Οι προγόνοι - του Γ. Κοτζιούλα

Οι προγόνοι

Του Γιώργου Κοτζιούλα (*)

Ο Ηπειρώτης ποιητής Γ. Κοτζιούλας.

Θέλω να γράψω ένα τραγούδι μ’ αντοχή,

και συλλογίζομαι ολοένα εσάς, φτωχοί.

Σκυφτοί στο γούπατο[1], για[2] σκόρπιοι στο ριζό,

με τον καημό σας ανασταίνομαι και ζω.

Τα χέρια του παπούλη επαίζαν τον κασμά,

τα χέρια τώρα τα δικά μου είναι χλωμά.

Ήταν απλοί οι άνθρωποι εκείνου του καιρού,

δε σεκλετίζονταν, τραβούσαν κουτουρού.

Σκιάζονταν τ’ άδικο, κρατούσαν τις γιορτές,

παρθένες παίρναν και τις είχανε πιστές,

οι μάνες αποχτούσαν άβλαβα παιδιά,

κάθε δυο χρόνια σηκωνόταν η ποδιά.

Ούτε χωράφια είχαν πολλά, ούτε ζωντανά,

μα ζούσαν όσο ο γερο-δέντρος στα βουνά.

Γεροκομούσαν τους γονέους τότε οι γιοι,

ποιος υπομένει την κατάρα, την οργή;

Άλλους τους πρόφτασα όταν ήμουνα παιδί,

κι άλλους τους έχω ακούσει, δεν τους έχω ιδεί.

Μα φύλαξα τα πρόσωπά τους τ’ αυστηρά

μέσ’ στο θυμητικό μου, ατέλειωτη σειρά.

(*) Ο ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας και κριτικός, Γιώργος Κοτζιούλας (1909-1956) εγεννήθη στην Πλατανούσσα (Ραψίστα) της Ηπείρου.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

---

[1] Γούπατο = βαθύπεδο.

[2] Για = ή.

ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκη "Μεγάλη ανθολογία ελληνικής ποίησης".

ΛΕΞΕΙΣ-ΚΛΕΙΔΙΑ: προγονοι, Κοτζιουλας, τραγούδι, αντοχη, γουπατο, ριζο, καημος, προγονος, χερι, παπους, κασμας, σεκλετι, αδικο, γιορτη, παρθενα, πιστη, μανα, παιδι, ποδια, χωραφι, δενδρο, Γηροκομηση, γονιος, γιος, καταρα, οργη, ποιηση, πεζογραφια, θεατρο, κριτικη, 1909, 1956, Πλατανουσσα, Ραψιστα, Ηπειρος, βαθυπεδο

Share on Google Plus

About ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ