«προς τους πληθυσμούς
των υπό του Ελληνικού Στρατού
καταληφθεισών επαρχιών»
Στις 5
Οκτωβρίου 1912 η Ελλάς εισήλθε στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, εναντίον της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με δυο τμήματα, την Στρατιά Θεσσαλίας και την Στρατιά
Ηπείρου.
Παρ’ όλο που
υπήρξε διάσταση απόψεων, μεταξύ του Ελ. Βενιζέλου και του πρίγκηπα Κωνσταντίνου,
σχετικά με την πορεία του στρατεύματος, τελικά επικράτησε η άποψη του πρώτου
και το στράτευμα κινήθηκε προς την Θεσσαλονίκη.
Το μεσημέρι
της 26ης Οκτωβρίου του 1912 ο Χασάν Ταχσίν-πασάς, διοικητής του νεοσύστατου Η΄ Σώματος Οθωμανικού Στρατού αποδέχθηκε τους όρους που τέθηκαν από τον διάδοχο
Κωνσταντίνο, για την παράδοση της πόλης και των στρατευμάτων του και το ίδιο
βράδυ υπογράφηκε το σχετικό πρωτόκολλο παράδοσης-παραλαβής στην βίλα του Γιακό
Μοδιάνο στο Τόψιν - σημερινή Γέφυρα, όπου στεγάζεται σήμερα το Μουσείο των Βαλκανικών
Πολέμων.
Την επομένη, 27η Οκτωβρίου, μπήκαν τα στρατεύματα στην Θεσσαλονίκη.
Στο βιβλίο
του Κων. Δ. Ρακτιβάν(*) «Έγγραφα και σημειώσεις εκ της πρώτης Ελληνικής
διοικήσεως της Μακεδονίας (1912- 1913)», επιμ. Ι. Θ. Δημαρά. [έκδ. Εταιρεία
Μακεδονικών Σπουδών. Μακεδονική βιβλιοθήκη αριθ. 12], Θεσσαλονίκη, 1951[1],
στην σελίδα 17 βρίσκουμε την προκήρυξη του Κωνσταντίνου Δ. Ρακτιβάν «προς τους
πληθυσμούς των υπό του Ελληνικού Στρατού καταληφθεισών
επαρχιών»
μετά την ανάληψη των καθηκόντων του ως προσωρινός Διοικητής
Μακεδονίας (31.10.1912).[2]
Εικονογραφημένο επιστολικό δελτάριο, στο οποίο απεικονίζεται η είσοδος του ελληνικού στρατού στην Θεσσαλονίκη μετά την απελευθέρωσή της, με τον βασιλιά Γεώργιο και τον διάδοχο Κωνσταντίνο έφιππους, καθώς και πλήθος κόσμου που πανηγυρίζει στην παραλία της Θεσσαλονίκης με φόντο τον Λευκό Πύργο.[4] Από την ψηφιακή συλλογή Ν. Οικονόμου.
ΠΗΓΗ: ΓΑΚ
Μακεδονίας, ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 26.10.2024.
(*) Ο
Κωνσταντίνος Ρακτιβάν (1865 - 1935) ήταν Έλλην εκ Βερροίας Ημαθίας, νομομαθής
και πολιτικός, βουλευτής, υπουργός, πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας,
μέλος και πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών.
Εγεννήθη στο
Μάντσεστερ της Αγγλίας. Υιός του εμπόρου Δημητρίου (που στην Αγγλία
χρησιμοποιούσε το επώνυμο Ractivand), και της Μαρίας Ισμηρίδου. Αδερφός του
ήταν ο Εμμανουήλ Ρακτιβάν, ανώτατος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού. Αδελφή
του η Σμαράγδα Ρακτιβάν, σύζυγος Θησέα Δημαρά και μητέρα του Κωνσταντίνου
Δημαρά.
Έζησε για λίγο
στην Κωνσταντινούπολη, όπου ήταν εγκατεστημένος ο πατέρας του και σε ηλικία 12
ετών, το 1877, μετακόμισε στην Αθήνα.
Εσπούδασε Νομική στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έγινε διδάκτωρ το 1884 και δικαστικός (1887 - 1889 πρωτοδίκης Σύρου) και είτα ιδιώτευσε ως δικηγόρος.
Το 1910
εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής Αττικής. (Επανεκλέχτηκε το 1915). Το 1911
ορίστηκε εισηγητής στην αναθεώρηση του Συντάγματος. Το 1912 διορίστηκε υπουργός
Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Βενιζέλου. Την περίοδο 1912 - 1913 ήταν αντιπρόσωπος
της ελληνικής κυβέρνησης στην Μακεδονία με σκοπό την οργάνωσή της.
Ήταν
ιδρυτικό μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, του οποίου διετέλεσε
αντιπρόεδρος (1909) και πρόεδρος (1910 - 1912) και ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος
του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Έγραψε,
μεταξύ άλλων τα επιστημονικά συγγράμματα:
- Μελέτη επί του νόμου 963 ΞΕ της 22.5.1885 περί τόκου
υπερημερίας και τόκου τόκω.
- Τινά περί προκαταρκτικών συμβάσεων, 1888.
- Ζητήματα τινά σχετικά προς την δικαστικήν παράστασιν
των ανηλίκων.
- Τα κτήματα των μεταναστευσάντων εκ των Νέων Χωρών, 1916.
- Η συνταγματική προστασία της εργασίας, 1933.
- Έγγραφα και σημειώσεις εκ της πρώτης ελληνικής
διοικήσεως της Μακεδονίας (1912 - 1913).
[1] GRGSA-IAM_ΕΓΓΡΑΦΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΡΑΚΤΙΒΑΝ_00001 00017.
[2] (GRGSA-IAM_ΕΓΓΡΑΦΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΡΑΚΤΙΒΑΝ_00017).
[4] COL056.01.IT000235.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook