Το ανάγλυφο βρέθηκε σε
δεύτερη χρήση σε τάφο που ανασκάφτηκε το 1962 στο οικόπεδο της υπό ανέγερσης
τότε Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Κατά την
έγγραφή του στο ευρετήριο του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης έλαβε τον αριθμό
ΜΘ 3056.
Εικονίζεται η κελτική θεά
Επόνα[1],
προστάτιδα των ιππέων, των αλόγων και των στάβλων, καθισμένη σε θρόνο ανάμεσα
σε δύο ζεύγη αλόγων που στρέφονται προς αυτήν. Η θεά φορά χιτώνα ζωσμένο κάτω
από το στήθος και ιμάτιο που ανασηκώνεται καλύπτοντας το πίσω μέρος του
κεφαλιού. Στα μαλλιά φορά στεφάνι από δύο σειρές φύλλων, πιθανόν δάφνης.
Η επεξεργασία των μορφών με τη χρήση τρυπανιού δημιουργεί έντονη φωτοσκίαση που αποτελεί χαρακτηριστικό της τέχνης την εποχή της Τετραρχίας, το σύστημα διακυβέρνησης της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας που καθιέρωσε ο Διοκλητιανός το 293 μ.Χ. χωρίζοντάς την σε ανατολικό και δυτικό τμήμα, που το καθ' ένα είχε επί κεφαλής έναν Αύγουστο και έναν Καίσαρα. Στην διάρκεια της Τετραρχίας έως το 324 μ.Χ., στο ανατολικό τμήμα Αύγουστος ήταν ο Διοκλητιανός και Καίσαρας ο Γαλέριος (έως το 305 και αργότερα και ο ίδιος χρίστηκε Αύγουστος), στο δυτικό αντίστοιχα ο Μαξιμιανός και ο Κωνστάντιος Α΄ ο Χλωρός. Ο Γαλέριος έθεσε ως πρωτεύουσα του ανατολικού τμήματος την Θεσσαλονίκη, όπου και έχτισε το ανάκτορό του, το οποίο σώζεται αποσπασματικά στο κέντρο της σύγχρονης πόλης. Πιστεύεται ότι ο ίδιος εισήγαγε την λατρεία της Επόνας[1] στην πόλη, η οποία θεωρούνταν προστάτις του ρωμαϊκού ιππικού. Πιθανόν το ανάγλυφο, κατά την αρχική του χρήση, να ήταν τοποθετημένο σε κάποιο κτίσμα του ανακτορικού συγκροτήματος του Γαλερίου, ενδεχομένως στον Ιππόδρομο. Εξ άλλου η ποιότητα του αναγλύφου και τα τεχνοτροπικά του χαρακτηριστικά είναι κοινά με άλλα γλυπτά που εντοπίστηκαν στο γαλεριανό ανακτορικό συγκρότημα, και θα πρέπει να δημιουργήθηκαν από ένα μεγάλο εργαστήριο υψηλής εξειδίκευσης που θα υπήρχε στην πόλη (300 - 325 μ.Χ.).
Το ανάγλυφο αποτελεί την μοναδική έως σήμερα μαρτυρία για την παρουσία της κελτικής αυτής θεάς στην Μακεδονία και ευρύτερα στον ελλαδικό χώρο.
Μπορείτε να δείτε το ανάγλυφο στην μόνιμη έκθεση του μουσείου «Θεσσαλονίκη, Μακεδονίας Μητρόπολις», καθώς και στις ψηφιακές εφαρμογές του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης «e-Skapani» και «Το Μουσείο Είναι Παντού».
ΠΗΓΗ: ΑΜΘ, ΕΚΘΕΜAΤA ΤΟΥ ΜΗΝA, Νοέμ. 2024. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 1.11.2024.
[1] ΣΧΟΛΙΟ Γ. Λεκάκη: Προφανώς εκ της ελληνικής λέξεως Ιππώνης / Ιππώνας.
< ίππος > epus = equus - βλ. Πλουτ.
Άλλωστε και οι Κέλτες ονοματίζονται από την ελληνική λέξη κέλης (δωρ.
κέληξ) ίππος = άλογο ιππασίας, ιπποδρομίας, γρήγορο – βλ. Ομ. Οδ. ε,371. Οι
Κέλτες ήσαν ικανοί ιππείς.
< κέλλω,
κέλομαι, κελητίζω > κέλης > λατ. celes = άλογο ιππασίας, και πλοίο (μικρό, γρήγορο μέ μιά
σειρά κουπιά) > celox = είδος πλοίου > velox = γρήγορος, ελαφρύς, βέλος,
κλπ.
Αλλά
και το γυναικεῖον μόριον ἢ αἰδοῖον (παρὰ κωμικοῖς) – βλ. Ευστ. 1539.34, Αριστοφ.
Λυσ. 60. «ἐπὶ τῶν κελήτων» (με ερωτική σημασία) = ιππαστί, καβάλα -
βλ. Αριστοφ.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook