Του Γιώργου Λεκάκη
Επιστήμονες αξιολόγησαν την μορφή και την ανάπτυξη του ευαίσθητου επίπεδου οστού του ώμου / ωμοπλάτης 800.000 χρόνων, από λείψανα ενός παιδιού Homo antecessor και ενός εφήβου, που ανακαλύφθηκαν στη Grand Dolina, στην Sierra de Atapuerca της βόρειας Ισπανίας.
Εν συνεχεία, οι ερευνητές συνέκριναν το σχήμα αυτών των καλά διατηρημένων ωμοπλατών, με εκείνα του
- αυστραλοπίθηκου / Australopithecus sediba (που έζησε πριν από περίπου 1.980.000 χρόνια),
του Australopithecus afarensis (που έζησε πριν από περίπου 3.900.000 χρόνια – 2.900.000 χρόνια),
- του σύγχρονου ανθρώπου, και
- του χιμπατζή.
Διαπίστωσαν ότι οι ωμοπλάτες των προ-Homo ήταν πιο παρόμοιες με αυτές των όρθιων σύγχρονων ανθρώπων.
Αυτό, στην επιστήμη της βιομηχανικής, υποδηλώνει
ότι οι προ-Homo
πιθανότατα δεν ήταν ειδικευμένοι αναρριχητές, αλλά, ίσως, ήταν σε θέση να ρίχνουν
πέτρες ή δόρατα με ακρίβεια. Η ανάπτυξη αυτών των οστών, ωστόσο, σε σύγκριση με
την οδοντική ανάπτυξη, φαίνεται να έχει συμβεί πιο γρήγορα στον προκάτοχο του Homo από ό,τι στους
σύγχρονους ανθρώπους.
ΠΗΓΗ: Daniel García-Martínez, David J. Green & José
María Bermúdez de Castro «Evolutionary development of the Homo antecessor scapulae (Gran Dolina site, Atapuerca) suggests a modern-like development for Lower Pleistocene Homo»,
στο NATURE / Scientific Reports, vol. 11, αρ.: 4102 (2021), 18 Φεβρ. 2021, Spain's National Center for Research
on Human Evolution (CENIEH) / Εθνικό Κέντρο Έρευνας για την Ανθρώπινη Εξέλιξη της Ισπανίας (CENIEH). ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 19.2.2021.
Abstract
Two well-preserved, subadult 800 ky scapulae from Gran Dolina belonging
to Homo antecessor, provide a unique opportunity to investigate the ontogeny of
shoulder morphology in Lower Pleistocene humans. We compared the H. antecessor
scapulae with a sample of 98 P. troglodytes and 108 H. sapiens representatives
covering seven growth stages, as well as with the DIK-1-1 (Dikika;
Australopithecus afarensis), KNM-WT 15000 (Nariokotome; H. ergaster), and MH2
(Malapa; A. sediba) specimens. We quantified 15 landmarks on each scapula and
performed geometric morphometric analyses. H. sapiens scapulae are
mediolaterally broader with laterally oriented glenoid fossae relative to Pan
and Dikika shoulder blades. Accordingly, H. antecessor scapulae shared more
morphological affinities with modern humans, KNM-WT 15000, and even MH2. Both
H. antecessor and modern Homo showed significantly more positive scapular
growth trajectories than Pan (slopes: P. troglodytes = 0.0012; H.
sapiens = 0.0018; H. antecessor = 0.0020). Similarities in ontogenetic
trajectories between the H. antecessor and modern human data suggest that Lower
Pleistocene hominin scapular development was already modern human-like. At the
same time, several morphological features distinguish H. antecessor scapulae from
modern humans along the entire trajectory. Future studies should include
additional Australopithecus specimens for further comparative assessment of
scapular growth trends.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook