ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑΣ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ - του Ελ. Διαμαντάρα


ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ
Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑΣ
ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ


Κάθε χρόνο την 25η Μαρτίου, τιμούμε και εορτάζουμε τον ξεσηκωμό των υπόδουλων Ελλήνων κατά του βάρβαρου Τούρκου δυνάστη για την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους. Φυσικά, εκφωνούνται πύρινοι πατριωτικοί λόγοι, οι οποίοι έχουν αντικειμενικό σκοπό να εξάρουν και να ενισχύσουν το εθνικό φρόνημα και τον πατριωτισμό των συμμετεχόντων. Ιστορικά, μας έχουν πείσει να θεωρείται ως η πλέον σημαντική ημερομηνία στην ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος, διότι είναι η αφετηρία της πανεθνικής εξεγέρσεως.

  
                                             

Θεωρώ σκόπιμο να σας παρουσιάσω ένα πατριωτικό και αληθές κείμενο, το οποίον εδράζεται στα πραγματικά γεγονότα, στα αληθή στοιχεία και στον ορθολογισμό, δίχως να στερεί την αλήθεια των διατρεξάντων ηρωικών πράξεων και γεγονότων. Αυτά, είναι σύννομα και απαλλαγμένα από τα ψεύδη, τις εικασίες και τις σκοπιμότητες των διαφόρων πονηρών επεμβάσεων και αλλοιώσεων, ως επί το πλείστον από αυτούς που δεν έλαβαν μέρος ή συμμετείχαν ελάχιστα στον ιερό Αγώνα, οι οποίοι όμως καρπώθηκαν την νομή της εξουσίας και καταδυνάστευσαν επί πολλά χρόνια τους εξεγερμένους ήρωες και την Πατρίδα μας μέχρι και σήμερα.
Τι συνέβη την 25η Μαρτίου του 1821 και την έχουμε αναδείξει ως την κορυφαία ημέρα της εθνικής μας παλιγγενεσίας; Τίποτα ή σχεδόν τίποτα όπως μαρτυρούν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές, τα διατρέξαντα γεγονότα, οι ανεξάρτητοι ερευνητές και οι ελεύθεροι ιστορικοί για να είμαι πλέον ακριβής. Εκτός από κάποιες αψιμαχίες, δηλαδή κανένα σπουδαίο πολεμικό γεγονός που να δικαιολογεί αυτή την επιλογή της ημέρας . Ούτε και η δήθεν ύψωση του λαβάρου της Μονής της Αγίας Λαύρας και η ορκωμοσία των παλληκαριών από τον επίσκοπο Παλαιών Πατρών Γερμανό.     
Το περιστατικό της Αγίας Λαύρας, είναι ένας σκόπιμα επιβληθείς εθνικός μύθος. Τον οφείλουμε στον Γάλλο περιηγητή και ιστορικό Φρανσουά Πουκεβίλ (1770-1838), ο οποίος συνέγραψε το 1824 την τετράτομη Ιστορία της Αναγεννήσεως της Ελλάδος. Η ιστορία διαδόθηκε από στόμα σε στόμα, αλλά μέσω και του πίνακα «Ο Όρκος της Αγίας Λαύρας» του 1851, του σημαντικού Έλληνα ζωγράφου Θεόδωρου Βρυζάκη (1814 – 1878).
Εις επικύρωση τούτου, ο ίδιος ο Φιλικός Παλαιών Πατρών Γερμανός αναφέρει στα απομνημονεύματά του και είναι ιστορικά εξακριβωμένο, ότι εκείνη την ημέρα δεν βρισκόταν στη Μονή της Αγίας Λαύρας, αλλά στην γενέτειρά του Βοστίτσα – Αίγιο. Τις επόμενες ημέρες όρκισε στην Πάτρα τους επαναστάτες της περιοχής, στην Πλατεία του Αγίου Γεωργίου. Ήταν σκοπιμότητα και επιθυμία της Εκκλησίας, να συνδεθεί η έναρξη της επαναστάσεως με μία μεγάλη εκκλησιαστική εορτή για να τονωθεί το φρόνημα των υπόδουλων Ελλήνων άλλων περιοχών και το κύρος της Εκκλησίας, την οποίαν απέδωσαν δήθεν στον Αλέξανδρο Υψηλάντη και την Φιλική Εταιρεία. Η διαστρέβλωση έγινε από την επίσημη πολιτεία την 15η Μαρτίου του 1838, όταν εξεδόθη και δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως το παρακάτω Διάταγμα του Όθωνος, προκειμένου να ταυτιστεί η έναρξη του Αγώνα με την εκκλησιαστική εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου:      
«Επί τη προτάσει της Ημετέρας επί των Εκκλησιαστικών κλπ Γραμματείας θεωρήσαντες ότι η ημέρα της 25ης Μαρτίου, λαμπράν καθ’ εαυτήν εις πάντα Έλληνα διά την εν αυτή τελουμένην εορτήν του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου, είναι προσέτι λαμπρά και χαρμόσυνος δια την κατ’ αυτήν την ημέρα έναρξιν του περί ανεξαρτησίας αγώνος του Ελληνικού έθνους καθιερούμεν την ημέρα αυτή εις το διηνεκές, ως ημέρα εθνικής εορτής». 
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης υπήρξε Στρατιωτικός, λόγιος και αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας. Γεννήθηκε την 1η Δεκεμβρίου του 1792 στην Κωνσταντινούπολη και ήταν πρωτότοκο τέκνο του Κωνσταντίνου Υψηλάντη. Ανατράφηκε σε περιβάλλον το οποίο διαπνεόταν από έντονο πατριωτισμό και έλαβε αρίστη μόρφωση. Τον Μάρτιο του 1820, ο Εμμανουήλ Ξάνθος του πρόσφερε την αρχηγία της Φιλικής Εταιρείας. Την αποδέχθηκε στις 12 Απριλίου, αφού πρώτα έγιναν δεκτοί οι όροι που έθεσε, και αμέσως άρχισε την οργάνωση του σχεδίου για την έναρξη της Εθνεγερσίας από την Πελοπόννησο.
Με την ενθάρρυνση του Ιωάννη Καποδίστρια πείσθηκε ότι έπρεπε να επισπεύσει την προπαρασκευή της και τον Ιούνιο του 1820 εγκαταστάθηκε στην Οδησσό. Πέρασε τον ποταμό Προύθο στις 22 Φεβρουαρίου του 1821 και δύο μέρες αργότερα, ύψωσε την σημαία της Επαναστάσεως στις παραδουνάβιες ηγεμονίες στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας, στο οποίον απαγορευόταν η παραμονή του Τουρκικού στρατού άνευ της συγκαταθέσεως της Ρωσσίας.
Αναφέρουν ότι με επιστολή του στον αυτοκράτορα Αλέξανδρο, αλλά αυτό δεν αληθεύει, υπέβαλε την παραίτησή του από τον Ρωσσικό στρατό, για να μην του δημιουργήσει προβλήματα με την Οθωμανική αυτοκρατορία, ενώ συγχρόνως του ανήγγειλε την Ελληνική Επανάσταση και του ζήτησε την αρωγή του. Αμέσως μετά επιδόθηκε στη δημιουργία στρατού και συγκρότησε τον Ιερό Λόχο. Την 7η Ιουνίου του 1821 ο στρατός του Υψηλάντη καταστράφηκε στη μάχη του Δραγατσανίου, λόγω της πρόχειρης συγκρότησης, του βροχερού καιρού, της ανυπακοής των εθελοντών αξιωματικών, και το σημαντικότερο διότι τον πρόδωσε την τελευταία ημέρα ο Ρουμάνος οπλαρχηγός Θεόδωρος Βλαδιμηρέσκου, ο οποίος δεν έλαβε μέρος στην μάχη όπως είχαν συμφωνήσει και με επίσημο συμφωνητικό. 
Τότε, υποχρεώθηκε να υποχωρήσει προς τα Αυστριακά σύνορα. Παραδόθηκε στους Αυστριακούς, φυλακίστηκε και απελευθερώθηκε στις 24 Νοεμβρίου του 1827. Η κλονισμένη υγεία του δεν του επέτρεψε να βοηθήσει το επαναστατημένο έθνος. Πέθανε στη Βιέννη δύο μήνες μετά την αποφυλάκισή του, στις 19 Ιανουαρίου του 1828.
Στην πραγματικότητα όπως είδαμε, η Επανάσταση δεν ξεκίνησε την 25η Μαρτίου του 1821, αλλά μερικές ημέρες νωρίτερα στην Πελοπόννησο, σε μία περιοχή με συμπαγή Ελληνικό πληθυσμό και μικρή στρατιωτική παρουσία των Τούρκων. Ο στρατιωτικός και πολιτικός διοικητής της Πελοποννήσου Μόρα Βαλεσί – Χουρσίτ Πασάς βρισκόταν στα Γιάννενα για να εξοντώσει τον Αλή Πασά, ο οποίος είχε επαναστατήσει και αυτονομηθεί από την Υψηλή Πύλη. Πριν από την αναχώρησή του, ο Χουρσίτ είχε λάβει διαβεβαιώσεις από τους προεστούς του Μωριά ότι, οι φήμες που κυκλοφορούσαν για τον επικείμενο ξεσηκωμό των ραγιάδων ήσαν ανυπόστατες. Παράλληλα, για να αισθάνεται περισσότερο ασφαλής, κρατούσε ομήρους τους Πελοποννήσιους προκρίτους ή τα παιδιά τους στην Τριπολιτσά.
Αχαιοί και Μανιάτες ερίζουν, για το ποιά περιοχή ξεκίνησε πρώτη τον εθνικό ξεσηκωμό. Την 21η Μαρτίου άρχισε η πολιορκία των Καλαβρύτων από τον Σωτήρη Χαραλάμπη και τους Πετμεζαίους. Είναι η πρώτη πολεμική ενέργεια του ξεσηκωμού, η οποία έληξε νικηφόρα μετά από πέντε ημέρες.           
Είναι γεγονός ότι μεγάλος επαναστατικός αναβρασμός επικρατούσε στη Μάνη τον Μάρτιο του 1821. Την 17η Μαρτίου, πραγματοποιήθηκε με την συμμετοχή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη η σύναξη όλων των Μανιατών στην Αρεόπολη - τότε Τσίμοβα, όπου αποφασίστηκε να αρχίσει ο Αγώνας για την ελευθερία. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης βρισκόταν στην Καρδαμύλη και οι Φιλικοί είχαν κάμψει τις αντιρρήσεις του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη για το δήθεν άκαιρο του ξεσηκωμού. Στα μέσα του μηνός Μαρτίου ένα πλοίο φορτωμένο με πολεμοφόδια, σταλμένο από τους Φιλικούς της Σμύρνης, έφθασε έξω από την Καλαμάτα στο λιμάνι της Καρδαμύλης στις 18 Μαρτίου. Ο Νικηταράς και ο Αναγνωσταράς με τους άνδρες τους, ανέλαβαν να μεταφέρουν το πολύτιμο φορτίο σε ασφαλές μέρος. Οι Οθωμανικές αρχές της Καλαμάτας πληροφορήθηκαν το γεγονός ενήργησαν όμως με αφέλεια, ζήτησαν να μάθουν από τους προκρίτους το περιεχόμενο του φορτίου και γιατί το συνόδευαν ένοπλοι. Αυτοί τους απάντησαν ότι οι ένοπλοι ήσαν χωρικοί οι οποίοι συνόδευσαν τα φορτία λαδιού για το φόβο των ληστών. 
Από την 17η Μαρτίου, οι πρόκριτοι της Μάνης, υπό την αρχηγία του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, είχαν υψώσει την σημαία της επαναστάσεως στην Τσίμοβα της Λακωνίας. Ο παπάς του χωριού όρκισε και ευλόγησε τα όπλα των καπεταναίων και των παλικαριών τους στην εκκλησία των Ταξιαρχών. Οι ατίθασοι Μανιάτες ξεκίνησαν την Επανάσταση, οκτώ ημέρες πριν από την συμβατική της έναρξη.
Οι Μανιάτες, για να χαίρονται την αυτονομία τους, είχαν με σύμβαση την υποχρέωση στους Τούρκους να παράσχουν στρατιωτική προστασία στον εκάστοτε Αγά της Καλαμάτας, όποτε αυτός την ζητούσε. Τις ημέρες του Μαρτίου του 1821, είχαν αυξηθεί οι ενδείξεις ότι οι Έλληνες ήσαν σε αναβρασμό και ότι ετοίμαζαν κάτι σοβαρό. Τότε, ο βοεβόδας της Καλαμάτας Αγάς Σουλεϊμάν Αρναούτογλου, ζήτησε από τον Μπέη της Μάνης Πέτρο Μαυρομιχάλη να του παράσχει την προστασία. Ο Πετρόμπεης του έστειλε στις 22 Μαρτίου στην Καλαμάτα 150 άνδρες υπό την αρχηγία του γιου του Ηλία Μαυρομιχάλη. Αυτοί κατέλαβαν επίκαιρες θέσεις στην πόλη, επίσης και άλλοι οπλισμένοι Έλληνες ενίσχυαν την δύναμή τους. Ο Αγάς ανησύχησε και ζήτησε από τον Μαυρομιχάλη να έλθει ο ίδιος προς προστασία του με περισσότερους άνδρες. Το πρωί της επομένης, 23 Μαρτίου, έφθασαν στην Καλαμάτα 2000 Μανιάτες, κατά την αφήγηση του Κολοκοτρώνη, με επικεφαλής τον Πετρόμπεη και τον μπέη της Καρδαμύλης Παναγιώτη Μούρτζινο, μαζί τους ήταν και ο Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Δικαίος – Παπαφλέσσας, ο οποίος είχε έλθει από την Κωνσταντινούπολη και αφού είχε κατορθώσει να απελευθερώσει τον γιο του Μαυρομιχάλη τον οποίο κρατούσαν όμηρο οι Τούρκοι. Ενώθηκαν με τους προηγούμενους και όλοι μαζί κατέλαβαν τους γύρω λόφους. Τότε μόνο ο Αγάς της πόλης κατάλαβε τι είχε συμβεί. Ήταν όμως αργά για να διαφύγει στην Τριπολιτσά, διότι οι Ελληνικές κινήσεις τον είχαν αποκοιμίσει, καθώς επίσης η μορφολογία της Καλαμάτας είναι περιφερειακά αποκλεισμένη από βουνά και την θάλασσα, έτσι αποφάσισε να αντιτάξει άμυνα με τους Τούρκους της πόλης. Όλοι μαζί οι πολιορκητές πήγαν στην κατοικία του Σουλεϊμάν Αρναούτογλου, αλλά αντί να του προσφέρουν προστασία, του ζήτησαν να παραδοθεί και να τους παραδώσει τα κλειδιά της πόλης, τονίζοντας ότι θα ήταν μάταια κάθε προσπάθειά του να αμυνθεί, διότι θα χυνόταν πολύ Τούρκικο αίμα. Η Καλαμάτα ήταν η πρώτη Ελληνική πόλη που απελευθερώθηκε από τον Τουρκικό ζυγό, χωρίς μάλιστα να χυθεί σταγόνα αίμα.
Ο Αγάς υποχρεώθηκε να παραδώσει με πρωτόκολλο στους επαναστάτες την πόλη και όλον τον Τουρκικό οπλισμό. Το μεσημέρι, στο προαύλιο της εκκλησίας των Αγίων Αποστόλων και μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα, οι ιερείς ευλόγησαν τις σημαίες και όρκισαν τους αγωνιστές.
Είναι πιθανό η παράδοση της πόλης να έγινε στις 22 Μαρτίου, όπως γράφει ο Φωτάκος στα «Απομνημονεύματά» του, και να επικράτησε ως ημερομηνία εορτασμού, η ημερομηνία της Προκήρυξης η 23η Μαρτίου. Όμως, για την σύσταση της Μεσσηνιακής Γερουσίας, ο Φωτάκος γράφει σχετικά: «Μετά ταύτα (σ. σ. εννοεί την παράδοση της πόλης) έκαμαν οι καπετανέοι συμβούλιον πώς να εξαπλώσουν την επανάστασιν∙ απεφασίσθη λοιπόν να υπάγουν να πολιορκήσουν μαζύ με τους εντοπίους τα φρούρια της Μεσσηνίας, Μεθώνην, Κορώνην και Νεόκαστρον, οι δε γέροντες Π. Μαυρομιχάλης, Ιωάννης και Γεώργιος Καπετανάκηδες, ο Ν. Χρηστέας, ο Π. Κυβέλος, ο Ιωάννης Κατσής ή Μαυρομιχάλης, ο Κυριακούλης Κουτράκος, ο Πατριαρχέας και άλλοι έμειναν εις τας Καλάμας δια την ευταξίαν και έκαμαν την λεγομένη Γερουσίαν των Καλαμών».
Αμέσως μετά, ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης και ο Γιατράκος ξεκίνησαν για τον Μιστρά και την Μονεμβασιά. Παράλληλα, στο άλλο άκρο της Πελοποννήσου έλαβε χώρα η πρώτη επαναστατική ενέργεια του Αγώνα, με την πολιορκία των Καλαβρύτων την 21 Μαρτίου, την οποία υπερασπιζόταν για λογαριασμό των Τούρκων ένας άλλος Αρναούτογλου, ο Ιμπραήμ αλλά όχι ο γνωστός Τουρκοαιγύπτιος.          
Η επίσημη ιστορία γράφει ότι, επακολούθησε σύσκεψη των οπλαρχηγών, οι οποίοι αποφάσισαν την δημιουργία μίας ανώτερης επαναστατικής επιτροπής, την οποίαν ονόμασαν «Μεσσηνιακή Γερουσία», για τον καλύτερο συντονισμό του όλου Αγώνα. Η ηγεσία της ανατέθηκε στον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, ο οποίος έφερε τον τίτλο Αρχιστράτηγος του Σπαρτιατικού και Μεσσηνιακού στρατού. Την ίδια ημέρα, η Μεσσηνιακή Γερουσία, με Προκήρυξή της προς τα Χριστιανικά Ευρωπαϊκά κράτη, γνωστοποίησε ότι οι Πανέλληνες ξεσηκώθηκαν, με όποιο τίμημα, για την Ελευθερία τους και την Ανεξαρτησία τους.
Αρκετοί δήθεν εμβριθείς ιστορικοί, αναφέρουν ότι η Μεσσηνιακή Γερουσία ή Μεσσηνιακή Σύγκλητος, συστήθηκε την 25η Μαρτίου και η προκήρυξη προς τις Ευρωπαϊκές Αυλές στάλθηκε την 26η Μαρτίου. Φυσικά δεν έχουν δει και δεν έχουν διαβάσει την ημερομηνία της ίδιας της προκήρυξης, αλλά ούτε και την πρώτη παράγραφό της. Ημερομηνία υπογραφής της προκηρύξεως είναι η 23η Μαρτίου και αποστολέας εκ μέρους της Μεσσηνιακής Συγκλήτου ήταν ο αρχιστράτηγος των Σπαρτιατικών στρατευμάτων Πέτρος Μαυρομιχάλης. Για να υπάρχουν αυτά τα στοιχεία στην Προκήρυξη, δεν αποφασίστηκε ούτε η ονομασία Σπαρτιατικά στρατεύματα, ούτε η Μεσσηνιακή Σύγκλητος συστήθηκαν εκείνη την ημέρα. Υπήρχε σχέδιο, και είχε αποφασιστεί πριν από καιρό. Επίσης, θα πρέπει να είχε προαποφασιστεί με διαβουλεύσεις το πνεύμα, το γράμμα και εν πολλοίς και το περιεχόμενο της Προκηρύξεως, με ηρεμία και σύνεση και όχι σε μία τόσο χαρούμενη και έντονη ημέρα μεγάλης αναταραχής.
Επίσης την ίδια ημέρα, οι άνδρες του Αντρέα Λόντου έθεσαν υπό τον έλεγχό τους την Βοστίτσα - Αίγιο, ενώ μεγάλος επαναστατικός αναβρασμός επικρατούσε και στην Πάτρα. Τις ίδιες ημέρες, αναχώρησε από την Κωνσταντινούπολη με προορισμό το Άγιον Όρος ο Σερραίος πλούσιος έμπορος και φλογερός πατριώτης Εμμανουήλ Παππάς, προκειμένου να ξεκινήσει την Επανάσταση στην Μακεδονία.
Η 23η Μαρτίου, είναι ο πρώτος σημαντικός σταθμός του Εθνικού Αγώνα και έπρεπε κάλλιστα να είναι στην θέση της 25ης Μαρτίου στο Εθνικό εορτολόγιο της χώρας μας, αλλά η παντοδύναμη Εκκλησία της Ελλάδος επιβλήθηκε για ακόμη μία φορά στα Εθνικά και Ιστορικά θέματά μας, ο δε αδιάφορος Όθων δεν έφερε καμμία αντίρρηση, αρκούσε για αυτόν η Εκκλησία και η άρχουσα τάξη να ήσαν ικανοποιημένες και υπάκουες, ποιος λογάριαζε τον λαό…
Το Ελληνικό κράτος μετά από 109 χρόνια, αποφάσισε να διορθώσει μερικώς την ιστορική απάτη, αλλά δεν τόλμησε να ανακαλέσει την ψευδή εγκύκλιο του Όθωνα για να μην δημιουργήσει προβλήματα με την Εκκλησία, ενώ ο εμφύλιος πόλεμος βρισκόταν σε έξαρση. Έτσι, την 17η Απριλίου 1947 υπεγράφη από τον βασιλέα Παύλο και τον τότε υπουργό Εσωτερικών Γεώργιο Παπανδρέου, το πάρα κάτω Βασιλικό Διάταγμα, το οποίο δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 72/19 Απριλίου 1947:           
«Επιθυμούντες όπως, η επέτειος της 23ης Μαρτίου 1821 καθ’ ην η πόλις των Καλαμών, απετίναξε πρώτη τον Τουρκικόν ζυγόν, εορτάζηται ως εμπρέπει εις το ιστορικόν τούτο γεγονός, προτάσει του Ημετέρου επί των Εσωτερικών Υπουργού, απεφασίσαμεν και διατάσσομεν:     

1) Την 23η Μαρτίου θα εορτάζεται, ως τοπική εορτή, η επέτειος της απελευθερώσεως της πόλεως των Καλαμών.   

2) Κατά ταύτην θα τελήται εις τον εν Καλάμαις διασωζόμενον ιστορικόν φραγκοβυζαντινόν Ναόν των «Αγίων Αποστόλων» δοξολογία εις ανάμνησιν της ιστορικής ημέρας και επιμνημόσυνος δέησις υπέρ των ηρώων της Ελευθερίας.         
Εις τον επί των Εσωτερικών υπουργόν ανατίθεμεν την δημοσίευσιν και εκτέλεσιν του παρόντος».
Η συμπόρευση Εκκλησίας και Πολιτείας, με υπεροχή της Εκκλησίας, συντελέσθηκε με τον τόμο του 1850, του Πατριαρχείου. Τότε, αναγνωρίστηκε από το Πατριαρχείο το αυτοκέφαλο της Ελληνικής Εκκλησίας, αλλά ταυτόχρονα η Ελληνική Εκκλησία αναγνώρισε το αδιαφιλονίκητο πρωτείο του Πατριαρχείου. Από το 1850 και μετά, πλάσθηκαν οι υπερβολικοί μύθοι του Κρυφού Σχολειού και της ευλογίας του λαβάρου στην Αγία Λαύρα από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, και της 25η Μαρτίου. Η Ιερά Σύνοδος και τα όργανά της απαιτούν και επιδιώκουν κάθε σημαντικό ιστορικό και κοινωνικό γεγονός να ταυτίζεται με μία μεγάλη εορτή της Ορθοδοξίας, και την 25η .Μαρτίου έχομε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.            
Το 1852 πρωτοεμφανίζεται και ο όρος Ελληνο-χριστιανικός πολιτισμός, στον πρόλογο συλλογής δημοτικών ασμάτων του Σπυρίδωνα Ζαμπέλιου, καθώς και στην «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου, της οποίας την έκδοση το 1853 χρηματοδότησε η Εκκλησία της Ελλάδος. Μία άλλη παράμετρος που επενέργησε να ξεχαστεί η 23η Μαρτίου και να γίνεται μία ολιγόλογη και ασαφής παραπομπή στην Διακήρυξη, είναι ότι μόνον αυτή δεν κάνει την παραμικρή αναφορά σε θρησκεία και πίστη. Ως Απελευθερωτική Επανάσταση, ακολούθησε στην αρχή τα νάματα, τα συνθήματα και τις αρχές των Εγκυκλοπαιδιστών και της Γαλλικής επανάστασης, καθώς επίσης και τις υποθήκες του Ρήγα και του Κοραή, διότι δεν είχαν ακόμη ενσκήψει οι διεφθαρμένοι πολιτικοί, οι οποίοι εκμαύλισαν και αλλοίωσαν τον όλο Αγώνα και τους αγωνιστές του.

ΠΗΓΗ: Το ως άνω κείμενο είναι ένα μικρό απόσπασμα από το τελευταίο 12ο βιβλίο μου (του Ιανουαρίου 2019, ελαφρώς ενισχυμένου λόγω της επετείου).

24η Μαρτίου 2019


ΛΕΞΕΙΣ-ΚΛΕΙΔΙΑ: ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑ, 25η ΜΑΡΤΙΟΥ, Διαμανταρας, 1821, παλιγγενεσια, λαβαρο, Μονη Αγιας Λαυρας, ορκωμοσια, Παλαιων Πατρων Γερμανος, Αγια Λαυρα, εθνικος μυθος, Πουκεβιλ, Βρυζακης, Γερμανος, Λαυρα, Βοστιτσα, Αιγιο, Πατρα, Εκκλησια, Υψηλαντης, Φιλικη Εταιρεια, 1838, ΦΕΚ. Οθωνας, Ευαγγελισμος της Θεοτοκου, Θεοτοκος, Κωνσταντινουπολη, Ξανθος, Πελοποννησος, Καποδιστριας, Οδησσος, Προυθος, δουναβης, Ιασιο, Μολδοβλαχια, Τουρκια, Ρωσια, Αλεξανδρος, Οθωμανικη αυτοκρατορια, Ιερος Λοχος, Δραγατσανι, Ρουμανος, οπλαρχηγος, Βλαδιμηρεσκου, Αυστρια, Αυστριακοι, Βιεννη, Μορα Βαλεσι, Χουρσιτ Πασας, Γιαννενα, Αλη Πασας, Υψηλη Πυλη, Μωρια, Τριπολι, Αχαιοι, Μανιατες, Καλαβρυτα, Χαραλαμπης, Πετμεζας, Μανη, Κολοκοτρωνης, Αρεοπολη, Τσιμοβα, Καρδαμυλη, Φιλικοι, Μαυρομιχαλης, Σμυρνη, Καλαματα, Νικηταρας, Αναγνωσταρας, Λακωνια, Ταξιαρχες, βοεβοδας, Αρναουτογλου, Μουρτζινος, Δικαιος, Παπαφλεσσας, Κωνσταντινουπολη, Φωτακος, Απομνημονευματα, Μεσσηνια, Γερουσια, Μεθωνη, Κορωνη, Νεοκαστρο, Καπετανακης, Χρηστεας, Κυβελος, Κατσης, Κουτρακος, Πατριαρχεας, Γιατρακος, Μυστρας, Μονεμβασια, Ιμπραημ, Σπαρτη, Πανελληνες,  Συγκλητος, Λοντος, Αγιον Ορος, Σερρες, Παππας, Μακεδονια, Οθων, Παυλος, Παπανδρεου, 1947, Αγιοι Αποστολοι, 1850, Πατριαρχειο, Κρυφο Σχολειο, Ζαμπελιος, Παπαρηγοπουλος, 1853, Ρηγας, Κοραης
Share on Google Plus

About ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

    ΣΧΟΛΙΑ
    ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ