασίλεψε στην Λέσβο, η οποία
ήταν η αρχική έδρα του Αιόλου. Αλλά τα παιδιά του Αιόλου, Μακαρεύς και Κανάκη
(από τον πρώτο του γάμο), συνήψαν ανίερο γάμο μεταξύ τους. Όταν το έμαθε ο
πατέρας του, έστειλε στην Κανάκη ένα σπαθί (να αυτοκτονήσει). Ο Μακαρεύς
ικέτευσε για ζωή της άτυχης γυναίκας και αδερφής του. Αλλά όταν έπέστρεψε με τα
νέα της συγχώρεσης στην Κανάκη, την βρήκε να επιπλέει στο ίδιο της το αίμα...
Ήταν νεκρή. Ο Μακαρεύς αυτοκτόνησε αμέσως πάνω στο πτώμα της. Και ο Αίολος πήγε
σε οικειοθελή εξορία για έναν χρόνο, στα νησιά που ονομάσθηκαν εξ αυτού
Αιολίδες νήσοι και βρίσκονται στο Τυρρηνικό πέλαγος, βόρεια της Σικελίας…
Τελικώς, έμεινε εκεί…
[11] ΠΗΓΗ: Πλούτ. ΗΘ. 3.1.2C. Υγίν.μυθ. 238.3, 242.2,
243.6.
[12] ΠΗΓΗ: Διόδ. Σικ. 4/67.3, 6/7.4.
[13] ΠΗΓΗ: Διόδ. Σικ. 4/67.3, Ομ. Οδ. κ,1-2.
[14] ΠΗΓΗ: Διόδ. Σικ. 4/67.3, Ομ. Οδ. κ,1-2.
[15] Ο Λίπαρος ήταν βασιλιάς των Αυσόνων και ιδρυτής της
πόλης Λίπαρι, στο ομώνυμο νησί βόρεια της Σικελίας. Ήταν ένας από τους γιους
του βασιλέως των Αυσόνων, Αύσωνος, υιού του Οδυσσέα και της Κίρκης. Αλλά οι
σφετεριστές αδελφοί του τον εκδίωξαν και αυτός κατάφερε να περάσει σε ένα από
τα 7 νησιά του Τυρρηνικού - που μετέπειτα ονομάσθηκαν Αιολίδες νήσοι. Ίδρυσε
πόλη, που αυτή και το νησί επήρε το όνομά του. Ο Αίολος του Ιππότη,
εγκαταστάθηκε σε αυτό το νησί, εξόριστος από την Λέσβο… Ο Αίολος διαδέχθηκε τον
Λίπαρο στο νησί και την πόλη του πεθερού του - ΠΗΓΗ: Διόδωρος Σικελιώτης
«Ιστορική Βιβλιοθήκη», Βιβλίο Ε΄.
[16] Βλ. Όμηρος.
[17] ΠΗΓΗ: Ευριπίδης, Bayer (παραφρασμένα Μεναλίππη /
Menalippe), Υγίνος (ποιητ. αστρ. 2/18.2), ο οποίος βασίζεται στην χαμένη
τραγωδία του Ευριπίδη. Υγίνος (μυθ. 186, 157.1).
[18] Με το όνομα αυτό είναι γνωστές πολλές αρχαίες πόλεις:
Η Χαιρώνεια ονομαζόταν παλαιότερα Άρνη. Μια άλλη πόλη της Θεσσαλίας. Όνομα
βοιωτικής πόλης στον Κατάλογο των πλοίων της «Ιλιάδας». – ΠΗΓΗ: Παυσανίας 9ο βιβλίο.
Ο
Ποσειδών με μια νύμφη Άρνη απέκτησαν επίσης τον Ογχηστό.
[19] Βιολογικός πατέρας τους ήταν ο Ιτωνος, ο Θεσσαλός
ήρως.
[20] Άγνωστον εάν πρόκειται για την Ικαρία Αττικής ή την
νήσο του Αιγαίου.
[21] ΠΗΓΗ: Υγίνος (μύθ. 186).
[22] ΠΗΓΗ: Διόδ. Σικ. 4/67.3-5. Στράβ. 6/1.15. Υγίνος
(μύθ. 186, 252)
[23] ΠΗΓΗ: Οδ. κ,1 κ.ε. Διόδ. Σικ. 4/67.3. Οδ. κ,5 κ.ε. Σχόλ. Οδ. κ,6, Διόδ. Σικ. 5/7.6, 5/8.1, 5/81.6,4/67.3-4, Παρθ. Ερωτ. 2.2, Υγίν. μύθ. 157.2.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook