Του Γιώργου Η. Βαρλάμη
Το θρησκευτικό συναίσθημα από την αρχαιότητα ήταν πολύ αναπτυγμένο
και βαθειά ριζωμένο στους ανθρώπους του χώρου μας, γι΄αυτό και δύσκολα αργότερα
ο λαός τούτος δέχθηκε τον χριστιανισμό.
Κατά την αρχαιοτάτη εποχή εδώ λατρευόταν η φύση και κυριαρχούσε η δενδρολατρεία.
Αργότερα ιδιαίτερα λατρευόταν ο Δίας, η Πολιάς Αθηνά, ο
Απόλλωνας, ο Ερμής, η Δήμητρα, η Άρτεμις, ο Διόνυσος, ο Ηρακλής και ο γιος του
ο Νεοπτόλεμος, καθώς και η Εκάτη και ο Οδυσσέας.
Ο Νεοπτόλεμος υπήρξε ακόμη ήρωας και θεός των Μολοσσών [σ.σ.: αλλά αυτός ήταν υιός του Αχιλλέως].
Ο
Αριστοτέλης μας παραδίδει την πληροφορία στην «Ιθακησίων Πολιτεία» αναφέροντας:
«Ευρυτάνες έθνος είναι της Αιτωλίας, ονομασθέν υπό Ευρύτου παρ' οις μαντείον Οδυσσέως. Το δ' αυτώ και Νίκανδρος φησίν εν Αιτωλικοίς!» (... αυτό το λέει και
ο Νίκανδρος στα περί των Αιτωλικών) (Αριστοτέλη, απόσπ. 131 Myller). Έτσι μας
δίνει την πληροφορία πως εδώ υπήρχε μαντείο του Οδυσσέα.
Ο Χαλκιδαίος ποιητής Λυκόφρων στο «Αλεξάνδρα» γράφει για τον Οδυσσέα: «Μάντιν δε νεκρόν Ευρυτάν στέψει λεώς (λαός)».
(Μάντιν δε όντα νεκρόν,
τον Ευρυτάνα θα στέψει ο λαός).
Την θέση του Μαντείου του Οδυσσέως, μέχρι σήμερα ακόμη, δεν την γνωρίζουμε απόλυτα.[1]
Ο Άγγλος αρχαιολόγος Γουντχάουζ τοποθετεί τον λατρευτικό αυτόν χώρο του Μαντείου του Οδυσσέα εκεί όπου σήμερα βρίσκεται η μονή του Προυσού.
Το ότι οι Ευρυτανικοί λαοί είχαν πολύ ανεπτυγμένο το θρησκευτικό
συναίσθημα φανερώνει και το γεγονός ότι μετείχαν ακόμη και στην αμφικτυονία των
Δελφών μαζί με τους πρώτους ιδρυτές της.
Οι Απεραντοί, οι Αγραίοι και οι Αγραφιώτες λάτρευαν κατά τον Θουκιδίδη τους δώδεκα θεούς και ήταν πολύ φιλόξενοι. Οι Ευρυτανικοί πληθυσμοί
λάτρευαν και δευτερότερους θεούς του δάσους τους. Οι νύμφες, οι μούσες και οι
καλλικάντζαροί τους, που με μεγάλη ευσέβεια λάτρευαν επίσης, ήταν δαιμόνια
τρισχαριτωμένα, γελαστά, όμορφα, δυνατά και τολμηρά, που συμπλήρωναν την πίστη
τους στον Δία, τον Αχελώο, τον Οδυσσέα και τον Ηρακλή. Όλοι οι θεοί τους ήταν
νοήμονες, συγκαταβατικοί, γαλήνιοι και χαμογελαστοί. Δράκους, αράπηδες,
τελώνια, κύκλωπες και σάτυρους δεν είχαν στο ρεπερτόριό τους, γιατί τα ήθη τους
ήταν αυστηρά.
ΠΗΓΗ: Γ. Η. Βαρλάμης «Ευρυτανία», Αθήνα, 1997. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,
2.2.1998.
[1] Σήμερα τοποθετείται νότια του χωριού Προυσός, στην θεση Καστανιά, όπου το Φαράγγι της Μαύρης Σπηλιάς, με καταρράκτη ύψους 10 μ. Ανατολικώς και πίσω από το βουνό Στάλος ευρίσκεται η λεγομένη "Σπηλιά της Αποκλείστρας", όπου τοποθετείται και το μουσείο του ήρωα και ημίθεου Οιδίποδος! - ΠΗΓΗ: Γ. Λεκακης "Συγχρονης Ελλαδος περιηγησις".
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook