Πριν
το παιδάκι πάει για ύπνο…
Η σημαντική
προσφορά των βρεφοκόμων.
Για το δράμα του
Εμφύλιου και οι δυο πλευρές είναι εξ ίσου υπόλογες απέναντι στην Ιστορία.
Θα
πρέπει να μάθουμε το μάθημά μας,
μέσα από την Ιστορία,
διαφορετικά δεν θα
πρέπει να αναρωτιόμαστε
πώς και γιατί, η Ακρόπολις και ο Παρθενών
έγιναν
αντικείμενα άγριας εκμετάλλευσης
από κάποιους «φίλους»… επενδυτές!
Του Νικόλα Καρπούζη
Προσπαθώντας να αρχειοθετήσω
μερικές παλιές φωτογραφίες, όχι χάριν ενός προσωπικού αρχείου, αλλά ενός
αρχείου που σύντομα θα μου δώσει την ευκαιρία να αξιοποιηθούν κατά τον καλύτερο
τρόπο, έπεσα πάνω σε μια ιστορική φωτογραφία, η οποία όπως και κάθε άλλη
φωτογραφία εκφράζει μια πραγματικότητα που δεν καλύπτεται από 1.000 λέξεις,
όπως είναι γνωστό.
Η φωτογραφία αυτή λέει πολλά και μας φέρνει αρκετές δεκαετίες πίσω
όταν η Πατρίδα μας προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της για να περπατήσει κι
αυτή, μέσα από τα χαλάσματα που άφησε πίσω της η Γερμανική Κατοχή και ο
αδελφοκτόνος Εμφύλιος.
Στην φωτογραφία αυτή φαίνεται ένα ορφανό αγοράκι που σίγουρα δεν
ξέρει πού βρίσκονται οι γονείς και τ’ αδέλφια του. Είναι σκοτωμένοι, έχουν
περάσει στο Παραπέτασμα διωγμένοι από τον… εθνικό στρατό ή στρατολογηθέντες από
τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (ΔΣΕ), προκειμένου να εγκαθιδρυθεί μια
δικτατορία εξ ίσου στυγνή με την αντίπαλη τέτοια, το παιδάκι δεν γνώριζε.
Εκείνο που ήξερε ήταν ότι τού έλειπε η αγάπη και η στοργή, όπως επίσης και ένα
πιάτο φαγητού για να μην πεθάνει από την πείνα όπως συνέβη με άλλα παιδιά της
ηλικίας του και γιατί όχι και για κάποια αδέλφια του.
Τι ήξερε το άμοιρο παιδάκι από τα περιβόητα πιστοποιητικά της…
εθνικοφροσύνης ή της στρατολόγησής του προκειμένου να επιβληθεί ο… επίγειος
παράδεισος; Και στις δυο περιπτώσεις εκείνο που ενδιέφερε το παιδάκι ήταν η
επιβίωσή του. Βλέπετε η γεύση ενός καλομαγειρεμένου φαγητού δεν έχει χρώμα.
Μπορεί να καταλάβει κανείς τί σημαίνει για ένα παιδάκι να κουρνιάζει στο
κρεβάτι του χωρίς κανένα χάδι;
Στην φωτογραφία η βρεφοκόμος προσπαθεί να συμπληρώσει την έλλειψη
της οικογένειας λέγοντάς, ίσως, μια ιστοριούλα για να καθησυχάσει τον μικρό
πριν πάει για ύπνο, ενώ ο φίλος του παρακολουθεί με περιέργεια το αποτέλεσμα.
Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί η σημαντική προσφορά των βρεφοκόμων, οι
οποίες με τα σημερινά δεδομένα εθεωρούντο… «θεούσες», επειδή ήταν εντεταγμένες
σε κάποια θρησκευτική οργάνωση της εποχής και των οποίων η προσφορά εθεωρείτο
ότι εξυπηρετούσε την… αντίδραση. Οι σημερινές… «απελευθερωμένες» νεαρές
δεσποινίδες των Εξαρχείων, τι προσφέρουν; Τι να πω! Ανθρωπιά, ώρα… μηδέν.
Πολλά μπορεί να γράψει κανείς
για το… κείμενο της φωτογραφίας. Αν την κοιτάξετε περισσότερο είμαι βέβαιος ότι
θα ανακαλύψετε πολλά περισσότερα. Ωστόσο, μέσα από χίλιες δυο αντιξοότητες τα
παιδιά μεγάλωσαν και βρήκαν, όπως μπορούσαν, τον δρόμο τους. Όμως οι ανάλγητοι
δράστες που προκάλεσαν το δράμα του Εμφύλιου (και οι δυο πλευρές είναι εξ ίσου
υπόλογες απέναντι στην Ιστορία) εξακολουθούν την απάνθρωπη πολιτική τους μη
ενδιαφερόμενοι, όπως και τότε, για τίποτ’ άλλο, παρά για την… καρέκλα τους και
μόνο.
Θεωρώ ότι κάποτε θα πρέπει να
μάθουμε το μάθημά μας, μέσα από την Ιστορία, διαφορετικά δεν θα πρέπει να
αναρωτιόμαστε πως και γιατί, μεταξύ των άλλων μνημείων, η Ακρόπολη και ο
Παρθενών έγιναν αντικείμενα άγριας εκμετάλλευσης από κάποιους «φίλους»…
επενδυτές…
Γρηγορείτε γιατί ο εχθρός βρίσκεται ανάμεσά μας.
ΛΕΞΕΙΣ-ΚΛΕΙΔΙΑ: Γερμανικη Κατοχη, Εμφυλιος, ορφανο, Παραπετασμα, εθνικος στρατος, Δημοκρατικος Στρατος Ελλαδας, ΔΣΕ, δικτατορια, αγαπη, στοργη, Καρπουζης, φαγητο, πεινα, εθνικοφροσυνη, στρατολογηση, παιδι, χαδι, βρεφοκομος, βρεφοκομειο, οικογενεια, θεουσα, θρησκεια
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook