ΤΑ ΚΑΣΤΡΑ ΤΗΣ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

ΤΑ ΚΑΣΤΡΑ

ΤΗΣ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗΣ ΚΥΠΡΟΥ


Το Κάστρο της Καντάρας.

Σε διάφορα μέρη της Κύπρου διατηρούνται κάστρα. Μερικά είναι ακέραια κι άλλα ολικά ή μερικά κατεστραμμένα.

Στην κατεχόμενη Κύπρο τα πιο γνωστά είναι τα τείχη της Αμμοχώστου με τους πύργους τους, το κάστρο της Κερύνειας και τα κάστρα του Αγίου Ιλαρίωνα, του Βουφαβέντο και της Καντάρας σε βουνοκορφές του Πενταδά­κτυλου.
Τα κάστρα της οροσειράς του Πενταδάκτυλου χτίστηκαν αρχικά από τους Βυζαντινούς στα τέλη του 11ου κι αρχές του 12ου μ.Χ. αιώνα για να παρακο­λουθούν τα πλοία των Σαρακηνών και να εποπτεύουν την πεδιάδα της Μεσαορίας. Και τα τρία κάστρα υπήρχαν το 1191, που κυρίευσε την Κύπρο ο Ρι­χάρδος ο Λεοντόκαρδος. Κατά την εποχή των Φράγκων (1192-1489), επιδι­ορθώθηκαν και επεκτάθηκαν. Χρησιμοποιήθηκαν τότε όχι μόνο σαν παρατηρη­τήρια και φρούρια μα και σαν φυλακές και καλοκαιρινές κατοικίες νια τις φράγκικες βασιλικές οικογένειες. Τα 1562 τα κατάστρεψαν οι Βενετσιάνοι γιατί δεν είχαν αρκετό στρατό να τα επανδρώσουν και να τα υπερασπίσουν από την τουρκική επίθεση που περίμεναν.
Είναι όλα χτισμένα πάνω σε απότομες κορφές, από όπου η θέα προς όλες τις κατευθύνσεις είναι απρόσκοπτη και πανοραμική.
Για όλα η λαϊκή φαντασία δημιούργησε πολλούς θρύλους: Για τη ρήγαινα, τα εκατό σπίτια της με τα εκατόν ένα δωμάτια, για κρυμμένους αμύθητους θη­σαυρούς κ.ά.


ΠΑΛΑΙΑ ΚΑΣΤΡΑ
«Πολλούς αφέντες άλλαξες δεν άλλαξες καρδιά»
 Κ. Παλαμάς

Κάστρα, στοιχειά παλιών καιρών σε μυρωμένον τόπον.
Εδώ πέρασαν βάρβαροι κι αφήκαν την οπλή τους.
Μα ποιοι ξένοι πήραν ποτέ τούτη τη γη μαζί τους;
Και ποιος ποτέ του την καρδιά άλλαξε των ανθρώπων;

 Χρυσάνθη Ζιτσαία

 (Πηγή: Δεν ξεχνώ και αγωνίζομαι)

ΦΡΑΓΚΟΙ ΚΑΙ ΒΕΝΕΤΟΙ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Της Χρύσας Μαλτέζου

«… Όταν η Κύπρος προσαρτήθηκε στην πολιτική τροχιά της Βενετίας, οι σπου­δαιότερες οχυρώσεις στο νησί ήταν: α) το λουζινιανό φρούριο της Λευκωσίας, β) τα φραγκικά τείχη της Αμμοχώστου, χρονολο­γημένα στις αρχές του 14ου αιώνα, γ) το φρούριο της Κερύνειας, επίσης κτισμένο κα­τά τη φραγκική εποχή, δ) τα τρία βυζαντινά φρούρια της σειράς του Πενταδάκτυλου (του Αγίου Ιλαρίωνα, του Βουφαβέντο και της Καντάρας), που δέχτηκαν στη συνέχεια ενι­σχυτικές επεμβάσεις από τους Λουζινιάν, και ε) τα φρούρια της Πάφου, της Λεμεσού και του Κολοσσιού. Η περιοχή του Κολοσ-σιού είχε παραχωρηθεί ως φέουδο από τον Ούγο Α΄ στο τάγμα των ιπποτών του Αγίου
Ιωάννη των Ιεροσολύμων, οι οποίοι ανέγει­ραν εκεί φρούριο και εγκατέστησαν τη Με­γάλη Κομμανταρία. Οι Βενετοί δεν έκτισαν νέα φρούρια, αλλά προσάρμοσαν τις οχυρώ­σεις που κληρονόμησαν από τους Φράγκους στις αμυντικές ανάγκες των καιρών τους, κα­θώς και στις τεχνικές της βενετικής οχυρω­ματικής αρχιτεκτονικής. Αδιαφορώντας για τις οχυρώσεις της νότιας Κύπρου, που τις εγκατέλειψαν ή τις διατήρησαν μόνο για τη φύλαξη της παράλιας ζώνης (φρούρια Λεμε­σού, Πάφου και Λάρνακας), φρόντισαν αντί­θετα για την ασφάλεια των οχυρωματικών έρ­γων της Αμμοχώστου, της Κερύνειας και της Λευκωσίας, τα οποία, εξαιτίας της γειτνίασης με την Τουρκία, ήταν στρατηγικής σημασίας θέσεις για την άμυνα του νησιού».
ΠΗΓΗ: Κύπρος, η λεηλασία ενός πολιτισμού, σελ.105.
Share on Google Plus

About ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

    ΣΧΟΛΙΑ
    ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ