Η ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ
ΣΑΝ ΕΝΙΣΧΥΤΙΚΟ
ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΑΣΥΔΟΣΙΑΣ
Του Αντωνίου Α. Αντωνάκου, antonakos@kadmos.org
καθηγητού – κλασσικού φιλολόγου, ιστορικού – συγγραφέως
Η απαξίωση του σημερινού πολιτικού συστήματος έχει να κάνει με την
αδικία απέναντι στον ελληνικό λαό και την ατιμωρησία τών υπευθύνων τής
καταλήστευσης του δημοσίου χρήματος στην Ελλάδα. Η αδικία και η ατιμωρησία
είναι δύο παράμετροι, οι οποίες αποδίδονται τόσο σε πολιτικούς όσο και σε
κάποιους άλλους, στους οποίους θα αναφερθώ στην συνέχεια του άρθρου. Ο
καταλογισμός αυτών σε πολιτικούς φέρνει στην επιφάνεια την σήψη, την διαφθορά
και την πολιτική βρώμα και δυσωδία. Οι συντάξεις «μαϊμού», οι οποίες εδίδοντο
σε «τυφλούς» ταξιτζήδες και φορτηγατζήδες, σε «κουτσούς» δρομείς, σε «κουλούς»
αρσιβαρίστες και σε «μουγκούς» τραγουδιστές, ήταν μία παράμετρος. Οι ψεύτικες
επιδοτήσεις σε «ημετέρους» αγρότες, κτηνοτρόφους και αεριτζήδες πάσης φύσεως
ήταν άλλη μία. Τα έξοδα τών νοσοκομείων πέρα από τα φακελάκια εκατομμυρίων ευρώ
ήταν σε ημερήσια διάταξη. Όμως αυτό που μέτρησε ήταν η «συν-τροφική μάσα»!
Αυτοί λοιπόν, οι οποίοι μας οδήγησαν εδώ δεν τιμωρήθηκαν. Ούτε οι
«προσφέροντες» ούτε οι «αποδεχόμενοι»! Έτσι είναι. Οι εκατοντάδες χιλιάδες
ψεύτικες αναπηρικές συντάξεις είναι γεγονός ότι βγήκαν με την εισήγηση κάποιας
γνωμάτευσης. Τις γνωματεύσεις αυτές τις υπέγραψαν «γιατροί»! Υπεγράφησαν όμως,
στην συνέχεια, και από κάποιους υπαλλήλους που έβλεπαν την ανύπαρκτη αναπηρία
τών συγκεκριμένων απατεώνων! Αυτοί που τις έπαιρναν ήξεραν ότι έκαναν απάτη
κατά τών υπολοίπων Ελλήνων. Ποια όμως παραδειγματική τιμωρία τούς επεβλήθη; Πέρα
από κάποιες βαρύγδουπες ανακοινώσεις ότι «θα» επιστραφούν εντόκως τα χρήματα,
επεκράτησε «άκρα τού τάφου σιωπή»!
Η ατιμωρησία λοιπόν λειτουργεί σαν ενισχυτικό τής ασυδοσίας. Και
την ασυδοσία αυτή την αισθάνονται πλέον πολύ έντονα στην καθημερινότητά τους οι
Έλληνες. Το κράτος δεν λειτουργεί και δεν προστατεύει τους πολίτες του! Δεν
αισθάνονται όμως την ατιμωρησία στο πρόσωπο των πολιτικών και των πάσης φύσεως
κομματικών τρωκτικών. Την αισθάνονται και στο θέμα τών λαθρομεταναστών. Είναι
γεγονός αναμφισβήτητο ότι οι Έλληνες αντιμετωπίζονται στην χώρα τους, στην
πατρίδα τους σαν να είναι εκείνοι μετανάστες, μιας και τα «δικαιώματα» φαίνεται
να τα έχουν μόνον οι λαθρομετανάστες και τις υποχρεώσεις μόνον οι συνεπείς
Έλληνες! Ας εξετάσουμε λοιπόν λίγες από αυτές τις περιπτώσεις! Στην
υγεία, για παράδειγμα, πρώτα υπάρχουν οι λαθρομετανάστες, οι οποίοι
προηγούνται, διότι στα νοσοκομεία δεν πληρώνουν σε αντίθεση με τους Έλληνες που
πληρώνουν και εισφορές και εισιτήρια και νοσήλεια και φάρμακα! Στην παιδεία,
κατά παράβαση τού Συντάγματος, το οποίο ρητώς ορίζει ότι μόνον οι Έλληνες
πολίτες δικαιούνται δωρεάν παιδείας, το πολιτικό κατεστημένο δέχεται δωρεάν
τα παιδιά τών λαθρομεταναστών. Και δεν είναι μόνο αυτό. Στις πανελλήνιες
εξετάσεις, τα παιδιά τών λαθρομεταναστών έχουν δικαίωμα δεύτερου
μηχανογραφικού, στο υπουργείο Παιδείας, με το οποίο πριμοδοτούνται έως και
χίλια μόρια, κερδίζοντας την σχολή που θέλουν ή πετυχαίνοντας μεταγραφή στην
πόλη που επιθυμούν. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι αν το παιδί σας, αγαπητοί
συνέλληνες περάσει στην Αλεξανδρούπολη ή θα αναγκασθεί να ξενιτευθεί με όποια
οικονομική αφαίμαξη συνεπάγεται αυτό ή αν δεν έχετε χρήματα να μη πάει καθόλου.
Το παιδί όμως τού λαθρομετανάστη αλλοδαπού θα κάνει δεύτερο μηχανογραφικό και
κερδίζοντας μέχρι χίλια μόρια θα πάρει μεταγραφή για την Αθήνα, απαλλάσσοντας
τον λαθρομετανάστη πατέρα από το οικονομικό βάρος. Η «δικαιοσύνη» σε όλο της
το μεγαλείο! Να μιλήσουμε για τα οικονομικά; Την ώρα που ο Έλληνας έχει ένα
κατάστημα, πληρώνοντας ενοίκιο, εισφορές και κάθε τι σχετικό, ο
λαθρομετανάστης, ανοίγει την κουρελού έξω από την πόρτα του, στο πεζοδρόμιο,
πουλώντας τα ίδια προϊόντα φθηνότερα, τα χρήματα δε αυτά τα βγάζει εκτός
Ελλάδος, χωρίς φόρο και χωρίς έλεγχο! Αλλά ακόμα κι αν νοικιάσει ένα μαγαζί
(βλέπε περιοχή Αγίου Παντελεήμονα), οι περισσότεροι δεν έχουν ΑΦΜ! Και φυσικά
δεν αποδίδουν ΦΠΑ. Όταν τους ερωτούν από πού νοίκιασαν το μαγαζί, σου λένε από
κάποιον ... κύριο Γιάννη. Κι ενώ η κατάσταση αυτή υπάρχει ουδείς τιμωρείται!
Στα λεωφορεία, κανείς λαθρομετανάστης δεν πληρώνει. Και φυσικά δεν
συλλαμβάνεται, σε αντίθεση με τους Έλληνες, οι οποίοι σύρονται προκλητικά έξω
από το λεωφορείο για να πληρώσουν! Στα σπίτια που διαμένουν πληρώνουν δύο τριών
μηνών ενοίκια στην αρχή και μετά δεν πληρώνουν για έναν χρόνο. Αν τους κάνεις
έξωση το καθυστερούν, με χίλια δυό νομικά παραθυράκια, τα οποία δημιουργήθηκαν
από τους βουλευτές ειδικά για τους αλλοδαπούς ενοικιαστές, και τελικά φεύγουν
αφήνοντάς σου απλήρωτους λογαριασμούς κοινοχρήστων, ΔΕΗ κ.λπ. και με τα
απλήρωτα ενοίκια που παρακρατούν, μισθώνουν νέο σπίτι και κάνουν τα ίδια. Αφήνω
την εγκληματικότητα, τις ληστείες, τους βιασμούς, τις δολοφονίες, διότι το
κράτος, όχι μόνο δεν προστατεύει τους πολίτες αλλά όποιον αλλοδαπό συλλάβουν,
μετά από λίγο τον αφήνουν ελεύθερο!
Πώς λοιπόν να μην αγανακτήσει ο Έλληνας βλέποντας ότι μέσα στην
πατρίδα του, για την οποία πολέμησαν οι πρόγονοί του, επωμίζεται μόνο
υποχρεώσεις, ενώ όλοι αυτοί που μπήκαν παράνομα και λαθραία στην Ελλάδα, έχουν
γίνει «κράτος εν κράτει», διαχειριζόμενοι μόνο προνόμια και παραβάσεις νόμων
ατιμωρητί, νηποινεί! Κι όμως ο μεγάλος μας φιλόσοφος Πλάτων στον
"Γοργία" (479 d) έχει γράψει: «Δεύτερον άρα εστίν των κακών μεγέθει το αδικείν·
το δε αδικούντα μη διδόναι δίκην πάντων μέγιστόν τε και πρώτον κακών πέφυκεν»,
που σημαίνει "κατά συνέπεια η αδικία είναι το δεύτερο σε μέγεθος εκ των
κακών. Αλλά εκείνο, το οποίο είναι αληθινά το μέγιστο και το πρώτο μεταξύ όλων,
είναι το να μη τιμωρείται κανείς, ενώ αδικεί", διότι έτσι παραμένει
μόνιμη στην ζωή των ανθρώπων η αδικία!!!
Κατά τον Σωκράτη » (Γοργίας 478 d) «σωφρονίζει που και
δικαιότερους ποιεί και ιατρική γίγνεται πονηρίας η δίκη». Κατά τον
Πλάτωνα εκείνος που αδικεί και δεν τιμωρείται γίνεται ακόμη πονηρότερος, ενώ εκείνος που δεν ξεφεύγει
την τιμωρία ημερεύει, κοιμίζεται μέσα του και γαληνεύεται «το θηριώδες», η ψυχή του αποκτά
ξανά την άριστη φύση της και παίρνει την ανώτερη θέση της απέναντι στο σώμα με την σωφροσύνη, την δικαιοσύνη και την
φρόνηση που αποκτά (Πολιτεία Θ 591 b).
Η τιμωρία λοιπόν αποβλέπει στον
σωφρονισμό τού τιμωρημένου. Κατά τον Πλάτωνα η
τιμωρία δεν επιβάλλεται για το κακούργημα που έκανε κάποιος. Εξ άλλου ό,τι
έγινε δεν αλλάζει. Η τιμωρία επιβάλλεται για
να μισήσει εκείνος που αδίκησε την αδικία ή τουλάχιστον να περιορίσει τις
αδικίες του, κι ακόμα για να μισήσουν
την αδικία όσοι την είδαν να τιμωρείται. Κατά τον Πρωταγόρα η
τιμωρία τού ανθρώπου που αδίκησε από τον νόμο δεν γίνεται με σκοπό την άμεση ανταπόδοση της αδικίας, την εκδίκηση. Το
αδίκημα έγινε και το ίδιο δεν επανορθώνεται με την τιμωρία. Η τιμωρία σκοπό έχει να προλάβει
μέλλουσες παρόμοιες αδικίες είτε από
εκείνον που αδίκησε είτε από άλλον
που βλέπει ότι η παρόμοια αδικία δεν μένει ατιμώρητη. Η τιμωρία λοιπόν δε
γίνεται για εκδίκηση, αλλά για σωφρονισμό εκείνου που αδίκησε και για
παραδειγματισμό των άλλων,
ώστε να μην αδικούν, δηλαδή ο σκοπός της είναι παιδευτικός «προς αρετήν». Μάλιστα την θέση αυτή
στα χρόνια τού ευρωπαϊκού Διαφωτισμού την προώθησε ο Τσέζαρε Μπεκαρία,
στο έργο του «Δοκίμιο περί εγκλημάτων και ποινών». Και στα παιδιά
επιβάλλονται τιμωρίες για σωφρονισμό, όταν δεν θέλουν να αποφεύγουν όσα
διδάσκονται πως είναι άδικα ή αισχρά (Πρωταγόρας 325 d). Γι’ αυτό η λέξη «τιμωρία»,
στην ελληνική γλώσσα σημαίνει «βοήθεια», με την έννοια τής βοήθειας προς
σωφρονισμό! Γενικά ο Πρωταγόρας
πιστεύει ότι οι αδικίες, που διαπράττουν οι άνθρωποι, μπορεί να μη γίνονται με την φροντισμένη αγωγή
για την απόκτηση της πολιτικής αρετής,
που σε αυτήν ανήκει και η
δικαιοσύνη.
Οι αρχαίοι μας πρόγονοι πίστευαν
ότι όλες οι αρετές ενυπήρχαν στην δικαιοσύνη. Ο Αριστοτέλης, αναφέροντας την παροιμιακή φράση «εν δικαιοσύνη,
πάσα αρετή ένι (=υπάρχει)»,
ονομάζει την δικαιοσύνη «κρατίστην των αρετών» και «τελείαν αρετήν». Το ίδιο έλεγε και ο Θέογνις ο Μεγαρεύς (Ελεγείαι, 1, 148): «εν δε
δικαιοσύνη συλλήβδην πάσα αρετή εστί»! Η δικαιοσύνη κατά τον Πλάτωνα
έκανε δυνατή την ύπαρξη στους ανθρώπους
της φρόνησης, της ανδρείας και της σωφροσύνης κι όσο
υπάρχει αυτή, υπάρχουν κι αυτές. Η φρόνηση, η σωφροσύνη, η ανδρεία και η
δικαιοσύνη αποτελούν μια ενιαία αρετή· «ανδρείαν γαρ φαμεν
αρετήν είναι, και την φρόνησιν αρετήν, και
τα δύο τάλλα, ως όντως όντα ου πολλά
αλλ’ εν τούτο μόνον, αρετήν». Αυτή
την ενιαία αρετή, που είναι αναγκαία
για την ύπαρξη και την ευδαιμονία
τής πολιτείας, την ονομάζει ο Πρωταγόρας «πολιτική αρετή». Ο
Σωκράτης είπε: «Ούτος ο τρόπος
άριστος του βίου, την δικαιοσύνην και την αλλην αρετήν
ασκούντας ζην και τεθνάναι». Οι πρόγονοί μας λοιπόν διαχωρίζουν την
Δικαιοσύνη από τις υπόλοιπες αρετές, θεωρώντας την πρώτη εξ αυτών. Ο Πλάτων
ακόμη λέει ότι «πάσα επιστήμη (κάθε καλή γνώση) χωριζομένη
δικαιοσύνης και της άλλης αρετής, πανουργία ου σοφία φαίνεται»! Πώς
λοιπόν θα λειτουργήσει το κράτος, αν δεν επικρατεί η Δικαιοσύνη σε αυτό αλλά
μόνο αδικία και ατιμωρησία τών αδικούντων; Θα επικρατήσει το χάος, η βία, η
αυτοδικία. Δηλαδή μία άναρχη κατάσταση. Και «αναρχίας δε μείζον ουκ έστι
κακόν»!
Ο εκ των διδασκάλων τού Γένους Αδαμάντιος Κοραής
έγραφε: «Λατρεύω την Ελευθερίαν αλλά
θα ήθελα να την ευρίσκω πάντοτε θρονιασμένην ανάμεσα εις την Δικαιοσύνην και
τον Ανθρωπισμόν». «Ελευθερία δίχως Δικαιοσύνην είναι καθαρά ληστεία»! Αυτό
συμβαίνει και στις ημέρες μας. Μία καθαρά ληστεία, διότι η κατ’ επίφασιν
ελευθερία που υπάρχει σήμερα δεν συνοδεύεται από δικαιοσύνη. Οι έλληνες
πολίτες αδικούνται κατά κόρον από πολιτικούς, νομοθέτες και λαθρομετανάστες. Πόσο
θα αντέξει ένα αδικημένο θυμικό, προτού ξεσπάσει; Επειδή η ερώτηση είναι
ρητορική, επιβάλλεται η άμεση δημιουργία ενός κράτους Δικαίου. Η επικράτηση τού
Δικαίου θα φέρει ισορροπία μεταξύ τών αδικούντων και των αδικουμένων πολιτών.
Σε άλλη περίπτωση θα επικρατήσει «το θηριώδες» τού ανθρώπου και ο ανεξέλεγκτος
νόμος τής Ζούγκλας, ο οποίος θα διαλύσει την ανθρώπινη ελληνική κοινωνία! Με
αυτά τα δεδομένα, η κάθε ευθύνη θα βαραίνει αποκλειστικά το πολιτικό σύστημα,
ιδιαίτερα αν αυτό αρκεσθεί σε ευχολόγια και δεν προχωρήσει σε πράξεις
ουσιαστικές που θα λύνουν άμεσα και οριστικά το θέμα!
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook