Του Γιώργου Λεκάκη
Σύμφωνα με μια νέα έκθεση, ο κ.
Ron Shimelmitz, του Πανεπιστημίου της Χάιφα, ένα αντικείμενο που αποκαλύφθηκε
στο σπήλαιο Tabun της Μέσης Ανατολής, κατά την δεκαετία του 1960, είναι ένα
εργαλείο ηλικίας 350.000 χρόνων, για το άλεσμα και το τρίψιμο δοράτων ή φυτών!
Ο κ. Shimelmitz και οι
συνάδελφοί του βρήκαν μικροσκοπικά σημάδια φθοράς και στιλβωτικής ουσίας στο
πέτρινο εργαλείο και τα συνέκριναν με σημάδια που βρήκαν σε 9 παρόμοιες πέτρες,
οι οποίες συλλέχθηκαν κοντά στο σημείο του σπηλαίου.
Έως τώρα οι επιστήμονες
έλεγαν ότι, στην περιοχή τόσο μεγάλες, επίπεδες πέτρες χρησιμοποιήθηκαν για
πρώτη φορά ως εργαλεία τριβής και λείανσης πριν από 200.000 χρόνια… (Οι επιστήμονες είχαν πέσει... 150.000 χρόνια έξω...)
Το σπήλαιο Ταμπούν ευρίσκεται στα παράκτια βουνά, στην έκταση του νυν βόρειου Ισραήλ - ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για την ΑΡΧΑΙΑ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ, ΕΔΩ.
ΠΗΓΗ: R. Shimelmitz et al. «A Middle Pleistocene abrading tool from Tabun Cave, Israel: A search for theroots of abrading technology in human evolution», στο Journal of Human Evolution. αρ. 150, Ιανουαρίου 2021. doi: 10.1016/j.jhevol.2020.102909. Και «The oldest known abrading tool was used around 350,000 years ago - Using agrinding or rubbing stone represented an early shift in stone-tool making», Science News, 21.1.2021. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 22.1.2021.
Abstract
During the reanalysis of the finds from Jelinek's and Ronen's excavations at Tabun Cave, Israel, we encountered a cobble bearing traces of mechanical alterations similar to those recorded on grinding tools. However, the artifact derives from the early layers of the Acheulo-Yabrudian complex of the late Lower Paleolithic (ca. 350 ka), a time with no evidence for grinding or abrasion. Accordingly, we sought to determine whether the traces on the artifact can be attributed to purposeful human action. We conducted a detailed use-wear analysis of the cobble and implemented an experimental program, gaining positive results for the hypothesis of purposeful human practice. We argue that the significance and novelty of early abrading technology is that it marks a new mode of raw material manipulation—one that is categorically different from other modes of tool use observed among earlier hominins or other primates and animals. Throughout the Early Pleistocene, use of stone tools was associated with vertical motions (battering, pounding, striking) or with the application of a thin or narrow working edge, leveled at cutting or scraping. Conversely, abrading consists in applying a wide working surface in a continuous sequence of horizontal motions, geared to modify or reduce the surfaces of a targeted material. The emergence of this technology joins additional behavioral changes recently identified and attributed to the Middle Pleistocene, illustrating the growing and diversifying capabilities of early hominins to harness technology to shape their environment.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook