ΕΚΔΡΟΜΗ-ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ
ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
του 2019
της ΕΝΩΣΗΣ
ΒΟΥΡΛΙΩΤΩΝ
ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ
ΚΕΙΜΕΝΑ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ του
Μάνου Κιλημάντζου
ΕΙΣΑΓΩΓΗ (και απαραίτητη διευκρίνιση):
Όπως έχουμε πολλές φορές τονίσει, οι
εκδρομές μας δεν είναι απλές εκδρομές. Κάθε μία τους είναι «χατζηλίκι». Είναι
βουτιά στις αναμνήσεις, τιμή στους προγόνους και τις αγαπημένες, αλησμόνητες
πατρίδες. Παράλληλα είναι πολύ «πυκνές».
Κυρίως όμως, κι εγώ πάντα έτσι
αισθάνομαι, είναι «ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΣΗΜΑΙΑΣ» στους γείτονες.
Για να μην ξεχνάνε ποιοι είναι οι
πραγματικοί ιδιοκτήτες των πατρίδων που τώρα κατέχουν και να έχουν πάντα υπ
όψιν τους ότι κι εμείς ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ!
Δεν πάμε για «φτηνά ψώνια» και όσοι,
ελάχιστοι και αδαείς, το υποστηρίζουν αυτό ας ρίξουν μια ματιά στις δεκάδες
τούρκικες νταλίκες που συνωστίζονται στο Τελωνείο του Κερατσινίου και μετά ας
πάνε γεμάτοι …εθνική υπερηφάνεια να αγοράσουν ηλεκτρικές συσκευές, έπιπλα,
γεωργικά προϊόντα και ένα σωρό άλλα ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ κατασκευής και προελεύσεως
προϊόντα.
Θεώρησα σωστό να κάνω αυτού του είδους
την εισαγωγή (επιθετική εν πολλοίς) για την αποφυγή παρομοίων σχολίων από
κάποιους που σκέπτονται έτσι.
Το παρόν δεν τους αφορά ! Οπότε καλό
θα είναι να σταματήσουν την ανάγνωση σε αυτό εδώ το σημείο.
Τέλος εισαγωγής!
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ – ΗΜΕΡΑ 1Η
Ξεκινήσαμε λοιπόν την Τρίτη του Πάσχα
(30 Απριλίου) το προσκύνημα στα δικά μας χώματα.
Μετά από μία περιπέτεια με μηχανικό
πρόβλημα στο πούλμαν μας, συνεχίσαμε κανονικά την πορεία μας.
Οι νέες εθνικές οδοί σε πάνε στον
προορισμό σου γρήγορα , εύκολα και με ασφάλεια. Κάποιες φορές όμως σημασία,
εκτός του προορισμού, έχει και το ταξίδι. Και οι εθνικές οδοί αυτήν την ανάγκη
δεν την εξυπηρετούν. Παραβλέπουν δυστυχώς ορόσημα στην εθνική Ιστορία μας.
Σημεία άξια να μνημονεύονται.
Νοερά λοιπόν και μόνον, χαιρετάμε τον Λέοντα
της Χαιρώνειας και συνεχίζουμε.
Συνεχίζουμε ακάθεκτοι, και
αργοπορημένοι λόγω της βλάβης, και εκεί έξω από την Λαμία δυο σημεία ακόμη. Η Αλαμάνα
του Αθανάσιου Διάκου και οι Θερμοπύλες του Λεωνίδα (και του Δημόφιλου των 700
Θεσπιέων μην ξεχνάμε ! ). Και στις δυο αυτές τόσο κοντινές μεταξύ τους
τοποθεσίες οι Έλληνες είπαν το ΟΧΙ τους όπως μόνον εκείνοι ξέρουν!
Τρέχει το πούλμαν και περνά βιαστικά
και από μακριά το Δίον , την Βεργίνα και τον Πλαταμώνα. Διασχίζει την Χαλκιδική
και σε λίγο περνάμε (πάντα από μακριά) την Αμφίπολη.
Τόσα σημεία μέσα σε λίγες ώρες. Τόσα
που θα μπορούσαν να είναι εκδρομή μιας εβδομάδας μόνο αυτά.
Με τούτα και με τα’ άλλα φτάνουμε στην
πανέμορφη Καβάλα. Χάσαμε την ευκαιρία να την «ξεψαχνίσουμε» (πάλι μπροστά μας
αυτή η μηχανική βλάβη…. Ευτυχώς πρωταγωνίστρια μόνο για μία μέρα και
αντιμετωπίστηκε αποτελεσματικά).
Εκεί συναντάμε τους συμπατριώτες μας Μικρασιάτες
της Καβάλας. Κι όταν συναντώνται Μικρασιάτες μία είναι η κατάληξη. Γλέντι !
Γεια σας αδέλφια κι ευχαριστούμε για
την όμορφη υποδοχή.
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ – ΗΜΕΡΑ 2Η
Ξημερώνει και φεύγουμε για τα σύνορα.
Στο τέρμα της ημέρας μας περιμένει η Βασιλεύουσα. Στην μέση του δρόμου προς την
Πόλη συναντάμε την Ραιδεστό και την θάλασσά της. Συνεχίζουμε !
Και κάποια στιγμή αρχίζει και φαίνεται
η Κωνσταντινούπολη.
Η πόλις του Κωνσταντίνου! Που χτίστηκε
στην θέση του Βυζαντίου που δημιουργήθηκε τον 6ο π.Χ. αιώνα από τον
Βύζαντα του γενάρχη των Μεγαρέων, γιου του βασιλιά Νίσσου και της νύμφης
Κερόεσσας κατά τον δεύτερο Ελληνικό αποικισμό. Ο Βύζας οδήγησε τους Μεγαρείς
αποίκους στον τόπο που κατά τον χρησμό των Δελφών ήταν απέναντι από την χώρα
των τυφλών (εννοώντας την Χαλκηδόνα, στην Ασιατική πλευρά του Βοσπόρου, πόλη που
έχτισαν άλλοι Μεγαρείς χωρίς να κατανοήσουν την στρατηγική θέση του Βυζαντίου,
άρα κατά κάποιον τρόπο ήταν «τυφλοί»).
 |
| Η Γέφυρα του Γαλατά. |
Η Νέα Ρώμη, όπως ονομάστηκε αρχικά από
τον ιδρυτή της, αυτοκράτορα της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας Κωνσταντίνο,
χτίστηκε το 331 μ.Χ. στην θέση του αρχαίου Βυζαντίου.
Να ξεκαθαρίσουμε κάτι εδώ ! Η
Κωνσταντινούπολη, η αληθινή Κωνσταντινούπολη βρίσκεται μέσα από τα τείχη. Έξω
από αυτά είναι σήμερα το Ισταμπούλ! Το Ισταμπούλ των Τούρκων, της θάλασσας
τσιμέντου, της μυρμηγκιάς των κακόγουστων ουρανοξυστών. Φέρανε όλη την Ανατολή
στην πόλη (18.000.000 ζωή να χουν…) και κάπου πρέπει να τους βολέψουν. Τον έχω
ξαναζήσει τον εφιάλτη πριν 6 χρόνια, αλλά όσο κι αν το περιμένω πάλι
εξοργίζομαι.
 |
| Θεοδοσιανά Τείχη. |
Περνάμε τα Θεοδοσιανά τείχη και να!
Μπαίνουμε στην Κωνσταντινούπολη. Την πραγματική! Το μυαλό ήδη αρχίζει και
γλυκαίνει.
Παραλαμβάνουμε και την ξεναγό μας την
Κατερίνα και χωρίς άλλη καθυστέρηση κατεβαίνουμε στην Μονή της Χώρας τον πρώτο
μας σταθμό.
 |
| Μονή Χώρας. |
·
Μονή της Χώρας
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ Φωτογραφίες ΕΔΩ.
Βρίσκεται ελάχιστα έξω από τα τείχη
(εξ ου και ο χαρακτηρισμός «χώρα» ) στην σημερινή συνοικία Εντιρνέ Καπού (Πύλη
Ανδριανούπολης).
Χτίστηκε τον 9ο αιώνα επάνω
σε παλαιότερα χριστιανικά ιερά του 6ου περίπου αιώνα. Ανακαινίσθηκε από τον
Ισαάκιο Κομνηνό (εξ ου και η αφιερωματική τοιχογραφία) το 1120 μ.χ.
 |
| Ο Πορφυρογέννης από την Μονή Χώρας. |
Με την πτώση της αυτοκρατορίας έγινε
τζαμί από τον Βαγιαζήτ Β’ (1481 -1512 μ.χ.) ως «Καριγιέ τζαμί» και μόλις πριν
λίγες δεκαετίες (1958) λειτουργεί πλέον ως μουσείο («Καριγιέ Μουσεσί»).
Μπαίνεις στην εκκλησία με τα
φανταστικά ψηφιδωτά της και αμέσως παίρνεις μία γεύση του μεγαλείου μιας
αυτοκρατορίας. Ειδικά αυτός ο τρούλος … δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από
πάνω του. Εντάξει… σχεδόν όλα τα δικά μας αναφέρονται σε χριστιανικούς ναούς.
Δείγμα του πόσο μεγάλο ρόλο (θετικό αλλά και αρνητικό κατά την υπερχιλιετή
ιστορία του Βυζαντίου) έπαιξε η θρησκεία στα πράγματα της αυτοκρατορίας.
Ενστάσεις υπάρχουν πολλές για τον
σχεδόν θεοκρατικό χαρακτήρα του κράτους. Όπως και να χει όμως είναι εντυπωσιακά,
άξια επισκέψεως, προβληματισμού για την θεματολογία τους αλλά και θαυμασμού.
Σίγουρα φεύγεις εντυπωσιασμένος από
την Μονή της Χώρας. Και σίγουρα το καφεδάκι στην παρακείμενη καφετέρια σου
δίνει την ευκαιρία να συζητήσεις όσα είδες και θαύμασες , με τους συνταξιδιώτες
σου, πριν καταλήξεις για δείπνο στην γέφυρα του Γαλατά με θέα τον Κεράτιο
κόλπο.
 |
| Ντολμά Μπαξέ. |
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ – ΗΜΕΡΑ 3Η
·
Ντολμά Μπαξέ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ Φωτογραφίες ΕΔΩ.
Αρχίζουμε με επίσκεψη στο ανάκτορο
«Ντολμά Μπαξέ» (κήπος περιτριγυρισμένος από θάλασσα).
Απαγορεύονται οι φωτογραφίες στο
εσωτερικό. Δεν λυπάμαι. Φωτογραφικά δεν θα με ενδιέφερε να απαθανατίσω τίποτε
από εκεί μέσα παρά μόνο ίσως για να μπορέσω να αποτυπώσω την «υπερβολή»! Πολυτέλεια
και χλιδή εντυπωσιακή αλλά (προσωπική μου άποψη) ξεπερνάει τα όρια ακόμη και
αυτής της Ύβρεως!
Φαντάζομαι όλους όσους έζησαν εκεί
μέσα (για ελάχιστα χρόνια συνήθως) να απολαμβάνουν αυτήν την εξωπραγματική, και
χωρίς κανένα νόημα, χλιδή. Μια ζωή ΠΑΝΤΑ σκιασμένη από την αγωνία της επόμενης
μέρας . Επερχόμενη ανατροπή για τους σουλτάνους, ο μόνιμος φόβος για το κεφάλι
τους για τους υπολοίπους, όσο ψηλά κι αν βρίσκονταν, για το παραμικρό
παράπτωμα, αποτυχία, η απλά για το κέφι του σουλτάνου. Τούρκοι ….
Ματαιοδοξία απέναντι στην ματαιότητα
των εγκοσμίων σε στυλ τουρκομπαρόκ….
Πρόσκαιρη πολυτέλεια με αντάλλαγμα φόβο
όσο ζούσαν και κατάληξη μια χούφτα κόκκαλα. Νομοτέλεια!
Ας είναι ! Τα ανθρώπινα πράγματα λίγο
εντυπωσιάζουν την Ειμαρμένη και τους θεούς !
Βγαίνω από το Ντολμά Μπαξέ όχι
εντυπωσιασμένος. Μάλλον θυμωμένος.
Με υποδέχεται ο υπέροχος κήπος και
αυτό μάλιστα! Είναι κάτι το οποίο αξίζει να θαυμάσει κανείς!
Η συνέχεια στο πρόγραμμα έχει
θαλασσινό ταξίδι. Το καραβάκι για τα Πριγκηπόνησα.
Πρώτος σταθμός….
 |
| Στην Χάλκη... |
·
Χάλκη
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ Φωτογραφίες, ΕΔΩ.
Την θεωρώ το ωραιότερο (μετά την Άγια
Σοφιά βέβαια!) κομμάτι της εκδρομής!
Ανεβήκαμε από το λιμάνι, επάνω σε
όμορφες ιππήλατες άμαξες (συγχωρέστε την παρέμβαση στην φωτογραφία που φαίνεται
η ημισέληνος. Δεν μπορώ να αντέξω να μου λεκιάζει τις φωτογραφίες μου, οπότε
ανέλαβα δράση μέσω υπολογιστή). Ήταν μία σύντομη αλλά πανέμορφη διαδρομή.
Φτάσαμε στο συγκρότημα της θεολογικής σχολής της Χάλκης και θαυμάσαμε τον
υπέροχα διαμορφωμένο βοτανικό κήπο της. Απέναντι από την πρόσοψη… μία προτομή
του Κεμάλ. Πάει κι αυτή έξω από τις φωτογραφίες μου, για τους ίδιους με τους
παραπάνω λόγους. Λεκέδες στις φωτογραφίες μου δεν θέλω!
Μπήκαμε στην εκκλησιά, προχωρήσαμε και
στις αίθουσες της σχολής, καθίσαμε στα θρανία. Περάσαμε και από τα πανέμορφα
παγώνια που σαν σταρ πόζαραν αυτάρεσκα στον φακό μου. Συναντήσαμε υπέροχα,
μικρόσωμα γαϊδουράκια. Ένα πακέτο που γαληνεύει την ψυχή. Όλα στο σωστό μέτρο.
Ακόμη κι όταν κάποια στιγμή ακούστηκαν και κάποιες ψαλμουδιές από κάποια
αίθουσα, για να μας θυμίσουν τον χαρακτήρα της σχολής, αυτό έγινε διακριτικά.
Φεύγοντας συναντήσαμε κι έναν καλό
άνθρωπο!
Τον μητροπολίτη Προύσσης και ηγούμενο
της Χάλκης Ελπιδοφόρο (Μόλις μάθαμε ότι είναι ο νέος Αρχιεπίσκοπος Αμερικής!).
Γλυκύτατος άνθρωπος και χαρά μας που φωτογραφηθήκαμε μαζί του στα σκαλιά της
σχολής !
Η κατηφόρα προς την προβλήτα μας
επεφύλαξε συναντήσεις με παχιές, μαλλιαρές και χαδιάρες γάτες και με έναν
σκύλαρο που είχε κάνει κατάληψη σε έναν πεταμένο καναπέ και πέρναγε σκυλίσια
ζωή !
Ξανά στο καραβάκι για να αποβιβαστούμε
μετά από λίγο στην Πρίγκηπο. Τουριστική η παραλία. Περισσότερο από όσο πρέπει!
Γευματίσαμε σε παραλιακό εστιατόριο και μετά κάναμε βόλτα. Όσοι περπάτησαν λίγο
πιο μέσα χάρηκαν την θέα και όμορφα παραδοσιακά σπίτια.
Εγώ κρατώ το φανταστικό κτίριο της
προβλήτας του νησιού. Δεν μπορούσα να τραβήξω το μάτι μου από πάνω του!
Γυρισμός! Μία πολύ γεμάτη μέρα! Και σε
εικόνες και σε συναισθήματα.
 |
| Το Πατριαρχείο. |
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ – ΗΜΕΡΑ 4Η
·
Πατριαρχείο
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ Φωτογραφίες ΕΔΩ.
Η μέρα αρχίζει με επίσκεψη στο
Πατριαρχείο. Αρχικά ήταν αρχιεπισκοπή της Νέας Ρώμης (όπως αρχικά ονομάστηκε η
Κωνσταντινούπολη) για να γίνει Ορθόδοξο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως , η
Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Το 451 κατά την Δ’ Χριστιανική Σύνοδο
της Χαλκηδόνας εξισώθηκε ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως με τον επίσκοπο της πρεσβυτέρας
Ρώμης (τον Πάπα), μέχρι το οριστικό Σχίσμα των εκκλησιών το 1054 (υπήρξε κι ένα
μικρότερο Σχίσμα το 867…).
Ας με συγχωρέσει ο αναγνώστης, αλλά
μπαίνω στον χώρο αρκετά αδιάφορος. Κάνω μία γρήγορη βόλτα και ξαναβγαίνω έξω
στο φως της αυλής να ασχοληθώ με τις χαριτωμένες πατριαρχικές… γάτες.
Το Πατριαρχείο έχει όντως χρησιμότητα!
Σαν γεωπολιτικό όπλο (προσωπική άποψη) αν και ξεδοντιασμένο από τους Τούρκους.
Οι εκάστοτε Πατριάρχες , Τούρκοι
υπήκοοι και πάντα υπό τον έλεγχο και την εξουσία του εκάστοτε Τούρκου Νομάρχη,
έχουν γράψει την δική τους ιστορία.
Πριν την Άλωση, ακόμη και στα χρόνια
της μεγάλης ακμής της αυτοκρατορίας, ο πατριαρχικός θρόνος δεν πήγαινε πάντα
στον καταλληλότερο, αλλά πολλές φορές στην μεγαλύτερη… προσφορά!
Μετά την Άλωση… άστα καλύτερα!
Διαβάζουν και θεοσεβούμενοι. Να σημειωθεί μόνον ότι πρώτος πατριάρχης μετά την
Άλωση ορίστηκε (και προσκύνησε τον Μωάμεθ τον κατακτητή) ο Γεννάδιος Σχολάριος.
Αυτός που όσο απειλείτο η Πόλις ωρυόταν ότι καλύτερα είναι το τούρκικο
τουρμπάνι από την Παπική τιάρα….. Γι αυτό σας λέω, άστε το καλύτερα !
Φεύγοντας από το Πατριαρχείο συναντάς
την κεντρική πύλη του περιβόλου που παραμένει πάντα κλειστή και μπροστά της μία
απλή γλάστρα με λουλούδια. Εκεί απαγχονίστηκε ο Γρηγόριος Ε’ το 1821.
«Πώς μας θωρείς ακίνητος; Πού τρέχει ο
λογισμός σου;»
(Αρ. Βαλαωρίτης)
 |
| Η καρκινική επιγραφή. |
·
Παναγία των Βλαχερνών
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ Φωτογραφίες ΕΔΩ.
Συνεχίζουμε την περιήγηση και φτάνουμε
στην Παναγία των Βλαχερνών (συνοικία Βλαχέρνες). Ήταν χτισμένη κολλητά σε
βασιλικό παλάτι και φιλοξενεί την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας.
Ο αρχικός ναός (χτίστηκε από την
αυτοκράτειρα Πουλχερία) καταστράφηκε κατά την περίοδο της εικονομαχίας, έπαθε
κατά καιρούς πολλές καταστροφές και ανοικοδομήθηκε αρκετές φορές με τελευταία
το 1960 από τον πατριάρχη Αθηναγόρα. Όπως καταλαβαίνετε δεν είναι αρχαίος ναός.
Είναι όμως ορόσημο στην ιστορία της αυτοκρατορίας γιατί εκεί για πρώτη φορά
έψαλαν τον Ακάθιστο Ύμνο.
Μπαίνουμε μέσα και το πρώτο που μου
κάνει εντύπωση είναι το θυμωμένο βλέμμα του ιεράρχη που κάθεται στον θρόνο.
Έχει ακολουθία εκείνη την ώρα…
Στο βάθος του ναού υπάρχει πηγή με
αγίασμα. Εκεί πήγαινε και ο αυτοκράτορας από το διπλανό παλάτι και λουζόταν σε
κάποιες περιπτώσεις , εξ ου και ονομάστηκε και «λούσμα».
Μπροστά στην πηγή μία πλάκα φέρει την
καρκινική φράση (διαβάζεται το ίδιο και από δεξιά προς αριστερά) που υπήρχε σε
κρήνη στον αυλόγυρο της Άγια Σοφιάς:
«ΝΙΨΟΝ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ»
Ανατριχιάζεις όταν σκέπτεσαι την
ιστορία!
Το 626 μ.Χ. οι Άβαροι, επωφελούμενοι
της απουσίας του στρατού σε εκστρατεία πολιορκούν την Κωνσταντινούπολη
φέρνοντας σε δεινή θέση τους λιγοστούς υπερασπιστές της.
Προ του κινδύνου, ο Πατριάρχης Σέργιος
κάνει λιτανεία την εικόνα της Παναγίας στα τείχη, προσπαθώντας να δώσει
κουράγιο στους υπερασπιστές.
Και ω του θαύματος, όραμα εμφανίστηκε
προκαλώντας πανικό στους πολιορκητές που λύνουν την πολιορκία και αποχωρούν.
Ερμηνεύτηκε πως η Παναγία βγήκε στις
επάλξεις για να προστατέψει την Πόλη Της
Στην εκκλησία των Βλαχερνών ψάλλεται για
πρώτη φορά ο Ακάθιστος Ύμνος για ευχαριστίες στην Παναγία.
Έχουμε καταγεγραμμένες πολλές τέτοιες
περιπτώσεις οραμάτων σε κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας. Η απελπισία δίνει
εφαλτήριο στο μυαλό να βρει βοήθεια από το θείον. Παλιότερα η Πρόμαχος Αθηνά, αργότερα
η Υπέρμαχος Παναγία. Η συνέχεια της Ιστορίας είναι πάντα παρούσα.
«…αναγράφωσι η Πόλις σου Θεοτόκε»
 |
| Η ΙΜ Ζωοδόχου Πηγής στο Μπαλουκλί. |
·
Ζωοδόχος Πηγή Μπαλικλί (η Μπαλουκλί)
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ Φωτογραφίες ΕΔΩ.
Σειρά στην περιήγηση έχει μία άλλη
εκκλησιά (τι πρωτότυπο…). Είναι η Ζωοδόχος Πηγή στο Μπαλικλί. Μπαλίκ στα
Τούρκικα είναι το ψάρι. Δεν ξέρω αν αυτό έχει σχέση με την δοξασία των ψαριών
που κάποιος καλόγερος εκεί στην Μονή τηγάνιζε ..
Το ερώτημα που δημιουργείται άμεσα
είναι γιατί ο άγιος άνθρωπος τηγάνιζε ψάρια την στιγμή που ο κόσμος πέθαινε στα
τείχη και η Πόλις έπεφτε, αλλά ας αφήσουμε το ερώτημα για τον καθένα ξεχωριστά.
Ίσως η στάση του καλόγερου (ενός από
τις πολλές χιλιάδες στα μοναστήρια, την στιγμή που η αυτοκρατορία χρειαζόταν
απελπισμένα στρατό και κατέφευγε σε αναξιόπιστους μισθοφόρους) εξηγεί και
κάποιους από τους λόγους που έπεσε η αυτοκρατορία.
Τηγάνιζε τα ψάρια λοιπόν και κάποιος
του λέει την φοβερή είδηση ότι οι Τούρκοι μπήκαν μέσα και η Πόλις πέφτει.
Εκείνος τότε απάντησε ότι η Πόλις δεν μπορεί να πέσει, πέταξε τα ψάρια στην
πηγή της Μονής και είπε πως αν είναι αληθινή η είδηση να ζωντανέψουν τα
μισοτηγανισμένα ψάρια. Και τα ψάρια ζωντάνεψαν…
Πάμε από την αρχή όμως!
Ο στρατιωτικός Λέων ο Θράξ (457-474)
περιφέρεται στα δάση εκτός των τειχών και συναντά έναν τυφλό τον οποίο βοήθησε
να πιεί νερό σε κοντινή πηγή. Μία φωνή ακούστηκε τότε και του είπε ότι αυτός θα
ήταν ο επόμενος αυτοκράτορας. Όταν λοιπόν πέθανε ο αυτοκράτορας Μαρκιανός, ο
Λέων όντας αρχηγός του στρατού, αναγορεύτηκε σε αυτοκράτορα με το όνομα Λέων ο
Α΄ (η Λέων ο Μέγας) και ενθυμούμενος την προφητεία χτίζει την μονή στο μέρος
της πηγής, η οποία θεωρείται θαυματουργή.
Η μέρα είναι η γιορτή της Ζωοδόχου
Πηγής και ο ναός γιορτάζει. Πλήθος κόσμου κάνει ουρά για να πάρει το
θαυματουργό αγίασμα….
Μέσα στον ναό γίνεται λειτουργία είναι
εκεί και ο επίσκοπος Ερυθρών Κύριλλος . Ο παπάς της Σμύρνης όπως μας είχε
συστηθεί παλιότερα που λειτουργούσε στην Αγία Φωτεινή της Σμύρνης.
Ένα γνώριμο και συμπαθές πρόσωπο
απαλαίνει τα συναισθήματα και γκριζάρει κατά κάποιον τρόπο τα ερωτήματα ενός
αμφισβητία…
Μου έκανε καλό που τον αντίκρισα.
Η μονή κατά καιρούς έχει πάθει αρκετές
καταστροφές με τελευταία το 1955 κατά τα Σεπτεμβριανά οπότε ο Τούρκικος όχλος
καταστρέφει τον ναό και λεηλατεί τους τάφους των Πατριαρχών που βρίσκονται στην
αυλή. Ο νυν πατριάρχης Βαρθολομαίος είναι αυτός που έκανε την τελευταία
ανακαίνιση του ναού και αποκαθιστά τους τάφους των Πατριαρχών.
Ας αναπαύονται εν ειρήνη.
 |
| Σοφία! Χωρία λόγια... |
·
Ο ναός της του Θεού Σοφίας!
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ Φωτογραφίες ΕΔΩ.
Και φτάνουμε στην κορωνίδα της
εξόρμησής μας. Την Άγια Σοφιά ! Τον ναό της του Θεού Σοφίας! Την Μεγάλη
Εκκλησιά !
Χτίστηκε μέσα σε πέντε χρόνια (532-537
μ.Χ.) στην θέση ενός προϋπάρχοντος χριστιανικού ναού που υπήρχε από το 360 μ.Χ.
Είναι Βασιλική με τρούλο .
Μέχρι το 1453 λειτουργεί ως
χριστιανικός ναός με εξαίρεση την περίοδο της Φραγκοκρατίας (1204 – 1261) που
γίνεται καθολικός καθεδρικός ναός, ενώ μετά την Άλωση (1453) γίνεται τζαμί. Το
1934 πλέον λειτουργεί ως μουσείο (Ayasofya Muzesi).
Ο Ιουστινιανός ανήγειρε τον ναό με
σχέδια του Ανθεμίου από τις Τράλλεις (σημερινό Αϊδίνι) και του Ισιδώρου από την
Μίλητο.
Συνόρευε με το Μέγα Παλάτιον και τον
Ιππόδρομο (κατεστραμμένα και τα δύο σήμερα) και απέναντί της έχει το Σουλτάν
Αχμέτ Τζαμί (η Μπλέ τζαμί) που χτίστηκε 1100 περίπου χρόνια αργότερα.
Ο εσωτερικός διάκοσμος, εξαιρετικής
τέχνης , καλύφθηκε με παχύ στρώμα σοβά (τουλάχιστον 5 εκατοστών πάχους) από τους
Οθωμανούς και επάνω στο νέο στρώμα υπάρχουν απλά σύμβολα γιατί το Κοράνι
απαγορεύει την απεικόνιση του θείου (λες και τους ρώτησε κανείς !).
Πλέον, υπό την προστασία της UNESCO
ο αρχικός διάκοσμος αρχίζει σιγά σιγά να αποκαλύπτεται. Θα
χρειαστούν όμως πάνω από 50 χρόνια ακόμη για να ολοκληρωθεί το έργο.
Στην αυλή του ναού υπήρχε η κρήνη με
την καρκινική γραφή που συναντήσαμε στην Βλαχέρνα. «ΝΙΨΟΝ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ».
Αυτά όμως μπορεί ο καθένας να τα μάθει
ανοίγοντας οποιαδήποτε εγκυκλοπαίδεια.
Σημασία εδώ έχει τι αισθάνεται ο
επισκέπτης/προσκυνητής!
Τεράστιες ουρές για να μπεις και μόλις
μπεις απλά χάνεσαι !
Ο ναός είναι τεράστιος ! ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ !
Θέλεις να αφομοιωθείς. Θέλεις να μπεις μέσα στις σελίδες της Ιστορίας. Θέλεις
να τιμήσεις το μεγαλείο του.
…δεν σε αφήνουν ! Ο ναός είναι
μουσείο. Το ετερόκλητο πλήθος των τουριστών σε αποσυντονίζει. Χαζοχαρούμενες
Κινεζούλες βγάζουν σέλφι, ζευγαράκια χασκογελάνε κάνοντας το σήμα της νίκης για
την φωτογραφία, κάνουν ουρά για να βάλουν το δάκτυλό τους στην τρύπα του κίονα
που υποτίθεται σου λέει τα μελλούμενα η κάτι τέτοιο. Φασαρία, ξεναγοί,
οχλαγωγία και συνονθύλευμα! Στα δικά σου ιερά και όσια !
Νοιώθω (όπως και την προηγούμενη φορά)
οργή! Όχι μόνο γιατί οι Τούρκοι κατέχουν πράγματα δικά μου που δεν δικαιούνται
να κατέχουν, αλλά και έχουν μετατρέψει αυτό το υπέροχο δημιούργημα σε Ντίσνεϋλαντ
για τα φράγκα !
Καταραμένοι ! ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΙ !!!
Λίγες στιγμές σχετικής ηρεμίας βρίσκω
στο επάνω διάζωμα, τον γυναικωνίτη. Ο κόσμος λιγότερος και ξεκλέβω κάποιες
στιγμές ενδοσκόπησης. Λίγες αλλά ουσιαστικές !
Η επίσκεψη φτάνει στο τέλος της.
Η συνέχεια του προγράμματος προβλέπει
επίσκεψη στο διπλανό Τοπ Καπί. Δεν ακολουθώ !
Μπορεί να μπούχτισα από εκκλησίες όλες
αυτές τις μέρες, αλλά τουλάχιστον ήταν η δική μου Ιστορία!
Να ξαναμπώ σε τούρκικο παλάτι και να
αντικρύσω ξανά τις τουρκομπαρόκ αντιλήψεις των Τούρκων… όχι !
Προτίμησα με λίγους φίλους να κάνουμε
την βόλτα μας από τον οβελίσκο (το μοναδικό στοιχείο που σώζεται από τον
Ιππόδρομο) και έξω από την Σιστέρνα / Κινστέρνα, την υπόγεια δεξαμενή του παλατιού που
παλιότερα ήταν γεμάτη νερό και τεράστια χρυσόψαρα, αλλά αυτή την φορά όπως μας
είπαν γίνονται εργασίες και το νερό είναι λιγοστό. Τα δε ψάρια εξαφανισμένα.
Αναρωτιέμαι τι περιμένουν να δουν όσοι κάθονται στην τεράστια ουρά για να
μπουν. Είπαμε ! Ντίσνεϋλαντ! Πριν έξι χρόνια ήταν σαφώς διαφορετικά τα
πράγματα. Αισθάνομαι τυχερός που τα πρόλαβα έτσι.
Ένα ελαφρύ γεύμα και συνέχεια της
βόλτας μέχρι την είσοδο της κλειστής αγοράς (Kapali Carci) και επιστροφή
για να συναντήσουμε τους φίλους που έρχονται από το Τοπ Καπί.
Αυτά είχε η σημερινή ημέρα και
επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση, βραδινή βόλτα στην πλατεία Ταξίμ,
ποτάκι και ναργιλέ για να ετοιμαστούμε για την αυριανή αναχώρηση.
Εμένα πάντως ο νους μου έχει μείνει
στα τείχη, τους πύργους και τις πολεμίστρες τους. Ρημαγμένα από τον χρόνο αλλά
και από τον άνθρωπο, στέκουν ακόμη σαν να θέλουν να φυλάξουν την Πόλη!
Πόσο θα ήθελα να πάω κοντά, να τα
αγγίξω, να διαβώ την Κερκόπορτα και την Πύλη του Ρωμανού. Να ακούσω στο μυαλό
μου τον αχό της μάχης. Ίσως κι αν είμαι άξιος να ακούσω τον τελευταίο
αυτοκράτορα να φωνάζει τα τελευταία του λόγια μέσα στην αντάρα
περιτριγυρισμένος από τον εχθρό «Δεν υπάρχει κανένας Χριστιανός να μου πάρει το
κεφάλι;».
Το χρονοδιάγραμμα της εκδρομής όμως
είναι αδυσώπητο. Δεν επιτρέπει τέτοια περιπλάνηση/αναβάπτιση σε όσα πονάνε (η
πρέπει να πονάνε)! Αρκούμαι να βλέπω τα τείχη από μακριά…
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ Φωτογραφίες ΕΔΩ.
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ – ΗΜΕΡΑ 5Η
Σήμερα αναχωρούμε. Πριν σταματάμε στην
κλειστή αγορά για να πάρουμε γεύση από τοπικό χρώμα και κάποια αναμνηστικά και ξανά
στο πούλμαν για την επιστροφή.
Μετά κάποιες ώρες περνάμε τα σύνορα.
Ο Έλληνας φαντάρος επάνω στην γέφυρα
του Έβρου μας κουνάει σε χαιρετισμό το χέρι του.
Πόση μαγεία έχει αυτή η κίνηση! Πόση
ανακούφιση νοιώθεις όταν αφήνεις πίσω σου τα κόκκινα μπαϊράκια και αντικρίζεις
την σημαία που φέρει επάνω της το Γαλανό του ουρανού και το Άσπρο του αφρού της
θάλασσας!
Άφιξη στην Ξάνθη, συνάντηση με τους
εκεί Μικρασιάτες και (τι άλλο) γλέντι!
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ – ΗΜΕΡΑ 6Η
Πριν μπούμε στο πούλμαν για την κάθοδο
στην Αθήνα, κάνουμε μία βόλτα στην Ξάνθη. Όμορφη, αεράτη πόλη. Και όταν μπεις
στην παλιά πόλη το μάτι γεμίζει παράδοση!
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ Φωτογραφίες ΕΔΩ.
Αυτά λοιπόν σε αδρές γραμμές έγιναν
στην εκδρομή της Ένωσής μας.
Της Ένωσης Βουρλιωτών Μικράς Ασίας!
ΠΗΓΕΣ:
ΕΝΩΣΗ ΒΟΥΡΛΙΩΤΩΝ Μ.ΑΣΙΑΣ και ΣΑΛΑΜΙΝΙΩΝ ΒΗΜΑ.
ΛΕΞΕΙΣ-ΚΛΕΙΔΙΑ: Κωνσταντινουπολη, Αγια Σοφια, Μπαλουκλι, Βαλουκλη, Κωνσταντινος Παλαιολογος, Γαλατας
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook