ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΝΟΗΤΙΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ - του Ιω. Σ. Φριτζαλά

ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΝΟΗΤΙΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ

Του Ιωάννη Σ. Φριτζαλά,

γεωπολιτικού - ιστορικού αναλυτή

Ο μήνας Απρίλιος «βαρύνεται» με την μνήμη δύο εκ των ειδεχθέστερων τουρκικών εγκλημάτων· δύο εγκλημάτων που επισφράγισαν το βαρύτατο ποινικό μητρώο της Τουρκίας, του νοουμένου, εν συνόλω, ως γενοκτονία εις βάρος της ανθρωπότητος.

- Αφ’ ενός, λοιπόν, στις 6 Απριλίου τιμάται η μνήμη των εξολοθρευθέντων και εκδιωχθέντων Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης και

- αφ’ ετέρου στις 24 του μηνός, η εις βάρος των Αρμενίων διαπραχθείσα γενοκτονία, αποτέλεσμα της οποίας ήταν η φυσική εξόντωση 1.500.000 ανθρώπων.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για τους ΑΡΜΕΝΙΟΥΣ, ΕΔΩ.

Φαίνεται, εν τούτοις, πως ως κοινωνία - τόσο σε οικουμενικό, όσο, εν προκειμένω, σε ελληνικό επίπεδο - έχουμε αρκεστεί σε μία επιδερμική προσέγγιση της λέξεως «μνήμη», υποβιβάζοντάς την από την δεσπόζουσα θέση, που θα έπρεπε να κατέχει στον καθημερινό μας βίο, σε ένα μεμονωμένο ημερολογιακό φαινόμενο. Κάθε ελληνική λέξη εσωκλείει και εκφράζει ένα εννοιολογικό δυναμικό[1], μία ιδιότητα, η οποία μετατρέπει το «είναι» της λέξεως στο «γίγνεσθαι» της εννοίας[2], μετουσιώνοντας ταυτοχρόνως την θεωρητική παθητικότητα σε βιωματική ενεργητικότητα. Η συναίσθηση της βαρύτητος της ευθύνης, η οποία συνοδεύει την έννοια της «μνήμης», επιταχυνόμενη από το «σταυρικό βάρος» που φέρει ο Ελληνισμός, ως «κατά Θείαν Πρόνοιαν διδάσκαλος της ανθρωπότητος»[3], αποτελεί το πρωταρχικό αίτιο της νοητικής διαβρώσεως που έχει υποστεί η ελληνική κοινωνία, εμφανίζοντας μία παρά φύση ροπή προς την συλλογική λήθη, η οποία, ενίοτε, είναι απολύτως συνειδητή.

Ως εκ τούτου, η συλλογική λήθη και η - εννοιολογικά συγγενής της - παθητική μας στάση επιτρέπουν στην Τουρκία να εφαρμόζει αβίαστα εντός της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνος την διαχρονικά συνεπή δημογραφική της πολιτική· την γενοκτονία[4]. Έναν αιώνα μετά την εξολόθρευση των χριστιανικών πληθυσμών της Θράκης, του Πόντου και της Μ. Ασίας, το εξ Ανατολών καρκίνωμα αναβιώνει την μεταστατική του διάδοση, έχοντας «αυτονομιμοποιήσει» τις ενέργειές του και διεκδικώντας με περίσσιο θράσος την διεθνή νομιμοποίησή τους[5], απαίτηση που πηγάζει, άλλωστε, από την ασυλία που απολαμβάνει διαχρονικώς για τα ειδεχθή εγκλήματα που έχει διαπράξει και συνεχίζει να διαπράττει εις βάρος της ανθρωπότητος.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ, ΕΔΩ.

Γενοκτόνος, υπό μία ευρεία έννοια, συμπερασματικά, δεν είναι μόνο αυτός που διέπραξε το έγκλημα, αποποιούμενος την ευθύνη και αρνούμενος την ενοχή του (8ο στάδιο γενοκτονίας)[6], αλλά και εκείνος που αποποιείται και αρνείται εμμέσως την ευθύνη, δίχως να είναι ο φυσικός αυτουργός.

ΠΗΓΗ φωτογραφίας: www.genoposts.com.

Όταν μία κοινωνία, εξαιρουμένων κάποιων ελαχίστων, αρνείται να φέρει υπευθύνως και εν ομονοία το εννοιολογικό βάρος της «μνήμης», αγωνιζόμενη βιωματικά, αφενός μεν υπέρ της αναγνωρίσεως της παρελθούσης, αφετέρου δε υπέρ της αποτροπής της διαφαινομένης γενοκτονίας - και της παρελκομένης ηθικής δικαιώσεως των παρελθόντων και των εν δυνάμει θυμάτων - τότε γίνεται συνένοχη και συνεργός στο έγκλημα. Στην πρώτη περίπτωση διαπράττει, εν αγνοία της, γενοκτονία της οικουμενικής μνήμης (νοοκτονία), ενώ στην δεύτερη καθίσταται ηθικός αυτουργός.

Εν προκειμένω, σε μία ενδεχόμενη αναθεώρηση της «Συμβάσεως για την πρόληψη και την καταστολή του εγκλήματος της γενοκτονίας»[7], θα πρέπει να συμπεριληφθεί στις τιμωρητέες πράξεις του Άρθρου 3 η «ηθική αυτουργία», με την πρόβλεψη βαρύτατης καταδίκης για τον ηθικό αυτουργό.

Σήμερα, που η ανθρωπότητα είχε περισσότερη ανάγκη παρά ποτέ την ύψωση του «φράγματος» του Ελληνισμού απέναντι στην νεο-οθωμανική λαίλαπα, η συντετριμμένη νεοελληνική κοινωνία, έτι και νυν εγκλωβισμένη στην πλάνη της αυτοπραγματώσεως και έχοντας απωλέσει την ισχύ της «θείας κυβερνητικής», καθίσταται με την σιωπή, την παθητικότητα και την απραξία της ηθικός αυτουργός στις νέες γενοκτονίες που διαπράττει αυτή την στιγμή η Τουρκία εις βάρος διαφόρων εθνοτικών και θρησκευτικών μειονοτήτων (τόσο στην επικράτειά της, όσο κυρίως στις κατεχόμενες περιοχές της Συρίας) καθώς και σε αυτές που ενορχηστρώνει στην Θράκη, στα Βαλκάνια και εντός του τριπλού στρατηγικού άξονα του νεο-οθωμανισμού, εν γένει[8], χειραγωγώντας τις - νοούμενες ως «οθωμανικά κατάλοιπα» - μουσουλμανικές και τουρκόφωνες κοινότητες. Η καθ’ όλα «κατευναστική» μνήμη μας κατέρρευσε, δυστυχώς, υπό το βάρος της διαπιστώσεως του W.E. Gladstone, ο οποίος στηλιτεύοντας τις τουρκικές θηριωδίες του 19ου αιώνος ως «ανάθεμα για την μερίδα του γένους μας που τις διέπραξε», προειδοποιούσε τις μελλοντικές γενιές πως «αν αφήσουν ανοιχτή την πόρτα, έστω και στην παραμικρή πιθανότητα επανάληψής τους, θα σκορπίσουν το ανάθεμα αυτό σε ολόκληρη την ανθρωπότητα»[9].

Η επιλογή είναι πάντοτε δική μας, όπως και οι συνεπακόλουθες συνέπειες…

ΠΗΓΗ: Ι. ΦΡΙΤΖΑΛΑΣ, 23.4.2016. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 24.4.2016.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

[1] Ι. Σ. Φριτζαλά - Στρατηγική Αγωγή/Έτος 1^ον: Μεθοδολογία κατανοήσεως του Λόγου.

[2] Πλάτωνος, Σοφιστής 263d - «Οὐκοῦν διάνοια μὲν καὶ λόγος ταὐτόν».

[3] Αγίου Νεκταρίου - Περί της Ελληνικής Φιλοσοφίας ως παιδαγωγού των Ελλήνων προς τον Χριστιανισμόν: «…Ναὶ ὁ Ἕλλην ἐγεννήθη κατὰ Θείαν Πρόνοιαν διδάσκαλος τῆς ἀνθρωπότητος· τοῦτο τὸ ἔργον ἐκληρώθη αὐτῷ· αὕτη ἦν ἡ ἀποστολὴ αὐτοῦ· αὕτη ἡ κλῆσις αὐτοῦ ἐν τοῖς ἔθνεσιν…».

[4] πρβλ. Taner Akçam - Μία επαίσχυντη πράξη/Η γενοκτονία των Αρμενίων και το ζήτημα της τουρκικής ευθύνης (Εκδόσεις Παπαζήση).

[5] πρβλ. A. Davutoğlu - Το Στρατηγικό Βάθος. Η Διεθνής θέση της Τουρκίας, Σελ. 200 (Εκδόσεις Ποιότητα): «…Στο νομικό αυτό πλαίσιο, η Τουρκία πρέπει να επιδιώκει συνεχώς την εξασφάλιση εγγυήσεων που θα της παρέχουν το δικαίωμα παρεμβάσεως στα ζητήματα που αφορούν τις μουσουλμανικές μειονότητες των Βαλκανίων (σημ. και όχι μόνο). Η νομιμότητα της επεμβάσεως της Κύπρου, που αποτελεί ένα εντυπωσιακό παράδειγμα στην σύγχρονη εποχή, κατέστη δυνατή εντός ενός τέτοιου είδους νομικού πλαισίου…».

[6] Gregory H. Stanton - The Eight Stages of Genocide.

[7] Σύμβαση για την Πρόληψη και Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας.

[8] πρβλ. Ι. Θ. Μάζη - Νταβούτογλου και γεωπολιτική/Μνήμη Τάσσου Παπαδόπουλου - Σελ. 44, 45 (Ηρόδοτος): Σύμφωνα με τον A. Davutoğlu, «οι τρεις γεωπολιτικοί άξονες, οι επηρεάζοντες την εγγύς χερσαία λεκάνη της Τουρκίας, είναι οι εξής:: α. Άξων Μεσοποταμίας - Βασόρας, β. Άξων Αιγαίου - Αν. Μεσογείου, γ. Άξων Δουνάβεως - Δαρδανελίων - Ευξείνου Πόντου […] Κάθε πολιτική μας προς αυτές τα ζώνες πρέπει να αξιολογείται εντός του ιδίου συνολικού στρατηγικού πλαισίου. Αυτά τα δεδομένα, συνεπώς, καθορίζουν και το σύνολο των διμερών μας σχέσεων, ασκώντας συγκεκριμένες επιρροές…».

[9] W. E. Gladstone - Bulgarian Horrors & The Question of The East/Από το βιβλίο του George Horton - Η μάστιγα της Ασίας - κεφ. Β΄, σελ. 36, Βιβλιοπωλείον της Εστίας.

ΛΕΞΕΙΣ: ΦΥΣΙΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ, ΝΟΗΤΙΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ, Φριτζαλας, Απριλιος, τουρκικα εγκληματα, Τουρκια, εξολοθρευση, εκδιωξη, Ελληνες, Ανατολικη Θρακη, Γενοκτονια Αρμενιων, Αρμενιοι, Αρμενια, Θρκιωτες

Share on Google Plus

About ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ