Η Απεράντεια ή Απεραντία βρισκόταν ανάμεσα στους ποταμούς Αγραφιώτη και Μέγδοβα [σ.σ. Ταυρωπός] κι έφτανε μέχρι την Αγραΐδα. Ήταν μια φυλή της Επίκτητης Αιτωλίας, αν δεχθούμε, όπως πολλοί πιστεύουν, πως ζούσαν πέραν του Αγραφιώτη ποταμού στην περιοχή Γρανίτσας, Τοπολιάνων, Ζελενίτσας, Λεπιανών και Ραπτόπουλου. Τούτοι είχαν πρωτεύουσα πόλη τους την Απεραντία και ήταν μόνιμα μέλη της Αιτωλικής Συμπολιτείας.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για την ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ, ΕΔΩ.
Η επίσημη τοποθέτηση της «Επιτροπής μετονομασιών και τοπωνυμίων
της Ελλάδας», που συστήθηκε το 1830, όταν έδινε τα ονόματα των τέως Δήμων του
κράτους, όριζε την Απεραντία κοντά στα αρχαία ερείπια των Λεπιανών (Πύργος,
Παλαιόκαστρο, Αγνάντιο), που ήταν η πρωτεύουσα των Αρχαίων Απεραντίων. Σ' αυτό
έχει τις αντιρρήσεις του ο ιστορικός Κ. Στεργιόπουλος στο βιβλίο του «Η
Αρχαία Αιτωλία».
Η υψομετρική κατάσταση του χώρου τούτου κυμαίνεται ανάμεσα στα 300
και 1920 μ. (Λογγίτσι - Φούρκα) με μέσο ύψος γύρω στα 600 μ. Η απόσταση του τόπου
από το Καρπενήσι είναι 55 - 120 χλμ.
Το όνομα των Απεράντιων έχει σχέση με την απέραντη χώρα τους ή
κατά την πρώτη εκδοχή στην α (στερητικό) + περαντεία, την δύσκολα περαστή λόγω των
πολλών ποταμών και αγραφιώτικων βουνών.
Κατά τον Κ. Στεργιόπουλο, κέντρο των Απεραντίων ήταν η περιοχή του
Παλιόκαστρου της Τατάρνας. Κατά το Στεργιόπουλο η πιθανή πρωτεύουσα βρισκόταν
στην Βίνιανη. Με τη διοικητική διαίρεση, που έγινε μετά την απελευθέρωση της
χώρας μας, έγινε κέντρο της η Γρανίτσα (πατρίδα του Σ. Γρανίτσα και του Ζ.
Παπαντωνίου). Κατ' άλλους όμως κέντρο της ήταν το Παλαιόκαστρο της Τατάρνας.
Τούτοι έτρεφαν σεβασμό στην Αιτωλική Αρτέμιδα - ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Γ. Λεκακης "Τα επίθετα της θεάς Αρτέμιδος" - αφού κατά μαρτυρία
του Αριστοτέλη ζούσαν από το κυνήγι κι άλλοτε “ελήζοντο αλλήλους” γι' αυτό και
συνήθιζαν “σιδηροφρουρείσθε” (φρόντιζαν να 'ναι πάντα αρματωμένοι), όπως και οι Οζόλες και οι Λοκροί.
Το 314 π.Χ. πολέμησαν με τον Κάσσανδρο και το 170 π.Χ. με τους
Μακεδόνες του Περσέα. Τότε η χώρα τους υπήρξε θέατρο μαχών.
Το 192 π.Χ. ο Φίλιππος Ε' κατέλαβε την Απεραντία, ενώ το 189 π.Χ.
οι Αιτωλοί κατάφεραν και απελευθέρωσαν την χώρα τους. Μεταξύ 3ου και 2ου π.Χ.
αιώνα οι Απεραντοί πήραν μέρος σε όλους τους πολέμους μεταξύ Αιτωλών,
Ακαρνάνων, Μακεδόνων και στην συνέχεια χτυπήθηκαν με τους Ρωμαίους.
Οι σημερινοί Απεράντιοι του μέσου “περί τα Τοπόλιανα” χώρου
υπήρξαν πάντα και είναι οι πιο χωρατατζήδες απ' όλους τους Ευρυτάνες (είναι οι
λεγόμενοι Νταλήδες).
ΠΗΓΗ: Γ. Η.
Βαρλάμης «Ευρυτανία», Αθήνα, 1997. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 2.2.1998.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook