Του Γιώργου Λεκάκη
Το Θέατρο Cilea στο Ρήγιο
Καλαβρίας Μεγάλης Ελλάδος / Κατω Ιταλίας υποδέχτηκε με ενθουσιασμό την
παράσταση «Dioggene / Διογένης», που ερμηνεύει ο διάσημος Ιταλός ηθοποιός
Stefano Fresi. Η βραδιά, μέρος της θεατρικής περιόδου Officina dell’Arte, σε
σκηνοθεσία του P. Piromalli, εξάντλησε τα εισιτήρια / sold out, με ένα κοινό
συνεπαρμένο από το βάθος ενός μονολόγου, ικανού να ενώσει γλώσσες, εποχές και
παγκόσμιους στοχασμούς.
Η επιτυχία της παράστασης
αποκαλύφθηκε ως μια εορτή της τέχνης και της φιλοσοφίας, σε ένα σκηνικό που
θυμίζει ιδανικά το ένδοξο παρελθόν της Μεγάλης Ελλάδας, μιας χώρας στοχαστών
και αρχαίων ελληνικών πολιτισμών. Όπως ο Διογένης ο Κυνικός, σύμβολο της
επαναστατικής σοφίας, ο Στ. Φρέσι μπόρεσε να μας κάνει να θυμηθούμε την ουσία
της αναζήτησης της αλήθειας και της ομορφιάς, διαχρονικά θέματα που βρίσκουν
μια εξαιρετική σημασία στην ερμηνεία του.
Η μεταφορά του «Διογένη» στο
Ρήγιον, την καρδιά της Μεγάλης Ελλάδας, που ακόμη χτυπά, έδωσε στην παράσταση
προστιθέμενη αξία. Όπως και ο Διογένης, που αμφισβήτησε τις ιδέες της εποχής
του, έτσι και αυτή η γη αντιπροσώπευε για αιώνες έναν πολιτιστικό φάρο, όπου η
φιλοσοφία, η τέχνη και η ελευθερία της σκέψης συμπλέκονταν.
Ο «Διογένης» χωρίζεται σε
τρια ξεχωριστά μέρη / πίνακες, το καθ’ ένα χαρακτηρίζεται από την δική του
γλώσσα και ατμόσφαιρα. Στην πρώτη πράξη, ο Φρέσι αναλαμβάνει τον ρόλο ενός
νεαρού του Νεμέσιου Ρέα - καθόλου τυχαία ονόματα - που, σε καθαρή μεσαιωνική γλώσσα, αφηγείται την μάχη
του Μονταπέρτι μεταξύ Σιέννας και Φλωρεντίας[1]. Η βία του πολέμου και του πατέρα
του σημαδεύουν βαθειά τον πρωταγωνιστή, θέτοντας τα θεμέλια για την εξελικτική
του πορεία.
Στην δεύτερη πράξη, ο Νεμέσιο
γίνεται ένας καθιερωμένος αλλά βαθειά δυσαρεστημένος ηθοποιός. Σε ένα καμαρίνι,
μισή ώρα πριν βγει στην σκηνή για την νέα του παράσταση, έρχεται αντιμέτωπος με
μια θυμωμένη σύζυγο, η οποία τον αντιμετωπίζει με όλες τις προσωπικές του
αδυναμίες και αποτυχίες. Η προκύπτουσα κρίση οδηγεί τον Nemesio σε μια ριζική
εσωτερική αλλαγή.
Η τελική πράξη βλέπει τον
πρωταγωνιστή να εγκαταλείπει τα πάντα για να ζήσει σε έναν κάδο σκουπιδιών,
σύμβολο της απόρριψής του στις κοινωνικές και υλικές συμβάσεις. Όπως ο Διογένης
εκ Σινώπης Πόντου - ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για την ΣΙΝΩΠΗ του ΠΟΝΤΟΥ στο βιβλίο του Γ. Λεκάκης "Η αγνωστη Μικρα Ασία" - που έζησε σε ένα βαρέλι και εκστόμιζε αλήθειες στους
Αθηναίους, έτσι και ο Νεμέσιος με ρωμαϊκή διάλεκτο για να ξαναβρεί την
αυθεντικότητα και την φιλοσοφία.
Μετά την επιτυχία του «Διογένη»,
ο St. Fresi ατενίζει το μέλλον με νέα έργα και πιθανή επανέναρξη της
μυθοπλασίας της μυθολογίας.
Ο Fresi, όλο και περισσότερο
στο επίκεντρο της ιταλικής πολιτιστικής σκηνής, επιβεβαιώνεται ως μια
πολύπλευρη και χαρισματική προσωπικότητα, ικανή να εκτείνεται από το θέατρο
μέχρι τον κινηματογράφο και την τηλεόραση με εξαιρετική ευελιξία.
ΠΗΓΗ: «Stefano Fresi conquista il
Teatro Cilea: un viaggio tra arte e filosofia sulle orme della Magna Grecia - "Dioggene"
incanta Reggio Calabria con il suo monologo: tutto esaurito per una serata che
unisce teatro, storia e introspezione filosofica», il reggino, 24.12.2024. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 25.12.2024.
ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ:
[1] Στις 4.9.1260 οι Γιβελλίνοι της Σιέννας, με την υποστήριξη των δυνάμεων του βασιλιά Μανφρέδου της Σικελίας, νίκησαν τους Γουέλφους της Φλωρεντίας. Η μάχη έγινε στο Μονταπέρτι.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook