Ευχάριστη
έκπληξη αποτελεί η έκδοση των πρόσφατων άρθρων ενός νέου διανοητή, του
Αλέξανδρου Καρρά, σε ένα σωστά δομημένο έργο, με τίτλο «Σπορά Ιδεών» (Εκδόσεις
Έτωρ, Αθήνα 2020) μέσα στο οποίο ξετυλίγεται μεθοδικά η σκέψη του συγγραφέα,
γύρω από έννοιες βαθιά χαραγμένες στη συνείδηση αλλά και στο υποσυνείδητο του
ανθρώπου, όπως η πατρίδα, το έθνος, η απαιτούμενη κοινωνική του ευαισθησία
απέναντι των πατριωτών που το συνθέτουν, αλλά και η σχέση του με το κράτος.
Το όλο έργο,
φορτισμένο με ελληνικότητα, επικαλείται στα κείμενά που το συγκροτούν, πέραν
από τις οικουμενικές μορφές του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, τους πατέρες του
νεοελληνικού εθνικισμού, την καθοριστική συμβολή των οποίων, στην αρχιτεκτονική
της εθνικιστικής ιδεολογίας, φωτίζει με τον εγκιβωτισμό επιλεγμένων
αποσπασμάτων των έργων τους. Είναι αυτή ακριβώς η επιλογή του, στην γραφή των
πολλών και καλογραμμένων άρθρων του, που αφενός μεν καταδεικνύει τις
πνευματικές ρίζες του εθνικισμού, αφετέρου δε επιτρέπει την περαιτέρω
ιδεολογική του επεξεργασία κάτω από το πρίσμα των σύγχρονων δεδομένων και
εξελίξεων.
Με τον τρόπο
αυτό δίνει την ευκαιρία στη σημερινή νεολαία να γνωρίσει και να εκτιμήσει
πνευματικούς ηγέτες αλλά και πολιτικούς ταγούς που σήκωσαν στους ώμους τους την
ελληνική μας κληρονομιά, άνοιξαν πρωτοποριακά μονοπάτια στην ποίηση, την
λογοτεχνία αλλά και την πολιτική φιλοσοφία του ελληνικού έθνους και συνέβαλαν
καθοριστικά στην γραφή ενδόξων σελίδων της νεώτερης ιστορίας μας. Ο Ίων Δραγούμης, ο Περικλής Γιαννόπουλος, ο Νεοκλής Καζάζης, ο Ιωάννης Συκουτρής, ο
Δημήτριος Βεζανής, η Σίτσα Καραϊσκάκη, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο Κωστής Παλαμάς, ο Αχιλλέας Παράσχος, ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, ο Ιωάννης Μεταξάς, ο
Γεώργιος Γρίβας, αλλά και σύγχρονοι νεομάρτυρες του σκλαβωμένου ελληνισμού, όπως
ο Σολωμός Σολωμός και ο Κωνσταντίνος Κατσίφας, «σπορείς ιδεών» όλοι τους, με το
πνεύμα, τη δράση, και το αίμα τους, προβάλλονται υποδειγματικά στις σελίδες του
βιβλίου του Αλεξάνδρου Καρρά, και αποτελούν τους κυματοδηγούς που διαμορφώνουν συνεχώς
τη σκέψη του – και τη σκέψη μας, όλων ημών που θεωρούν τους εαυτούς τους
εθνικιστές – καθιστώντας την σύγχρονη, ευαίσθητη και ελκυστική σε ένα σύγχρονο,
βαλλόμενο και ταχέως μεταβαλλόμενο κόσμο, που οφείλει όμως να κρατηθεί
υπαρξιακά μέσα στην (και από την) εθνική και κοινωνική συλλογικότητα των
ανθρώπων που συνιστούν την πατρίδα μας.
Είναι όλοι τους
υποδείγματα προς μίμηση, αν και ως ανθρώπινα όντα, ο καθένας τους είχε μοιραία
τις ανθρώπινες ατέλειές του. Δεν είναι κακό να γνωρίζουμε και τα προσόντα τους
και τα ελαττώματά τους. Όμως είναι τέτοιες οι προσωπικότητές τους, και τέτοιο
το πάθος και το βάθος της ελληνικότητας στο κύτταρό τους, που χωρίς κανένα
δισταγμό μπορούμε να προφέρουμε το «παρόλα αυτά». Γιατί «παρόλα αυτά», αυτοί
ήσαν, είναι, και θα παραμείνουν οι πρωτοπόροι στη διαμόρφωση της εθνικής μας
ιδεολογίας, μεθοδολογίας, και πρακτικής, πρωτοπόροι του «δέοντος» και του
καθήκοντος απέναντι στις επιταγές της πατρίδας. Και είναι επάνω στις σκέψεις,
τις δράσεις και τις πράξεις αυτών, που ο Αλέξανδρος Καρράς οικοδομεί, αναπτύσσει,
επεξεργάζεται και διαδίδει την εθνικιστική ιδεολογία, την οποία τόση ανάγκη έχει
η πατριωτική νεολαία σήμερα. Πέραν, έξω, και μακράν, από εθνοτσιρίδες
υποτιθέμενων και καλοβολεμένων εθνοκοινοβουλευτικών, άναρθρες κραυγές
εξαλλοσύνης καναπεδάτων εθνοαπελευθερωτών, βοτανολογικά σκευάσματα του τύπου
«εθνοκαθαρτικόν», «τουρκοαπωθητικόν», και «εθνοψηφοθηρικόν», επιληπτικά και
επιλήψιμα ξεσπάσματα εθνικοφροσύνης, καταστροφικές βιαιότητες που μεταμορφώνουν
άσημα όντα σε ήρωες της αριστεράς, και ανεμίσματα ελληνικών σημαιών που πίσω
τους, αντί ιθυνόντων, ευφυών, ανιδιοτελών και ενάρετων εγκεφάλων, λυσσομανάει
αέρας κοπανιστός.
Σε ώρες
κρίσιμες για την υπόσταση του έθνους μας (έννοιας ιερής που προσδιορίζεται μέσα
από τις γλωσσικές, φυλετικές, πολιτισμικές, μαχητικές και διαχρονικά
θρησκευτικές συνιστώσες του), τέτοια έργα συμβάλλουν στην ανύψωση της παιδείας,
του φρονήματος και της ενσυναίσθησης της νέας γενιάς. Και αποπνέουν την
ανωτερότητα του ελληνικού πνεύματος, το οποίο παρά τις εκφυλιστικές προσπάθειες
μιας πολλαπλά παρακμιακής διανόησης ενός σαθρού εθνοκαταστροφικού κατεστημένου,
ένθεν κακείθεν του παραδοσιακού πολιτικού φάσματος, υπερβαίνει τις μικροψυχίες
των μεταλλαγμένων «δι-ανοητων» (ο τονισμός κατ’ επιλογήν του αναγνώστη), και
αναδύεται αναγεννώμενο συνεχώς, ως φοίνιξ εκ της τέφρας που οι ελληνόφωνοι (και
ελληνόφονοι) μητραλοίες προκαλούν με την μογγολοειδή τους ιδιωτεία και την
διαμαρτία περί την διάπλασιν της κεφαλής τους (αν υποτεθεί ότι έχουν κεφαλή).
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 20.12.2020.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook