Του Γιώργου Λεκάκη
Η ιταλική αστυνομία κατέσχεσε
μια σειρά από αρχαία αντικείμενα του 3ου αιώνα π.Χ. Ήταν ετρουσκικά
τεχνουργήματα, που είχαν βρει οι κλέφτες στην δική τους γη, στην πόλη Città
della Pieve(*) της Ουμβριας και είχαν προσπαθήσει να πουλήσουν στην μαύρη αγορά.
Δύο σαρκοφάγοι, οκτώ πέτρινες
τεφροδόχοι, σκαλισμένες με ελληνικές μυθολογικές σκηνές, ένα μπουκάλι αρώματος
και χάλκινοι καθρέφτες είναι μεταξύ των ευρημάτων.
Οι τεφροδόχοι, μερικές από
τις οποίες έφεραν το οικογενειακό όνομα Pulfna, καλύπτονταν από καπάκια με
γλυπτά ξαπλωμένων γυναικών, των οποίων τα χείλη και τα κοσμήματα διατηρούν
ακόμη ίχνη μπογιάς!
Θυμίζω ότι το 2015, ένας
αγρότης στην Pieve οργώνοντας την γη του, κοντά στο σημείο εύρεσης των
ανακαλυφθέντων αντικειμένων, αποκάλυψε ένα υπόγειο, που ανήκε επίσης στην
οικογένεια Pulfna.
ΠΗΓΗ: «Italy recovers Etruscan artefacts dug up by ‘amateurish’ tomb raiders», The Straits Times, ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 19.11.2024.
(*) Η Città della Pieve ανήκει στην
επαρχία της Περούτζια, στον 42ο παράλληλο [42°57′14″N 12°00′28″E],
περίπου 150 χλμ. βόρεια της Ρώμης. Είναι κτισμένη στο Όρος του Απόλλωνος. Ελέγετο και Castelforte di Chiuscio, Salepio ή Castrum Salepia. Αναφέρεται
σε έγγραφα μετά το έτος 1000 ως Castrum Plebis S. Gervasi. Από τον 14ο έως τον 17ο αιώνα το όνομα
συντομεύθηκε σε Castrum Plebis. Περί το 1600, ο Πάπας Κλήμης 8ος την ανέδειξε σε πόλη, με το όνομα Castel della Pieve (Comunitas Civitatis
Castri Plebis).
Ο λόφος κατοικείται από την
αρχαιότητα. Απόδειξη είναι τα πολλά ευρήματα που βρέθηκαν στην γύρω ύπαιθρο,
όπως ταφικές τεφροδόχοι με φιγούρες μονομάχων, αγγεία, επιτύμβιες στήλες και
ασπίδες. Ευρέθησαν πολλοί τάφοι που περιείχαν τεφροδόχους από αλάβαστρο (μία από αυτές με ιδιαίτερα ανάγλυφα επωλήθη σε ακριβή τιμή στο Εθνικό Μουσείο
του Λονδίνου)! Πολλοί από αυτούς περιείχαν τα λείψανα των μελών της οικογένειας
Purni (Furini ή Purii). Ευρέθησαν επίσης ollas[1], πήλινες οστεοθήκες, εργαλεία
και περόνες. Όλα υποδηλώνουν ότι αυτή η περιοχή ανήκε στην εδαφική κυριαρχία των
Κιούσι / Chiusi (Χίων;) Ετρούσκων, ελληνικής καταγωγής.
ΠΗΓΗ: Γ. Λεκακης «Συγχρονης
Ελλαδος περιηγησις».
[1] Το olla (aulla ή aula, από την αρχαία ελληνική λέξη έλαιο) είναι ένα κεραμικό αγγείο, που χρησιμοποιείται για το μαγείρεμα φαγητών ή για σούπες, την αποθήκευση νερού ή ξηρών τροφών, ή/και για άλλους σκοπούς, όπως το πότισμα των ελαιοδένδρων. Στην αρχαία ρωμαϊκή κεραμική χρησιμοποιήθηκε και για νεκρική λάρνακα, για την φύλαξη της στάχτης από την αποτέφρωση πτωμάτων (τεφροδόχος). Αργότερα, στην κελτική Γαλατία, έγινε σύμβολο του θεού Sucellus, προστάτη της γεωργίας. Σε ορισμένες περιοχές των Πυρηναίων στην Καταλονία, ένα είδος olla, είναι γνωστό τοπικά ως tupí, από την ελληνική λέξη τυρί, διότι χρησιμοποιείται ως δοχείο για την παρασκευή ενός συγκεκριμένου τύπου τυριού, που λέγεται tupí.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook