O Βορειοηπειρωτικός Αγώνας
σήμερα
(17-2-2017)
ΤΗΣ κ. ΒΙΟΛΕΤΑΣ ΝΙΚΑ
Σήμερα
συμπληρώνονται 103 χρόνια από την ανακήρυξη της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου
από την προσωρινή κυβέρνηση του Γεωργίου Χρηστάκη Ζωγράφου στο Αργυρόκαστρο.
Ο επικός αγώνας
που έγινε σε απάντηση της απόφασης των Μεγάλων Δυνάμεων να αποδώσουν το βόρειο
τμήμα της ενιαίας Ηπείρου στο νεοσύστατο τότε αλβανικό κράτος, είχε ως
αποτέλεσμα την αναγνώριση της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου εντός του
αλβανικού κράτους, με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας στις 17 Μαΐου
1914 από τις Μεγάλες Δυνάμεις και την ίδια την Αλβανία.
Η διακήρυξη της
Αυτονόμου Ηπείρου έγραφε μεταξύ άλλων: «Μας αποσπούν από τις αγκάλες της μητέρας
μας Ελλάδας. Μας αρνούνται την ανεξαρτησία. Μας αρνούνται την αυτοδιοίκηση
εντός του αλβανικού κράτους. Μας αρνούνται και αυτές ακόμη τις εγγυήσεις οι
οποίες θα μπορούσαν να περιφρουρήσουν την ζωή, την θρησκεία, την περιουσία, την
ύπαρξη μας την εθνική. Μας φέρνουν σε τέλεια απόγνωση».
Η κατάσταση όπως
περιγράφεται τον Φεβρουάριο του 1914 δεν διαφέρει σε πολλά από την σημερινή
πραγματικότητα, όπου ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός υφίσταται μία γενοκτονία
ήπιας έντασης.
Τους τελευταίους
μήνες βιώνουμε ένα νέο κύμα βίας και τρομοκρατίας από την αλβανική πλευρά.
Στη Χιμάρα έχει
δρομολογηθεί η κατεδάφιση δεκαεννέα οικιών και άλλων κτιρίων που ανήκουν σε
Έλληνες με το πρόσχημα της «οικιστικής ανάπτυξης». Τα αποτελέσματα αυτού του
είδους ανάπτυξης ξέρουμε πολύ καλά ποια θα είναι αφού τα βιώνουμε στην πόλη των
Αγίων Σαράντα με τον πλέον τραγικό τρόπο.
Παράλληλα
σημειώνονται καταπατήσεις της εκκλησιαστικής περιουσίας στην Ιερά Μονή Αγίων
Θεοδώρων στους Δρυμάδες χωρίς φυσικά να ξεχνάμε την κατεδάφιση του Ιερού Ναού Αγίου
Αθανασίου τον Αύγουστο του 2015 στο ίδιο χωριό. Από τις αρπακτικές διαθέσεις
των αλβανών δεν φαίνεται να γλιτώνει όμως ούτε η έκταση της Ιεράς Μονής των
Αγίων Σαράντα από την οποία πήρε το όνομα της η παραθαλάσσια πόλη.
Στα χωριά του
Δήμου Φοινίκης εκτός από τις γνωστές χρόνιες υποθέσεις υφαρπαγής ιδιοκτησίας,
τους τελευταίους μήνες εμφανίζονται όλο και πιο συχνά ψευτο-ιδιοκτήτες που
διεκδικούν τη γη μας ως απόγονοι αγάδων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Στην Δρόπολη,
από τον Δεκέμβριο του 2016 έχουν σημειωθεί περισσότερες από 150 διαρρήξεις σε
σπίτια και εκκλησίες της περιοχής, εντείνοντας το κλίμα ανασφάλειας και
φέρνοντας τους μόνιμους κατοίκους σε κατάσταση απόγνωσης.
Παράλληλα
συνεχίζεται σταθερά η τακτική της δημογραφικής αλλοίωσης, της συρρίκνωσης της
Ελληνικής Παιδείας στα δημόσια μειονοτικά σχολεία, όπως και ο περιορισμός της
αναγνώρισης του Ελληνισμού από το αλβανικό κράτος σε μόλις 99 χωριά.
Όμως τόσο η
σημερινή επέτειος όσο και αυτό το Μνημείο έμπροσθεν του οποίου στεκόμαστε,
έρχονται να μας θυμίσουν ότι η Βόρειος Ήπειρος εκτείνεται πολύ πέραν της
λεγόμενης μειονοτικής ζώνης που όρισαν οι αλβανοί.
Ο Εθνικός
Ευεργέτης Χρηστάκης Ζωγράφος και ο υιός του, Πρόεδρος της Αυτονόμου Ηπείρου
Γεώργιος Ζωγράφος κατάγονταν από το Κεστοράτι Αργυροκάστρου, το οποίο δεν
αναγνωρίζεται ως ελληνικό μειονοτικό χωριό.
Το ίδιο ισχύει
για όλους τους Εθνικούς Ευεργέτες που είχαν την καταγωγή τους από το τμήμα της
ενιαίας Ηπείρου που επιδικάστηκε από τους ισχυρούς της γης στην Αλβανία.
Ζάππας, Αρσάκης, Σίνας, Μπάγκας κατάγονταν από περιοχές του Αργυροκάστρου, της
Πρεμετής, της Μοσχόπολης και της Κορυτσάς που δεν αναγνωρίζονται ως
μειονοτικές.
Ακριβώς
το ίδιο ισχύει πάλι και για τους άλλους ηγέτες του Αυτονομιακού Αγώνα του 1914,
τον Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως Βασίλειο και τον Υπουργό Στρατιωτικών Δημήτριο
Δούλη, οι οποίοι είχαν την καταγωγή τους από τα χωριά Λάμποβο του Σταυρού και
Νίβιτσα Χιμάρας αντίστοιχα, που δεν θεωρούνται μειονοτικά.
Τα ιστορικά αυτά
δεδομένα λοιπόν πρέπει να τα λάβουμε υπόψιν πρώτα εμείς οι ίδιοι οι
Βορειοηπειρώτες ώστε να ξέρουμε μέχρι που πρέπει να οριοθετούμε τις
διεκδικήσεις μας και όχι να αυτοπεριοριζόμαστε σε όσα μας επέβαλε η αλβανική προπαγάνδα.
Για όλους αυτούς
τους λόγους, ο Εθνικός Σύλλογος «Βόρειος Ήπειρος 1914» προβάλλει σήμερα, 103
χρόνια μετά την διακήρυξη της Αυτονόμου Β. Ηπείρου, από το σημείο ετούτο, όπου
αναπαύονται δύο εκ των ηγετών της, ο Πρόεδρος Γεώργιος Χρηστάκη Ζωγράφος και ο
Μητροπολίτης Βελλάς και Κονίτσης, μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης
Ελλάδος Σπυρίδων, το αίτημα της Αυτονομίας, ως την ελάχιστη νομική βάση που
δικαιούται για την σωτηρία του ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός.
Σε μία Αυτόνομη
Βόρειο Ήπειρο θα σταματήσει η πληθυσμιακή αλλοίωση και η υφαρπαγή των
περιουσιών, θα αποκατασταθεί το αίσθημα ασφάλειας των κατοίκων ενώ θα
διδάσκεται σωστά η Ελληνική Παιδεία και θα διαφυλάσσεται ο Ελληνικός
Πολιτισμός.
Καλούμε την
ελληνική κυβέρνηση, τον πολιτικό κόσμο της Ελλάδας και την διεθνή κοινότητα να
συμπαρασταθούν στο δίκαιο αίτημα μας.
Έως ότου φυσικά
εκπληρωθεί ο τελικός μας πόθος που ασφαλώς δεν είναι άλλος από την πλήρη
ενσωμάτωση του βορείου τμήματος της ενιαίας Ηπείρου στον εθνικό κορμό.
Εθνικός Σύλλογος
Βόρειος Ήπειρος 1914
20.2.2017: ΕΔΩ ΒΟΡΕΙΟΣ
ΗΠΕΙΡΟΣ
Επιμέλεια Κειμένου: ΘΩΜΑΪΣ ΠΑΡΙΑΝΟΥ.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook