Του Γιώργου Λεκάκη
Έχει μείνει να λέγεται το
«Τετράγωνο του Σωτήρος / Sator»…
Ένα από τα πολλά λεγόμενα…
«αρχαία μαγικά τετράγωνα»…
Πρόκειται για ένα μαγικό επίγραμμα…
Ένα ακρόστιχο, μια
ακροστιχίδα, ένας μεσόστιχος ή τηλέστιχος…
Είναι μια μικτή
ελληνο-λατινική επιγραφή.
Το «τετράγωνο του Σωτήρος / Sator»,
όπως λέγεται παγκοσμίως, είναι ένα διατεταγμένο πλέγμα 5 × 5, που αποτελείται
από 5 λέξεις, 5 γραμμάτων (συνολικώς 5 Χ 5 = 25 χαρακτήρες). Με 8 διαφορετικά
λατινικά γράμματα: 5 σύμφωνα (S, T, R, P, N) και 3 φωνήεντα (A, E, O).
Αποτελείται από τις ακόλουθες
5 λέξεις:
SATOR, AREPO, TENET, OPERA, ROTAS
Επί λέξει σημαίνει:
Σωτήρ > sator > Saturn = σπορέας, φυτευτής, ιδρυτής, θεϊκός
πρόγονος, δημιουργός > Κρόνος, κλπ. θεοφορικό όνομα.[1]
Arepo[2]. Λέξις άπαξ λεγομένη (hapax
legomenon) - δηλαδή δεν εμφανίζεται πουθενά αλλού στην λατινική λογοτεχνία).
Tenet = δόγμα > κρατώ, κατανοώ, κατέχω,
κυριαρχώ, συντηρώ.
Opera = έργο, εργασία, υπηρεσία (στους πόνους του
τοκετού, φροντίδα, προσπάθεια, προσοχή)
Rotas = δρόμοι, περιστροφές.
Η μέση και κυριαρχία του ελληνικού γράμματος ταυ (σύμβολο του ταύρου > σταυρού, που αργότερα έγινε σύμβολο και του χριστιανικού σταυρού), έκανε πολλούς να υποθέσουν ότι πρόκειται για ένα αρχαίο ελληνικό – και δη κρητικό – κρυπτόλεξο, από την εποχή που μεσουρανούσε το ζωδιο του Ταύρου, επί Μίνωος.
Με άλλα λόγια ίσως είναι ένα
κρυπτογραφημένο μήνυμα, από και για τους λάτρες του Κρόνου, θεού του ελληνικού
πανθέου, που είχε εκπέσει από τους λάτρες του Διός, επίσης του ελληνικού
πανθέου. Το δε επίθετο του Κρόνου, Σωτήρ, το έφεραν πολλές θεότητες αργότερα,
τόσο ο Ζευς, όσο και ο Χριστός.[3]
Ίσως λοιπόν, μια προσευχή προς τον Κρόνο Σωτήρα, που στον δρόμο / διαδρομή του (με το άρμα του) κρατά / προσφέρει όλες τις υπηρεσίες – αναλόγως με ποια σειρά θα διαβαστεί. «Ο Σωτήρ έχει σπείρει (τον κόσμο) και κρατά τους τροχούς (του σύμπαντος στα χέρια του)».
Ο Σατώρ < Σωτήρ Κρόνος
Η «κρυμμένη» θεότητα της
επιγραφής μάλλον ήταν ο θεός Κρόνος, του ελληνικού πανθέου, που πολύ ετιμάτο
στην Ιταλία. Ο Σωτήρ έγινε Σατούρν, θεός της γεωργίας(9*) - άρα συνδέεται με την σπορά και την
συγκομιδή (λατινικά: sata). Το όνομα του Κρόνου έχει βρεθεί γραμμένο στην
Πομπηία(*).
Τον θεό Κρόνο με το κεφάλι του καλυμμένο με χειμωνιάτικο μανδύα, κρατώντας ένα είδος δρεπανιού, ευρέθη σε τοιχογραφία στην Πομπηία(*) (του 1ου αιώνα μ.Χ.) – υπάρχει στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Νεαπόλεως Καμπανίας(7*).
Τον 2ο αιώνα το επίθετο sator χρησιμοποιήθηκε σε λογοτεχνικά έργα, που εόρταζαν την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, για να δηλώσουν τον «πατέρα των θεών και των ανθρώπων» Δία, πατέρα της Αφροδίτης(**) και άρα παππού του Αινεία, από τον οποίο, σύμφωνα με την «Αινειάδα» του Βιργιλίου, όλοι οι άνθρωποι κατάγονταν. Ο Ζευς «sator» επανεμφανίζεται περίπου έναν αιώνα αργότερα, την εποχή των Φλαβιανών αυτοκρατόρων. Συμπερασματικώς, στην λατινική λογοτεχνία, της περιόδου του Αυγούστου, και του 1ου αιών μ.Χ., ο sator ήταν η υπέρτατη θεότητα, επίθετο του Κρόνου και του Διός. Στην Πομπηία(*), όπου ευρέθη το αρχαιότερο «τετράγωνο στου Σωτήρος» υπήρχε διάσημος ναός του Διός (και του Απόλλωνος).
Ο Κικέρων μεταφράζοντας ελεύθερα ένα απόσπασμα από τις "Τραχίνιες" του Σοφοκλέους, το 44-45 π.Χ. αναφέρει ότι ο Ηρακλής επικαλείται τον Δία, με το επίθετο «caelestum sator» («πατέρας των θεών»). Επίσης sator ονομάζεται ο φυσικός κόσμος, λίγο αργότερα, στο «De natura deorum», ο οποίος κάνει κάθε ζωντανό γόνιμο, γεννά, παιδεύει και τρέφει. Στην στωική(5*) σκέψη λειτουργεί μια έμφυτη και προνοητική θεότητα (η πρόνοια > στους χριστιανούς Θεία Πρόνοια), ο σπερματικός Λόγος, που ονομάζεται επίσης πνεύμα και ψυχή του κόσμου και αφομοιώνεται με την φωτιά(4*), ένα από τα 4 συστατικά στοιχεία του σύμπαντος. Η στωική(5*) διδασκαλία των αρχαίων Ελλήνων, ο Στωικός(5*) Λόγος, ταυτίστηκε από τους χριστιανούς με τον βιβλικό «Λόγο του Θεού» - κυρίως από τον εβραίο φιλόσοφο Φίλωνα της Αλεξάνδρειας.
Η δε λέξη aripus[2] ερμηνεύεται ως gladius falcatus , δηλαδή μια φαλτσέτα, όπλο / εργαλείο, που ονομάζεται άρπα (από την αρχαία ελληνική λέξη ἅρπη).[4] Στην γεωργία(9*) η ίδια λέξη υποδηλώνει εργαλείο παρόμοιο με το σύγχρονο δρεπάνι, αλλά πολύ πιο στιβαρό και ακατέργαστο. Η άρπα / δρεπάνι / αγκίστρι είναι ένα εικονογραφικό χαρακτηριστικό του θεού Κρόνου, προστάτη της γεωργίας(9*). Ο θεός Κρόνος χρησιμοποίησε δρεπάνι ίνα ευνουχίσει τον πατέρα του, θεό Ουρανό.[5] Άρα το aripus είναι το μυστηριώδες arepo.[6] Ο Sator arepo, λοιπόν, ήταν ο Κρόνος Σωτήρ, «ο σπορέας με το δρεπάνι», του οποίου η βασιλεία, σύμφωνα με τον Βιργίλιο, επρόκειτο να επιστρέψει στην Γη (θα κάνει Δευτέρα Παρουσία), ως νεογέννητο μωρό(8*), και θα αναδυόταν μια νέα χρυσή εποχή! Θα εβασίλευε στο Λάτιο και η έδρα του θα ήταν ακριβώς στον λόφο του Καπιτωλίου! Η νεα εποχή του Κρόνου, η Σατουρνία, θα ήταν μια ευτυχισμένη εποχή, τόσο στην Ρώμη, όσο και σε ολόκληρη την Ιταλία. Αυτή η επικείμενη γέννηση ενός μωρού παιδιού(8*)[7] / Θείου Βρέφους(8*)εορταζόταν κάθε χρόνο στο Λάτιο. Οι παράφρασαν την γιορτή ως Χριστούγεννα, αλλά και παρερμήνευσαν αυτούς τους στίχους ως προφητεία για την γέννηση του Χριστού…
Άλλες ερμηνείες
Η πρώτη αναγνωρισμένη
ακαδημαϊκή μελέτη έγινε το 1881 με την δημοσίευση της έρευνας του R. Köhler.[8]
Αλλά το συμβολικό νόημα και σημασία της παραμένουν ασαφείς, παρά τις
πολυάριθμες διατυπωμένες ερμηνείες της.
Πολύ απλά, ίσως σημαίνει
«όπως σπέρνεις, έτσι θα θερίσεις»[9],
φράση που έμεινε και εξακολουθεί παροιμιώδης στα χείλη του ελληνικού λαού.
Επίσης δύο ακολουθίες των 9
«κινήσεων / αλμάτων ίππου» η κάθε μία, δίνουν την πρόταση ORO TE PATER δηλ.
ΡΩΤΩ ΣΕ, ΠΑΤΕΡΑ.
Η παράθεσή των λέξεων, με την
παραπάνω σειρά γεννά μια «καρκινική» επιγραφή, δηλ. ένα πολύ-παλίνδρομο
κείμενο, σκόπιμα παλίνδρομο κείμενο, όπου δηλαδή μια πρόταση που παραμένει
ίδια, είτε εάν διαβαστεί από αριστερά προς τα δεξιά, ή αντιστρόφως. Γραφή
βουστροφηδόν.[10]
Αλλά το περίεργο δεν σταματά
εδώ: Η ίδια πρόταση προκύπτει και εάν διαβάσει κανείς το τετράγωνο από κάτω
προς τα πάνω (υπό την προϋπόθεση ότι κάθε γραμμή διαβάζεται από δεξιά προς
αριστερά).
Δηλαδή, η αλλαγή της σειράς
ανάγνωσης σε καμμία περίπτωση δεν αλλοιώνει το νόημα της προτάσεως. Με άλλα
λόγια, ακόμη και όταν η θέση των λέξεων δεν είναι η ίδια, το νόημα παραμένει το
ίδιο.
Το δε αριθμητικό τετράγωνο,
όπου το άθροισμα των αριθμών σε οριζόντιες σειρές, κάθετες στήλες αλλά και
διαγώνιες είναι πάντα το ίδιο, λέγεται παγκοσμίως «Τετράγωνο του θεού Άρη». Αλλά στο εν λόγω τετράγωνο, διαγωνίως δεν διαβάζουμε κάποια λέξη
εμφανώς. Άρα δεν είναι «του Άρεως».
Άλλοι λένε πως είναι ένας γρίφος των πυθαγορείων ή των στωικών(5*).[11] Άλλοι το συνέδεσαν με μια θηλυκή θεϊκή οντότητα, την Εκάτη, έφορο των τρίστρατων.[12] Άλλοι το συνέδεσαν με την θηλυκή (αγία) Τριάδα - αποτελούμενη από τις θεές Ουράνια Αφροδίτη(**)-Ήρα-Σελήνη.[13] Μια φυλακτική προσευχή των γνωστικών ή των ορφικών(***). Ένα αρχαίο ετρουσκικής θρησκείας φυλακτό, που υιοθετήθηκε από Ρωμαίους και Ιταλούς. Ένα κρυπτογραφημένο γούρι μιθραϊκής αριθμολογίας[14]… Ή ότι ήταν απλώς μια... «συσκευή» για τον προσδιορισμό των κατευθύνσεων των ανέμων… και άλλα…
Ευρήματα του «μαγικού
τετραγώνου του Σωτήρος Κρόνου
Αρχικώς, λοιπόν, ειπώθηκε πως
δημιουργήθηκε από πρώτους χριστιανούς.
Αλλά το αρχαιότερο εύρημα είναι πριν από τον σεισμό του 62 μ.Χ. στην Πομπηία(*), όταν ακόμη δεν υπήρχαν χριστιανοί εκεί. Ανακαλύφθηκε το 1925, σε θραύσμα διακοσμητικού, στο σπίτι του Publius Paquius Proculus (CIL IV 8123), το οποίο χρονολογήθηκε από το 50 μ.Χ.
Άλλα ευρήματα,με χρονολογική σειρά:
- του 1ου αι. μ.Χ. είναι και αυτό που βρέθηκε το 1936 σε μια στήλη στην Μεγάλη Παλαίστρα (CIL 8623), κοντά στο Αμφιθέατρο Πομπηίας(*), από τον Ιταλό αρχαιολόγο M. Della. Φυλάσσεται στο Μουσείο της Πομπηίας(*).
- του 2ου αι. μ.Χ.
(165 – 256) είναι επίσης μια ζωγραφισμένη γυψοσανίδα (23,5
× 21 εκατ.), που ευρέθη το 1933 σε ανασκαφές στην αρχαία μακεδονική πόλη
Δούρα-Ευρωπό[15], στην νυν έκταση της
Συρίας, στα ερείπια του πρώην Ναού της Azzanatheona. Υπάρχει στην Πινακοθήκη
Τέχνης του Πανεπιστημίου Yale στο New Haven, του Κονέκτικατ των
ΗΠΑ. Ο Χάβερφιλντ στις ανασκαφές του
1931-1932 πάλι στην Ευρωπό στην Συρία, απεκάλυψε τρία ξεχωριστά τετράγωνα
«Sator», στους εσωτερικούς τοίχους ενός στρατιωτικού γραφείου (και ένα τέταρτο
έναν χρόνο αργότερα!). Όλα χρονολογούνταν περίπου στο 200 μ.Χ. Έτσι, τα ευρήματα στην Ευρωπό έχουν αποκτήσει ιδιαίτερη
σημασία, και ίσως την κατατάσσουν στο κέντρο διάδοσης αυτής της μαγικής επωδού.
- του 2ου αι. μ.Χ.
είναι ένα άλλο, που ευρέθη το 1954, χαραγμένο σε ένα κεραμίδι στέγης του
σπιτιού του κυβερνήτη στο Aquincum (νυν Altofen) της κρητικής αποικίας Παννονίας (κοντά στην νυν Βουδαπέστη Ουγγαρίας).
- του 2ου αι. μ.Χ.
(180-185) είναι αυτό που ευρέθη το 1978, χαραγμένο σε ένα κεραμικό θραύσμα αμφορέα,
που ανασκάφηκε σε αρχαίο οικισμό. στο Μάντσεστερ Αγγλίας. Σήμερα είναι στο
Αρχαιολογικό Μουσείο Μάντσεστερ.
- του 2ου αι. μ.Χ.
ευρέθη, το 1971, χαραγμένο σε ένα άψητο τούβλο, στην πόλη Conímbriga στην
Πορτογαλία.
- του 2ου / 3ου
αι. είναι αυτό που ευρέθη στην Νεκρόπολι του Βατικανού, κάτω από την Βασιλική
του Αγίου Πέτρου.
-του 4ου - 5ου αιώνα μ.Χ. είναι αυτό που ευρέθη την δεκαετία του 1930, σε έναν κοπτικό πάπυρο, από την αρχαία ελληνική πόλη Φιλαδέλφεια (στην Λεκάνη Φαγιούμ).[16]
- από τον
6ο αιώνα μ.Χ. το τετράγωνο επιβίωσε και
χρησιμοποιήθηκε και στον χριστιανικό κόσμο. Στο Κρατικό Μουσείο του Βερολίνου
υπάρχει χάλκινο φυλακτό του 6ου αιώνα από την Μικρά Ασία, που έχει
δύο ψάρια στραμμένα το ένα προς το άλλο στην μία πλευρά και ένα «τετράγωνο
Sator» με ελληνικούς χαρακτήρες σε σχέδιο σκακιέρας στην άλλη πλευρά. Επάνω από
το τετράγωνο είναι γραμμένη η λέξη "ΙΧΘΥΟΥΣ» που παραπέμπει μάλλον στον
Χριστό. Είναι το αρχαιότερο γνωστό έως τώρα χριστιανικό «Σατόρ». Σε Γρηγοριανού
ύμνους διαβάζουμε: «O sator rerum, reparator aevi, Christe, rex regum / Ω, Σπορέα των πραγμάτων, αποκαταστάτη του Αιώνος, Χριστέ, βασιλέα των
βασιλέων» και «Christe, cunctorum sator et redemptor / Χριστός, ο σπορέας και λυτρωτής των
πάντων»…
- του 8ου είναι
αυτό που ευρέθη στην Ιταλία, στην πρόσοψη του αββαείου του Αγίου Πέτρου ad Oratorium, μεταξύ Bussi και Capestrano (στην
περιοχή Abruzzo).
- του 9ου (822 μ.Χ.) είναι αυτό που ευρέθη στην Γαλλία - το αρχαιότερο στην Γαλλία - σε μια
καρολίγγια Βίβλο, στο μοναστήρι του Saint-Germain-des-Prés. Στην Γαλλία ευρέθη χαραγμένο και σε έναν τοίχο
στην μεσαιωνική πόλη-φρούριο Oppède-le-Vieux στην Γαλλία! Ακόμη και σήμερα, θα
το δείτε γραμμένο σε εξώπορτες στην Γαλλία, ως αποτροπαϊκό (λ.χ. στην
Γκρενόμπλ, κ.α.).[17]
- του 11ου αι. στο
Pescarolo ed Uniti, στην Κρεμόνα, σε μωσαϊκό του Αγίου Ιωάννου Decollato,
- του 12ου αι. (1132
μ.Χ.) σε μωσαϊκό δαπεδο της εκκλησίας του Αγίου Ούρσου, στην Αόστα Ιταλίας.
- του 12ου αιώνα, αλλά
σε κυκλική παλίνδρομη μορφή, στο
μοναστήρι του Valvisciolo στην Sermoneta του Λατίου.
- του 12ου αιώνα, σε
χειρόγραφο από την βόρειο Γαλλία.[18]
-του 13ου αιώνα: Στο
Schleswig (σε διπλωμένη πλάκα μολύβδου ενός χριστιανικού φυλακτού), στο Μπέργκαμο
(στο Castello dei Rivola στο Brusaporto), στην Σιένα (στην βόρεια πλευρά του Καθεδρικού
Ναού της Παναγίας Assunta). Στις θέρμες του San Lorenzo (Paggese di Acquasanta Terme). Στο Château (στο αέτωμα του παρεκκλησιού
του Αγ. Λαυρεντίου, στο Rochemaure / Ardèche), στην Ακουιλία (στο
Magliano de' Marsi, στην πρόσοψη της Santa Lucia), κ.α.
- του 15ου αι. στο Oberschützen
/ Burgenland, στον ναό του Αγίου Βαρθολομαίου (περί το 1400). Στην Ανκόνα (σε καμπάνα
του ΙΝ Παναγίας στην Plebis Flexiae στο Fabriano-Torrecchina, του 1412). Στο Westerbuchberg
κοντά στο Traunstein, στον ΙΝ Άγ. Πέτρου και Παύλου. Στην Aosta (Issogne, στην
σπειροειδή σκάλα του Κάστρου Challant, του 1489), κ.ά.
- του 16ου αι. στην
Βερόνα (στην αυλή της εισόδου στο Palazzo Benciolini). Στον Haute Loire το παρεκκλήσι Αγίου Μιχαήλ d'Aiguilhe στο le Puy-en-Velay. Στο Bolzano, στο κάστρο
Maretsch, σχέδιο με κόκκινη κιμωλία στον πύργο), κ.ά.
Άλλα τέτοια μαγικά τετράγωνα,
με την ίδια επιγραφή, βρέθηκαν:
- το 1868, χαραγμένο σε έναν
γύψινο τοίχο, στον οικισμό Corinium Dobunnorum στο Cirencester της Βρετανίας.
- το 1966 - 1971, χαραγμένο σε
τοίχο ρωμαϊκής εποχής, κατά την διάρκεια ανασκαφών στην βασιλική της Santa
Maria Maggiore στην Ρώμη (μαζί με το επίσης παλίνδρομο Roma-Amor και το Summus
Amor επίσης της Ρώμης).
- στο κάστρο του Rochemaure,
-στο αββαείο του Collepardo,
-στο Hallein στην Αυστρία,
-στο Σαντιάγο ντε Κομποστέλα
στην Ισπανία…
Η εν
λόγω μαγική επιγραφή έχει βρεθεί και κάτω από ανάγλυφες εικόνες (προτομές)
προσωπικοτήτων. Και σε μενίρ.[19]
Και σε νομίσματα (όπως λ.χ. του Κάστρου Skokloster της Σουηδίας, του 1570). Και
μετάλλια (όπως της Στουτγκάρδης, του 16ου / 17ου αι.)[20].
Και σε φυλακτά (βρέθηκε σε χάρτινο φυλαχτό των Γερμανών της Πενσυλβάνια, του
1790). Και σε ηλιακά ωρολόγια (στο La Grave-Fréaux στις Hautes-Alpes, του 18ου
αι.). Ακόμη και σε… κρανία (16ου – 17ου αι.)!
Υπάρχει και σε βιβλίο του 1638 με «μαγικές
συνταγές» από την νότια Γερμανία.[21]
Ο κατάλογος αυτός δεν έχει τέλος. Απόδειξη του πόσο βαθειά χαραγμένη στην παγκόσμια λαϊκή συλλογική μνήμη ήταν η λειτουργία αυτού του ξορκιού (αν ήταν ξόρκι).
Τα
τετράγωνα με γράμματα στην λαογραφία
Τα φορητά
«τετράγωνα με γράμματα» με μαγική δύναμη στην λαογραφία ανήκουν στα ξόρκια –
τις μαγικές επωδούς.
Χρησιμοποιήθηκαν στην Aurillac / Auvergne ως βοήθημα τοκετού. Έγραφε επίσης: «Δείξε αυτό σε μια γυναίκα στο κρεβάτι και θα γεννήσει» (13ος αιώνας). Στην Βρετανία τα λόγια αυτά και με αυτόν τον τρόπο βρέθηκαν γραμμένα σε μια χαρτοταινία, η οποία στην συνέχεια ετυλίγετο γύρω από τον λαιμό για προστασία από ασθένειες. Στην Γερμανία στην θεραπεία της λύσσας, για να κάνουν τους ανθρώπους να χορεύουν[22] και την κατάσβεση πυρκαγιών(4*) (σε ένα από αυτά του 16ου αι. έγραφε από πίσω: «Σβήσε την φωτιά(4*) χωρίς νερό»)[23]! Στην Βραζιλία ως θεραπευτικά σε δήγματα φιδιών. Στην Αίγυπτο, και στην Ουγγαρία ως προστατευτικό φυλακτό. Στην Ιταλία ως φυλακτό για τα εγκαταλελειμμένα παιδιά(8*). Στην Ισλανδία ως γενικό θεραπευτικό.
Στο Βυζάντιο και στην Δύση είχε
γενικώς αποτροπαϊκή λειτουργία, κατά της πείνας, των δαιμόνων, των κακών
πνευμάτων, του κινδύνου πυρκαγιάς, των επιδημιών, ασθενειών (από την ελονοσία και άλλες), των καταστροφών, κλπ. Από τον 8ο αιώνα μ.Χ. βρίσκεται
σε λατινικά χειρόγραφα γερμανικών μοναστηριών. Αργότερα λαξευμένο σε πέτρες ή
σκαλισμένο σε ξύλα σε εκκλησιαστικά και κοσμικά κτήρια.
Παρόμοια τετράγωνα
σχετίζονται με «μαγικές» δυνάμεις ακόμη και μέχρι τον 19ο αιώνα από
Ινδιάνους στην Βόρεια και Νότια Αμερική.
Το τετράγωνο εμφανίζεται και
σε ιατρικά εγχειρίδια της πρώιμης και ύστερης μεσαιωνικής εποχής, όπως το
Trotula.
Τον μεσαίωνα όντως χρησιμοποιήθηκε στην θεραπεία πολλών ασθενειών – και δη για δαγκώματα σκυλιών, για την θεραπεία της λύσσας, για την τρέλλα (μανία, παραφροσύνη) και την ανακούφιση κατά τον τοκετό. Ας σημειώσουμε ότι η παραφροσύνη σχετίζεται με την Αφροδίτη(**).
ΠΗΓΗ: Γ. Λεκακης "Λεξικο των παραδοσεων". ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 5.3.2015.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Benefiel R. R. «Magic Squares, Alphabet Jumbles, Riddles and More: The
Culture of Word-Games among the Graffiti of Pompeii», The Muse at Play, Riddles
and Wordplay in Greek and Latin Poetry, εκδ. De Gruyter, σελ. 65 – 79, doi:10.1515/9783110270617.65, 2012.
- Carcopino J. «The Secret Christianity of the Magic Square», 1948.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] Ελέχθη ότι ίσως προήλθε:
- από
την αρχαία ελληνική λέξη Σωτήρ.
- από
την γαλατική λέξη που σημαίνει άροτρο (βλ. Γάλλο ιστορικό J. Carcopino).
- τα
βαπτιστικά ονόματα των τριών Μάγων ως: SATOR, ATOR, και PERATORAS – βλ. πρώιμη
βυζαντινή Βίβλο. Στην Καππαδοκία, επί Κωνσταντίνου Ζ΄ Πορφυρογέννητου (913 –
959 μ.Χ.), οι βοσκοί στην Γέννηση του Ιησού ονομάζονται: ΣΑΤΩΡ, ΑΡΕΠΩΝ και
ΤΕΝΕΤΟΝ.
- από
επίθετο του Σωτήρος Ιησού: Οι Αιθίοπες αναφέρονται στον Ιησού Χριστό
χρησιμοποιώντας τις λέξεις SADOR, ALADOR, DANET, ADERA και RODAS. Πρόκειται για
μετατροπή του μαγικού τετραγώνου – βλ. διάσημο Γερμανός Ιησουίτη και επιστήμονα
Ath. Kircher, "Arrhythmology"
(Αριθμολογία / Arithmologia), 1655 - από το ταξείδι του στην Αβησσυνία.
[2] AREPO:
- συνδέεται με την ελληνική μορφή και το όνομα Ορφέας(***) – βλ. Σέρβο ιστορικό M. Budimir.
- από
την αραμαϊκή απόδοση του αρχαίου ελληνικού γράμματος άλφα (Α) > ΑΡΧΗ – από
όπου δανείστηκε την έννοια Α-Ω ο πρώιμος ιουδαιοχριστιανισμός και ο εβραϊσμός
(βλ. Ησ. 44.6, και Αποκάλυψη 1:8 και Αμερικανό αρχαιονομικό και ιστορικό D.
Daube. - βλ. επίσης και «Σταυρό Paternoster», «σταυρό ταυ», ρωμαϊκό σύστημα Cardo
και Decumanus.
- από
το επιβεβαιωμένο αιγυπτιακό όνομα "hr-hp", που
πιθανώς σημαίνει «το πρόσωπο του Άπι / Apis στην Αλεξάνδρεια – βλ. J. Gwyn
Griffiths.
- λατινοποιημένη συντομογραφία του θεού Ώρου [ως παιδί(8*)], του Αρποκράτη / Harpocrates "Horus-the-child" [> Σέραπις / Άπις < Πλούτων Άδης(10*)], θεού του ανατέλλοντος ηλίου, που ονομαζόταν επίσης Γεωργός(9*) Άρπον – βλ. Σερβο-Αμερικανό μελετητή M. Marcovich, 1983.
- ίσως Aleppo, η αρχαία μακεδονική
ελληνική πόλις Βέρροια > Χαλέπι – βλ. Γ. Λεκάκης, 2017.
[3] Εκτός από τον Δία (Ζεὺς Σωτήρ), το επίθετο αποδιδόταν και σε άλλους θεούς, όπως: για τον Λοξία Απόλλωνα, Ερμή, τον Ασκληπιό, τους Διοσκούρους, τον Ηρακλή, αλλά και για θηλυκές θεότητες, όπως την σώτειρα Παλλάδα Αθηνά, την Αφροδίτη(**) και την Τύχη.
Σε
αυτόν ήταν αφιερωμένο το τρίτο ποτήρι κρασιού, που χυνόταν κατά γης κατά τις
σπονδές «τρίτον Σωτῆρι σπένδειν» (Πίνδ.), «πάντα κραίνοντος τρίτου», «τριτόσπονδος»
- το να έπινε κάποιος λίγο από αυτό το ποτήρι εθεωρείτο σύμβολο καλής τύχης. Έτσι
προέκυψε η πίστη στην «τρίτη φορά», όπου όταν γίνεται κάτι θεωρείται αίσιο και
ευοίωνο > παροιμία «τὸ τρίτον τῷ σωτῆρι», «τρίτη και τυχερή / φαρμακερή φορά»
- βλ. Πλάτ. - Ο κοσμος του 3.
ΠΗΓΗ:
Πίνδ. Αισχύλ Χο.2. Ἀγ. 512, 664. Θήβ. 826 (Δινδ.). Σοφ. Ο.Τ. 31. Συλλ. Ἐπιγρ.
1222, 1755, 5954.
[4] Βλ. Du Cange «Γλωσσάρι των μεσαιωνικών λατινικών».
[5] Βλ. Ησιόδου «Θεογονία».
[6] Βλ. S. Zanella.
[7] Βλ. Βιργίλιος «Iam redeunt saturnia» - έκλογή, IV.
[8] στο
«Zeitschrift für Ethnologie», με τίτλο «Sator-Arepo-Formel».
[9] Βλ. γαλλικό περιοδικό «Magasin Pittoresque»,
1854. Και D. Fishwick Duncan «An Early Christian Cryptogram?», CCHA. 26,
University of Manitoba, 29–41, 1959.
[10] Βλ. Γάλλο ιστορικό J. Quicherat.
[11] Βλ. φιλόλογο Hildebrecht Hommel,
ιστορικό W. Chr. Schneider, H. Hoffman, κ.ά. Ο
N. Vinel το 2006 υπέθεσε ότι είναι ένα εβραϊκό κρυπτογράφημα που χρησιμοποιεί
την πυθαγόρεια αριθμητική.
[12] Βλ. Νορβηγό φιλόλογο S. Eitrem.
[13] Ο συνδυασμός τους έγινε η Αστάρτη, Ασταρώθ, Αθάρ, Ιστάρ, Ινίνα, Βααλίς κλπ. – την οποία ελόγιζαν κόρη της Σελήνης και αδελφή του Ήλιου και της θεάς του Άδη(10*), της Ερεσκιγκάλ (Έρεβος). Κέντρο λατρείας της η πόλις Ασταρώθ στην Βασάν (ταυτίζεται νυν με το Τελ Αστάρα) κοντά στην ελληνική περιοχή Θάλασσα της Γαλιλαίας. – βλ. και H.-. Mathys «The Astarte Square», εκδ. Theological Publishing House, Ζυρίχη, 2008.
[14] Εάν τα γράμματα στην λέξη TENET μεταγραφούν στα
ελληνικά, προκύπτει ο κρυπτογραφημένος αριθμός 666, είπε ο W. O. Moeller. Αλλά
είναι λάθος. Προκύπτει ο αριθμός 660!
[15] Τα ερείπια της αρχαίας ελληνικής πόλεως Δούρας
(δωρικής) Ευρωπού στον Ευφράτη, η οποία καταστράφηκε το 256 μ.Χ. θάφτηκαν κάτω
από την άμμο της ερήμου.
[16] Βρίσκεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη Αυστρίας, στην Βιέννη.
[17] Στην Γαλλία θα την δείτε ακόμη:
- Στην
Auvergne-Rhône-Alpes, στην Ardèche (στο Rochemaure, βρέθηκε στην χαράδρα
Rignas, και αντίγραφο τοποθετήθηκε στο παρεκκλήσι της Notre-Dame des Anges),
στο Drôme, στο Haute-Loire (στο Puy-en-Velay, ανακαλύφθηκε στο παρεκκλήσι Αγίου
Μιχαήλ Saint-Michel d'Aiguilhe - μεταφέρθηκε στο μουσείο Crozatier) στο Isère
(στην Valbonnais, Alpes-Maritimes, στο πρώην δικαστικό μέγαρο, 15ου / 18ου
αιώνα), κ.α.
- Στην Νέα Ακουιτανία: Στο Charente-Maritime (στο Jarnac-Champagne(7*), σε υπόγειο στο Saint-Quantin-de-Rançanne, στο χωριό Talmont-sur-Gironde (από αρχαία γαλλο-ρωμαϊκή τοποθεσία γνωστή ως Fâ, στο Barzan), στην Δορδόνη (Dordogne, στο καστροσπίτι του Reignac, στο Tursac, 16ου αι.), στο Lot-et-Garonne (στο Château de Bonaguil στο Saint-Front-sur-Lémance), στο Pays de la Loire, στην Vendée (στην νότια πρόσοψη της εκκλησίας La Boissière-de-Montaigu), κ.α.
- Στην Οξυτανία: Στα Pyrénées-Orientales (στην κοινότητα Saint-Paul-de-Fenouillet, στα φαράγγια Galamus, στο ερημητήριο Αγίου Αντωνίου / Saint-Antoine de Galamus, κοντά στο Soulatgé, όπου εγεννήθη ο διάσημος Βενεδικτίνος B. de Montfaucon), κ.α.
- Στην επαρχία Alpes-Côte d'Azur: Στο Bouches-du-Rhône (στο αρχαίο λατομείο Mireille στο Baux-de-Provence, σε τοίχο του Château de Tarascon), στο Vaucluse (στο Oppède), στο Alpes-de-Haute-Provence (στο Vieil Esclangon), στις Hautes-Alpes (στην κοινότητα Aspres-sur-Buëch), κ.α.
[18] βλ.
Scientific Manuscript British Library (Egerton MS 821, fol. 53v).
[19] Λ.χ. σε αυτό στο οποίο ήταν σκαλισμένο το κεφάλι του
βασιλιά Dagobert II – περί το 700. Η επιγραφή στο πίσω μέρος εγράφη το… 1884!
[20] Βλ. Κρατικό Μουσείο Βυρτεμβέργης Γερμανίας.
[21] Βλ. Κρατικά Αρχεία Λουκέρνης Ελβετίας.
[22] Βλ. Μέγας Αλβέρτος.
[23] Παρόμοιο μαγικό ξόρκι (του 19ου αι.) ενάντια στην φωτιά(4*), βρέθηκε και στο Freistadt της Άνω Αυστρίας – βλ. Μουσείο Mühlviertel. Και στο Passau, πλάκα με μαγικό ξόρκι κατά της φωτιάς(4*) (19ου αι.) - βλ. Oberhausmuseum.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook