Η ΛΕΞΑΡΙΘΜΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΤΙΘΕΤΑΙ
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗΝ
ΔΙΑ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΝ
ΤΟΥ ΣΕΙΣΜΟΥ
ὑπό Κοσμᾶ Μιλτ. Μαρκάτου, καθηγητοῦ ΤΕΙ
ἱδρυτοῦ τῆς Λεξαριθμικῆς θεωρίας (ΤΕΙ Λαρίσης 1976)
Συμπεράσματα
Ἠ
μελέτη δεικνύει ὃτι όλες οἰ γνὠσεις, καί διά τό δυνάμει (ἐν τῶ Εἶναι – Πρίν τήν
ἒναρξιν τῆς σεισμικῆς δραστηριότητος) καί διά τό ἐνεργεία φαινόμενον τοῦ σεισμοῦ
(ἐν τῶ Γίγνεσθαι - Ἀπό τῆς ἐνάρξεως τῆς σεισμικῆς δραστηριοτητος)
(α) ἐκεῖνες
τίς ὀποῖες ἡ ἐπιστήμη ἀπέκτησε σχετικῶς πρόσφατα (ἐντός 60 ἐτῶν περίπου)
καί
(β) ἐκεῖνες πού θ’ ἀποκτᾶ δια-χρονικῶς, εὑρίσκονται δυνάμει εἰς τήν δομήν τῆς Ἑλληνικῆς
γλώσσας ἀπό χιλιάδες χρόνια, καί ἒρχονται στό φῶς, ὃταν ἐφαρμόζεται ἡ
Λεξαριθμική θεωρία.
> Ἡ
(β) περίπτωσις ἐμπλουτίζεται ἐκ νέων λέξεων (όνομάτων), δημιουργουμένων εἰς τήν
Ἑλληνικήν Γλῶσσαν, ὃπως ἒγινε καί μέ τίς νεοελληνικές λέξεις ΡΑΔΟΝΙΟΝ και
ΡΑΔΙΟ-ΠΟΜΠΟΣ [βλέπε συνημμένον).
Α8 – Ἡ θεωρία τοῦ ἂκμονος1
Ὁ σεισμός συνίσταται ἐκ τριῶν
γεωλογικῶν στοιχείων:
Α8.1 ἐκ τῆς σφύρας (σφυρί), πού ἀποτελεῖ
τό ἀνερχόμενον μάγμα, ὑπό μορφήν στήλης,
Α8.2 ἐκ τοῦ
σφυρηλατουμένου σώματος, πού ἀποτελεῖ τό ἂνω στρῶμα τοῦ μανδύα τῆς γῆς,
Α8.3 ἐκ τοῦ ἂκμονος (ἀμόνι), πού ἀποτελεῖ
τήν λιθοσφαιρικήν πλάκα.
1. Ἐνεπνεύσθην
τήν θεωρίαν ἐκ τοῦ ἐπακμόνιος (ἐπί, ἂκμων), ἐπιθέτου τοῦ Ποσειδῶνος2
εἰς τίς Θήβαις, γνωστές μέχρι σήμερον διά τήν ἒντονον σεισμικήν
δραστηριότητα. Ἡ νέα θεωρία, μπορεῖ ἐνδεχομένως νά συμπληρώση τήν «θεωρίαν τῶν
λιθοσφαιρικῶν πλακῶν»δ, ἀφοῦ αὐτή δέν γίνεται ἀποδεκτή ὑφ’ ὃλης τῆς σεισμολογικῆς
κοινότητος3
2. Θεοῦ τῶν ὑδάτων καί τῶν σεισμῶν,
ἀρρήκτως καί ἀμοιβαίως συνδεδεμένων.
3. Οἱ Ρῶσσοι σεισμολόγοι ἒχουν
διατυπώσει τήν θέσιν ὃτι οἱ λιθοσφαιρικές πλάκες κινοῦνται κατακορύφως καί ὂχι ὁριζοντίως.
Τό
ἱστορικόν
(1) Τό ὁλικόν φαινόμενον τοῦ
σεισμοῦ ἐμελετήθη λεπτομερέστατα εἰς τό περιοδικόν ΠΑΜΜΕΓΑΣ (ΠΑγκόσμιος
Μαθηματική Μελέτη Ἑλληνικῆς ΓλώσΑΣ) (Μαρκᾶτος -
Ἰανουάριος 1980 – 2000, τ. 9/10, 11/12, 13/14, 15/16), καί ἀποσπάσματα τῆς ἐρεύνης
ἐδημοσιεύθησαν εἰς τό βιβλίον «ΕΛΛΗΝΟΓΕΝΕΙΑ ΛΑΩΝ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΩΝ – Τό Ἑλληνοπρεπές
Γονίδιον Ηέλλην» (Μαρκᾶτος, Ἐκδ. Ἑλληνικός Λόγος, Λάρισα 2000).
2) Ἀκολούθως, τά
πορίσµατα ἐκ τῆς µελέτης ἀνεκοινώθησαν εἰς τό 1ον
παγκόσµιον συνέδριον διά τούς ἀριθµούς Fibonacci (Πανεπιστήµιον Πατρῶν, 1986), ὑπό τόν τίτλον: The Study of the Earthquake by the Lexarithmic Theory (Πρακτικά
Συνεδρίου), καί
ἐν συνεχεία ἐδηµοσιεύθησαν εἰς τήν ἐφημερίδα Ἐλευθερία Λαρίσης, ἀφορμῆς
δοθεί-σης ἐκ τοῦ µεγάλου θορύβου, πού ἠγέρθη ἐξ αίτίας τῆς διαµάχης µεταξύ ἐπαγγελµα-τιῶν
σεισµολόγων καί τῶν μελῶν τῆς ὁμάδος ΒΑΝ, ἐκπροσωπουµένης ὐπό τοῦ κ.
Βαρώτσου, ἀναφορικῶς µέ τήν δυνατότητα βραχείας προβλέψεως τοῦ
σεισμοῦ (μερικές ὣρες πρίν τήν ἐκδήλωσιν τοῦ κυρίου σεισμοῦ).
(3)
Τέλος, δύο δηµοσιεύσεις ἒγιναν (ἡ µία επανάληψις ἐκείνης εἰς τήν ἐφηµερίδα Ἐλευ-θερίαν) καί ἡ ἂλλη ἐπ’ εὐκαιρία
τοῦ 1ου παγκοσµίου σεισµολογικοῦ συνεδρίου εἰς τήν πόλιν τῆς
Θεσσαλονίκης (17/8/1999).
Σημείωσις 1:
Ἐδῶ
παρατίθεται μόνον ἡ ἐν δυνάμει φάσις τοῦ φαινομένου (τό Εἶναι), ἡ ὁποία ἀντιστοιχεῖ
εἰς τήν ἂναρθρον μορφήν τοῦ ὀνόματος (ΣΕΙΣΜΟΣ) καί περιλαμβάνει τόν χρὀνον ἀπό
τῆς γεννήσεως τοῦ σεισμοῦ μέχρι τῆς ἐνάρξεως τῆς σεισμικῆς δραστηριότητος (τό
Γίγνεσθαι – τό ὁλικόν φαινόμενον):
Γένεσις τοῦ φαινομένου τοῦ σεισμοῦ
Πρόδρομα φαινόμενα – Ραδιοπομπός: ραδόνιον
â
Ἒναρξις σεισμικῆς δραστηριότητος
â
Αὒξουσα σεισμική ἀκολουθία
â
Κύριος σεισμός
â
Φθίνουσα σεισμική ἀκολουθία
â
Πέρας σεισμικῆς δραστηριότητος
Α – Ἡ μέθοδος ἀντιπαραθέσεως
Α1 - Ἡ ἐπιστημονική
θέσις
Ἡ Α1 ἒχει διαμορφωθῆ ἐκ τῆς συνεντεύξεως, πού παρεχωρήθη εἰς τό
περιοδικόν ΠΑΜΜΕ-ΓΑΣ ὑπό τοῦ Γεωφυσικοῦ Βασ. Παπαζάχου τόν Μάρτιον τοῦ 1983 ἐν
τῶ Ἐργαστηρίω του (Πανεπιστήμιον Θεσσαλονίκης) καί παρουσία τῶν συνεργατῶν του,
κατόπιν ὑποβολῆς εἰδι-κοῦ ἐρωτηματολογίου τόν Φεβρουάριον τοῦ αὐτοῦ ἒτους.
Ὁλόκληρος ἡ παραχωρηθεῖσα συνέντευξις, ἡ ὁποία ἐδημοσιεύθη εἰς τό 9/10
τεῦχος τοῦ ὑπό τήν διεύθυνσίν μου περιοδικοῦ ΠΑΜΜΕΓΑΣ, ἐνδεχομένως θά ἀποσταλεῖ
εἰς τήν ἐπιστημονι-κήν κοινότητα προσεχῶς.
>
Ἡ ἐπιστημονική
θέσις παρουσιάζεται εἰς τόν ἐν τῶ παρόντι συνοπτικόν πίνακα.
Α2 -
Κατασκευή τῆς βάσεως δεδομένων
Α2.1 - Λαμβάνεται ἡ γνωμονική ἀκολουθία(2) τοῦ ἀριθμοῦ 725 ἐκ
τοῦ ἠλεκτρονικοῦ λεξι-κοῦ (CD),
«ΚΟΣΜΟΓΛΩΣΣΑ 2007 – Τό Λεξαριθμικόν Λεξικόν τῆς Ελληνικῆς Γλώσσης»:
> Ἐκ τῶν τεσσάρων Σχέσεων τῆς
θεωρίας(1), ἐδῶ χρησιμοποιοῦνται μόνον οἱ δύο, (α)
ἡ Σχέσις Ἱσοψηφίας ὑπο στενήν καί εὐρεῖαν ἒννοιαν (ἰσόψηφα ἒπη(3)
– φράσεις μέ λεξάριθμον 725 = ΣΕΙΣΜΟΣ ) καί (β) ἡ Σχέσις Χρυσῆς Τομῆς Φ.
Α2.3 - Λαμβάνονται οἱ ἰσόψηφες ὁμάδες
τῶν μελῶν τῆς γνωμονικῆς ἀκολουθίας.
Α2.4 - Λαμβάνονται οἱ διαχρονικές
σημασίες τῶν λέξεων ἑκάστης ἰσόψηφης ὁμάδος.
> Κάθε διαχρονική
σημασία ἀποτελεῖ καί μίαν πληροφορίαν διά τό ἐν δυνάμει φαινόμενον τοῦ σεισμοῦ.
Α2.5 - Ἀναζητοῦνται «ἰσόψηφα ἒπη» ἐκ
τοῦ ἀνωτέρου ἠλεκτρονικοῦ λεξικοῦ.
> Ὃλες αὐτές οἱ
πληροφορίες συνθέτουν τήν βάσιν δεδομένων διά τό ἐν δυνάμει φαινόμενον τοῦ
σεισμοῦ.
Α3 - Συμπεράσματα
Ἠ μελέτη δεικνύει ὃτι ὃλες οἰ γνὠσεις, καί
διά τό δυνάμει (ἐν τῶ Εἶναι – πρίν τήν ἒναρξιν τῆς σεισμικῆς
δραστηριότητος) καί διά τό ἐνεργεία φαινόμενον τοῦ σεισμοῦ (ἐν τῶ
Γίγνεσθαι - ἀπό τῆς ἐνάρξεως τῆς σεισμικῆς δραστηριοτητος), (α) ἐκεῖνες τίς ὀποῖες
ἡ ἐπιστήμη ἀπέκτησε σχετικῶς πρόσφατα (ἐντός 60 έτῶν) καί (β) ἐκεῖνες πού θ’ ἀποκτᾶ
διαχρονικῶς, εὑρίσκονται δυνάμει εἰς τήν δομήν τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης ἀπό
χιλιάδες χρόνια, καί ἒρ-χονται εἰς τό φῶς, ὡς ἀποτέλεσμα ἐφαρμογῆς τῆς
Λεξαριθμικῆς θεωρίας.
> Ἡ (β) περίπτωσις ἐμπλουτίζεται ἐκ νέων λέξεων
(όνομάτων), δημιουργουμένων εἰς τήν Ἑλληνικήν Γλῶσσαν, ὃπως ἒγινε καί μέ τίς
νεοελληνικές λέξεις ΡΑΔΙΟΠΟΜΠΟΣ καί ΡΑΔΟ-ΝΙΟΝ [βλέπε ἐν συνεχεία].
Α4
- Ἡ Λεξαριθμική θέσις (ὁ ὁμάς 725 – κατ’ ἐπιλογήν, ἐκ τῶν 194
ἰσοψήφων λέξεων)
ΑΒΔΗΡΙΤΙΚΌΣ (725)
(ὁ ἀνήκων εἰς τά Ἂβδηρα (πολύστηλον), πόλις τῆς Θράκης (ἐκβο-λές τοῦ Νέστου)
καί τῆς Ἰσπανίας (Γάδειρα) > Προκύπτει ἡ ἂμεσος σχέσις τῶν πόλεων με-τά τῶν
σεισμῶν.
ΆΓΡΑΦΟΝ
(725)
(α στερητικόν: το στερούμενον ἐγγραφῆς) > Ὁ σεισμός μπορεῖ καί νά μήν
γράφεται δηλαδή νά μή συνοδεύεται ἐκ προδρόμων φαινομένων, γεγονός ἰσοδύνα-μον
τῆς μή καταγραφῆς τοῦ φαινομένου ὑπό τῶν σεισμογράφων. Δηλαδή, ἐνῶ διά τούς
σμογράφους δέν ὑπάρχει σεισμική δραστηριότης, ὁ σεισμός ἐκδηλώνεται.
Συνεπάγεται λοιπόν ὃτι ὑπάρχουν καί εἲδη σεισμῶν χωρίς τήν ἐκπομπήν
ραδιοσημάτων:
>
Μπορεῖ ἡ ἐπιστήμη νά ἐξηγήση, διατί συμβαίνει αὐτό;
Ὁ σεισμός εἶναι ΑΝΕΠΊΔΕΤΟΣ (ὁ μή προσδεδεμένος, εὐκολώτατος εἰς τήν ἐκδήλωσίν
του) > Ἃμα τῆ γεννήσει τοῦ σεισμοῦ, δέν ὑφίστανται δυνάμεις ἀνασχέσεως.
Ὁ σεισμός εἶναι ΑΡΤΊΓΑΜΟΣ (725) (ἂρτι καί γάμος - ὁ μόλις γεννηθείς,
συζευχθείς):
> Ἡ πληροφορία ἐνδεχομένως ν’ ἀναφέρεται εἰς τόν «γάμον» ἢ σύζευξιν δύο
λιθοσφαιρι-κῶν πλακῶν, καί ἀντιστοιχεῖ είς τήν γέννησιν τοῦ σεισμοῦ, ἀπ’ ὃπου ἀρχίζει
ἡ συσσώρευσις ἐνεργείας.
Ὁ σεισμός εἶναι ΒΑΔΙΣΤΉΣ (725) (ὁ βαδίζων, περιπατῶν) > Ὁ βαδιστής περπατᾶ,
βαδίζει μέ σταθεράν ταχύτητα. Ἀναφέρεται μᾶλλον εἰς τήν σταθεράν ταχύτητα τῶν
δύο λιθο-σφαιρικῶν πλακῶν.
Ὁ
Σεισμός εἶναι ΔΙΘΆΛΑΣΣΟΣ (725) (ἐπίθ., διηρημένος εἰς δύο θάλασσες) >
Πρέπει νά σχετίζεται μέ τήν ἀσκούμενην πίεσιν ἐπί τῆς ἐνδιαμέσου ξηρᾶς πρός
πρόκλησιν σεισμῶν.
Ὁ
σεισμός εἶναι ΕΞΗΓΗΜΑΤΙΚΌΣ (725) (ὁ περί τήν ἐξήγησιν, ἑρμηνείαν, ὁ ἑρμηνεύων
κάτι προηγηθέν) > Ἐξηγεῖ τόν μόλις προηγηθέντα «γάμον του » (;).
Ὁ
σεισμός εἶναι ΕΠΊΣΤΙΟΝ (725) (ἐπί τῆς αὐτῆς ἑστίας) > Ἀναφέρεται εἰς
τήν τάσιν του νά παραμένη εἰς τήν ἲδιαν ἑστίαν (ἐντόπιος, τοπικός).
Ὁ
σεισμός εἶναι ΙΛΥΌΕΙΣ (725) (ὁ πλήρης ἰλύος, λάσπης - λασπώδης, πηλώδης)
> τό ἰλυόεν περιβάλλον τῆς σεισμικῆς ἑστίας ἀπορροφᾶ τό ἐκπεμπόμενον
ραδιόσημα (π.χ., ραδόνιον [βλέπε ΆΓΡΑΦΟΝ].
Ὁ
σεισμός εἶναι ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΌΣ (725) (ἀνήκων εἰς τήν μεσημβρίαν - ὁ
μεσημβρινός κύκλος) > Ἲσως ὁ «γάμος του» νά συμβαίνη κατά τήν μεσημβρίαν
(12ην ὣραν, μεσημβρινήν ἢ νυκτερινήν) ἢ νά γίνεται ἐπί τοῦ
Μεσημβρινοῦ τοῦ τόπου.
Ὁ σεισμός εἶναι ΜΕΤΟΊΚΙΟΣ (725) (ὁ ἀλλάζων κατοικίαν (ἑστίαν),
μεταναστεύων > Ἀνα-φέρεται εἰς τήν μετοίκησίν του, εἰς τήν ἀλλαγήν τῆς
σεισμικῆς ἑστίας του, εἰς τήν μετανάστευσίν του ἐκ τῆς συνήθους κατοικίας του (ἐντοπιότητος),
ἡ ὁποία γίνεται ἐκουσίως (ἐ-σωτερικά αἲτια) καί ὂχι ἀκουσίως (ἐξωτερικά αἲτια) [βλέπε
και ΕΠἸΣΤΙΟΝ].
Ὁ σεισμός εἶναι ΜΈΤΡΙΟΣ (725) (συνήθης, ἐπί μεγέθους, χρόνου, ἀριθμοῦ,
βαθμοῦ, ὁ σταθερῶς ἐμμένων εἰς τό μέσον) > Ἑρμηνευτέον ὑπό τῆς ἐπιστήμης.
Ὁ σεισμός εἶναι ΠΑΝΣΕΛΗΝΙΑΚΌΣ (725) (ὁ τῆς πανσελήνου ἢ κατά τήν πανσέληνον) >
Δεικνύει τήν σχέσιν του μέ τήν πανσέληνον (μέ τήν σελήνην - ἐξωτερικά αἲτια) [βλέπε
Ο ΈΚΚΛΙΤΟΣ].
Ὁ σεισμός εἶναι ΡΑΔΙΟΠΟΜΠΌΣ (725) (ὁ πέμπων ἀδιακόπως ραδιοσήματα).
Σημείωσις2: Τό ὂνομα (ἡ λέξις) εἶναι νεοελληνικόν, ἡ δέ ἒνταξίς του εἰς
τήν δομήν τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, ὣστε νά ἰσοψηφῆ μέ τό «σεισμός», δεικνύει τήν
διαχρονικήν συνέπειαν, δύναμιν καί ἰσχύν της. Διότι ἡ τομή τῆς ἐννοίας μετά τοῦ
«σεισμός» (λόγω τῆς ἰσο-ψηφίας των) δίδει τόν κοινόν τόπον των: Ὁ σεισμός
λειτουργεῖ κατά φύσιν ὡς ραδιοπομπός, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐάν αὐτός (ὁ σεισμός)
γεννᾶται καί ἐξελίσσεται ὁμαλῶς ἢ ἀνωμά-λως (ἀπουσία ραδιοπομπῆς, ἀπουσία
προδρόμων φαινομένων) [βλέπε ΆΓΡΑΦΟΝ].
Ὁ σεισμός εἶναι ΤΕΜΠΙΚΌΣ (725) (ὁ τῶν τεμπών, πᾶσα κεχωρισμένη κοιλάς) >
Ἀποτελεῖ τήν κυρίαν αἰτίαν δημιουργίας σεισμικῆς δραστηριότητος [βλέπε καί
ΜΕΣΉΠΕΙΡΟΝ ΓΈΝ-ΝΗΜΑ].
Ὁ σεισμός εἶναι ΤΈΡΜΙΟΣ (ὓστατος, ἒσχατος, πάντοτε ἐπί χρόνου) > Ἀναφέρεται
εἰς τήν περάτωσιν τῆς σεισμικῆς δραστηριότητος.
Ὁ σεισμός εἶναι ΡΕΚΤΙΚΌΣ (725) (ἱκανός νά ἐνεργῆ) > ἀποκαλύπτει
τήν καταστροφικήν του φύσιν (ρηγνύω, σπάζω, συντρίβω, σκίζω, κόπτω, καταστρέφω)
[βλέπε ΑΝΤΙΚΑΤΆ-ΣΧΕΣΙΣ, ΑΝΑΣΤΗΛΩΤΉΣ, ΑΠΟΔΙΑΤΕΙΧΊΖΩ, ΑΠΟΘΩΡΑΚΊΖΩ,
ΤΑΦΡΩΡΎΧΟΣ].
Α5
- Ἒναρθρες λέξεις (θηλυκά,
ἀρσενικά, οὐδέτερα: 8+717 = 70+655 = 370+425 = 725)
Σημείωσις3:
Τά θηλυκά ὀνόματα ἀντιστοιχοῦν εἰς τήν παθητικήν φύσιν τοῦ σεισμοῦ, τά ἀρσενικά
εἰς τήν ἐνεργητικήν καί τά οὐδέτερα εἰς τήν ὁριακήν.
> Τό κάθε ἂρθρον
συνδέει τό Εἶναι (δυνάμει
σεισμός) μέ τό Γίγνεσθαι (ἐνεργεία σεισμός).
Α5.1 – Θηλυκά (Η = 8)
Η ΑΚΑΘΑΊΡΕΤΟΣ = 725 (ἀκατάβλητος)
> Ἀναφέρεται εἰς τήν μή καταβαλλόμενην δύναμιν καί ἰσχύν τοῦ σεισμοῦ.
Η ΑΠΗΝΌΤΗΣ = 725
(σκληρότης) > Ἀναφέρεται μεταφορικῶς εἰς τήν σκληρήν (καταστροφικήν)
σεισμικήν δραστηριότητα [βλέπε ΑΠΡΟΣΗΝΉΣ].
Η ΑΠΡΟΣΗΝΉΣ = 725 (ὴπιος)
> Ἀναφέρεται εἰς τήν «ἠπίαν» σεισμικήν δραστηριότητα.
Η ΑΡΕΥΣΊΑ (ἂρρευστος,
ἒλλειψις ροῆς) > Ἐνδεχομένως νά ἀφορᾶ εἰς τίς πανταχόθεν κεκλεισμένες ὑδάτινες
μᾶζες.
Η ΔΕΙΝΟΠΟΊΗΣΙΣ
(μεγαλοποίησις, ἐξόγκωσις) > Ἀναφέρεται εἰς τήν συνεχῆ ἐξόγκωσιν τῆς
σεισμικῆς ἑστίας, πρίν τήν ἐκδήλωσίν του.
Η ΕΓΚΑΙΡΌΤΗΣ (ἡ
τοῦ χρόνου καταλληλότης) > Ὁ σεισμός ἐπιλέγει τόν κατάλληλον χρόνον
διά τήν ἐκδήλωσίν του [βλέπε ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΌΣ].
Η ΕΎΔΗΛΟΣ
(κατάδηλος) > Ἀναφέρεται εἰς τῆν ὁλοφάνερην αἲσθησιν τοῦ σεισμοῦ.
Η ΙΣΟΚΡΆΤΕΙΑ (ἰσότης
δυνάμεων ὴ ἰσχύος, ἰσονομία) > Ἑρμηνευτέον ὑπό τῆς ἐπιστήμης.
Η ΙΣΤΟΚΕΡΑΊΑ (κεραία
ἱστοῦ, "αντέννα") > Ἃμα τῆ γεννήσει του, ὁ σεισμός λειτουργεῖ ὡς
κεραία, ἐκπέμπων ραδιοσήματα (πρόδρομα φαινόμενα) [βλέπε ΡΑΔΙΟΠΟΜΠΟΣ].
Η ΚΕΦΑΛΛΟΝΊΑ = 725 (ἡ
νῆσος Κεφαλλονία)
> Ἐπιβεβαιώνει ἓν σεισμολογικόν γεγονός, ἡ ἂμεσος σχέσις (καί
μάλιστα ἐνεργητική, λόγω τῆς ἒναρθρης μορφῆς τοῦ ὀνόματος) τῶν σεισμῶν μέ τήν νῆσον
[βλέπε ΑΒΔΗΡΙΤΙΚΌΣ, ΕΡΜΙΟΝΙΚΌΝ, ΚΑΛΛΊΔΡΟΜΟΝ, ΜΕΣΊΝΌΝ].
Η ΜΗΧΑΝΙΗ = 725)
(λειτουργεῖ ὡς μηχανή) > Ἃπαξ καί ληφθῆ ἡ πρώτη κίνησις, ὁ σεισμός
λειτουργεῖ πλέον ὡς αὐτοκίνητος.
Η ΣΚΑΠΤΕΙΡΑ =725
(σκάπτω, σκαπτήρ) > Εἶναι ἡ ἰδιότης τοῦ σεισμοῦ νά λειτουργῆ ὡς ἐργαλεῖον
[βλέπε ΕΡΓΑΛΉΙΟΝ, ΤΟ ΔΡΆΝΟΣ].
Η ΣΥΡΙΓΓΑ = 725) (ὑπόγειος
δίοδος, ὑπόνομος, ὂρυγμα ὑπόγειον/ ἐστεγασμένη στοά ἢ διάδρομος) >
Περιγράφει τίς δράσεις τοῦ δυνάμει σεισμοῦ (Εἶναι), ὑλοποιούμενες εἰς τόν ἐνεργεία
(Γίγνεσθαι), λόγω τοῦ ἂρθρου Η) [βλέπε ΡΕΚΤΙΚΌΣ].
Α5.2
- Ἀρσενικά (Ο
= 70)
Ὁ
σεισμός εἶναι (Ο ΈΚΚΛΙΤΟΣ = 725) (ὁ κλίνων ἒξω τῆς συνήθους γραμμῆς (ἀντίθ. ἒγκλιτος),
φευκτός, ἀποφευκτός) > Ἀναφέρεται εἰς τήν ἒκκλισιν ἐκ τῆς συνήθους ἑστίας
του, λόγω ἐξωτερικῶν αἰτίων) [βλέπε ΠΑΝΣΕΛΗΝΙΑΚΟΣ].
Ὁ σεισμός εἶναι (Ο ΕΛΚΤΙΚΌΣ = 725) (κατάλληλος ὃπως ἑλκύση, ἑλκυστικός) >
Πρός ἓρμηνείαν ὑπό τῆς ἐπιστήμης.
Ὁ σεισμός εἶναι (Ο ΠΕΡΙΠΌΛΙΟΣ = 725) (ὁ κείμενος πέριξ τόπου τινός) >
Ἡ πληροφορία ἀποκαλύπτει ὃτι ὑπάρχουν καί εἲδη σεισμῶν, φύλακες ἒναντι
ἂλλων εἰσερχομένων ἀπό ἂλλες σεισμικές ἑστίες [βλέπε καί ΕΠΊΣΤΙΟΝ].
Ὁ Σεισμός εἶναι (Ο ΠΑΓΓΕΝΈΤΗΣ = 725) (ὁ γενέτωρ πάντων) > Μπορεῖ
νά λεχθῆ ὃτι ὃ,τι τό γήινον (ὂρη, πεδιάδες, ποταμοί, λίμνες, θάλασσες, ὠκεανοί)
εἶναι δηιούργημα τοῦ Σει-σμοῦ (προσωποποιουμένου) [βλέπε ΚΟΣΜΟΥΡΓΌΣ,
ΠΡΩΤΟΚΟΣΜΟΚΡΆΤΩΡ].
Ὁ Σεισμός εἶναι (Ο ΠΑΛΊΓΚΡΑΙΠΝΟΣ = 725) (σφόδρα ταχύς) > Ἀναφέ-ρεται
εἰς τίς κινήσεις τῶν λιθοσφαιρικῶν πλακῶν Ἡ ταχύτης των, μικρά ἠ μεγάλη, πρέπει
νά εἶναι σταθερά. [βλέπε καί ΒΑΔΙΣΤΗΣ].
Ὁ σεισμός εἶναι (Ο ΠΑΛΊΝΔΡΟΜΟΣ = 725) (ὁ πάλιν πίσω τρέχων, ἀβέβαιος) > Ἀποκαλύπτει
τήν ἀβεβαιότητα ἐκδηλώσεως τοῦ σεισμοῦ, εἰς τήν περίπτωσιν, κατά τήν ὁ-ποίαν, ἓν
πρόδρομον φαινόμενον (τό ραδόνιον) εἶχε ἀρχίσει νά καταγράφεται.
Α5.3
- Οὐδέτερα (ΤΟ = 370)
ΤΟ ΑΣΠΊΔΙΟΝ = 725 (ὑποκοριστικόν
τοῦ ἀσπίς) > Ἲσως νά ἀναφέρεται εἰς τήν ἂμυναν τοῦ ἰθαγενοῦς σεισμοῦ κατά
τοῦ ἐισερχομένου ἐξ ὰλλης σεισμικῆς ἑστίας [βλέπε ΠΕΡΙ-ΠΌΛΙΟΣ]
ΤΟ ΔΡΆΝΟΣ = 725 (δράω:
ἒργον, πράξις) > Ἡ ἰδιότης τοῦ σεισμοῦ νά δρᾶ [βλέπε ΡΕ-ΚΤΙΚΌΣ
ΤΟ ΕΡΜΙΟΝΙΚΌΝ = 725 (ἀναφέρεται
είς τό χωρίον Ἐρμιόνη) > Δεικνύει ὃτι τό χωρίον «φιλοξενεῖ» σεισμικήν ἑστίαν
[βλέπε ΑΒΔΗΡΙΤΙΚΌΣ (Ἂβδηρα), Η ΚΕΦΑΛΛΟΝΊΑ, ΚΑΛΛΊ-ΔΡΟΜΟΝ (ὂρος), ΜΕΣΊΝΌΝ
(χωρίον)].
ΤΟ ΚΑΛΛΊΔΡΟΜΟΝ = 725
(τό ὂρος Καλλίδρομον) [βλέπε τό προηγούμενον].
ΤΟ ΜΕΣΙΝΌΝ = 725
(χωρίον Κορινθίας) [βλέπε τά δύο προηγούμενα].
ΤΟ ΠΕΡΊΟΙΚΟΝ
=725 (ὁ περί οἰκίαν χῶρος) > Ἀναφέρεται εἰς τόν περί τήν σεισμικήν ἑ-στίαν
(οἰκίαν) περιβάλλοντα χῶρον.
ΤΟ
ΡΑΔΌΝΙΟΝ = 725 (ἀέριον χημικόν στοιχεῖον) > Ἐκπεμπόμενον ραδιόσημα,
καταγραφόμενον ὑπό τοῦ σεισμογράφου, ὣστε νά ἀξιοποιηθῆ διά τήν βραχεῖαν
πρόβλεψιν.
Σημείωσις4: Το ραδόνιον εἶναι ἑλληνογενής λέξις (ράδιον, τό εὐμετάβλητον), ἐμφανι-σθεῖσα
τελευταίως ἐν τῆ δομῆ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης. Συνδέεται μέ τήν δυνατότητα
βραχείας προβλέψεως του σεισμοῦ: ἡ πρόταξις τοῦ ἂρθρου συνεπάγεται ὃτι ἒχει
προηγηθῆ γνῶσις αὐτοῦ ἐν τῶ Γίγνεσθαι, δηλαδή ἡ ἐκπομπή του ἐν τῶ Εἶναι
καταγράφεται ὑπό τῶν σεισμογράφων ὡς πρόδρομον φαινόμενον.
> Ἡ ἐπιστήμη ὃμως παραδέχεται ὃτι τό
ραδόνιον δέν ἐκπέμπεται πάντοτε, χωρίς νά εἶναι εἰς θέσιν νά δώση μίαν ἐξήγησιν.
Αὐτό σημαίνει ὃτι δι’ ἓν ποσοστόν σεισμῶν εἶναι ἀδύ-νατος ἡ βραχεῖα πρόβλεψις, ἀκάμη
καί ἂν ἡ ἐπιστήμη ἒχει διαμορφώσει τήν ὑπολογιστι-κήν διαδικασίαν εἰς τίς
περιπτώσεις ἐκπομῆς τοῦ ραδονίου [βλέπε ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΌΣ].
Α6
- Μία ἐξήγησις:
Ὁ ἐν δυνάμει σεισμός μπορεῖ ν’ἀνήκη εἰς τρεῖς
κατηγορίες:
Ι. Ἐνέργεια πλακῶν:
Μετά τήν γέννησίν του, ὁ σεισμός ἐκπέμπει ραδόνιον, τό ὁποῖον μπορεῖ νά
καταγραφῆ ὑπό τοῦ σεισμογράφου.
ΙΙ. Ἐνέργεια πλακῶν:
Μετά τήν γέννησίν του, ὁ σεισμός ἐκπέμπει ραδόνιον, τό ὁποῖον ὃμως δέν μπορεῖ
νά καταγραφῆ ὑπό τοῦ σεισμογράφου, διότι ἀπορ-ροφᾶται ὑπό τοῦ ἰλυ-όεντος
περιβάλλοντος (λασπώδους, πηλώδους, βορβορώδους) περι-βάλλοντος [βλέπε ΆΓΡΑΦΟΝ,
ΙΛΥΌΕΙΣ].
ΙΙΙ, Ένέργεια ἂκμονος:
Κατ’ αύτήν τήν κατηγορίαν [βλέπε κατωτέρω] ὁ ἐν δυνάμει σεισμός δέν ὑφίσταται,
διότι τό φαίνόμενον ἀρχίζει κατ’εὐθεῖαν μέ τήν ὲναρξιν τῆς σεισμικῆς
δραστηριότητος, ὃπότε δέν ὑφίστανται καί πρόδρομα φαινόμενα [βλέπε ΑΡΤΊΓΑΜΟΣ,
ΆΓΡΑΦΟΝ].
Α7
- Ἰσόψηφα ἒπη
Τά τρία πρῶτα ἰσόψηφα ἒπη ἀποκαλύπτουν τήν ἀναγκαιότητα ὑπάρξεως τῶν ὑδάτων (ἐκ
τῶν οὐκ ἂνευ) διά τήν γέννησιν, διαμόρφωσιν καί ἐκδήλωσιν τῶν σεισμῶν:
ΣΕΙΣΜΟΣ = ΓΕΊΑ ΎΔΑΤΑ = 725 (γήινα ὓδατα) > Ὁ σεισμός
συνδέεται ἀρρήκτως μέ τά γήινα ὓδατα, ὑπέργεια (ποταμοί, λίμνες, θάλασσες, ὠκεανοί)
καί ὑπόγεια (ποταμοί, λίμνες, θάλασσες, ὠκεανοί) καί εἰς βαθμόν, ὣστε ὁ ἀφορισμός,
«ΧΩΡΙΣ ΝΕΡΟ ΣΕΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΓΪΝΕΤΑΙ», νά εἶναι ἀπολύτως καί διαχρονικῶς ἰσχυρός
ΣΕΙΣΜΟΣ
= ΔΕΊ ΎΔΑΤΑ = 725 (ἀπρόσωπον ἐκ τοῦ ρήμ. δέω: εἶναι ἀνάγκη, ἀπαιτεῖται) > Εἶναι ἀνάγκη,
καί διά τόν ἐν δυνάμει (ὓπαρξις) καί διά τόν ἐν ἐνεργεία σεισμόν (ἐκδήλω-σις),
νά ὑπάρχουν ὓδατα [βλέπε προηγουμένως].
ΣΕΙΣΜΟΣ
= ΎΔΑΤΑ ΘΙ = 725 (ἀχώριστον μόριον εἰς τό τέλος ὀνόματος: τόπος καττοικίας,
διαμονῆς) > Ὁ «σεισμός» λιοιπόν ὲχει ὡς μόνιμον κατοικίαν, διαμονήν τά ὓδατα.
ΣΕΙΣΜΟΣ
= ΑΙΓΑΊΟΣ ΝΌΜΟΣ = 725 > Ἀναφέρεται εἰς τόν μέγαν ἀριθμόν σεισμικῶν ἑστιῶν,
τίς ὁποῖες νέμεται (νέμω, νέμομαι, νόμος) τό Αἰγαίον Πέλαγος, μετά τήν
καταβύθη-σιν τῆς Αἰγηίδος. Ὡς γνωστόν, ἡ αἰγαιακή πλάξ εἰσέρχεται βαθμιαίως ἐντός
τῆς ἀφρικα-νικῆς, ΄προκαλοῦσα τούς ἀναρίθμητους καί συχνούς σεισμούς..
ΣΕΙΣΜΟΣ
= ΜΕΣΗΠΕΙΡΟΝ ΓΕΝΝΗΜΑ = 725 > Ὁ Σεισμός γεννᾶται μεταξύ ἠπείρων (ξηρῶν), οἱ
ὁποῖες καταλήγουν εἰς ὑδάτινες μᾶζες (ποταμούς λίμνες, θάλασσες, ὠκεα-νούς), ὐπέργειες
ἢ ὑπόγειες [βλέπε ΓΕΊΑ ΎΔΑΤΑ].
> Εἶναι τά «ρήγματα» τῆς σεισμολογικῆς ἐπιστήμης.
>
Εἶναι οἱ ἀσκούμενες ἀμοιβαῖες πιέσεις μεταξύ τῶν ξηρῶν και τῶν ὑδατίνων μαζῶν,
οἱ ὁποῖες γεννοῦν, δημιουργοῦν και διαμορφώνουν τούς σεισμούς ὃλων τῶν εἰδῶν
καί κατηγοριῶν (χωρίς νερό σεισμός δέν γίνεται) [βλέπε ΓΕΊΑ ΎΔΑΤΑ].
ΣΕΙΣΜΟΣ = ΕΝΔΗΜΙΟΣ ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ = 725 (ἐγχώριος, ἐντόπιος ἐγκέλαδος) > Ὁ
Σεισμός (προσωποποιημένος) συγκρίνεται μέ τόν ἀρχηγόν τῶν γιγάντων Ἐγκέλαδον τῆς
Μυ-θολογίας μας, ὁ ὁποῖος ἐφονεύθη ὑπό τῆς Ἀθηνᾶς (ἐπικρατήσασα ἐκδοχή)
[βλέπε ΕΠΊ-ΣΤΙΟΝ).
ΣΕΙΣΜΟΣ = ΕΠΑΚΜΟΝΙΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑ =725 (ἐνέργεια τοῦ ἂκμονος, ἐπί τοῦ ἂκμονος) >
Ἀναφορικά μέ τήν γένεσιν τῶν σεισμῶν, διατυπώνεται μία νέα θεωρία τοῦ συγγραφέως,
συμπληρωματική ἐκείνης τῶν λιθοσφαιρικῶν πλακῶν.
Α8 Ἡ θεωρία τοῦ
ἂκμονος
Ὁ σεισμός συνίσταται ἐκ τριῶν γεωλογικῶν στοιχείων:
Α8.1
ἐκ τῆς σφύρας (σφυρί), πού ἀποτελεῖ τό ἀνερχόμενον μάγμα, ὑπό μορφήν στήλης,
Α8.2
ἐκ τοῦ σφυρηλατουμένου σώματος, πού ἀποτελεῖ τό ἂνω στρῶμα τοῦ μανδύα τῆς γῆς,
Α8.3
ἐκ τοῦ ἂκμονος (ἀμόνι), πού ἀποτελεῖ τήν λιθοσφαιρικήν πλάκα.
Σημείωσις 5: Ἡ
ἒμπνευσις αὐτῆς τῆς θεωρίας ἐβασίσθη ἐπί τοῦ ἐπιθέτου ἐπακμόνιος, τό ὁποῖον
ἦτο ἐπίθετον τοῦ Ποσειδῶνος εἰς τήν Βοιωτίαν (Θῆβαι), γνωστήν διά τήν ἒντονον
σεισμικήν δραστηρίότητα [Λεξικόν Liddell -Scott, Κωνσταντινίδη).
Α9
Ἡ γνωμονική ἀκολουθία τοῦ λεξαρίθμου 725 = ΣΕΙΣΜΟΣ:
106, 171, 277, 448, 725, 1173, 1898, 3071
...
Σημείωσις 6: Οἱ
λέξεις - ἒννοιες, οἱ ὁποῖες ἀνήκουν εἰς τίς ἰσόψηφες ὁμάδες τῶν μελῶν αὐτῆς τῆς
ἀκολουθίας, ἱκανοποιοῦν τήν Σχέσιν Χρυσῆς Τομῆς Φ (τοῦ μέσου καί ἂκρου λόγου
Φ), καί ὡς ὃμοιες ἀνήκουν εἰς τό ἲδιον γενεαλογικόν δένδρον ἐννοιῶν:
171/106
» 277/171 » 448/277 » 725/448 » 1173/725 » 1898/1173 » 3071/1898 ... »
Φ
Α10
Ἡ ἰσόψηφος ὁμάς 106
(κατ’ ἐπιλογήν - ἐκ τῶν 71
ἰσοψήφων λέξεων)
(ΡἘΑ
= 106 (θεά, σύζυγος τοῦ Κρόνου)): 725/106 = 6,839. »
Φ4 > Ὁ σεισμός σχετίζεται μέ τήν διαμάχην τῆς Ρέας καί τοῦ
Ποσειδῶνος διά τήν προστασίαν τοῦ Ἂργους. Ἡ νίκη τῆς Ρέας μεταφέρει ἓν
παραγματικόν γεγονός, τήν ἐξαφάνισιν τῶν ὑπογείων ὑδάτων, ἂνευ τῶν ὁποίων σεισμὀς
δέν γίνεται, δηλαδή τήν ἐκδίωξιν τοῦ Ποσειδῶνος, ὡς θεοῦ τῶν ὑδάτων καί τῶν
σεισμῶν. Τό ἲδιον πρέπει νά συνέβη καί μέ τήν νίκην τῆς Ἀθηνᾶς κατά τοῦ Ποσειδῶνος
διά τήν προστασίαν τῆς πόλεως.
ἘΡΑ
= 106 (γη)
> δεικνύει τήν προφανῆ σχέσιν μετά τῆς γῆς.
ΈΑΡ
= 106 (ἂνοιξις)
> Ἐπαφίεται εἰς τήν εἰδικήν ἐπιστήμην νά ἐξετάση, ἐάν τό ἒαρ συνδέεται ἰδιαιτέρως
μετά τῆς δημιουργίας καί ἐκδηλώσεως τῶν σεισμῶν.
ΑΔΟΚἸΑ
= 106 (ἀπροσδοκία,
τό μή προσδοκώμενον) > Ἡ πληροφορία αὐτή ἰσοδυναμεῖ μέ τό ἑξῆς
γεγονός: Ἐνῶ οἱ σεισμογράφοι δεικνύουν τήν βεβαίαν ἐκδήλωσιν ἑνός σεισμοῦ, αὐτός
δέν πραγματοποιεῖται [βλέπε ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΟΣ]
ΜΉΝΗ
= 106 (σελήνη)
> Ἐπιβεβαιώνει τήν σχέσιν τῶν σεισμῶν μέ τήν σελήνην [βλέπε
ΠΑΝΣΕΛΗΝΙΑΚΟΣ].
ΔΙΑΚΡΊΒΕΙΑ
= 106 (ἀκριβής
τήρησις τοῦ νόμου) > Ὁ Σεισμός, ἃμα τῆ ἐκδηλώσει του, τηρεῖ πιστῶς τόν
νόμον του, παραβιαζόμενον μόνον ἐκ τυχαίων γεγονότων.
ΜΈΘΑΝΑ
= 106
(τά
Μέθανά καί Μεθώνη: λουτρόπολις
τοῦ Σαρωνικοῦ - δῆμος Τροιζηνίας, νομός Πειραιῶς)) > Ἀποκαλύπτεται ἡ ἂμεσος
σχέσις των μέ τούς σεισμούς.
Α11
Ἰσόψηφος ὁμάς 171 (κατ’ ἐπιλογήν - ἐκ τῶν 104 ἰσοψήφων λέξεων)
ΠΆΛΙΝ
= 171 (κίνησις
πρός τά ὀπίσω): 725/171 = 4,239. » Φ3 >
Ἐκφράζει τήν ἀβεβαιότητα ἐκδηλώσεως τοῦ καταγραφομένου σεισμοῦ [βλέπε Ο
ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΟΣ].
ΠΊΠΑ
= 171 (δρυοκολάπτης)
> Ἀντιστοιχεῖ μεταφορικῶς εἰς τά συνεχῆ κτυπήματα (σφύρα) δίκην ἐμβόλου τοῦ ἀνερχομένου
μάγματος.
ΠΛΑΞ
= 171 (παν πλατύ και αναπεπταμένον
πράγμα)) > Σχετίζεται μέ τίς λιθοσφαιρικές πλάκες.
ΠΌΚΑ = 171 (καί ποκά, ἐγκλητικόν μόριον,
δωρικόν, ἀντί τοῦ πότε καί ποτέ) > Βεβαιώνει μέ ἀπόλυτον τρόπον τήν ἀβεβαιότητα
ἀκδηλώσεως τοῦ σεισμοῦ.
ΑΔΜΟΛΊΗ
= 171 (καί ἀδμωλή, ἐκ ρήματος ἀδμολῶ, ἀβεβαιότης)) > Αποκαλύπτει ἐπισης τήν ἀβεβαιότητα
ἐκδηλώσεως τοῦ σεισμοῦ.
Α12 Ἰσόψηφος ὁμάς
277 (κατ’ ἐπιλογήν - ἐκ τῶν 89 ἰσοψήφων λέξεων)
ΒΑΔΟΣ
= 277 (βάδος, βάδισις, βαδίζειν): 725/277 = 2,617. »
Φ2 > Ἀναφέρεται εἰς τήν σταθεράν ταχύτητα κινήσεως τῶν λιθοσφαιρικῶν
πλακῶν.
ΓΗΓΕΝΉΣ
= 277 (εκ τής γης γεννηθείς, αὐτόχθων, αὐτοφυής, ἐντόπιος) > Δεικνύει τήν
ἐντοπιότητα τοῦ σεισμοῦ [βλέπε ΕΠΙΣΤΙΟΝ, ΕΠΙΔΗΜΙΑΚΟΣ].
ΔΡΟΜΆΔΗΝ
= 277= (δρομαίως) > Ἀναφέρεται εἰς τήν κίνησιν τῶν λιθοσφαιρικῶν πλακῶν,
ὡς φερόντων τόν σεισμόν.
ΕΜΒΌΛΙΟΝ
= 277 (το εμβαλλόμενον)) > Ἡ πληροφορία ἀναφέρεται μᾶλλον εἰς τήν εἰσα-γομένην
θεωρίαν «ἐπακμόνιος ἐνέργεια», ἀναφέρεται δηλαδή εἰς τό μάγμα, τό ὁποῖον ὡς ἐμβόλιον
(ἡ σφύρα) τύπτει τόν μανδύα τῆς γῆς (τόν σφυρηλατούμενον), ἀσκοῦν πίεσιν ἐπί τοῦ
ἂκμονος (τῆς λιθοσφαιρικῆς πλακός) διά τήν πρόκλησιν τοῦ σεισμοῦ.
ΕΡΓΑΛΉΙΟΝ
= 277 (ἐργαλεῖον) > Ἡ ἰδιότης τοῦ σεισμοῦ νά ἐνεργῆ ὡς ἐργαλεῖον.
Α13 Ἰσόψηφος ὁμάς
448 (κατ’ ἐπιλογήν - ἐκ τῶν 87 ἰσοψήφων λέξεων)
ΈΠΟΓΚΟΣ
= 448 (ἒγκυος, ἐξωγκομένος): 725/448 = 1,618. » Φ1 > Ἀναφέρεται
εἰς τόν ἐξουγκούμενον, τόν ἐγκυμονούμενον σεσμικόν χῶρον ἐκ τῆς συσσωρευμένης ἐνεργείας,
ἓτοιμον νά τέξη (νά γεννήση) τόν σεισμόν.
ΕΠΙΔΗΜΙΑΚΌΣ
= 448 (οἲκοι διαμένων)) > Ἀναφέρεται εἰς τήν τάσιν τοῦ σεισμοῦ νά μήν ἀλλάζη
τήν κατοικίαν του (τήν σεισμικήν του ἑστίαν) [βλέπε ΕΠΙΣΤΙΟΝ, ΓΗΓΕΝΗΣ].
ΠΉΛΙΝΟΣ
= 448 (ἐκ πηλοῦ) > Ἲσως ἀναφέρεται εἰς τόν ἰλυόεντα (πηλώδη) περιβάλλοντα
χῶρον τῆς σεισμικῆς ἑστίας.
Η
ΑΚΡΑΤΊΗ 448 (ἀκράτεια,
ἒλλειψις αὐτοκυβερνήσεως) > Ὁ ἐν δυνάμει σεισμός τείνει πρός τήν ἐκδήλωσίν
του χωρίς δυνατότητα αὐτοελέγχου [βλέπε ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟΣ].
Ο
ΚΑΙΝΟΕΙΔΗΣ = 448 (ὑπό
νέαν μορφήν)) > Μπορεῖ ν’ ἀλλάζη μορφήν ὁ ἐξελισσόμενος σεισμός τῆ ἐπενεργεία
ἐξωτερικῶν αἰτίων [βλέπε ΠΑΝΣΕΛΗΝΙΑΚΟΣ, ΜΗΝΗ].
> Ἡ ἰσόφηφος
ὁμάς 725 ἐξητάσθη τό πρῶτον
Α14 Ἰσόψηφος ὁμάς
1173 (κατ’
ἐπιλογήν - ἐκ τῶν 136 ἰσοψήφων λέξεων)
ΑΚΗΔΕΜΌΝΕΥΤΟΣ
= 1173 (ἂνευ
κηδεμόνος – μεταφορικῶς ): 725/1173 = 0,618. »
Φ-1 > Δεικνύει τήν ἐμφάνισιν σεισμῶν, οἱ ὁποῖοι ἐξελίσσονται
τυχαιως [βλέπε .
ΚΟΣΜΟΥΡΓΌΣ
= 1173 (δημιουργός κόσμου)) > Κάθε γήινος μικρόκοσμος εἶναι
δημιούργημα τοῦ σεισμοῦ [βλέπε ΠΑΓΓΕΝΕΤΗΣ, ΠΡΩΤΟΚΟΣΜΟΚΡΑΤΩΡ)
ΠΑΡΑΚΕΝΤΗΤΉΣ
= 1173 (ὁ
ἐνεργῶν παρακέντησιν)) > Ἀναφέρεται εἰς μίαν τῶν ἰδιο-τήτων τοῦ σεισμοῦ,
τήν ἰδιότητα νά ἐνενεργῆ ὡς ἐργαλεῖον [βλέπε ΕΡΓΑΛΉΙΟΝ].
ΠΑΡΑΦΎΛΑΞ
= 1173 (φύλαξ,
φρουρός)) > Ἀναφέρεται εἰς τόν περιπόλιον σεισμόν, ὁ ὁποῖος φυλάττει,
φρουρεῖ τόν ἐπιδημιακόν σεισμόν (τόν οἲκοι διαμένοντα) ἐκ τῆς ἀπειλῆς εἰσερχομένων
ἐξ ἂλλων σεισμικῶν ἑστιῶν [βλέπε ΠΕΡΙΠΟΛΙΟΣ
ΠΛΑΝΩΔΗΣ
= 1173 (ὁ
πλανώμενος) > Ἀποκαλύπτεται ἡ πλανώδης φύσις τοῦ σεισμοῦ.
ΠΟΛΥΣΠΕΡΗΣ
= 1173 (ὁ
ἐπί πολλά μέρη τῆς γῆς διασπαρμένων) > δεικνύει τήν παγκόσμιον (γῆ)
διασποράν τοῦ σεισμοῦ.
ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΛΩ
= 1173 (πρό,
ἀνά, ἀγγέλλω, εἰδοποιῶ ἐπανειλημμένως πρότερον)) > Εἶναι φανερόν ὃτι ἀναφέρεται
εἰς τήν ἐκπομπήν προδρόμων φαινομένων [βλέπε ΡΑΔΙΟ-ΠΟΜΠΟΣ, ΤΟ
ΡΑΔΟΝΙΟΝ].
ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΌΣ
= 1173 (τό
ὐπολογίζειν) > Δεικνύει ὃτι ὁ σεισμός λαμβάνει ὑπ’ ὂψιν κάθε
διαθέσιμον καί προαναγγελλόμενον στοιχεῖον μέχρι τήν ἐκδήλωσίν του. Ἡ ἀπεικόνισις
τοῦ «ὑπολογισμοῦ» εἰς τόν σεισμογράφον, μπορεῖ νά ἀποτελέση μίαν ἀριθμητικήν
διαδικασίαν διά τήν βραχεῖαν πρόβλεψιν [βλέπε Σημείωσις4].
Α15 Ἰσόψηφος ὁμάς
1898 (κατ’
ἐπιλογήν - ἐκ τῶν 59 ἰσοψήφων λέξεων)
ΑΝΤΙΚΑΤΆΣΧΕΣΙΣ
= 1898
(βιαία συγκράτησις)): 725/1898 = 0,381. » Φ-2 > Ἀναφέρεται εἰς τίς τεράστιες γεωλογικές δυνάμεις, πού
διαλαμβάνουν εἰς τήν εὐρύτερην σεισμικήν ἑστί-αν, πρίν τήν ἐκδήλωσίν τοῦ σεισμοῦ.
ΑΝΑΣΤΗΛΩΤΉΣ = 1898 (ὁ ἀναστηλώνων)
> Ὁ σεισμός μπορεῖ ν’ ἀποκαθιστᾶ, ἀνα-στη-λώνη καταστραφεῖσες γεωλογικές
δομές ἐκ προηγουμένου σεισμοῦ.
ΑΠΟΔΙΑΤΕΙΧΊΖΩ = 1898 (ἀποχωρίζω
διά τειχίσματος) > Ἀναφέρεται εἰς τίς συνεχεῖς με-ταβολές τῶν γεωλογικῶν
δομῶν (καταστροφές, ἀποκαταστάσεις κλπ.) τοῦ σεισμοῦ, κατά τήν διαμόρφωσίν του.
ΑΠΟΘΩΡΑΚΊΖΩ 1898 (αφαιρώ
τον θώρακα) > Ἀναφέρεται μεταφορικῶς εἰς τήν ἀποθω-ράκισιν μιᾶς γεωλογικῆς
δομῆς.
Α16 Ἰσόψηφος ὁμάς
3071 (κατ’
ἐπιλογήν, ἐκ τῶν 7 ἰσοψήφων λέξεων)
ΤΑΦΡΩΡΎΧΟΣ = 3071 (ὀρύσσω, ὁ ἀνασκάπτων τάφρους καί
κατασκευάζων ὑπονό-μους): 725/3071 = 236. »
Φ-3 > Ἡ σημασία τῆς λέξεως (τοῦ ρήματος ὀρύσσω) εἶναι ἀρκε-τή
διά νά δώση τό μέγεθος τῶν διαλαμβανομένων κατά τήν διαμόρφωσιν τοῦ σεισμοῦ.
ΠΡΩΤΟΚΟΣΜΟΚΡΆΤΩΡ
= 3071 (ὁ ἀρχιεξουσιαστής
τοῦ κόσμου) > Ἀναφέρεται σαφέστατα εἰς τήν παντοκρατορίαν τοῦ σεισμοῦ:
> Μπορεῖ νά ἐπεκταθῆ εἰς
ὁλόκληρον τόν Κόσμον, ὁλόκληρον τό σύμπαν;
ΤΑΧΎΡΡΩΣΤΟΣ
= 3071 = (ὁ
ταχυκίνητος) > Ἀναφέρεται εἰς τό εἶδος τοῦ σεισμοῦ, πού κινεῖται ταχύτατα.
Παραπομπές:
1. Στήν Λεξαριθμικήν θεωρίαν
χρησιμοποιοῦνται 4 σχέσεις μέ φυσικήν σημασίαν:
1.1 Ἡ Σχέσις τῆς Ἰσοψηφίας (ὑπό στενήν
καί εὐρεῖανἒννοιαν - Ἰσόψηφα ἒπη)
Ἠ ἰσοψηφία ἀντιστοιχεῖ στήν
τομήν δύο ἐναρίθμων ἐννοιῶν: ΑΡΙΘΜΟΣ = ΚΑΘΟΛΙΚΟΣ = 430, καί ἀνήκει στήν
τομήν ὃλων τῶν ἰσοφήφων λέξεων, τό ἂθροισμα τῶν γραμμάτων τῶν ὁποίων ἰσοῦται μέ
τόν ἀριθμόν.
Ἑρμηνεία: Οἱ δύο ἒννοιες, ὡς τεμνόμενες, ἒχουν
κοινές ἰδιότητες, κοινόν τόπον, ὃπως δύο τεμνόμενοι κύκλοι, ἐκ τῆς τομῆς τῶν ὁποίων
συνεπάγεται ὃτι ὁ ἀριθμός εἶναι καθολικός, τόσον στόν μικρόκοσμον ὃσον καί στόν
μακρόκοσμον (ἀβίων καί ἐμβίων, ἀνοργάνων καί ὀργανικῶν ὂντων)
1.2 Ἡ Σχέσις Ὁριακοῦ Ἀθροίσματος
Ἡ σχέσις αὐτή ἰσοδυναμεῖ μέ
τόν Ἀθροιστικόν Νόμον, πού συνδέει τήν στερητικήν μορφήν (α, Α:
στε-ρητικόν ἢ ἀρνητικόν) μέ τήν ἀθροιστικήν μορφήν τοῦ ὀνόματος (α, Α: ἀθροιστικόν
ἢ θετικόν) (ATOMON = 532
και TOMON =
531):
532 = 1+531
® å(ATOMON) = å(A+TOMON) »
TOMON
Ἑρμηνεία: ¨Η στερητική ἒννοια (ἂτομον)
στερείται τῆς ἐννοίας «τομόν» (δέν τέμνεται), ἀλλά τό ὁριακόν ἂθροισμά της ἰσοδυναμεῖ
μέ τό τομόν (τέμνεται).
1.3 Η Σχέσις Χρυσῆς τομῆς Φ
Ἡ σχέσις αὐτή ἀναφέρεται σέ
μίαν ἀκολουθίαν ἐναρίθμων ἐννοιῶν, ὃπου κάθε ἒννοια ἀπό τῆς τρίτης καί μετά ἰσοῦται
μέ τό ἂθροισμα τῶν δύο προηγουμένων. Τότε ὁ λόγος (τό πηλίκον) ἑκάστης ἐννοίας
πρός μίαν προηγουμένην εἶναι μία δύναμις τῆς Χρυςῆς Τομῆς Φ (ἢ τοῦ Μέσου καί Ἂκρου
λόγου Φ): Φ = (1+Ö5)/2 = 1,618...
[ελαία (47), Αθήνη (76),
Έλλην (123), Αθήναιον (199), Αρκάς (322), Αλέξανδρος (521), δημοκρατικός (843)]
(π.χ. (ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ)/(ΕΛΛΗΝ) =
843/123 = 6,853... ΦΦΦΦ =Φ4
Ἑρμηνεία: Ὁ Ἓλλην
καί ὁ Ἀλέξανδρος (ὁ κάθε Ἀλέξανδρος) ἀνήκουν στό ἲδιον γενεαλογικόν δένδρων,
δηλαδή, στήν ἲδιαν ὁμάδα «DNA»
1.4 Ἡ Σχέσις Διαπασῶν
Ἡ σχέσις αὐτή ἀναφέρεται σέ μίαν ἀκολουθίαν ἐναρίθμων ἐννοιῶν, ὃπου ὁ
λόγος (τό πηλίκον) κάθε ἐννοίας ἀπό τῆς δευτέρας καί μετά πρός μίαν
προηγούμενην ἰσοῦται μέ μίαν δύναμη τοῦ ἀριθμοῦ δύο (2) (ὁ ἀριθμός δύο στήν πρώτην,
δευτέραν, τρίτη ... δύναμιν):
[νερό (225), η θάλασσα
(450), η Ατλαντίς (900)] Þ ( Ατλαντίς)/(ῃ θάλασσα) = 2
Ἑρμηνεία: Ἡ ἒννοια τοῦ ἀριθμητοῦ (π.χ. η Ατλαντίς) γεννᾶται ἐκ τῆς
εννοίας τοῦ παρονομαστοῦ (π.χ. η θάλασσα), καί ὓστερα ἀπό ἓναν κύκλον ἐπιστρέφει
στήν δευτέραν ἒννοιαν (στήν θάλασσαν) ὑπό διάφορον όμως μορφήν.
2. «Γνωμονική Ἀκολουθία»
(ἐκ τοῦ ρήματος γιγνώσκω: (ὁ γιγνώσκων, ὁ γνωρίζων, ὁ εἰδήμων) εἶναι μία ἀκολουθία
τύπου Fibonacci (1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55,
...), ὃπου τά μέλη της εἶναι λέξεις - ἀριθμοί - ἒννοιες, καί κάθε μέλος ἀπό
τοῦ τρίτου καί πέραν ἰσοῦται μέ τό ἂθροισμα τῶν δύο προηγουμένων:
λέξις(1)
+ λέξις(2) = λέξις(3), λέξις(2) + λέξις(3) = λέξις(4), ... , λέξις(ν-2) +
λέξις(ν-1) = λέξις(ν)
Þ
λέξις(ν) / λέξις(ν-1) = Φ. Ὃμοιαι μορφαί): 203+328 = 531, 328+531=859, ...
Τά μέλη
πάσης Γνωμονικῆς ἀκολουθίας συγκρίνονται μέ τά μέλη ἑνός γενεαλογικοῦ δένδρου:
...
πρόπαππος, πάππος, πατήρ, υἱός, ἐγγονός, δισέγγονος, ...
ἀνήκουν δηλαδή στό ὶδιον
γενεαλογικόν δένδρον ἐννοιὦν.
Ἡ ἀκολουθία
τῶν μελῶν τοῦ γενεαλογικοῦ δένδρου ἀντιστοιχίζεται μέ ἀκολουθίαν ὁμοίων
τριγώνων, ὃπου ἓκαστον τρίγωνον διαφέρει τοῦ ἂλλου κατά τό μέγεθος, τήν θέση
καί τόν προσανατολισμόν (ΑΝΙΣΟΤΗΣ). Λόγω ὃμως τῆς ὁμοιότητος (τά ὃμοια τρίγωνα ἒχουν
ἲσες γωνίες), ἓκαστον ἐξ αὐτῶν δύναται νά ταυτισθεῖ μέ ὁποιονδήποτε ἂλλο, ἐάν
(α)
ἀμφότερα ἀναχθοῦν στήν ἲδιαν κλίμακα διά σμικρύνσεως ἢ μεγεθύνσεως,
(β)
καταλλήλως μετακινηθοῦν,
καί
(γ) καταλλήλως περιστραφοῦν (ΙΣΟΤΗΣ).
Τό
Ἀλφαριθμητικόν Σύστημα τῶν Ἑλλήνων:
α= 1
β= 2 γ= 3
δ= 4 ε= 5 Ϝ= 6 ζ=
7 η= 8 θ= 9
ι = 10 κ= 20 λ= 30
μ= 40 ν= 50 ξ= 60 ο=
70 π= 80 Ϙ= 90
ρ= 100 σ=200 τ=300 υ= 400 φ= 500
χ=600 ψ=700 ω=800 Ϡ=900
|
π.χ., ΓΕΝΟΣ = Γ+Ε+Ν+Ο+Σ =
3+5+50+70+200 = 328
3.
Κάθε
ἰσόψηφον ἒπος κατά κανόνα περιλαμβάνει δύο λέξεις α) ὂνομα ἢ ρῆμα καί β) ἐπίθετον
ἢ ἐπίρρημα. Τό ἐπίθετον πρέπει ν’ ἀναφέρεται στό οὐσιαστικόν, τό δέ ἐπίρρημα
στό ρῆμα.
ΛΕΞΕΙΣ-ΚΛΕΙΔΙΑ: ΛΕΞΑΡΙΘΜΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ, ΣΕΙΣΜΟΣ, ΣΕΙΣΜΟΙ, ΜΑΡΚΑΤΟΣ
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook