Του Α. Ρ. Ῥαγκαβή
Μετὰ χαρὰς ἀνέγνων ὅτι τὸ
δημοτικὸν συμβούλιον Ἀθηναίων, προτάσει τοῦ μέλους αὐτοῦ κ. Ἀνέστη
Κωνσταντινίδου, ἀπεφάσισε τὴν ἐκκαθάρισιν τῆς κοίτης τοῦ Ἰλισσοῦ κατωτέρω τῆς
Καλλιρρόης. Διὰ τοῦ ἔργου τούτου θέλομεν τέλος πάντων ἀποφύγῃ διπλὴν μομφήν:
- πρῶτον ὅτι οὐδεμιᾶς ἠξιώσαμεν
ἐπιμελείας καὶ ἐπὶ ἔτη μετὰ ἔτη ἀπεριποίητον καταλείπομεν ἓν τῶν ἐπισημοτάτων
τοπογραφικῶν καὶ ἱστορικῶν σημείων παρ’ αὐταῖς ταῖς Ἀθήναις
- δεύτερον ὅτι οὐδόλως ἐφροντίσαμεν
νὰ ἐρευνήσωμεν ἂν, ἴσως, ρέῃ που εἰσέτι ὑπὸ γῆν καταχωσθὲν τὸ ὕδωρ ἐκεῖνο, ὃ
δι’ ἐννέα κρουνῶν ἐκόσμησαν οἱ Πεισιστρατίδαι, ἐν ἀρχαιοτέροις δὲ χρόνοις ἢν ἡ
μόνη πηγὴ ἐξ ἧς ἠρύοντο οἱ Ἀθηναῖοι, ὥστε καὶ ἠναγκάζοντο νὰ ἔρχωνται εἰς αὐτήν,
καίτοι ὑπὸ τῶν ἀποτέρω οἰκούντων Πελασγῶν ἀπειλούμενοι (Ἠρόδοτ. σελ. 137).
Ἀλλ’ οὐχ’ ἧττον θαυμάζομεν τὴν
προθυμίαν τοῦ συμβουλίου εἰς τὸ νὰ χορηγήσῃ πίστωσιν τρισχιλίων δραχμὼν δι’ ἔργον
ὁ φρονοῦμεν, καὶ πολλάκις εἴπομεν καὶ ἐγράψαμεν, ὅτι δύναται νὰ ἐκτελεσθῇ ἄνευ
δαπάνης ἑνὸς ὀβολοῦ. Οἱ φέροντες τοὺς χάλικας διὰ τὰς ὀδοὺς τῶν Ἀθηνῶν, ἀπέρχονται
εἰς τὰ ὅρη, θραύουσι διὰ πυρίτιδος ἢ ἄλλως τοὺς βράχους (ἐνίοτε δυστυχῶς, καὶ αὐτοὺς
τοὺς φέροντας ἴχνη ἀρχαίων λαξευμάτων), ἐπὶ οὐ μικρᾷ δαπάνῃ. Ἤθελον λοιπὸν οἱ ἐργολάβοι
οὔτοι τὸ θεωρήσει ὡς εὐπρόσδεκτον δωρεάν, ἂν τοῖς ἐπιτρέπετο νὰ λάβωσι τοὺς
χάλικάς των, ἐν ὅσῳ ὑπάρχουσιν, ἀπὸ τῆς Καλλιρρόης καὶ κάτω. Πέπεισμαι ὅτι
θέλουσι σπεύσει δρομαῖοι, καὶ ὅτι ἐντὸς ἑβδομάδος χάλιξ δὲν θέλει ὑπάρχει ἐπὶ
χάλικος, καὶ ἂν μὲν ὑπάρχῃ ὕδωρ, θέλει ἀμέσως ἀναλήσει, καὶ τὸ ἐκερδίσαμεν ἀδαπάνως,
ἂν δὲ δὲν ὑπάρχει, οὐδὲν ἀπωλέσαμεν.
Ἀλλ’ ἤκουσα λεγόμενον ὅτι οἱ χάλικες ἐκεῖνοι, οἱ ποτάμιοι, εἰσὶν ἀκατάλληλοι διὰ τὴν λιθόστρωσιν. Καὶ παράδοξος μὲν ἡ ἔνστασις ὅταν ἀναλογισθῶμεν ὅτι αὐτοὶ δὲν θέλουσιν ἀποτελέσει οὔτε τὸ ἓν ἑκατομμυριοστὸν ὅλων τῶν ἄλλων μεθ’ ὧν θέλουσι συμμιγῆ. Γνωρίζω ὅμως κατ’ ἀθηναίους, ἐξ ὧν εἰμὶ καὶ ἐγὼ νομίζω δ’ ὅτι ἀδιστάκτως δύναμαι νὰ προσθέσω, καὶ πάντες οἱ γείτονές μου, οἵτινες μετὰ χαρᾶς καὶ εὐγνωμοσύνης ἤθελον ἴδει τοὺς χάλικας τούτους, οἷοι δήποτε καὶ ἂν ὧσι τὴν φύσιν ἢ τὸ σχῆμα, ριπτομένους ἐπὶ τῆς ὁδοῦ τοῦ Κάνιγγος καὶ τοῦ Χαλκοκονδύλη αἷς παροικῶμεν, καὶ αἵτινες, ἀφ’ ὅτου ὑπάρχουσι, δὲν ἔπαυσαν, ὅταν βρέχῃ μεταβαλλόμεναι εἰς δυσδιαβατὰ τέλματα.
ΠΗΓΗ: εφημ. «Νέα Εφημερίς»,
αρ. φύλ. 162, 11.6.1889. Γ. Λεκακης "Συγχρονης Ελλαδος περιηγησις". ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 11.6.2009.
ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ Γ. Λεκάκη:
[1] εννοεί την Στυμφαλία λίμνη της Κορινθίας, όπως ήταν το σχέδιο για να υδροδοτηθεί η Αθήνα, πριν γίνει το φράγμα του Μαραθώνος!
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook