ΠΡΟΣ
ΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ
ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΔΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ
ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ
Διαβάζω από την «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»,
12 Ιουλίου 2020, για αλλαγές και ρυθμίσεις που προωθεί το Υπ. Παιδείας με
καινούργια Νομοσχέδια:
α) Απλοποιήσεις λειτουργίας, αυτονομίας, ευελιξίας
β) Αποτελεσματικότερης διαχείρισης του ανθρωπίνου δυναμικού,
και
γ) Αξιοποίησης των κτιριακών εγκαταστάσεων.
Όμως η ανασκόπηση των ανωτέρω
επί τόσα έτη εφαρμογών –δεκαετιών και αιώνων– φανερώνει εμμονές σε προγράμματα,
συνεχών προσπαθειών λειτουργικής απόκρυψης –εκ της Δύσεως προερχομένων–
Σταυροφορία 1204 και εντεύθεν – για να αποκρυφθεί και υποτιμηθεί το ποιος είναι
ο στόχος των:
1) Η εξαφάνισις της Ελληνικής
Παιδείας Αξιών Βιωσιμότητας –με την υποβάθμιση της παρεχόμενης Παιδείας στα
σχολεία,
2) Η διάλυσις του πυρήνα της
δομής συνέχειας της Κοινωνίας, που είναι η Ελληνική Οικογένεια με την
τρισυπόστατη παρουσία της ως: εστία = φωτιά, τζάκι / εστία = κατοικία
οικογένειας / εστία = εστίαση – τροφή – εστιατόριο. Εστιάζω = η προσπάθεια επί
του όλου αξιών και
3) Η διάλυσις της Οικονομίας
(Οικονομία = νέμω τα του οίκου), τα οποία νέμονται μέσω της Αγάπης με
οικογενειακές επιχειρήσεις που αποτελούν το 85% του ΑΕΠ. Και επειδή ήταν
δύσκολο να διαλύσουν την συνοχή του 85% της Οικονομίας από τα 600.000
νοικοκυριά, όρμησαν στις 20-30 επιχειρήσεις (ΠΙΤΣΟΣ, ΙΖΟΛΑ, ΕΣΚΙΜΟ κ.ά.)
νομοθετώντας συγχρόνως εις βάρος μιας θαλασσοκράτειρας χώρας κλείνοντας
ναυπηγεία Σύρου, Σκαραμαγκά, Ελευσίνας, Βιομηχανία όπλων κ.ά.
Έτσι φθάσαμε σήμερα να
στηριζόμαστε στα πιο ασταθή θεμέλια σύστασης μιας Κοινωνίας που μόνο ένας
τρελός θα προσπαθούσε να στηρίξει – ενώσει 28 ενότητες λαών με διαφορετικά ήθη,
έθιμα, πολιτισμό και να θέλει να πείσει τον Έλληνα, τον κάτοικο αυτού του
τόπου, διαστρεβλώνοντας την κληρονομιά του, που είναι η πιο βαριά που υπάρχει
σήμερα στον Πλανήτη: Χρήστος Ζερεφός, Ακαδημαϊκός μέσω της απλοποίησης –
διαστρέβλωσης της γλώσσας του, υποβαθμίζοντάς την, ως σκουπίδι μέσα σε ένα
σύνολο των «πολύ» ανύπαρκτων πολιτειών – πολιτών που τους ενώνει – ο ισμός
μόνον ως εσμός, από Ανατολή σε Δύση και Βορά μέχρι Νότο. Άρα αυτά που βιώνει ο
πλανήτης έχουν συγκεκριμένη αιτία και προέλευση.
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΠΡΟΕΧΟΥΝ ΟΙ
ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΟΠΩΣ ΤΙΣ ΕΝΝΟΟΥΝ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ, ΑΛΛΑ Ο ΛΟΓΟΣ, ΩΣ
ΑΡΧΗ ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΙΣ ΕΝΝΟΙΕΣ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΟΠΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΡΗΣΗ ΤΟΥ ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ «ΤΟ
ΠΑΙΔΙ ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΥΣΗ». Δηλαδή, ότι παράγεται από το
παιδί πρέπει να μάθει να γίνει το λίπασμα, για την Φύση –το κορμί του– και ο
ευφυής καρπός –πνευματική τροφή, η
οποία παράγει την οικονομία αλλά ως επιφαινόμενο γεγονός και όσοι έχουν ενώσει
– ταυτίσει την έννοια της Οικονομίας με το χρήμα είναι αυτοί που μας έχουν
φέρει σε αυτή την αισχρή διαβίωση, διαστρεβλώνοντας την έννοια του Χρόνου που
δεν είναι επ’ ουδενί χρήμα, αλλά η συνειδητοποίηση της μη σπατάλης – Χρόνου
Φείδου –, που δεν θα μας οδηγήσει στην υπερκατανάλωση που μας έχει κάνει
δούλους. Υποδούλωση λοιπόν μέσα στην σπηλιά του κάθε σπιτιού της τηλεόρασης και
όχι της έσω όρασης.
Τα δεδομένα μιας σχολικής
εγκατάστασης στην σημερινή εποχή, είναι να είναι εκτός της φυσικής κατάστασης
που έχουμε διαμορφώσει, στην οποία η βροχή –αρχή της γέννας στην στεριά–
γίνεται καταιγίδα καταστροφή, και όπου κυριαρχούν μπετά, σίδερα, αλουμίνια,
πλαστικά, άσφαλτος και ήχοι από την κυκλοφορία των οχημάτων τα οποία έχουν
εξωθήσει τον Ελληνικό Πολιτισμό να κατέχει τα παγκόσμια ρεκόρ σε θανάτους λόγω
δυστυχημάτων στους δρόμους σε νεολαία και ενηλίκους. Τοιουτοτρόπως, στις
αίθουσες διδασκαλίας που είναι σε απόσταση 6 μ. από τους δρόμους, ο ήχος
κίνησης των αυτοκινήτων κυριαρχεί του ήχου της διδασκαλίας υποσυνειδήτως και
γίνεται ίσος με την ανάσα μας.
Ο λόγος ύπαρξης του Σχολείου
από τα 4-5 χρόνια μας (με τους βρεφονηπιακούς σταθμούς) είναι πρωτίστως να
αγαπήσεις την ζωή, την φυσική και όχι την επιτηδευμένη διαστρέβλωσή της (όπου
τα περιττά ή τα άρτια όταν ενώνονται με το όμοιό τους δεν παράγουν την συνέχειά
τους αλλά μόνο το θηλυκό της ζωής εξαφανίζοντας το αρσενικό γένος) 2+2=4 / 3+3=6.
Η Παιδεία ξεκινά με το να
έχεις χρόνο για:
1ον) την βροχή και όχι να την
στέλνεις στον υπόνομο, το κελάρισμα του νερού, το κελάιδισμα των πουλιών, το
θρόισμα των φύλλων των δένδρων, το παιγνίδι των ακτίνων του ήλιου με τα
φυλλώματα, το τι πίνακες ζωγραφικής απλώνουν μπροστά μας σε κάθε δευτερόλεπτο,
το μεγάλωμα ενός φυτού με το δικό μας πότισμα και την γεύση του με την φροντίδα
μας στον κήπο – μπαξέ, όλα αυτά είναι μια ενότητα.
2ον) Είναι να μάθουμε να
περπατάμε με τα πόδια μας καθημερινά 3 χιλ. στο πήγαινε – έλα, δηλαδή 30’ ως
μάθημα.
3ον) Είναι η χρήση του μοχλού
μέσω του ποδήλατου. Με αυτά τα 3 ως αδέλφια μας επί 12-15 χρόνια στα σχολεία
μας θα έχουμε σε όλη μας την ζωή γλυτώσει από:
α) ζάχαρο και παχυσαρκία
(πρώτοι σε όλο τον κόσμο η Ελλάδα),
β) πρόωρους θανάτους από
αυτοκινητιστικά δυστυχήματα,
γ) νοσοκομεία, φαρμακεία,
ημιπληγίες – παραπληγίες, παραλυσίες και την πονεμένη μοναξιά για το υπόλοιπο
της ζωής μας,
δ) να παραμείνουμε άνθρωποι
διότι οι αισθήσεις μας θα έχουν τα πέταλά τους ανοιχτά για την σύλληψη
συχνοτήτων και κυμάτων, ήχου και όρασης, γεύσης και αφής (στην εποχή μας
μαθαίνουμε τα παιδιά μας να ζούνε χαϊδεύοντας και χαζολογώντας με τις διαβολές)
και
ε) το κυριότερο και πιο
ευλογημένο η όσφρηση, που λόγω των κλιματολογικών συνθηκών του εύκρατου
κλίματός μας, θερμοκρασίας και υγρασίας, λίγοι το έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η
Μνήμη της Όσφρησης θα μας καθοδηγήσει για την αξιολόγηση και του ελάχιστου ώστε
η ανάσα και η αναπνοή μας να μην πάει τζάμπα και βερεσέ.
Μόνο έτσι θα σταματήσει ο
οποιοσδήποτε ιός με τα όποια κύματά του να γελοιοποιεί μέσω της Δύσης, ακόμα
και τους χαιρετισμούς, που μας έφθασαν με τους
αγκώνες, που είναι όργανα του σώματος επίθεσης ή άμυνας. Αλλά όταν δεν
έχεις αισθήσεις που δημιουργούν τα δάκτυλα με την αφή τους στην θέση της
καρδιάς μας ως χαιρετισμό, τότε η υπόστασή του είναι κοροϊδία του Χαίρε,
παραδομένοι σε κάθε ιό που θα μας έχει σκλάβους.
Ιδού λοιπόν πεδίον δόξης
λαμπρόν για τους δασκάλους μας να διεκδικήσουν τους ελεύθερους χώρους της φύσης
24.000 στρεμ. σε 12 χώρους στο αστικό και περιαστικό περιβάλλον της Αττικής για
τους ίδιους και τους μαθητές τους, ούτως ώστε ο κόπος τους να μην πάει χαμένος.
Τα παιδιά μας να τους ευγνωμονούν στην κυριολεξία αφού έτσι θα τους χαρίσουν
την Ελλάδα για πάντα.
Ζήτωσαν οι Δάσκαλοί μας και
επί τέλους ο κόπος τους να μην πάει χαμένος.
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,
15.7.2020.
ΛΕΞΕΙΣ: Κεραμεως, Ζερεφος, παιδεια, εκπαιδευση, κλιμα, χρονος, σχολειο, σχολη
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook