Πελλάνα
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:
Του Μάνου Κιλημάντζου,
Έρχεται
η σειρά ενός άλλου ονείρου να γίνει πραγματικότητα. Η Πελλάνα και η ανασκαφή
του καθηγητή Σπυρόπουλου.
Η
Πελλάνα! Η Μυκηναϊκή Λακεδαίμων του Μενελάου, με τους τάφους και το παλάτι του.
Χτισμένα επάνω από την ακόμη παλαιότερη Λακεδαίμονα, πρωτεύουσα των Μινύων, των
περίφημων κατασκευαστών μεγάλων τεχνικών έργων σε Πελοπόννησο και Θεσσαλία (οι
ίδιοι αποξήραναν σε προϊστορικούς χρόνους την λίμνη Κωπαΐδα και ακόμη υπάρχουν
εκεί οι σήραγγες αποστράγγισης για επιβεβαίωση).
Κακός
ο δρόμος και θέλει προσοχή! 17 δύσκολα χιλιόμετρα! Ανυπομονώ! Ονειρεύομαι!
Και
φτάνοντας τρώω την πρώτη κρυάδα! Η ανασκαφή του παλατιού και η ακρόπολη είναι
περιφραγμένα και βρίσκονται πολύ μακριά, περιτριγυρισμένα από θηριώδη χόρτα που
φτάνουν στο ύψος του κεφαλιού μου!
Το
αφήνω προς το παρόν και κατευθύνομαι προς το αρχαίο νεκροταφείο έξω από το
χωριό.
Εντυπωσιακή είσοδος του τάφου. Πλημμυρισμένη
δυστυχώς και στην τύχη της..
Περιφραγμένο
κι αυτό και κλειδωμένο. Αρχίζω και τα παίρνω μέχρι που ανακαλύπτω μία τρύπα στο
συρματόπλεγμα και χώνομαι μέσα. Μην το επιχειρήσετε αν είσαστε μόνοι! Εύκολα
πέφτεις (από αρκετά ψηλά) σε τεράστιους λάκκους που είναι βάσεις θολωτών τάφων!
Τέλος πάντων ο χώρος με μαγνητίζει και δεν σταματάω!
Ο μόνος τάφος που έχει κάποια στοιχειώδη φροντίδα
με το στέγαστρο.
Σημειώνω
πάντως την ανευθυνότητα των «υπευθύνων» να κλειδώσουν και να παρατήσουν χωρίς
επίβλεψη τον χώρο.
Κι άλλος ταφικός θάλαμος.. (Υπάρχουν πολλοί!!!)
Η πόλη
και το νεκροταφείο θεωρούνται πολύ παλαιότεροι των Μυκηνών και αυτό φαίνεται
από τον τρόπο κατασκευής των θολωτών τάφων και των εισόδων τους. Είναι λαξευτοί
και όχι χτιστοί με ογκόλιθους. Τριγυρίζω αρκετή ώρα σε όλους τους (πολλούς)
τάφους που φιλοξενεί ο λόφος και επιστρέφω στον χώρο του ανακτόρου και της
ακρόπολης.
Και η οπτική γωνία μέσα από τον θάλαμο.
Διακρίνονται οι επι μέρους τάφοι.
Η οροφή λαξευτή, όχι χτιστή. Πάντα όμως ο
σχεδιασμός ίδιος!
Περισσότερες λεπτομέρειες. Ο χώρος είναι ενας
θησαυρός! Παραμελημένος…
Προσπαθώ
να πλησιάσω. Αδύνατον! Πατάς μέσα στα γιγάντια χόρτα και δεν ξέρεις που θα
καταλήξεις. Το ίδιο και η προσπάθεια για να προσεγγίσω την ακρόπολη. Με πολύ
κόπο φτάνω σε ένα τοίχο από βράχους ψηλούς που μου φράζει οριστικά τον δρόμο…
Επιστρέφω
στην μοτοσυκλέτα και εκείνη την ώρα ακούω τον παππού!
Πρόσεχε
παιδί μου! Έχουν σκάψει και μπορεί να πέσεις σε λάκκους που τους σκεπάζουν τα
χορτάρια! Η ανασκαφή έχει εγκαταλειφθεί λόγω έλλειψης …πόρων …
Πιάνω
κουβέντα με τον παππού και την γριά του. Πονάνε! Είναι φανερό!
«Κλαίω
τις ελιές που μου ξεπατώσανε αγόρι μου. Να συνέχιζαν και χαλάλι τους, αλλά τώρα
σκάψανε τα παρατήσανε και έφυγαν. Πες τα αυτά κάπου. Αν ξέρεις κανένα
δημοσιογράφο πες του. Είναι κρίμα! Είναι κρίμα!!»
Μου
προσφέρανε καφέ. Σε άλλη περίπτωση θα χαιρόμουν να κάτσω μαζί τους. Πάντα
χαίρομαι τέτοιες αφορμές.
Αρνήθηκα
προφασιζόμενος ότι πρέπει να συνεχίσω το ταξίδι. Δεν άντεχα άλλο την κατάθλιψη.
Με το μυαλό κατάμαυρο καβάλησα, χαιρέτησα το γέρικο ζευγάρι κι έφυγα!
Καμμιά
φορά όταν φωτίζεις τον καθρέπτη δεν εμφανίζονται όνειρα, αλλά εφιάλτες…
Κρίμα…
ΔΕΙΤΕ ακόμη:
Τυμβωρύχοι προσπάθησαν να κλέψουν τον Τάφο του Βασιλικού Ζεύγους της Λακεδαίμονος, Μενελάου και Ωραίας Ελένης, στην Πελλάνα Λακωνίας:
ΑΚΟΥΣΤΕ ακόμη:
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook