(Μεσσήνης)
Tοv καιρό των Ελλήνων, ένας
ανδρειωμένος που τοv έλεγαν Αριστομένη, άρπαζε τους βράχους από την κορυφή του
Βουρκάνου και τους έρρηχνε ως τη Μήλο.
ΣΧΟΛΙΟ Γ. Λεκάκη:
Το όρος Βουρκάνο Μεσσηνίας είναι ηφαίστειο (802 μ.), όπως μαρτυρά το τοπωνύμιο (Βουρκάνο < Βουλκάνο[1], vulcan < επίθετο του Ηφαίστου και του Διός, Βάλχανος Ζευς, ιδίως στην Κρήτη > εξ ου και το τοπωνύμιο Βαλχάνια > Βαλκάνια). Στην κορυφή του, κοντά στην πόλη Ιθώμη[2], λατρευόταν ο Ιθομήτας / Ιθωμάτας Ζευς (η μεσσηνιακή εκδοχή του Λυκαίου Διός των Αρκάδων), με ναό, μαντείο και εορτές τα Ιθωμαία. Η Ιθώμη, επήρε το όνομα της από την ομώνυμη Νύμφη, που ανάθρεψε τον Δία, μαζί με την Νύμφη Νέδα. Ο Ιθωμάτας αναπαρίσταται στα νομίσματα της Θουρίας Μεσσηνίας, σε διασκελισμό, κρατώντας κεραυνό με το δεξί του χέρι και αετό. Στην θέση του αρχαίου ναού τον 7ο αι. μ.Χ. εκτίσθη η χριστιανικό μοναστήρι, κρατώντας το επίθετο του Διός: ΙΜ Παναγιάς Βουλκάνου Μεσσηνης. Ίσως ο Ζευς να λέγεται Ιθωμάτας και όχι Ιθωμαίος, για να συμπεριλαμβάνει το όνομα και να παραπέμπει στα "μάτια" = κρατήρες.
Μάλιστα, η Ακροκόρινθος και η Ιθώμη είναι τα κέρατα του ταύρου της Πελοποννήσου! -βλ. Πολύβιος, Άρατος, Στράβων, Δημ. Φάρος.
Η Μήλος είναι επίσης ηφαιστειογενές νησί των Κυκλάδων. Δύο ηφαίστεια υπάρχουν στην Μήλο: Της Φυριπλάκας και του Τράχηλα. Και πολλοί ηφαιστειακοί δόμοι: Στο κάστρο της Χώρας, και στην υψηλότερη κορυφή του νησιού, Προφήτης Ηλίας (από λάβα που στερεοποιήθηκε πριν χυθεί - ανδεσίτης). Και ηφαιστειακοί βράχοι στο Σαρακήνικο, κ.ά. Το υαλώδες ηφαιστειακό πέτρωμα οψιδιανός είναι γνωστό στην Μήλο πριν από 15.000 χρόνια. Στην έντονη μετα-ηφαιστειακή υδροθερμική δράση των ηφαιστείων στο έδαφος της Μήλου οφείλεται η ύπαρξις πολλών θερμών ιαματικών πηγών - ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Γ. Λεκακης "Οι 775 εως τωρα γνωστες ιαματικες πηγες της Ελλαδος". Αλλά η ηφαιστειακή δραστηριότητα στην Μήλο εξεκίνησε πριν 2.000.000 - 3.000.000 χρόνια και σταμάτησε πριν 90.000 χρόνια.
Να θυμάται η παράδοση μια γεωλογική δραστηριότητα, που συνέβη για τελευταία φορά πριν 90.000 χρόνια;;; Πιθανόν. Το έχουμε δει να συμβαίνει και για αρχαιότερα γεωλογικά φαινόμενα...
Η πεταλιά τ’ αλόγου του
Αριστομένη
(Μαυρομμάτι του δήμου Ιθώμης)
’Σ τη μεγάλη πόρτα της
Μεσσήνης (παραπάνω φωτογραφία) που είναι ’ς το δρόμο της Αρκαδίας, φαίνονται κάτου ’ς τά μάρμαρα κάτι
βαθειαίς αυλακιαίς. Είναι από τα πέταλα τ’ αλόγου του Αριστομένη, που γλύστρησε
εκεί.
ΠΗΓΗ: Ν. Πολίτης «ΜΕΛΕΤΑΙ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΒΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ – ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ», 1904 (κρατήθηκε η ορθογραφία του γράφοντος). ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 5.4.2015.
[1] Με το ίδιο όνομα (Βουλκάνο ή Βουρκάνου / ιταλ. Vulcano, σικελικά Vurcanu) υπάρχει και ένα άλλο, επίσης ηφαιστειογενές νησί του Αρχιπελάγους των Αιολίδων Νήσων (του Αιόλου), 14 νμ βόρεια της Σικελίας. Οι αρχαίοι Έλληνες το ονόμαζαν Θηρασία και Θέρμεσσα. Επίστευαν ότι στα έγκατά του κατοικούσε, κατά καιρούς, ο θεός Ήφαιστος. Γι' αυτό και ελέγετο «ἱερὰν Ἡφαίστου» (βλ. Στράβων). Και οι Ρωμαίοι αντιγραφείς μας, τοποθετούσα σε αυτό το εργαστήριο του Βουλκαν (θεός αντίστοιχος του Ηφαίστου, στην ρωμαϊκή μυθολογία). Όταν έβλεπαν καπνό ή φωτιά να βγαίνει από τους 5 κρατήρες του, επίστευαν ότι πλησίαζε πόλεμος, επειδή θεωρούσαν πως ο Βουλκαν εκατασκεύαζε νέα όπλα για τον θεό Άρη > Μαρς. - ΠΗΓΗ: Γ. Λεκακης "Συγχρονης Ελλαδος περιηγησις".
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook