Ἐξ Ὁμαιχμίας Συγκρητισμοῦ ἄρχεσθαι καί Διπολισμοῦ - Πολωτισμοῦ παύεσθαι

Ἐξ Ὁμαιχμίας Συγκρητισμοῦ ἄρχεσθαι 

καί Διπολισμοῦ - Πολωτισμοῦ παύεσθαι

Γράφει ο φιλόλογος Πέτρος Ιωαννίδης

«Καί ὀλίγον μέν χρόνον ξυνέμεινεν ἡ ὁμαιχμία, ἔπειτα δέ διενεχθέντες οἱ Λακεδαιμόνιοι καί Ἀθηναῖοι ἐπολέμησαν μετά τῶν ξυμμάχων πρός ἀλλήλους, καί τῶν ἄλλων Ἑλλήνων εἴ τινές που διασταῖεν, πρός τούτους ἤδη ἐχώρουν».

(Θουκυδίδης, 460-399/5, βιβλίο Α’, 18, 3)

(= Και η εθνική ενότητα/ η συμμαχία των Ελλήνων διατηρήθηκε λίγο μόνο καιρό, έπειτα όμως, καθώς περιήλθαν σε έχθρα/διάσταση οι Λακεδαιμόνιοι και οι Αθηναίοι, πολέμησαν μεταξύ τους έχοντας καθένας και τους δικούς του συμμάχους, και από τους άλλους Έλληνες, όσες φορές διαφωνούσαν σε κάποιο ζήτημα, αμέσως προσχωρούσαν με τον ένα ή τον άλλον απ’ αυτούς).

ΣΧΟΛΙΟ: Ο επίκαιρος και πάντα διαχρονικός ιστορικός, ο Θουκυδίδης, ο πατέρας της επιστημονικής και πολύ-αιτιο- κρατικής, συγκριτικής ιστοριογραφίας μάς περιγράφει και αναλύει τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, τον πρώτο εμφύλιο μεταξύ των Ελλήνων ή τον δεύτερο, αν δεχτούμε πως ο Τρωικός πόλεμος ήταν και αυτός εμφύλιος. Ας μην ξεχνούμε ότι το αρχαιότερο λογοτεχνικό έπος στον κόσμο η “ΙΛΙΑΔΑ” ξεκινάει με τη λέξη “Μῆνιν”, που σημαίνει την έριδα, τη διαφωνία, τη διχόνοια, την αδιάλλακτη οργή του Αχιλλέα κατά του Αγαμέμνονα. Η λέξη παράγεται από το ρήμα μάω = επιθυμώ, ποθώ, σπεύδω, εξ ου και μένος - έξαψη του νου, η διατάραξη / διασάλευση των φρενών. Ο διαπρεπής Φιλέλλην Βρετανός Ιστορικός Άρνολντ Τόινμπυ, 1889 - 1975, έγραψε πως “η Ελλάδα με τον αδελ- φοκτόνο Πελοποννησιακό Πόλεμο αυτοκτόνησε”. Η κληρονομιά του είναι πολύ οδυνηρή, ακόμη κουβαλάμε μέσα μας τα σπέρματα αυτού του επικατάρατου διχασμού, της διχόνοιας, που μας έχει στοιχίσει πολύ ακριβά, γιατί δεν μας δίδαξε ακόμη τίποτε. Στον Δημόσιο λόγο, ακόμη και μέσα στο ναό της Δημοκρατίας, το Κοινοβούλιο, συνάζεται το προσάναμμα της φωτιάς: «δωσίλογοι», «προδότες», «πατριδοκάπηλοι», «γερμανοτσολιάδες», προβάλλει έτσι θανάσιμος ο εθνικός κίνδυνος και κάπου ο πειρασμός να επαναληφθεί η ιστορία. Αλλά τότε δεν θα είναι φάρσα, θα είναι η εσχάτη τραγωδία. Η ελληνική ιστορία είναι γεμάτη από τραγωδίες, ας μην ξεχνάμε ότι γενέτειρα της τραγωδίας είναι η Αθήνα, και αυτή δημιούργησε το δράμα γιατί η ίδια η ιστορία της ήταν δραματική. Από το 1945 και μετά βιώνουμε συνεχώς εμφυλίους, συγκρούσεις, αποτυχίες, ήττες. Είναι καιρός να ομονοήσουμε και να επιτελέσουμε ξανά τους θριάμβους, τις επιτυχίες, τις νίκες, τα κατορθώματα, τις εποποιίες για τις οποίες είμαστε γεννημένοι και αποτελούμε παράδειγμα στους άλλους λαούς λόγω του αδούλωτου φρονήματος και της αγωνιστικής μας διάθεσης.

Το ιερό βιβλίο των Αράβων, το Κοράνιο, έχει 114 κεφάλαια (surah = σειρές / ενότητες). Στη surah ΧΧΧ (30), 1-5 το Κοράνι (παράγεται από το ομηρικό ρήμα κορέω = σαρώνω, σπέρνω το λόγο του θεού), αναφέρει πως οι ΑΛ-ΡΟΥΜ δηλ. οι Ρωμηοί, οι Έλληνες πάντα θα νικούν. Είναι θέλημα του Αλλάχ (= άλιος, ήλιος, θεός του φωτός). Φυσικά με το ισχυρότερο όπλο στον κόσμο: τον πολιτισμό τους. Τα κανόνια σκουριάζουν. Ο πολιτισμός όμως διαιωνίζεται, αρκεί να τον προβάλλεις, να τον διαδίδεις, να τον αναδεικνύεις, αφού πρώτα τον γνωρίσεις και τον αγαπήσεις. Τη βαριά ευθύνη όμως για ουσιαστική και σε βάθος γνωριμία του Ελληνικού Πολιτισμού στους Ελληνόπαιδες την έχει το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων καθώς και το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού. Στα αναλυτικά προγράμματα σπουδών για το Γυμνάσιο και το Λύκειο είναι αναγκαίο να περιληφθεί και το μάθημα: «ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ». Μάθημα που θα τονώνει την ιστορική συνείδηση για τη συνοχή και τη συνέχεια του Ελληνικού Πολιτισμού, θα ενισχύει την Εθνική Αυτογνωσία, Αυτοσυνειδησία και Αυτοπεποίθηση των πολιτών και θα αποσοβεί την κρίση ταυτότητας και την απώλεια σαφούς και ακριβούς προσανατολισμού στις σκέψεις, ενέργειες και αντιδράσεις μας. Θα έχουμε πλήρη επίγνωση των προτερημάτων και ελαττωμάτων μας και δεν θα διαταράσσεται η επαφή μας με την πραγματικότητα, παρόλο τον ασφυκτικό κλοιό της καθημερινότητας. Δεν θα πελαγοδρομούμε, δεν θα αεροβατούμε και δεν θα αποπροσανατολιζόμαστε από τα πραγματικά προβλήματα της πατρίδας μας. Αν γνωρίζουμε ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε και πού θέλουμε να φτάσουμε, τα διχαστικά δημοψηφίσματα και τα κατευθυνόμενα συλλαλητήρια διαμαρτυρίας, με τα αναμενόμενα έκτροπα και παρατράγουδα και τα αμφισβητούμενα οφέλη, όπως το προγραμματισμένο της Κυριακής 21ης Ιανουαρίου στο Λευκό Πύργο για την ελληνικότητα της Μακεδονίας, είναι περιττά· δυναμιτίζουν την ήδη τεταμένη ατμόσφαιρα και πυροδοτούν το κλίμα έντασης με ανεξέλεγκτες αντιδράσεις.

Η λέξη ομαιχμία είναι ιωνική και απαντάται μια μόνο φορά στο Θουκυδίδη. Σημαίνει Συμμαχία, Φιλία, Συμφωνία μεταξύ δύο ή περισσοτέρων πλευρών προκειμένου από κοι- νού να αντιμετωπίσουν έναν εξωτερικό εχθρό, μια απειλή. Ομομαχία, βοήθεια, άρηξις, υπεράσπιση, αποσόβηση, συμπαράσταση, αμυντική συμμαχία, ένωση - συνασπισμός για μάχη. Η λέξη παράγεται από το επίθετο ὅμαιχμος, ὁ ὁμοῦ μαχόμενος, σύμμαχος, συμπολεμιστής, που είναι σύνθετη απ’ το ὁμός (ὁμοῦ) και το ρήμα ἀΐσσω - ιἄσσω - ιἄττω, που σημαίνει ορμώ, εφορμώ, φέρομαι ορμητικός, ανυψούμαι ταχέως, πετώ, και κυρίως σημαίνει τη συνένωση δύο αιχμών.

CONSENTIO ERGO SUM (= ομονοώ, ομολογώ, ομοδοξώ, ομογνωμονώ άρα υπάρχω) DISSENTIO ERGO DISSOLVOR/DIVERTO/DISSOCIOR (= διαφωνώ, αντιδοξώ, διχογνωμονώ άρα διαλύομαι)

 Γνωμικά Πέτρου Ιωαννίδη

Με το πρώτο γνωμικό υπάρχει η δυνατότητα να σωθούμε και να βγούμε από το αδιέξοδο της κρίσης, με το δεύτερο είμαστε καταδικασμένοι να αποτύχουμε και να καταστραφούμε.

Αρχαίος κυκλικός χορός, της Ομονοίας.

                                                                                                    

«Όταν τα σκυλιά τρώγονται, ο λύκος τρώει τα πρόβατα»

«Ὁµόνοια - ὁµοδοξία ἀρχόντων καί ἀρχοµένων ὡς δεῖ ἄρχειν καί αρχεσθαι».

(Πλάτων, 427-347, “ΟΡΙΣΜΟΙ”, 413 ε, 8)

(= Ομόνοια είναι η ομοφωνία αρχόντων και αρχομένων για το πώς πρέπει να κυβερνούν και να κυβερνιούνται).

ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΣ (Συνένωση - Συνασπισμός κατά κοινού εχθρού)

Η λέξη Συγκρητισμός παράγεται από το ρήμα συγκρητίζω που σημαίνει, ενώνομαι, συνασπίζομαι εναντίον κάποιου (σύν + Κρής - τός). Αναφέρεται στα “Ηθικά” του Πλουτάρχου και συγκεκριμένα στο έργο του «De fraterno amore» (= περί φιλαδελφίας) 490b, 6, και αποδίδεται στην ένωση των Κρητών, παρά τις διαφορές τους, μπροστά σ’ ένα κοινό κίνδυνο. Πολλοί αρχαίοι συγγραφείς έχουν ασχοληθεί με την Κρήτη (Όμηρος, Πλάτων, Αριστοτέλης) και εκφράζουν το θαυμασμό τους κυρίως για τη νομοθεσία, την καθημερινή ζωή και τα έθιμά της. Ο Πλούταρχος θεωρεί τον Συγκρητισμό ως παράδειγμα προς μίμηση λέγοντας πως οι Κρήτες: «Οἵ (= Κρήτες) πολλάκις στασιάζοντες ἀλλήλοις καί πολεμοῦντες ἔξωθεν ἐπιόντων πολεμίων διελύοντο καί συνίσταντο· καί τοῦτ’ ἦν ὁ καλούμενος ὑπ᾽αὐτῶν “συγκρητισμός”».

(= οι Κρήτες ενώ πολλές φορές στασίαζαν και πολεμούσαν μεταξύ τους, όταν αντιμετώπιζαν εξωτερικούς εχθρούς, σταματούσαν τους πολέμους και ένωναν τις δυνάμεις τους για να τους αποκρούσουν. Αυτή ήταν η σημασία του όρου Συγκρητισμός). Υπήρχε επομένως Συνείδηση της Κοινότητας παρά τις εσωτερικές αντιθέσεις και τους συνεχείς εμφυλίους πολέμους των πόλεων της Κρήτης, οι οποίες αποτελούσαν χωριστά κράτη. Κατά καιρούς καταβάλλονταν προσπάθειες, ώστε να επιλύονται οι μεταξύ τους διαφορές ειρηνικά, οπότε υιοθετούσαν θεσμούς, όπως οι ενώσεις πόλεων ήδη από τα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. και το “ΚΟΙΝΟΝ ΤΩΝ ΚΡΗΤΩΝ” στα τέλη του 3ου αιώνα π.Χ. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 183 π.Χ. αναφέρονται ως μέλη του Κοινού 31 πόλεις. Στόχος τους ήταν η εμπέδωση της ειρήνης μεταξύ των πόλεων της Κρήτης, οι οποίες βρίσκονταν σχεδόν πάντοτε σε εμφύλιες διαμάχες. Για την επίτευξη αυτής της ειρηνευτικής αποστολής του το Κοινόν διέθετε Ειδικό Δικαστήριο το “ΚΟΙΝΟΔΙΚΙΟΝ” και Ειδική Νομοθεσία το “ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ” των Κρητών. Το Κοινοδίκιον (Πολύβιος, “ΙΣΤΟΡΙΑΙ”, κβ’, VI) ήταν ένας πρωτότυπος θεσμός που θα μπορούσαμε να τον παραλληλίσουμε με το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Ήταν ένα ποινικό και διαιτητικό δικαστήριο που είχε αρμοδιότητες σχετικές και προς τα κράτη και προς τους ιδιώτες και εκδίκαζε με βάση γραπτή ποινική νομοθεσία, η οποία αναφερόταν και σε αδικήματα μεταξύ κρατών και σε αδικήματα ιδιωτών σε βάρος υπηκόων ξένου κράτους. Το Κοινόν των Κρητών είχε και δικό του νόμισμα, ενώ ο αρχηγός του ονομαζόταν Κρητάρχης.

Όταν οι πρόγονοί μας ήθελαν να μιλήσουν για ένα λαό, ο οποίος έτρεφε υπέρμετρη αγάπη για την πατρίδα του - Φιλοπατρία - ανέφεραν τους Κρητικούς. Η αγάπη τους ήταν τόση μεγάλη για την πατρίδα τους που την αποκαλούσαν Μητρίδα (γη) = δηλαδή ότι βγήκαν μέσα από σπλάχνα της. Αν θέλουμε να βγούμε από τα αδιέξοδα και τις κρίσεις πρέπει να ακολουθήσουμε τη δοκιμασμένη στρατηγική μέθοδο και τακτική της Ομαιχμίας και του Συγκρητισμού των προγόνων μας. Διαφορετικά θα συνεχίσουμε να σερνόμαστε, να βαλτώνουμε και να οδηγούμαστε μοιραία, αλλά με μαθηματική ακρίβεια στην αυτοκαταστροφή μας.

Άρα:

Ομαιχμείτε

= συμμαχήστε, συνεργαστείτε

και

Συγκρητίζετε

= ενωθείτε, συνασπισθείτε,

ίνα μη Συγκρημνισθήτε

= πέσετε όλοι μαζί στο γκρεμό, καταβαραθρωθείτε.

ΠΗΓΗ: εφημερίδα «ΕΒΔΟΜΗ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ”) 20.1.2018. Στήλη: ΕΤΥΜΟΛΟΓΩ ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ «ἄπιτε»!

ΛΕΞΕΙΣ-ΚΛΕΙΔΙΑ: ΟΜΟΝΟΙΑ, ΔΙΧΟΝΟΙΑ, ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

Share on Google Plus

About ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ