ΗΡΟΔΟΤΟΣ, ΒΕΡΟΣΣΟΣ, ΜΑΝΕΘΩΝ
Του Β. Ν. Μακρή, πλοίαρχου Ε.Ν.
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι στα 4,5 περίπου
δισεκατομμύρια χρόνια ζωής του πλανήτη μας, άνθισαν πολλοί και διάφοροι
πολιτισμοί, οι οποίοι καταστράφηκαν είτε από διάφορες κοσμικές καταστροφές, η
πιθανόν και από πειράματα που δεν πήγαν σωστά.
Η σημερινή εξέλιξη της επιστήμης του πολιτισμού, που
άρχισε μετά τον τελευταίο κατακλυσμό, ο οποίος δεν αποτελεί μονοπώλιο του Ιουδαϊκού
Χριστιανισμού, αλλά συμπεριλαμβάνεται σε όλες τις γνωστές Μυθολογίες και
Θρησκείες όλων των Ηπείρων, τοποθέτησε το γεγονός γύρω στις 11,500 χρόνια προ
της παρούσης χρονολογίας.
Δεν χρειάστηκε η μεσολάβηση ενός αλλοπρόσαλλου Θεού, που
αναλόγως τα κέφια του δημιουργεί και καταστρέφει, είτε γιατί τα δημιουργήματά
του ήσαν ατελή, η έγιναν εξίσου τέλεια με αυτόν, κοινώς απέκτησαν τις γνώσεις του,
και άρχισε να ζηλοφθονεί.
Ήταν απλώς μια φυσική καταστροφή τεραστίων διαστάσεων.
Αν η Σελήνη έχει την δύναμη να προκαλεί την μετακίνηση
τεραστίων μαζών νερού της τάξεως των δισεκατομμυρίων τόνων, ποιες θα είναι οι
συνέπειες αν ένας κομήτης η πλανήτης πλησιάσει την Γη σε σημείο που να
επιδράσει το φαινόμενο λίγο περισσότερο της Σελήνης, η μία συζυγία όλων των
πλανητών του Ηλιακού μας συστήματος.
Η Ελληνική Μυθολογία μας παρέχει μια πλήρη σειρά κοσμικών
γεγονότων και καταστροφών, είτε απ’ ευθείας η υπό μορφή αλληγορική και μας
πληροφορεί για τρεις τουλάχιστον κατακλυσμούς.
Του Δάρδανου, του Ωγύγη καί του Δευκαλίωνος και ας μην
ξεχνάμε πως κατά τον Ησίοδο ο πρωτόπλαστος λεγόταν ΑΔΑΜΑΣ και χυδαϊστί Αδάμ.
Αυτά πολύ προ της εμφανίσεως των διαφόρων προφητών και
σωτήρων που απλώς την αντέγραψαν και μας παρουσίασαν μια ιστορία ιστορικά
αναπόδεικτη και επιεικώς απαράδεκτη, ξερή, δίχως φιλοσοφικό βάθος η ουσιαστικό
περιεχόμενο, δημιούργημα φαντασίας ανθρώπων δίχως την πνευματική και διανοητική
διαύγεια των δημιουργών, αλλά την καθυστερημένη αντίληψη διανοητικά ευνούχων
αντιγραφέων.
ΗΡΟΔΟΤΟΣ
Γεννήθηκε στην Αλικαρνασσό το 484 π.χ. Ο πατέρας του
λεγόταν Λύξις και η μητέρα του Ροιώ. Λίγα μας είναι γνωστά για την ιδιωτική του
ζωή, πέρασε στην Αθανασία με το κολοσσιαίο έργο του.
Νέος εξορίσθη από τον κυβερνήτη της Αλικαρνασσού Λίγδαμιν
για λόγους μάλλον πολιτικούς και επέστρεψε μετά την πτώση του Λίγδαμι το 454
για να φύγει δέκα χρόνια αργότερα, μάλλον για τους Θουρίους της Κάτω Ιταλίας οι
οποίοι ήσαν Αθηναϊκή αποικία.
Ο πρώτος Ιστορικός με επιστημονική αντίληψη της
πραγματικής σημασίας της αμερόληπτης μελέτης γεγονότων και σαφούς περιγραφής
των.
Μας είναι γνωστή η ιστορία του των Περσικών Πολέμων από
τα μαθητικά θρανία, και για όσους τον
μελέτησαν περαιτέρω από το γλαφυρό ύφος του την απλότητα της διηγήσεως και την
σαφήνεια των περιγραφών του.
Ταξίδεψε εκτεταμένα σχεδόν σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο
και συγκεκριμένα στην Περσία, Αίγυπτο, Συρία, Βαβυλωνία, Λυδία, Φρυγία,
Ικυνθία, Θράκη, Μακεδονία.
Σαν πραγματικός Ιστορικός χρησιμοποιεί πηγές και
περιγράφει γεγονότα της εποχής του.
Οι διηγήσεις του συμπεριλαμβάνουν λαογραφικές
λεπτομέρειες και συμβάντα τα οποία παρατήρησε προσωπικώς, η όπου δεν έχει άμεση
αντίληψη, καθαρά τονίζει ότι έτσι του τα διηγήθηκαν.
Το έργο του χωρίστηκε σε εννέα βιβλία τα οποία καθένα
φέρει το όνομα μιας των Μουσών, δεν γνωρίζουμε αν αυτό έγινε με δική του
πρωτοβουλία η είναι έργο των μεταγενεστέρων μελετητών του.
Αναφέρεται τακτικά στον προκάτοχο του και πολυταξιδεμένο
σαν και αυτόν Εκαταίον από την Μίλητο.
Κατά την παραμονή του στην Αίγυπτο συζήτησε εκτεταμένα με
τους Αιγυπτίους Ιερείς, τα Ιερά των οποίων δεν ήσαν μόνο κέντρα σοφίας και
γνώσεων, αλλά κρατούσαν μεθοδικά αρχεία γεγονότων και παρατηρήσεων φυσικών και
ιστορικών.
Σύμφωνα με τις διηγήσεις του Ηροδότου, οι Ιερείς τον
πληροφόρησαν ότι κατά τα τελευταία 11,300 χρόνια, η φορά περιστροφής του Ηλίου
άλλαξε τέσσαρες φορές,
Δηλαδή ο άξονας και η περιφορά της Γης άλλαξαν.(Βιβλίο 2
παράγραφος 142).
Μήπως αυτό έχει σχέση με τους χάρτες που αντέγραψε ο
Κλαύδιος Πτολεμαίος στους οποίους το δίκτυο των Μεσημβρινών και Παραλλήλων
ξεφεύγει 24 περίπου μοίρες από την πραγματική τους θέση;
Σήμερα δυόμισι χιλιάδες χρόνια μετά τον Ηρόδοτο μερικοί
ψευτοφιλόλογοι και διανοούμενοι της δεκάρας προσπαθούν να αμαυρώσουν τον
θεμελιωτή της Ιστορίας, εκμεταλλευόμενοι χρονολογικές αμφισβητήσεις η διηγήσεις
του τις οποίες σαφώς κατέγραψε με την
παρατήρηση ότι έτσι του τα μετέδωσαν, δίχως να εκφράζει προσωπική του γνώμη η
να δογματίζει σαν αυτούς.
Πιθανόν είναι ότι ο Ηρόδοτος πέθανε το 420 π.χ. δεν
γνωρίζουμε αν η ημερομηνία είναι σωστή, και είναι άγνωστο το που πέθανε καθώς
και πολλές λεπτομέρειες της προσωπικής
του ζωής γιατί ο ίδιος δεν περιαυτολογεί.
Το γεγονός είναι ότι θεμελίωσε την Ιστορία και άνοιξε τον
δρόμο για τους μεταγενέστερους ιστορικούς, οι οποίοι έγραψαν είτε για να
ευχαριστήσουν κάποιο ηγεμόνα, η ο φόβος της αλήθειας τους περιόρισε την κρίση
και τους ανάγκασε να προσαρμόσουν το κείμενο σε ορισμένους δογματισμούς και
συμβατικότητες, παραποιώντας η αναπροσαρμόζοντας τα γεγονότα, για να μην
καταλήξουν στην σωτηρία (διάβαζε φωτιά) της Ιερής Εξετάσεως η τον αποκλεισμό
και αφορισμό της σύγχρονης.
ΒΕΡΟΣΣΟΣ ή ΒΗΡΟΣΣΟΣ
Χαλδαίος Ιστορικός, Ιερέας, έζησε τον 3ον π.Χ.
αιώνα.
Δεν γνωρίζουμε ακριβή ημερομηνία γεννήσεώς του ούτε που
γεννήθηκε.
Πέθανε σε προχωρημένη ηλικία στην νήσο Κω όπου είχε
ιδρύσει Ιερόν.
Χρημάτισε Ιερέας του Μπέλ η Βαάλ στη Βαβυλώνα, ένα από τα
κέντρα γνώσεως και σοφίας του Αρχαίου Κόσμου.
Έγραψε τρία ιστορικά βιβλία στη Ελληνική γλώσσα της
εποχής του, πράγμα που δείχνει ήταν άνθρωπος με γνώσεις , μόρφωση και είχε
πρόσβαση σε αρχεία τα οποία πολύ λίγοι μπορούσαν να πλησιάσουν.
Την Ιστορία του την έγραψε καθ’ υπόδειξη του Βασιλιά
Αντιόχου του 1ου ονομασθέντος Σωτήρος, ο οποίος βασίλεψε στο
Βασίλειο των Σελευκιδών που συμπεριλάμβανε την σημερινή Συρία και Ιράκ.
Αν ληφθεί υπ’ όψιν η χρονολογία βασιλείας του Αντιόχου
292-261 π.χ. τότε έχουμε κάποια προσέγγιση στην εποχή που ο Βερόσσος έγραψε την
Ιστορία του, τα περίφημα Χαλδαικά όπως την ονόμασε.
Η εργασία του Βερόσσου δεν διασώθηκε, μας είναι γνωστός
από τα έργα των Ελλήνων Ιστορικών, Αλεξάνδρου του Πολυΐστορος, Αβυδενίου και
Απολλλοδώρου.
Είναι προφανές ότι ο Βερόσσος είχε πρόσβαση στα Σουμερικά
αρχεία, του περίφημου αυτού λαού που έθεσε τις βάσεις του σημερινού Πολιτισμού.
Η διαίρεση του Χρόνου, η Αστρονομία, ο Τροχός, η
υποδιαίρεση του κύκλου και τόσα άλλα που σήμερα διαμορφώνουν τη ζωή μας
οφείλονται σ’ αυτόν τον Μυθικό λαό που έζησε 4000 χρόνια π.χ. στη Μεσοποταμία
και χάθηκε δύο χιλιάδες χρόνια αργότερα μετά από επιδρομές απολίτιστων
νομαδικών λαών Σημιτικής καταγωγής που κατέστρεψαν τα πάντα στο πέρασμά τους.
Τα Μυθολογικά και Ιστορικά γεγονότα που περιέγραψε ο
Βερόσσος επιβεβαιώνονται από τις κεραμικές πλάκες που ανακαλύφθηκαν στις
διάφορες ανασκαφές που έγιναν στην περιοχή της Μεσοποταμίας κατά διαφόρους
χρόνους.
Ο Sir Austen Henry Layard έκανε ανασκαφές στην Ασσυριακή πρωτεύουσα Νινευή,
όπου εκτός των Ναών και παλατιών, βρήκε και την περίφημη βιβλιοθήκη του
Ασουρμπανιπάλ με συλλογή 30.000 κεραμικών πλακών σφηνοειδούς γραφής που
φυλάσσονται επιμελώς θαμμένες στα υπόγεια του Βρετανικού Μουσείου.
Στο δεύτερο βιβλίο του καλύπτεται περίοδος εκατόν είκοσι
(120) Σάρρων η 432.000 χρόνων και αναφέρεται στην Ιστορία των Χαλδαίων Βασιλέων
μέχρι τον τελευταίο κατακλυσμό.
Αν ο Σάρρος υπολογισθεί 3600 χρόνια έχουμε 120 χ 3600 =
432.000 χρόνια, λόγω όμως του γεγονότος ότι οι Σουμέριοι χρησιμοποιούσαν το
Εξαδικό σύστημα μετρήσεων το 3600 αντιστοιχεί σε 2160 οπότε το χρονικό διάστημα
που καλύπτεται είναι 2160 Χ 120 = 259.200 χρόνια μέχρι το τελευταίο κατακλυσμό.
Όπως και αν έχει το πράγμα ο Βερόσσος άνοιξε νέους
ορίζοντες στην ανθρώπινη αντίληψη του χρόνου που τα πάντα περιορίζονται στις
τελευταίες 5-6000 χρόνια γιατί αυτό συμφωνεί με τις Γραφές.
Το πρώτο βιβλίο του καλύπτει την δημιουργία του Κόσμου
από τον Ωάνες και τα αδέλφια του που με παραλλαγές ονομάτων συμφωνεί με άλλες
μυθολογίες.
Αν κάποτε δημοσιευθεί το περιεχόμενο των κειμένων της
σφηνοειδούς γραφής, δίχως περιορισμούς και ανεπηρέαστο από συμβατικότητες,
πιθανόν να φωτιστούμε λίγο περισσότερο.
Το περίεργο είναι γιατί οι Σουμέριοι χρησιμοποιούσαν ένα
σύστημα μετρήσεως χρόνου τόσο μεγάλης διαρκείας.
Η φωτισμένη Αρχαιολογία μας πληροφορεί ότι στην
αρχαιότητα οι αστρονομικές παρατηρήσεις άρχισαν για να προσδιορίζονται οι
εποχές του έτους για την καλλιέργεια, τον Θερισμό κτλ. κάπως δύσκολο να
φαντασθεί κανείς τι σκοπό είχε μια χρονική διάρκεια χρόνου που κανείς θνητός
δεν επρόκειτο να διανύσει, φυσικά όχι από άγνοια, κάποιος σκοπός θα πρέπει να
υπήρχε.
Τελειώνοντας με τον Βερόσσο παραθέτω μια επίσης κανονική
πρόβλεψή του και όχι προφητικό παραλήρημα.
"Εγώ ο Βερόσσος κήρυκας του Βαάλ βεβαιώ ότι κάθε τι που
υπάρχει επάνω στην Γη θα παραδοθεί στις φλόγες, όταν όλοι οι πλανήτες συμπέσουν
στον Αστερισμό του Καρκίνου κατά τέτοια σύνοδο, ώστε μία ευθεία να περνά από τα
κέντρα των αντιστοίχων σφαιρών τους. Όταν δε η σύνοδος γίνει στον Αστερισμό του Αιγόκερω τότε
υπάρχει κίνδυνος κατακλυσμού".
Δεν υπάρχουν ούτε Θεϊκές επεμβάσεις, ούτε απειλές, ούτε
υποσχέσεις σωτηρίας αν κάνουμε αυτό που μας συμβουλεύουν.
Μία ξερά ορθολογιστική παρατήρηση ενός γεγονότος, με
αστρονομικές γνώσεις πέρα από τις επιτρεπόμενες τα επόμενα 1800 χρόνια από τους
Άγιους Πατέρες.
ΜΑΝΕΘΩΝ
Αιγύπτιος Ιερέας- Ιστορικός.
Γεννήθηκε στην Σεβέννυτο κοντά στο Δέλτα του Νείλου το
208 π.χ.
Κατά τον Ιστορικό Baedeker η Σεβέννυτος ήταν η έδρα της 30ης Δυναστείας.
Ο Μανέθων ήταν Αρχιερέας στο Ναό της Ηλιουπόλεως και κατά
τον Ηρόδοτο οι Ηλιουπολίτες ήταν οι πιο μορφωμένοι της Αιγύπτου.
Σχεδόν σύγχρονος του Βερόσσου όπως και αυτός έγραψε την
Ιστορία του την οποία ονόμασε Αιγυπτιακά, στη Αρχαία Ελληνική γλώσσα.
Την έγραψε για τον Πτολεμαίο-Φιλάδελφο που βασίλεψε στην
Αίγυπτο το 285-246 π.χ.
Όπως και το έργο του Βερόσσου και τα Αιγυπτιακά
καταστράφηκαν γιατί δεν συμφωνούσαν με τις Γραφές.
Διασώθηκαν αποσπάσματα μόνο, αν και αυτά είναι αρκετά για
να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος του έργου του.
Το αξιοπερίεργο είναι ότι αυτά που διασώθηκαν οφείλονται
κυρίως στους πολεμίους του Μανέθωνα.
Ο Ιουδαίος Ιστορικός Φλάβιος Ιωσήφ στο έργο του ‘’Κατά Αππίωνος’’
προσπαθεί να αντικρούσει τον Μανέθωνα στην όχι και τόσο κολακευτική περιγραφή
της ΕΞΟΔΟΥ που διαφέρει ουσιαστικά από την πονεμένη ιστορία της Βίβλου.
Ο Μανέθων μας πληροφορεί ότι οι Σημίτες που είχαν κάνει
επιδρομή στην Αίγυπτο υπέφεραν από διάφορες ασθένειες και κυρίως Λέπρα λόγω
διαιτολογίου.
Για χρόνια λεηλατούσαν την Αίγυπτο μέχρι που
αιχμαλωτίστηκαν και ρίχτηκαν στα λατομεία .
Τέλος ο Φαραώ Αμένοφις τους λυπήθηκε και τους έδωσε την
πόλη Άβαρι, να ζήσουν ήσυχα.
Αυτοί όμως οχύρωσαν την πόλη και υπό την ηγεσία ενός
Αιγυπτίου Ιερέα ονομαζόμενου Ωσαρσήφ που άλλαξε το όνομά του σε Μωησής ζήτησαν
βοήθεια από τους κατοίκους των Σολύμων (Ιερουσαλήμ),οι οποίοι ανταποκρίθηκαν με
200.000 άνδρες.
Η όλη εκστρατεία η οποία συμπεριλάμβανε και 80.000
λεπρούς απέτυχε και τελικά ο Ραμσής τους έδιωξε και τους κυνήγησε μέχρι την
Συρία.
Επίσης αποσπάσματα διασώθηκαν από τους Σέξτο, Ιούλιο
Αφρικανό, Ευσέβιο επίσκοπο Καισαρείας και Γεώργιο Σύγγελο, υπερμάχους της
Χριστιανικής Θρησκείας που στην προσπάθειάν τους να τον αντικρούσουν μας
πληροφορούν ότι οι Αιγύπτιοι μετρούσαν τους μήνες για χρόνια.
Στο Μουσείο του Λούβρου υπάρχει οροφή τάφου διακοσμημένη
με τρεις διαδοχικές μεταπτώσεις των Ισημεριών.
Δεδομένου ότι ο κύκλος της μεταπτώσεως των Ισημεριών
συμπληρώνεται κάθε 25.600 χρόνια και επί τρία μας δίνει 25.600 Χ 3 = 77.400
χρόνια.
Μετά από αυτά μάλλον οι Αιγύπτιοι μετρούσαν σωστά και οι
Άγιοι Πατέρες αεροβατούσαν.
Φυσικά αν τα χρόνια υπολογισθούν σαν μήνες μας δίνουν το
πενιχρό χρονικό διάστημα που καλύπτει η Βίβλος τους.
Τα Αιγυπτιακά του Μανέθωνα καλύπτουν την Ιστορία των
Αιγυπτιακών Δυναστειών για 36.525 χρόνια εκ των οποίων 24.900 χρόνια προ του
κατακλυσμού.
Ο Μανέθων μας πληροφορεί ότι οι πρώτοι Βασιλείς της
Αιγύπτου ήσαν οι Θεοί, ΗΦΑΙΣΤΟΣ, ΗΛΙΟΣ, ΑΓΑΘΟΔΑΙΜΩΝ, ΚΡΟΝΟΣ, ΟΣΙΡΙΣ-ΙΣΙΣ, και
ΤΥΦΩΝ.
Ακολούθησαν οι Ημίθεοι ως Βασιλείς της Αιγύπτου, ΩΡΟΣ,
ΑΡΗΣ, ΑΝΟΥΒΙΣ, ΤΙΘΟΗΣ, ΣΩΘΟΣ και ΖΕΥΣ.
Η Ιστορική αντικειμενικότητα του Μανέθωνα αποδεικνύεται
από.
Α) Τον Βασιλικό κατάλογο της Αβύδου. (Βρετανικό Μουσείο)
Β) Τον Βασιλικό κατάλογο του Καρνάκ (Μουσείο Λούβρου)
Γ) Τον Βασιλικό κατάλογο της Σαχάρας (Μουσείο Καΐρου)
Δ) Τον Πάπυρο του Τουρίνου. 1200 π.Χ. (Μουσείο Τουρίνου)
Ε) Την Στήλη του Παλέρμου 2600 π.Χ. (Μουσείο Παλέρμου)
Τέλος ο Dr. H.RHALL στην ‘’Αρχαία Ιστορία’’ του, έκδοσης Πανεπιστημίου Καίμπριτζ,
στην σελίδα 260 γράφει: «Όσον είναι δυνατόν να ελέγξουμε τον Μανέθωνα από τα
σύγχρονά του μνημεία, η διαίρεσης των Δυναστειών είναι απόλυτα σωστή».
Ο Μανέθων πέθανε το 242 π.Χ.
Λονδίνον, Φεβρουάριος 1999.
Περ. «ΤΟ ΚΟΥΜΠΑΣΟ»
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook